Kesinlikle katılıyorum size, resmen çalışmak için yaşıyoruz ve bunu çok güzel gibi övüyoruz. Bende 15 yaşından beri hem çalıştım hem okudum. Yıllarca şantiyelerde, inşaatlar da gece gündüz çalıştım iç mimarım. Yeri geldi yılbaşlarında çalıştım, okurken çalıştım, hafta sonları ayrı işlerde çalıştım ama artık yorulduğumu hissediyorum ve çalışmak istemiyorum bu nedenle de yeni işten ayrıldım. Bunun için alt yapı oluşturup. Ne kadar güzelmiş insanın tüm zamanın kendine ait olması, çocuğuna, ailesine ait olması. Hele çocuk varken çalışmak o kadar zor ki. Evet bi erkeğe teslim olmamak gerekir ama çalışmak istemeyeni de ezmeye çalışmak aslında alt benlikte yatan işten ayrılma dürtüsü olduğunu düşünüyorum