Eşimin ilk evliliğinden çocukları...

Selam kızlar ben aslında dertten çok fikir almak için açtım konuyu.
Bilenler bilir eşimle iki yıl başbaşa yaşadıktan sonra benim doğum yapmamla aynı hafta çocukları yanımıza taşındı. Birbuçuk yıl birlikte yaşadık ama anlaşamadık büyükle. O kendine göre anne-babası boşandığı ve babası evlendiği için annesini mazlum görüyor ve onun acısını babasının evliliğinden almaya çalışıyordu. Ben de tahammül edemedim sürekli tartıştık en son tartışmamızda dedesi çocukları alıp götürdü. 4-5 ay oluyordur. Küçük kız ara sıra gelir eve ama ben pek ilgilenmem ev işlerine bakarım babası ara sıra ilgilenir kardeşiyle oynar gider. Şimdi birkaç gündür bu eşinin ikinci evlilği olan bayanlara yazılan tepkileri okuyorum sen bunu bilerek evlendin çocukları babasından ayırmak istiyorsun bencilsin kötü bi insansın falan diye?
Ben eşimin dengeyi kuramaması yüzünden çok Zor günler geçirdiğim için belki farketmeden bencillik yapıyorumdur o yüzden size soruyorum laf olsun diye yazmayın lütfen birsürü insanın hayatıyla ilgili bir fikir vereceksiniz sizce ben çocuklarla onları eve geri getirmek için konuşmalı mıyım?

Herkes açısından düşünün diye uzun uzun yazıyorum benim için gerçekten çok önemli kötü biri olmak istemiyorum.
1. Büyük kız şu anda beni düşman bellemiş durumda benim yerimde annesi olması gerektiğini düşünüyor

2. Eşim eve geç geliyor çocuklar bizdeyken de çoğu gece onları görmüyordu geç olduğu için onlarla tüm gün ben ilgileniyorum ama yine de babadır eve gelince çocuklarım babaannede benim evimde değil diye üzülüyordur. Belli etmiyor ama ben öyle düşünüyorum

3. Çocukların annesi-anneannesi babaanneyle aynı sokakta oturuyor birkaç bina var aralarında annesi evleneceğim deyip çocukları bizim yanımıza gönderdi ama evlenmedi iki yıl olacak neredeyse. Dolayısıyla çocuklar tüm gün anneleriyle de beraber

3. Eşim hergün yanlarına gidiyor ve bütün maddi ihtiyaçlarını karşılıyor hafta sonları gezmeye de götürüyor valla bizim evdeyken bu kadar ilgilenmiyordu. Sanırım ben biraz fazlA güven vermiştim.

4. Küçük oğlum var ablalarını görünce gitmesinler istiyor ağlıyor eşim de küçük kızı ara sıra eve getiriyor giderken oğlum çok ağlıyor.

5. Büyük kızın altına kaçırma rahatsızlığı var küçük de zihinsel engelli ama kimseye zararı yok

6. Sadece babaanneyle dedeyle değil hala amca kalabalık bi aile kayınvalidemler

7. Babaannenin evi doğup büyüdükleri mahallede bizse uzak oturuyoruz anneyi bile iki haftada bir ancak görüyorlar bizim yanımızdayken

Ama gelin görün ki eşimin ve oğlumun canından parça onlar şimdi size sorum şu

Ben onları bizimle yaşamaları için ikna etmeye çalışsam bencillik etmiş olur muyum?
Hiçbir çaba göstermesem kötü bi insanmıyım?
Eşimle konuşup bizimle birlikte değil de babaannesigille birlikte yaşasınlar ama hafta sonları birlikte ailecek vakit geçirelim desem yanlış mı olur?

Ya da başka bir fikri olan var mı?
Okuyan ve cevap veren bütün arkadaşlarıma çok teşekkürler gerçekten fikirleriniz benim için önemli çünkü insanı yaşadığı bazı sıkıntılar körleştirebiliyor. Hatta kötüleştirebiliyor. Psikolojik anlamda kendimi daha iyi hissediyorum o yüzden sorularınızı da gönül rahatlığıyla sorun eleştirinizi da yapın ama doğru bir neticeye ulaşayım yeter ki
Hepinize sevgiler

Bu durumu esinize sorun, ister misin boyle bir seyi deyin. Fakat kendinize guvenmiyorsaniz o cocuklarin da hayatini karartmayin. Zaten sorunu olan cocuklarmis. Ben dengeyi kurabileceginize pek inanmiyorum ama insallah ben yanilirim.
Bunun disinda psikolojik destek almaniz gerekir ailecek. Kendi basiniza halledebileceginiz bir sey degil bu.

seummu .!.:

Selam kızlar ben aslında dertten çok fikir almak için açtım konuyu.
Bilenler bilir eşimle iki yıl başbaşa yaşadıktan sonra benim doğum yapmamla aynı hafta çocukları yanımıza taşındı. Birbuçuk yıl birlikte yaşadık ama anlaşamadık büyükle. O kendine göre anne-babası boşandığı ve babası evlendiği için annesini mazlum görüyor ve onun acısını babasının evliliğinden almaya çalışıyordu. Ben de tahammül edemedim sürekli tartıştık en son tartışmamızda dedesi çocukları alıp götürdü. 4-5 ay oluyordur. Küçük kız ara sıra gelir eve ama ben pek ilgilenmem ev işlerine bakarım babası ara sıra ilgilenir kardeşiyle oynar gider. Şimdi birkaç gündür bu eşinin ikinci evlilği olan bayanlara yazılan tepkileri okuyorum sen bunu bilerek evlendin çocukları babasından ayırmak istiyorsun bencilsin kötü bi insansın falan diye?
Ben eşimin dengeyi kuramaması yüzünden çok Zor günler geçirdiğim için belki farketmeden bencillik yapıyorumdur o yüzden size soruyorum laf olsun diye yazmayın lütfen birsürü insanın hayatıyla ilgili bir fikir vereceksiniz sizce ben çocuklarla onları eve geri getirmek için konuşmalı mıyım?

Herkes açısından düşünün diye uzun uzun yazıyorum benim için gerçekten çok önemli kötü biri olmak istemiyorum.
1. Büyük kız şu anda beni düşman bellemiş durumda benim yerimde annesi olması gerektiğini düşünüyor

2. Eşim eve geç geliyor çocuklar bizdeyken de çoğu gece onları görmüyordu geç olduğu için onlarla tüm gün ben ilgileniyorum ama yine de babadır eve gelince çocuklarım babaannede benim evimde değil diye üzülüyordur. Belli etmiyor ama ben öyle düşünüyorum

3. Çocukların annesi-anneannesi babaanneyle aynı sokakta oturuyor birkaç bina var aralarında annesi evleneceğim deyip çocukları bizim yanımıza gönderdi ama evlenmedi iki yıl olacak neredeyse. Dolayısıyla çocuklar tüm gün anneleriyle de beraber

3. Eşim hergün yanlarına gidiyor ve bütün maddi ihtiyaçlarını karşılıyor hafta sonları gezmeye de götürüyor valla bizim evdeyken bu kadar ilgilenmiyordu. Sanırım ben biraz fazlA güven vermiştim.

4. Küçük oğlum var ablalarını görünce gitmesinler istiyor ağlıyor eşim de küçük kızı ara sıra eve getiriyor giderken oğlum çok ağlıyor.

5. Büyük kızın altına kaçırma rahatsızlığı var küçük de zihinsel engelli ama kimseye zararı yok

6. Sadece babaanneyle dedeyle değil hala amca kalabalık bi aile kayınvalidemler

7. Babaannenin evi doğup büyüdükleri mahallede bizse uzak oturuyoruz anneyi bile iki haftada bir ancak görüyorlar bizim yanımızdayken

Ama gelin görün ki eşimin ve oğlumun canından parça onlar şimdi size sorum şu

Ben onları bizimle yaşamaları için ikna etmeye çalışsam bencillik etmiş olur muyum?
Hiçbir çaba göstermesem kötü bi insanmıyım?
Eşimle konuşup bizimle birlikte değil de babaannesigille birlikte yaşasınlar ama hafta sonları birlikte ailecek vakit geçirelim desem yanlış mı olur?

Ya da başka bir fikri olan var mı?
Okuyan ve cevap veren bütün arkadaşlarıma çok teşekkürler gerçekten fikirleriniz benim için önemli çünkü insanı yaşadığı bazı sıkıntılar körleştirebiliyor. Hatta kötüleştirebiliyor. Psikolojik anlamda kendimi daha iyi hissediyorum o yüzden sorularınızı da gönül rahatlığıyla sorun eleştirinizi da yapın ama doğru bir neticeye ulaşayım yeter ki
Hepinize sevgiler

Genişletmek için tıkla...

ya bence once sunu anlamak gerekiyor. Bunlar psikolojik olarak hassaslasmis cocuklar ve babası arayı tutamıyorsa bu babamla halledilecek birşey çocuklarla degil. Evet üvey anne olmak zor ama imkansız degil. Cocuğunuz bu kadar seviyorsa demek ki kotu kişiler değiller. Cocuklar bu dönemlerinde evet sizi suçlayacaklar sizin yerinize anneleri olması gerektiğini düşünecekler bazen sizden nefret edecekler cunku bu cocukların etrafında anneleri babaları aynı evde yaşayan bir dunya insan var. Siz ne yapacaksınız. Tabi kii sabır,sevgi,sabir,sevgi,sabir... Belli ki cocuklar annelerinden de yeterli ilgiyi görmüyor. Ama du bir gercek ne amca ne hala ne mahalle babamla aynı evde uyumanın tadını ve huzurunu vermez.

Kendinizi o cocuklarin yerine koyun vicdaniniz elveriyorsa eger babaannesine yollayin tabi esiniz kabul ederse

Çocuklar bir oraya bir buraya . Yaşları kaç

Esinin eski karisi cocuklari resmen kullaniyor. Evlenecegim diye yollamis ama 2 yildir da gezeliyo oyle. Yalan soyluyo bence

Bence pismanlik duyma, sen iyi bi kadinsin ben bunu hissettim. Ya anneleri baksin esin nafakalarini versin ya da aynen devam kaynanada. Kadin ana olarak evlatlarini dusunmuyo sen mi duseceksin dertlerine?

kuduzfare .!.:

Bu durumu esinize sorun, ister misin boyle bir seyi deyin. Fakat kendinize guvenmiyorsaniz o cocuklarin da hayatini karartmayin. Zaten sorunu olan cocuklarmis. Ben dengeyi kurabileceginize pek inanmiyorum ama insallah ben yanilirim.
Bunun disinda psikolojik destek almaniz gerekir ailecek. Kendi basiniza halledebileceginiz bir sey degil bu.

Genişletmek için tıkla...

Dengeyi kuramadığımız için şu anda birarada değiliz zaten yani aslında sorun büyüklerde çocuklarla meselenin hiçbir alakası yok bakın biz çocukla tartışıyoruz eşim bir odada beni tartaklıyor öbür odada kızını. Büyükler saçma sapan fikirler veriyor çocuklara ben çocuğumu seviyorum çocuğun canı yanıyor çünkü birileri sürekli üvey anneler kendi evladını sizin gözünüze soka soka sever ah yavrum ah hiç öz anne gibi olur mu diyor ama babaannede dövüşseler halayla amcayla gece gene sarılıp ytıyorlar birbirlerinin canı onlar birde onların yanında büyümüşler. Bizim aynı evde çocukla 2 ay konuşmadığımız oldu. Baba eve sadece yatmaya geliyor çocuk evde yapayanlız. Bu yüzden diyorum işte eve gelmeleri için ikna etmeye çalışsam bencillik mi etmiş olurum diye

melo34 .!.:

Kendinizi o cocuklarin yerine koyun vicdaniniz elveriyorsa eger babaannesine yollayin tabi esiniz kabul ederse

Genişletmek için tıkla...

Yazımda da belirttim ya eşim bana çocuklarını göstererek çok acılar yaşattı anlatmaya dayanamıyorum bu yüzden belki sağlıklı düşünemiyor olabilirim. Ama hiç tereddütsüz kendimi onların yerine koyduğumda babaannemle yaşamak isterdim çünkü baba çok titiz çocuklar kritik yaşlarını anneyle yanlız geçirdikleri için çok rahat baba çocuğu istisnasız her gördüğünde azarlıyor aynı evdeyken bazen öyle bir duruma geliyordu ki ben eşime küsüyordum çocuğunu sürekli azarladığı için sanki benim ilk evliliğimden çocuğum gibi

14-11 yaşlarındalar. Anne baba boşanıncadan bizim yanımıza gelene kadar anneyle yanlız yaşamışlar ama baba bakmış maddi olarak bizim yanımızda 1,5 yıl şimdi de 4-5 aydır babaannede

merisina .!.:

Çocuklar bir oraya bir buraya . Yaşları kaç

Genişletmek için tıkla...

Yazik .Olan cocuklara oluyor herzamanki gibi. Siz bunu bilerek evlendiniz degil mi?

seummu .!.:

Dengeyi kuramadığımız için şu anda birarada değiliz zaten yani aslında sorun büyüklerde çocuklarla meselenin hiçbir alakası yok bakın biz çocukla tartışıyoruz eşim bir odada beni tartaklıyor öbür odada kızını. Büyükler saçma sapan fikirler veriyor çocuklara ben çocuğumu seviyorum çocuğun canı yanıyor çünkü birileri sürekli üvey anneler kendi evladını sizin gözünüze soka soka sever ah yavrum ah hiç öz anne gibi olur mu diyor ama babaannede dövüşseler halayla amcayla gece gene sarılıp ytıyorlar birbirlerinin canı onlar birde onların yanında büyümüşler. Bizim aynı evde çocukla 2 ay konuşmadığımız oldu. Baba eve sadece yatmaya geliyor çocuk evde yapayanlız. Bu yüzden diyorum işte eve gelmeleri için ikna etmeye çalışsam bencillik mi etmiş olurum diye

Genişletmek için tıkla...

Siz kendinizi atese atmissiniz bile bile. Cok umutsuz geldi bu konu bana. Yine de Allah yardimciniz olsun diyeyim.

Bence en doğrusu anneleri ile kalması.sonuçta baba biryere kadar anne bakar çocuğa siz niye bu sorumlulugu alasiniz.hafta sonlari size gelirler anneleri varken saçma yani sizin bakmanız. Zaten herkes aynı sokaktaymis. E baba geç geliyor sorumluluk alamaz.hic gerek yok bence yazdiklarinizdan bencil olmadığınızı ve dikkatli davrandiginizi düşünüyorum.

Bence yaninizda daha mutsuz olacaklar..

Kendi anneleri neden bakmiyor ? Ve babanelerinde nasillar sizce orada mi daha mutlular sizde mi?

asude_bahar .!.:

Esinin eski karisi cocuklari resmen kullaniyor. Evlenecegim diye yollamis ama 2 yildir da gezeliyo oyle. Yalan soyluyo bence

Bence pismanlik duyma, sen iyi bi kadinsin ben bunu hissettim. Ya anneleri baksin esin nafakalarini versin ya da aynen devam kaynanada. Kadin ana olarak evlatlarini dusunmuyo sen mi duseceksin dertlerine?

Genişletmek için tıkla...

Öyle ama hem eşime hem onlara hem de çocuğuma üzülüyorum hiçbirinin yerinde olmak istemem kendi yerimde de olmak istemezdim aslında. Hatta kendi anne babamında yerinde olmak istemezdim. Ben tek çocuğum anne babam beni el bebek büyüttü geçen yıl annem evime bi geldi ben evin işinden annemle ilgilenemedim. Çocuk altına yapıyor giyinmeyi çok seviyor abartmıyorum günde 3 kez iç çamaşırına kadar komple takım değiştirir ve kirli sepetine atar. Her gün makina çalışır, kış çamaşırlar 3 gün kurumaz evin içinde çamaşırdan adım atacak yer yok. Küçük bebek var daha yürüyemiyor onun da işi oluyor küçük kız özürlü hiç durmadan konuşuyor kimse olmasa bile kendi kendine konuşur. Birde kaynanamlar sık sık gelir gece kalır çocuklar bizde diye ayy anacığım kesin ağlamıştır arkamdan benden bir bardak su bile istemez annem öyle gözüme bakar yani

Bence cocuklar babaannede mutluysa onda kalmali. Empati kuruyorum ben cocuk olsam babam ya da annem ve yeni esiyle yasamaktansa babaannemde kalmayi tercih ederim.
Ayni sekilde yarin hayatimi kaybetsem de esim yeniden evlilik yapsa kizim anneanne ya da babaannede kalsin isterim. Cocuk acisindan bakinca eminim ben kizdigimda hata yaptim annem kizdi der gecer ama uvey anne kizsa gururu kirilir, belki nefret eder. Uvey annesi ve babasinin her hareketinde acaba beni istemiyorlar mi diye dusunur, onlari birarada mutlu gorunce annesinin anisina saygısızlık gibi algilar, kavga etseler benim yuzumden mi ediyorlar diye sucluluk duygusuna kapilir, bu boyle uzar gider.
Uvey anne acisindan bakinca, insan bazen kendi cocuguna tahammul edemiyor, canindan kanindan olmayan, ustelik sorunlu bir cocuga yeterli ilgi alakayi göstermek cok zor. Biraz sesini yukseltsen vicdan azabi duyarsin, fazla simarsan iyice tepene cikarir mutsuz edersin, bana kalirsa kucuk bebeklikten buyutmus olsan neyse de buyuk cocugun sorumlulugunu almak cok zor. Aile buyukleri hayattaysa ve gonulluyse onlar bakmali.

seummu .!.:

Yazımda da belirttim ya eşim bana çocuklarını göstererek çok acılar yaşattı anlatmaya dayanamıyorum bu yüzden belki sağlıklı düşünemiyor olabilirim. Ama hiç tereddütsüz kendimi onların yerine koyduğumda babaannemle yaşamak isterdim çünkü baba çok titiz çocuklar kritik yaşlarını anneyle yanlız geçirdikleri için çok rahat baba çocuğu istisnasız her gördüğünde azarlıyor aynı evdeyken bazen öyle bir duruma geliyordu ki ben eşime küsüyordum çocuğunu sürekli azarladığı için sanki benim ilk evliliğimden çocuğum gibi

Genişletmek için tıkla...

Sizin durumunuzda farklılıklar var( ben de diğer konuda ikinci eşi haksız bulanlardanım)
Baba eve geç geliyor çocuklarla ilgilenmiyor, uyurken mi bir bakıp çıkıyor? Bir de hırpalıyor demişsiniz, bu da başka bir hata. Bu durumdaysa çocuklar baba sevgisi görmüyor zaten. Kayınvalidenizde ilgi görüyorlar mı bu önemli.
Annesi de ilgilenmiyormuş, burdan da eksik çocuklar. Çok ağır bir durum çocuklar için.
Sizle kaldıklarında büyükle 2 ay konuşmayabilmişsiniz, çocuğu daha olumsuz etkiler, sırf vicdanınız rahat etsin diye almayın yanınıza.
Ben çocuklara çok üzüldüm anneden hayır yok, babadan hayır yok... Çok yazık. Bu noktada siz onlara annelik yapabilecek misiniz, pek ihtimal dahilinde görünmüyor. Haftasonları çocuklarla vakit geçirebilirsiniz, güzel vakitler ama. Eşiniz herşeyden önce belki bir psikolog yardımıyla tutumunu değiştirmeye çalışabilir. Sizinle olan çocuğuna davranışları nasıl merak etmeden geçemedim.

bourgeon .!.:

Yazik .Olan cocuklara oluyor herzamanki gibi. Siz bunu bilerek evlendiniz degil mi?

Genişletmek için tıkla...

Tabii ki eşimin evlenip ayrıldığını çocukları olduğunı bilerek evlendim sadece o zaman çocuklar annelerindeydiler eşim anneyle kalacaklarını söyledi hatta anneyle de konuştum evlenmeden önce o da siz evlenirseniz çocuklar ben var oldukça benim yanımda kalacaklar demedi ama benim bütün dünyam çocuklarım ben onlar için yaşıyorum onlarsız bir hayat düşünemem dedi

seummu .!.:

Öyle ama hem eşime hem onlara hem de çocuğuma üzülüyorum hiçbirinin yerinde olmak istemem kendi yerimde de olmak istemezdim aslında. Hatta kendi anne babamında yerinde olmak istemezdim. Ben tek çocuğum anne babam beni el bebek büyüttü geçen yıl annem evime bi geldi ben evin işinden annemle ilgilenemedim. Çocuk altına yapıyor giyinmeyi çok seviyor abartmıyorum günde 3 kez iç çamaşırına kadar komple takım değiştirir ve kirli sepetine atar. Her gün makina çalışır, kış çamaşırlar 3 gün kurumaz evin içinde çamaşırdan adım atacak yer yok. Küçük bebek var daha yürüyemiyor onun da işi oluyor küçük kız özürlü hiç durmadan konuşuyor kimse olmasa bile kendi kendine konuşur. Birde kaynanamlar sık sık gelir gece kalır çocuklar bizde diye ayy anacığım kesin ağlamıştır arkamdan benden bir bardak su bile istemez annem öyle gözüme bakar yani

Genişletmek için tıkla...

Allah yardimciniz olsun.. Bence babanelerinde kalsinlar eğer orada kavga , gürültü çok olmuyorsa..

seummu .!.:

Yazımda da belirttim ya eşim bana çocuklarını göstererek çok acılar yaşattı anlatmaya dayanamıyorum bu yüzden belki sağlıklı düşünemiyor olabilirim. Ama hiç tereddütsüz kendimi onların yerine koyduğumda babaannemle yaşamak isterdim çünkü baba çok titiz çocuklar kritik yaşlarını anneyle yanlız geçirdikleri için çok rahat baba çocuğu istisnasız her gördüğünde azarlıyor aynı evdeyken bazen öyle bir duruma geliyordu ki ben eşime küsüyordum çocuğunu sürekli azarladığı için sanki benim ilk evliliğimden çocuğum gibi

Genişletmek için tıkla...

Sizinle büyüyen kendi çocuğunuzu azarlamayacak mı ilerde? İşi değişmeyecekse, yapısı değişmeyecekse veya siz onun gözüne rahat gözükmesin diye kendi çocuğunuzu daha fazla sıkacak mısınız, sizinki azarlanmassa da sorun olacak bu sefer dışarıya sonraki daha kıymetli lafı verilecek. İşini değiştiremez, iki ev için para lazım, yapısını değiştiremem ben böyle kabul ettim zamanında diye düşünürseniz, bugün uzakta oldukları için, yarın evinizde oldukları için hep problem sürecek?

seummu .!.:

Yazımda da belirttim ya eşim bana çocuklarını göstererek çok acılar yaşattı anlatmaya dayanamıyorum bu yüzden belki sağlıklı düşünemiyor olabilirim. Ama hiç tereddütsüz kendimi onların yerine koyduğumda babaannemle yaşamak isterdim çünkü baba çok titiz çocuklar kritik yaşlarını anneyle yanlız geçirdikleri için çok rahat baba çocuğu istisnasız her gördüğünde azarlıyor aynı evdeyken bazen öyle bir duruma geliyordu ki ben eşime küsüyordum çocuğunu sürekli azarladığı için sanki benim ilk evliliğimden çocuğum gibi

Genişletmek için tıkla...

Onlar cocuk siz anne ve babanizi baska baska evlerde gormek istermisiniz surekli bavul gibi ordan oraya savrulmak kaldi ki bu cocuklar saglikli degil biri altina kaciriyor biri zihinsel engelli bir babaanne ne kadar bakabilecek anne desen Allah islah etsin diyorum siz onlari alin pedagoga goturun esinizlede konusun tedavi olsunlar siz destek verin ki cocuklar saglikli bireyler olsun esiniz belkide siz tepki verirsiniz diye huzursuzluk cikariyor olabilir mi? Kusmek surat asmak kavga etmek cozum degil tekrar soyluyorum onlar cocuk bizim gibi yetiskin degil siz onlari yetistirmek zorunda degilsiniz ama o cocuklara bakacak yetistirecek kimse yok onlara bir yuva sicakligi lazim karni camasirlari ustu basi babaaanneside anneside yapar bir sekilde ama huzur sevgi bunlari kim verecek