2 yıllık evliyim. Ben özel bir şirkette çalışıyorum. Eşimse üniversitede memur olarak çalışıyor. Eşimin ailesi biz nişanlıyken eşime kendi borçları için önce 10.000 liralık kredi çektirmişti. Bu borcun taksitlerini eşim nişanlıyken ödemeye başladı. Bu borcu evlendikten 1 yıl sonraya kadar da eşimle ben birlikte ödedik, temmuz ayında bitti. Yine eşimle biz nişanlıyken ailesi 25.000 liralık daha kredi çektirdiler. Şu an onu kendileri ödüyor. Nişanlıyken eşime yeni bir araba almışlardı. Biz evlendik. Arabanın borcu hala bitmedi. Babasının emekli maaşından kesiliyor. Bir kaç ay önce eşimden, ailesi 10.000 liralık daha kredi çekmesini istedi. Ben zaten eşimle çekmesin diye tartışmıştım, çok ağladım ama "Babama hayır diyemem. Bu kredi borcunu biz ödemeyeceğiz. Onlar ödeyecek." diye çekti. Sadece iki aylık taksidini ödediler sonra bizim üstümüze attılar bu borcu. "Bir kaç ay daha sabredin, biz öderiz." dediler. Ama hala biz ödüyoruz. Şimdi tekrar 15.000 liralık kredi çekmesini istediler. Eşim benim istemediğimi bile bile babasına "Tamam." demiş. Zaten her şeyi konuşup karar vermişler. Akşam bana "Kredi çekmemi istediler." dedi. Yine tartışmalarımız oldu. Yine aynı sözler sarfedildi. Ben onlara güvenmediğimi, yine aynı şeylerin başımıza geleceğini söyledim. Eşim beni dinlemedi. Yine kredi çekti. Sözde bu borcu toplu olarak ödeyip kapatacaklarmış. Eşimle konuştuk. Bana yine onların zor durumda olduğunu, herkese borcu olduğunu, bu borcu ödeyeceklerini söyledi. Onların üzerlerinde bir sürü kredi borcu var. Kaynımın da üzerinde kredi borcu var. (O bekar.) Zaten şu an ödeyeceklerini sanmam. Bu birkaç yıl sürer. Biz kirada oturuyoruz. Ev almak istiyorduk. Çocuk sahibi olmayı düşünüyorduk. Ben onlardan hiçbir mal mülk zaten istemiyorum. Sadece eşimle ve çocuklarımla mutlu bir yuva istiyorum.
Eşim ailesine vefa borcu duyuyor, okuttular diye. Ama eşim öğrenciyken kredi çekip okumuş. Öğrenci kredi borcunu da şu an biz ödüyoruz. Yani anlayacağınız ne onlar rahata erecek ne biz. Elleri sıkışıkken yine borçla yeni arabalar alıyorlar. O kadar gereksiz para harcıyorlar ki. Ellerindeki tarlaları satıp borçları kapatsınlar. Bizi de rahat bıraksınlar kendileri de rahata ersinler istiyorum. Hem onlar da ne zamana kadar çalışacak? Bir şey olduğunda ben eşimden duyuyorum. Beni hiç muhatap almıyorlar. Halbuki benim de fikrim alınsın istiyorum. Ekonomik yönden onlara bağımlıyız. Hala aile ne demek bu kavram bizde oluşmadı. Bu yaz benim biriktirdiğim ufak miktardaki parayla tatile gitmek istesek bir defa daha kredi çekmemizi isterler. İstediğimiz gibi plan dahi yapamıyoruz. Eşim:"Zor durumda kalıyorum, elim sıkışık dese de haklısın ama biz de sıkışığız." diyorlar. Eşimin reddetmeyeceğini bildikleri için sadece ona söylüyorlar. Şu an çok mutsuzum. Ben bu şekilde gelecekle ilgili nasıl plan yapabilirim ki? Yorumlarınızı bekliyorum kızlar. Kafama takmayım isterim ama olmuyor. Eşime de çok kırgınım. Biliyorum ki nasıl ilk değilse ve son da değil bu kredi.
miku kullanıcısından alıntı
Peki senin ailenin bu duruma tepkisi ne? Haberleri bile yok mu yoksa?
Ailem beni teselli etmeye çalışıyor. Haklı olduğumu söylüyor ama ellerinden de bir şey gelmiyor.
moralim çok bozuk sabah sabah. eşime ben bu gidişle seni bırakacağım. sen de ailenle kalırsın artık dedim. bana ilk defa gidersen git dedi. şok oldum kızlar.iş yerimden mesai karşılığı izin almak için bir kaç aydır bekliyorum ama patronum her an olabilecek bir iş için beni bekletiyor. işin olmayınca gidersin hesabı yapıyor. biraz uzak şehirdeki ailemin yanına gidebilsem iyi olacak.zaten annem izin al gel diyor
Birgün eşime dedim ki: “Aileni telefonla arayıp bizim huzurumuzu niye bozuyorsunuz? Diyeceğim.” “Sakın öyle bir şey yapma, beni çok üzersin.” Dedi. Acaba arayıp böyle desem mi? Ya da tatlı bir dille laf mı çaktırsam?
Hiç beni kaybetme hissi yaşatmadım.
Esra kullanıcısından alıntı
sinirden gözlerim doldu okurken.benzer şeyleri yaşamak üzereyim.eşim de ben de öğretmeniz.düğünümüzü borç harç yaptık.1 yl önce kredilerimiz bitti,ben hamile kaldm (borca göre planlamıştık) doğum yaptım ve ücretisz izne ayrıldım.1 seneden fazla zamandır ücretsiz izindeyim.çok zor günler geçiriyoruz.çocuğun altınları,kredi kartı vs ayakta kalmaya çalışıyoruz. bu süreçte eşimini ailesi 2. evlerini yaptırmaya karar verdi ve borca gidi.eşim ekmeği bile kredi kartıyla alırken babası için 5000 lirborç aldı birinden.(çok fazla deil belki ama olmayınca 1 lira bile kıymetli malesef)ben 2 ay sonra işe başlayacağım,bu parayı kredi çekip ödeyeceğiz sahibine.buna tama dedim.bir o kadar da kendimiz zarardayız.hadi onu da toparlarız ama dün eşim babasının maddi durumunun çok kötü oluğunu,abisinin arayıp yardım etmemiz gerekiyor dediğini falan söyledi.eşim de 'şu an' yardım edecek durmda değilim demiş.yani ben işe başlayınca edecek.üstüme giycek kıyafetim kalmadı,boğazmıza kadar borca battık.tamam kayınpederim için biraz daha borçlandık ama dahası fazla değil mi??vermek istemiyorum,ben kirada otururken onlar 2. evlerini alsınlar diye işe mi gideceğim?fazlasıyla huzurumuz kaçacak,çünkü çok hırslıyım bu konuda.yıllardır borç ödüyorum hala da onların yüzünden sıkıntı çekiyorum.
konu sahibinde de özür diliyorum,kedi derdimi döktüm buraya.ama tahammülüm yok bu meselelere.altı üstü 2 ay,2 ay sonra kıyamet kopacak bizim evde de.
Küçücük çocuğunuzu bırakıp onlar için çalışmak zorunda bırakılmanız çok üzücü.Allah yardımcınız olsun.
Faizler birikince o borcu kapatmak için yine kredi çekiliyor. Onda da faizler artıyor yine kredi çekiliyor. Galiba iflas ettiler de çırpınıyorlar. Eşime ailene her istediklerinde kredi vererek hem bize hem onlara kötülük ediyosun, artık kalıcı kesin bir çözüm bulunmalı. Böyle nereye kadar? dedim. Oturup giderler nasıl azaltılmalı, ne yapılmalı konuşun dedim. Ama hala durumumuz 1-2 aya düzelir diyorlarmış. Annesi var. O dua ediyor, her şey düzelsin diye. Eşim ev konusuna yanaşmıyor şu an. Ailesinin borçlarından kurtulmak için çocuk olsaydı diyor. Ben sırası değil diyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?