Eşimin annesinin ne zaman nerde ne yapacağı hiç belli olmuyo. İnsanların yanında gelinim yavrum kızım der durur, yalnızken nasılsın bile zor der. Hep gösteriş derdinde, oğlum da oğlum der durur. Bu da beni ilgilndirmiyo aslında banane. En son görümcemin kızının doğum günü vardı, annemi de davet ettiler. Ben de annemi eşimi küçük yeğenimi de aldım gittim, sırf çocuklar beraber vakit geçirsin mutlu olsunlar diye. Kayınvalidem okadar insanın içinde ne benimle ne de annemle onun tabiriyle bitanecik dünürüyle tek kelime etmedi. Hoşgeldini bile zor dedi. Yüzünü astı oturdu bize. Kendimi geçtim anneme o şekilde davranması çok ama çok zoruma gitti. O gün gittim yanına konuştum neden böyle yapıyosun dedim. Bana senin niye suratın asık dedi. Kız çocuğu annesine öyle çok gidip gelmez dedi. Ki ben çalışan bi insanım haftanın her günü çalışıyorum annemi de en fazla onun kadar görüyorum. Annem hiçbir şeyi ne laf eder ne söz eder, o muameleye rağmen sıkma canını o senin annen boşver kızım dedi durdu. Ben bunu içimden atamıyorum kızlar. aradan 1 ay geçti birşeyler yapmak için de artık çok geç. Eşimle paylaştım, ne istiyosan onu yapıyım diyo, konuş de konuşuyum ama uzamasın diyo. Konuştu da ama yine hiç umrunda olmadı kadının. Anneler günü geldi çattı, pek istemesem de gideceğim evine ama napsam ne desem nasıl davransam bilmiyorum. Bu arada da geçen 1 aylık sürede ne beni ne de annemi bi kere olsun aramadı.