Çünkü güveniyordum ve asla böyle bir şey yapacakları aklımın ucundan geçmezdi. Döndüğümüzde onların yanına gideceğimiz için onlara emanet ettik. Tek söylediğim ‘bizim bu kadar ne borcumuz var’ oldu. Onlarda cevap vermediler. Bende odayı terk ettim en son. Sonra işte asık suratla kuyumcu kuyumcu dolaşmalar, onların bana ortada hiç abes bir şey yokmuş gibi davranması,konuşması...Neden altınlarınızı başkasına teslim ediyorsunuz?
Yada illa birine verilecekse kendi ailenize verseydiniz. Sonra hesabını yapar size uymuyorsa vermezdiniz. Ayrıca siz hiç bişey demediniz mi?
Eğer eşimin evlendikten sonra ortaya çıkan borcu olmasaydı. Onlar ödemek zorunda kalmayacaklardı. Eşimin kazandığı para taksitleri öder, bizi de geçindirirdi. Ayrıca ailesi bu borcu biliyordu, üstüne takıları alma planını da yapmışlar. Yani hadi ben gelinim bırakın oğullarını gram düşünmediler. Madem oğlunuzun borçları var bunu biliyorsunuz(ki eşimde borçlarını takılarla ödeyeceğini düşünmüş), üstüne bir de elimizdeki her şeyi alacaksınız. O zaman başta bizim durumumuz yok yardım edemeyeceğiz yerine başıma gelecekleri anlatsalardı keşke. Bunları yaşayacağımı bilsem düğün günü gelmiş olsa bile ertelerdim. Ne eşim ne ailesi dürüst oldu bu konuda.Ben eşinin ailesini haksız bulmadım açıkçası.baştan durumumuz yok yardım edemeyiz demişler.diyelimki bilezikleri size verdiler ve kalan borçları taksitle onlara ödeyeceksiniz.peki şuanki duruma bakınca size kalan ayda 200-300 tl nasıl hem geçinip hem taksit ödeyecektiniz.kp riske girmek istememiş anladığım kadarıyla durumları da yok.kp bilezikleri bozdurmasaydı şuan sizin taksitleri ödemek zorunda kalacaklardı.hayır varsa durumları tabi ki ödesinde siz diyorsunuz durumları yok diye bence öfkenizi bir kenara bırakın ve iş bulmaya bakın hem kafanız dağılır.hem elinize 3 kuruş para geçer.
Yüzsüzlükte zirve yapmışlar resmen. Olan olmuş kendinizi yıpratmayın. Eşinizle sürekli kavga etmek çare değil ama elbet sizin de konuşacağınız zaman gelecek. O zaman hem eşinize hem de ailesine gereken cevabı verin. Sıkıntılarınız en kısa sürede biter inşallah.Çünkü güveniyordum ve asla böyle bir şey yapacakları aklımın ucundan geçmezdi. Döndüğümüzde onların yanına gideceğimiz için onlara emanet ettik. Tek söylediğim ‘bizim bu kadar ne borcumuz var’ oldu. Onlarda cevap vermediler. Bende odayı terk ettim en son. Sonra işte asık suratla kuyumcu kuyumcu dolaşmalar, onların bana ortada hiç abes bir şey yokmuş gibi davranması,konuşması...
Evet bu durumda haklısın eşin kendi borçlarını da kapattırsaydı bu durumda olmazdınız.sonuç olarak haksızlığa uğramışsın.kp de hem bencillik hem haksızlık yapmış.insan kendi evladını nasıl dünmez ya.üzüldüm sizin adınıza.eşin de çok pasif kalmış. Oda şöyle düşünmüştür.bende eşimde çalışır rahat rahat gençiniriz demiştir.boşver olan oldu artık düşünerek üzülerek durumu değiştiremezsin.bian önce iş bulmaya bak.işe başlayınca bunları o kadar düşünmediğini göreceksin.bebekten önce biraz durumu toparlayın.eşinin borçlarını beraber kapatın.bide içinde tutma kv kp yeri geldi mi lafları bir bir çarp.öfken tamamen geçmez ama biraz rahatlarsın en azından.Eğer eşimin evlendikten sonra ortaya çıkan borcu olmasaydı. Onlar ödemek zorunda kalmayacaklardı. Eşimin kazandığı para taksitleri öder, bizi de geçindirirdi. Ayrıca ailesi bu borcu biliyordu, üstüne takıları alma planını da yapmışlar. Yani hadi ben gelinim bırakın oğullarını gram düşünmediler. Madem oğlunuzun borçları var bunu biliyorsunuz(ki eşimde borçlarını takılarla ödeyeceğini düşünmüş), üstüne bir de elimizdeki her şeyi alacaksınız. O zaman başta bizim durumumuz yok yardım edemeyeceğiz yerine başıma gelecekleri anlatsalardı keşke. Bunları yaşayacağımı bilsem düğün günü gelmiş olsa bile ertelerdim. Ne eşim ne ailesi dürüst oldu bu konuda.
İşte kendimi aşırı kandırılmış hissediyorum. Hayır mantıksız bir insan da değilim. Her şeyi düşünerek hareket ettim. Evet sıkıntı çekeceğimizi de biliyordum. Ama bu kadar da değil ya. Her şeyi bırakıp gitmek istiyorum. Sonra eşime bakıyorum sıkıntıdan saçları bembeyaz oldu. Beraber olunca mutlu oluruz sandım, herşeyi düzelticem diyor. Ama insan zor geçinince çok da mutlu olamıyor. Beraber yaptığımız bir borcu ödesem umrumda olmaz. Yaptık öderiz derim ne iş olursa olsun girer çalışırım. Ama ailesinin eşimin bekarlık borçları yüzünden bunları yaşamak..Eşim hata ettim nolur önümüze bakalım artık diyor. Onu arkamda bırakıp gidemiyorum da..Yani esinin sana bahsetmedigi borçları da vardı ve bunlar sonra sonra ortaya çıktı!?Bu da mi eşinin ailesinin suçu ? Esin basbayağa seni oyuna getirmiş.Altinlarin tamamının satilacagimdan senin haberin olmasa bile onun vardır meraketme
Ya Mine sürekli hergün hergün önüne bu mevzuyu ısıtıp koyarak bir de adamı sen darlamasan mı? Sıkıntıdan saçları beyazladı diyorsun.İşte kendimi aşırı kandırılmış hissediyorum. Hayır mantıksız bir insan da değilim. Her şeyi düşünerek hareket ettim. Evet sıkıntı çekeceğimizi de biliyordum. Ama bu kadar da değil ya. Her şeyi bırakıp gitmek istiyorum. Sonra eşime bakıyorum sıkıntıdan saçları bembeyaz oldu. Beraber olunca mutlu oluruz sandım, herşeyi düzelticem diyor. Ama insan zor geçinince çok da mutlu olamıyor. Beraber yaptığımız bir borcu ödesem umrumda olmaz. Yaptık öderiz derim ne iş olursa olsun girer çalışırım. Ama ailesinin eşimin bekarlık borçları yüzünden bunları yaşamak..Eşim hata ettim nolur önümüze bakalım artık diyor. Onu arkamda bırakıp gidemiyorum da..
Çok haklısınız, bende unutmak, olayı kapatmak istiyorum. Ama her yaşadığımız olumsuz şeyde artık onları ortaya atar oldum. Takıntılı gibi.. Yapmak istemiyorum ama yapmadan da duramıyorum. İnşallah yenebilirim bu durumu.Ya Mine sürekli hergün hergün önüne bu mevzuyu ısıtıp koyarak bir de adamı sen darlamasan mı? Sıkıntıdan saçları beyazladı diyorsun.
Kaç paralık bir altın kaptırdın ki? 20 bin, 40 bin? 1-2 sene çalışarak kazanacağın meblağlar bunlar. Tamam hoş değil, yaşadığın şey çok sıkıcı. Ama sırf bu sebeple sen ve eşin birbirinizden soğuyacaksınız, değer mi?
Yapma canım, bir araştır, belki ücreti uygun, devlet destekli psikolog falan da bulursun. Aslında çalışsan, hem kafan dağılır, daha az kurarsın. Hem de elinde sadece 300- 400 de kalsa kendine yapacağın iki alışverişle bile mutlu oluyor insan.Çok haklısınız, bende unutmak, olayı kapatmak istiyorum. Ama her yaşadığımız olumsuz şeyde artık onları ortaya atar oldum. Takıntılı gibi.. Yapmak istemiyorum ama yapmadan da duramıyorum. İnşallah yenebilirim bu durumu.
İnançlı bir insanım, dua ediyorum. Namazımı düzenli kılmak istiyorum. Sınav diyorum, geçecek diyorum. Allah bir şeyleri görmem için bana bunları yaşattı ucunda hayır var diyorum. Ama sonra mesela yeni evlenen ve mutlu birini görünce benim ne günahım vardı diyorum. Üzülüyorum, ağlıyorum. Mutsuz olunca da hiç bir şey yapasım gelmiyor.Yapma canım, bir araştır, belki ücreti uygun, devlet destekli psikolog falan da bulursun. Aslında çalışsan, hem kafan dağılır, daha az kurarsın. Hem de elinde sadece 300- 400 de kalsa kendine yapacağın iki alışverişle bile mutlu oluyor insan.
En azından adama dert yanmadan düşün bir 10 sn. Şimdi ona bunu söylersem elime ne geçecek diye düşün. Giden mi dönecek? Hayır, adamı üzüp, o da sana bişey derse kendini daha fazla şişirmekle kalacaksın.
Hani çocukluk nasıl insanın temellinin atıldığı yıllarsa, evliliğin başları da o bir ömür birlikteliğin temeli oluyor. Size geriye dönüp baktığınız hep bu huzursuzlukları mı hatırlayacaksınız?
Hem de yarını göreceğimiz bile belli olmayan dünyada bugünü zehretmeye değer ne var ki?
Inancın varsa, bol bol felak/nas da okumanı tavsiye ederim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?