Kızlar selam tekrardan, eski konumu hatırlayanlar olacaktır. Görmemiş olanlar için kısaca; eşim ailesine aşırı düşkün ve kayınpederimin vefatının ardından (3 ay önce vefat etti) çok daha fazla bağımlı oldu. Bende burada akıl istemiştim sizlerden, ancak dün gece artık patladım.
Sürekli aklı fikri zikri annesinde, kardeşinde. Abartısız söylüyorum günde 20 kez konuşuyorlardır. Sürekli gidip geliyoruz, ancak yetmiyor kendisine. ''Annemleri yemeğe alalım, birlikte şuraya gidelim, kahveye çağıralım annemleri'' 3 aydır en çok duyduğum cümleler. Dün annesi ile birlikteydi işten izinliydi, akşam yine kahve içmek için gittik. Neyse evimize geldik, bir baktım gitti yine annesini aradı ve ben orada dayanamadım, patladım. Ama başta güzelce rahatsız olduğumu, artık evimize odaklanmamız gerektiğini söyledim. Fakat kendisi hemen bunu kavgaya çevirdi ve birbirimize karşı inanılmaz çirkinleştik. Ben bu kadar aileci olduğunu bilseydim evlenmezdim seninle pişmanım dedim, o da boşanabileceğimizi söyledi. Annemle vakit geçirmem sana ''girdi'' dimi dedi. Bana bunu söyledi, eşine.. Girdi. Ne çirkin bir kelime. Zaten ağlamaktan iç çeke çeke uykuya daldım gece.
Dünden beri konuşmuyoruz. Hatta suratlarımıza bakmıyoruz. Ben ne yapacağımı gerçekten kestiremiyorum. Artık idare edemiyorum, sabrım tükendi. Empati yapıyorum, gerçekten baba kaybı çok zor. Ama yok, ben böyle yapmazdım eşime. Kök ailesinden ayrışamadığı için aile gibi olduğumuzu hissedemiyorum. Çok üzgünüm. Ben bambaşka hayaller ile evlenmiştim. Ne yapmalıyım bilmiyorum, üzücü süreçler geçirdi bir taraftan düşününce ona üzülüyorum, ama diğer taraftan söylediklerini ve davranışlarını, beni ikinci plana koymasını hazmedemiyorum. Siz aynı durumda olsaydınız, ne yapardınız hanımlar?
Hepinize çook teşekkür ederim şimdiden fikirleriniz için.
En iyi sizi ben anlarım.
Eşim babasını kaybedip annesi tek kalınca abartmıyorum 8 ay aşağı yukarı sizin yaşadıklarınızı yaşadım. Ki ben kv demi çok severim , sayarım, her gün en az 2 kez telefonda konuşurum, kendim alıp dışarı çıkartırım ona ragmen esime yetmedi. Kp vefatindan 1.5 ay sonra 19 haftalık bebeğimi kaybettim erken dogum ile , ondan 1.5 ay sonra babamın beynine pıhtı attı ve felç kaldı. Düşünün ki benim de hayatım darma duman olduğu halde esimle annesi ile ilgilendim. Çok yoğun çalışıyorum o dönemler , önce haftada 1 gorusmeler ile başladı ve bu 2 güne bir gorusmelere kadar indi ki o zaman isten cikiyorum, 2 vesait annesine gidiyoruz, aksam saat 11 de evimize dönüyoruz. Ve tüm yapılan hafta sonu planları annesi ile baslar ve annesi ile biter olmuştu. Yine bir hafta sonu plan yaptık yataktan kalktik ve anneme kahvaltiya gidelim demesiyle ben de salter atti , dedim ki seninle bu konuyu konusmamiz gerekiyor artık dememle avizi ciktigi kadar bagirmasi bir oldu , sonra çıktı evden.
Kv demi aradım, dedim ki durum bu
Ben artık basa çıkamıyorum sadece o acı yaşamadı ben de evladimi kaybettim , yeter artık dedim. Velhasil benim annem de doktor için 1 gun sonra bana geldi , tabi kadin anladı bir seyler olduğunu ama ben soylemedim.
Annem kv demi aramis , bilir çünkü aramin kendisi ile iyi olduğunu. Bize çağırmış bunlarda bir hal var diyerek. Aksam isten geldim kv dem bizde , anladım tabi ben konuyu. Eşim de geldi yemek sonrası başladık konuşmaya. Bana telefonda destek veren kv dem birden oğlunu savunmaya geçti aklıma geldikçe gülüyorum
Dedim ki anne ben seni her gün en az 2 kez arıyor muyum , evet kızım
Peki anne ben sana 2 haftada bir geliyor muyum
Evet kızım
Peki anne ben seni oglunsuzda dışarı çıkarıp seninle vakit geciriyor muyum
Evet kızım
Peki anne ben sana her hafta sonu gelmeye mecbur muyum
Bu soru için annemle 1 gün sonra konuşmasinda verilen yanıtı
HepmigencizHepmiguzel cok kırıldım, çünkü bana anne ben sana gelmeye( her hafta sonu kısmını atarak) mecbur muyum dedi
1 aya yakın ne esimle konustum ayni evin icinde yabanci gibiydik ne de kv demi aradım.
Esim diyor ki ben babami kaybettim
Ben de diyorum ki seninle aci yaristirmiyorum ama ben de evlat kaybettim
Ben seni , sizi anladim , siz de beni anlayın.
Eşimin cevabi , seni mi sileyim annemi mi:)
Dedim ki bundan bu cikarimi yaptiysan hemen gidelim dilekcemizi verelim.
Kv dem aradı 1 ay sonra beni , bu arada esim de az da olsa artık gitme aralığını azaltmisti.
Hatta gecenlerde esimle aramizda bir konu açıldı derken bu mevzualara geldi , kendisine o gunlere dair yaptıklarının beni ne kadar üzdüğünü hatırlatmak için soylediklerinden birkac tanesini anlatınca, yok ya ben öyle bir şey dememisimdir , sen yanlis anlamissindir , yoksa öyle bir sey ben sana soyleyebilir miyim dedi. Dedim ki çok konuşup kendimi üzmek istemiyorum ama sen söylemis olmana bile inanmiyorken ben onları duydum.
Ben gerçekten kv demi severim , esimi severim ama maalesef bu duruma gelmiştik.Ama inanin tavrımı koymasaydim biz her gün git gel yapmaya devam ederdik