Buraya yazmadım ama bugün sinir krizi geçirdim
kafamı duvara vururken eşimin sarsmasıyla kendime geldim kendimi tanıyamıyorum artık, onun gamsızlığı beni tüketti, içim alev alev yanıyor. Gözlerim kapandı ağlamaktan bugün, başım şişti, kendimi kaybetmişim bacaklarım tutmuyor.. ama adam şu an kullanamdığımız salona gidip kapattı kendini oraya, maç izliyor.
Pandemi maddi manevi herkese zarar verdi maalesef. İnşallah dediğiniz gibi olur ama eşinizin sizi rahatsız eden hareketlerini takipte kalın, hemen iyi niyet hallerine girmeyin. Sonra her şey yapmak zorunda olduğunuz görev gibi üstünüze yapışıyor. Borçtan dertten kadın parası almaktan. eşin ailesinden para almaktan imtina etmeyen, zorda kalıp alsa bile bunu kendine dert edip borç saymaktan geri duruyorsa. Ve çocuk da yoksa aman diyim. Sonra iyi niyet çabalarınız çocugunuz için tamamen mecburiyete dönüşür böyle sorumsuz insanlar yüzünden. ALLAH yardımcınız olsun.
Yaşım 36, halen çocuk yapmaya cesaret edememek çok acı
Kocama göre iş bulamıyormuş. Beklediği yerler varmış, tazminatını istiyormuş. O zaman ailen bu süreçte sana destek çıksın sen de o işleri bekle, ya da git kasiyerlik vs ne varsa gir artık diyorum. Sen benim ailemden ne istiyorsun diyip alevleniyor. Yani o haber beklediği işleri bekleyecekmiş, bu sürede ben ve ailem hayatı devam ettireceğiz. O zaman ben de senin ailen de destek olsun diyorum. Ayrıca kaynanam üstüne gitme diyor telefonda, hadi çocuk yapın artık baskısı yapıyor, eşine destek ol diyor sanki olmuyorum. E ben de onlardan beklenti içine giriyorum haliyle.
Eşinin durumu normal değil canım senınle ilgisi yok bence fazla kaygısız 1 yıl uzun bir sürec evet herkes sıkıntılar çekti onunda elinde değil ama umursuz davranışlar üste çıkmalar hatta okadar uğraşmana rağmen pes kaygısı yokmuş gibi davranmaları onun elinde. sen yapman gerekeni yapmışsın sende bir sıkıntı yokMerhaba, bugün çok kötü bir gün geçirdim. Halen iftar yapmadım o kadar kötüyüm..Belki de doğru düşünemiyorum, sizlerden fikir almak istedim. Pandeminin başından beri eşimin işi yok, ücretsiz izne çıkartıldı. Ben çalışıyorum, 1 yıldır hem borçlar, hem kira, hem mutfak masrafı, yol vs derken inanın artık tükenmiş durumdayım. Eşim de iş aramaktan yana değil. Diğer yerden çıkartınca komik bir tazminat verecekler onun derdinde. Evde oturuyor yani. Son bir aydır ha iş arıyorum, tamam bulup giricem diyip duruyor.
Size sormak istediğim şu. Eşimin ailesiyle mesafeliyim, zamanında bana ve aileme yaşattıkları yüzünden. Yine de bayramda giderim, özel günlerde ararım vs. Ama haftada bir arayıp naber diye sormam, onlar da aynı şekilde.Şimdiye kadar da hiç bir beklentim olmadı.
Biz görücü usulü evlendik, evlenirken eşimin maaşının düşük olmasını, garanti bir işinin olmadığını söylediğimde bir yıla kalmaz size ev alacağız, ona da şirket açacağız demişlerdi, tabi bir daha bunların konusu bile geçmedi 4 yıldır.
Ama bu pandemi döneminde kardeşlerine biraz destek olmalarını beklemem hata mı sizce? Bu arada normalin çok üstünde gelir düzeyleri var. Yani kiracı olarak oturduğum yerde onların daireleri var öyle söyleyim. 1 yıldır ben bile gücümün yettiğince insanlara destek oldum, ama bir kuruş yardım görmedik onlardan. Üstelik kendim masraflarımı o kadar kısmama rağmen, eşim her istediğini alıyor, hiç çekinmeden. Kartlarım onda. Zor dönem dedim, kendi isteğiyle olmadı dedim. Destek olmaya çalıştım ama bugün tükendiğimi hissettim. Ramazan sonuçta, hurma almak bile lüks geldi bu dururumuzda bana, eşim abur cuburu doldurmuş yine. Ben de yine sinirlendim, ailen ramazan diye bile mi düşünmüyor, bu nasıl aile diye çıkıştım. Büyük kavga ettik, çok kötüydü. Bu arada benim ailem ellerinden geldiğince market ihtiyacımızı karşılıyor, temel gıdalarımızı. Ama emekli insanlar, ellerinden o kadar geliyor. Sizce eşime boşuna mı yüklendim? Arayıp istemek zoruna gidiyor olabilir ama babamla gidip alışveriş yapabiliyor çok rahat. O zoruna gitmiyor mu
Yaşım 36, halen çocuk yapmaya cesaret edememek çok acı
Sizi bu konudada çok iyi anlıyorum. Belki de en çok bu yaralıyordur sizi. Yine maddi duruma dayanıyor maalesef ama keske yumurta dondurabilseniz. Zaten 35 ten sonra o yumurtalar herhan bizleri yarı yolda bırakmaya haxırken üstüne bunca sinir harbi iyice rezerv düşürüyor. Öte yandan yaş geçerken diğer yanda olumsuz dengeler. Eş ve kim ne derse desin ailesi her konuda Bi etki unsuru. Ama ayaklarınızın üstünde durmanız buradaki gördüğüm en önemli şey hikayenizdr. Sonra da ailenizin desteği. Yumurta dondurucam derseniz de en kötü 15000 gözden çıkarmanız gerekiyor. Daha sonra eşinizin sorumsuzluğu yüzünden anne olma sansınızı da kaybetmiş olursanız şimdiki öfkenizden daha ağırını yaşarsınız. Kendi tecrubelerimden yola çıkarak bunları söylemek istedim. Hayat bazen çok arada bırakıyor insanı.Yaşım 36, halen çocuk yapmaya cesaret edememek çok acı
Çok iyi anlamışsınız, çok zor geldim bu yaşa, ortaokuldan beri çalışıyorum, okuyorum. Sorumsuz bir babanın borçlarını ödemekle geçti gençliğim. Mükafatı bu mu olacaktıSizi bu konudada çok iyi anlıyorum. Belki de en çok bu yaralıyordur sizi. Yine maddi duruma dayanıyor maalesef ama keske yumurta dondurabilseniz. Zaten 35 ten sonra o yumurtalar herhan bizleri yarı yolda bırakmaya haxırken üstüne bunca sinir harbi iyice rezerv düşürüyor. Öte yandan yaş geçerken diğer yanda olumsuz dengeler. Eş ve kim ne derse desin ailesi her konuda Bi etki unsuru. Ama ayaklarınızın üstünde durmanız buradaki gördüğüm en önemli şey hikayenizdr. Sonra da ailenizin desteği. Yumurta dondurucam derseniz de en kötü 15000 gözden çıkarmanız gerekiyor. Daha sonra eşinizin sorumsuzluğu yüzünden anne olma sansınızı da kaybetmiş olursanız şimdiki öfkenizden daha ağırını yaşarsınız. Kendi tecrubelerimden yola çıkarak bunları söylemek istedim. Hayat bazen çok arada bırakıyor insanı.
Sizin gübü çalıştığı halde kocasının altında ezilen kadınlara asla üzülmüyorum. Tek derdiniz başınızda böyle bir bela varken çocuk düşünmek. Bu forum boşanmak yerine kendi hayatına eden kadınlarla dolu. Siz onlardan sadece birisiNiz. Kusura bakmayın ama çocuk olunca ne yiyip içecek? Kendine bakamayan kadın ve erkek ne kadar anne baba olur? Ayrıca Kartlarınız niye o adamda? Çalışacak yaşa geldiniz de para çekmeyi mi bilmiyorsunuz yoksa? Ya da eşiniz bu kadar mı kıymetli de bir hurma bile almak onun abur cuburundan önce geliyor. Merak ediyorum. Eşinizden kendi paranızı nasıl istiyorsunuz? Allah ım deli olacağım. Keşke kadınlar önce kendine kıymet verse, kocaya değil. Kafanızı duvarlara vuracağınıza kartları alıp çekip gidin bakalım ne yapacak? Buna cesaretiniz var mı?Merhaba, bugün çok kötü bir gün geçirdim. Halen iftar yapmadım o kadar kötüyüm..Belki de doğru düşünemiyorum, sizlerden fikir almak istedim. Pandeminin başından beri eşimin işi yok, ücretsiz izne çıkartıldı. Ben çalışıyorum, 1 yıldır hem borçlar, hem kira, hem mutfak masrafı, yol vs derken inanın artık tükenmiş durumdayım. Eşim de iş aramaktan yana değil. Diğer yerden çıkartınca komik bir tazminat verecekler onun derdinde. Evde oturuyor yani. Son bir aydır ha iş arıyorum, tamam bulup giricem diyip duruyor.
Size sormak istediğim şu. Eşimin ailesiyle mesafeliyim, zamanında bana ve aileme yaşattıkları yüzünden. Yine de bayramda giderim, özel günlerde ararım vs. Ama haftada bir arayıp naber diye sormam, onlar da aynı şekilde.Şimdiye kadar da hiç bir beklentim olmadı.
Biz görücü usulü evlendik, evlenirken eşimin maaşının düşük olmasını, garanti bir işinin olmadığını söylediğimde bir yıla kalmaz size ev alacağız, ona da şirket açacağız demişlerdi, tabi bir daha bunların konusu bile geçmedi 4 yıldır.
Ama bu pandemi döneminde kardeşlerine biraz destek olmalarını beklemem hata mı sizce? Bu arada normalin çok üstünde gelir düzeyleri var. Yani kiracı olarak oturduğum yerde onların daireleri var öyle söyleyim. 1 yıldır ben bile gücümün yettiğince insanlara destek oldum, ama bir kuruş yardım görmedik onlardan. Üstelik kendim masraflarımı o kadar kısmama rağmen, eşim her istediğini alıyor, hiç çekinmeden. Kartlarım onda. Zor dönem dedim, kendi isteğiyle olmadı dedim. Destek olmaya çalıştım ama bugün tükendiğimi hissettim. Ramazan sonuçta, hurma almak bile lüks geldi bu dururumuzda bana, eşim abur cuburu doldurmuş yine. Ben de yine sinirlendim, ailen ramazan diye bile mi düşünmüyor, bu nasıl aile diye çıkıştım. Büyük kavga ettik, çok kötüydü. Bu arada benim ailem ellerinden geldiğince market ihtiyacımızı karşılıyor, temel gıdalarımızı. Ama emekli insanlar, ellerinden o kadar geliyor. Sizce eşime boşuna mı yüklendim? Arayıp istemek zoruna gidiyor olabilir ama babamla gidip alışveriş yapabiliyor çok rahat. O zoruna gitmiyor mu
Kayınvalideme; işe girmiyor, iş seçiyor bu dönemde, çok zordayız diyorum. Ailem destek çıkıyor bize diyorum, kirayı ödeyemedik diyorum, kadın eşine destek ol, ailen kiraya çıksın size evi versin bile diyebiliyor, bana yeni perde renkleri seçtiriyor. Bir de arada hadi artık çocuk yapın diyor. Sizin aklınıza gelmez mi destek olmaları gerçekten?
Keşke evlenirken de şirket açacağız ona, biliyoruz işi garanti değil, geliri de düşük, o yüzden bir seneye kalmaz evini de alacağız diye bütün aileme yalan söylemeselerdi istemede. Gerçi yine hata benim bu karaktersizlere inandım.
Keske inanmak yerine 1 sene bekleyip görseydiniz vaad ettiklerini yapiyorlar mi diye. Ama gercekten ben de olsam hic caba sarf etmeden evde bos bos yatan adama 1 kuruş vermezdim,isterse ayda 50 bin gelirim olsun. Ona vereceğime bir çocuğa burs veririm okuturum daha iyi.
Evet çok geç anladım bunu. Kimse çocuğuna işe yaramaz demiyormuş. Karşısındakini hiç düşünmüyormuş. Ben 3 yıl istemedim, araya sokmadıkları insan kalmadı, aileme her hafta geldiler, alttan girip üstten çıktılar. Sonunda en hassas dönemimde evet dedim. Demez olaydım.
