Sizin korumacı bi yapınız var bence ve eşinizi de korumaya çalışıyorsunuz.
Yüksek ihtimal eşiniz ailesine hiç ama hiç sınır çizemedi ve göze batan siz oldunuz.
Hatta şu anki duruma eşinizden fazla üzüldüğünüze, öfkelendiğinize eminim.
Aslında siz, sizi reddetmişler gibi hissediyorsunuz.
Kıskanmışsınız da birazcık, olabilir.
Keşke eltiyle makul ölçüde görüşseydiniz, bu kıskançlığı törpüleyen bir şey çünkü.
Çünkü kafanızda büyütmüş de büyütmüşsünüz.
"Kız herkesi dize getirdi"
Tehlikeli bir yerdesiniz, kendiniz için.
Kimseye bir şey olmaz, kendinizi yıpratırsınız.
Bunu bir düşünebilirsiniz.
Her şeyi bir kenara bırakın, eşinize "sevilmiyorsun" fikrini işlemeyin.
Kalbinizden bile geçirmeyin.
Evet adaletsizlik, haksızlık, nankörlük bunlar olmuş da olabilir kimin ailesi dört dörtlük sanıyorsunuz
Hepimiz yaşadık, yaşıyoruz
Düğün zamanı şakayla karışık ya da ciddi ciddi içinizde kalanları konuşsaydınız, bu kadar biriktirmeseydiniz bence işler bu noktaya gelmez ya da herkes neden kırıldığınızı daha iyi anlayabilirdi.
En azından yüzleşmiş olurdunuz.
Şu anki durum çok girift.
Eşinizin yalnızlığı sizi çok üzmüş bence.
Bu yüzden de aşırı öfkelisiniz.
Artık sakinleşin.
Madem her şeyi kopardınız, öyle kalsın.
Madem eşiniz takmıyor, siz de bir öyle bir böyle istiyor gibi görünmeyin.
Ya da eşiniz atlayıp gidip bir görüversin, yüz yüze her şey farklılaşabilir.
Sarılırlar, ağlaşırlar belki.
Herkes içini döker.
İyi gelebilir ne de olsa ailedir, kan bağıdır.
Makul bir seviyede kalabilirler belki.
En olmadı elimden geleni yaptım der işte o zaman.
Sakin olun, daha sakin, çok daha sakin.
Kalbinizi yumuşatın.
Beddua değil, dua edin.
Kötü günler dilemeyin, sınansın demişssiniz, bu sadece size yük.
Kimsenin hikayesi daha bitmedi.
