Eşimle 3 yıllık evliyiz severek evlendik ve bir çok zorlu yoldan geçtik.eşim daha önce evlenmiş boşanmış iki çocuklu ben ise bekardım. Annemle aynı kaderi paylaştığımı belirtmek istiyorum burda. Evliliğimiz boyunca 3 kez ayrıldık. Ailesinin hakaretleri evliliğim boyunca hiç bitmedi. Eşim savunmamız yaptı yapmasına ama daha sonrasında hep ısrar etti barışın çocuk olcak barışın diye. Bi dönem annemle yaşadık eşimle birlikte. Maddi sıkıntılardan dolayı. Annem hep kucak açtı eşime. Ama en son Bi makine muhabbetinden eşimin söylediği bir laf annemin zoruna gitti çok kadın evden çıktı gitti. O akşam bana hala annemler annemler deyince bende ayrılmak istediğimi söyledim. Doğumdan önce affettim. Geldi yalvardı yakardı. Barıştık tan 5 gün sonra bebeğimi doğurdum erken doğumla 34.haftada. Eşim ve annem konuşmuyodu. Annem evime eşim yokken geliyordu. Annem bekar Bi kadın. Ve şuan hayatında biri var. Eşim daha önce işinden dolayı kışın ne yapıcaz ben çocuğumu düşünmek zorundayım dedim diye benimle kavga etti ve annemin hayatındaki kişiyi sevmediği için annem için o...... Falan dedi. Ogün baya tartıştık kucağımda çocuğunu emzirirken resmen gözü dönmüş çıldırmış gibi bağırıyordu. Evden çıkınca o gün döndüm annemin evine. Şimdi yine yalvarıp yakarıyo. Annem barış ama evine gelmem seninle de arada Bi görüşürüz eskisi gibi arkanda durmam sürekli görüşmeyiz diyo. Eşimi seviyorum ama annem bana hem anne hem baba oldu onu da ezip geçemiyorum. Bu arada ben annemin evinde yaşıyorum annem nişanlısıyla yaşıyor. Gece kızım uyuduktan sonra çok yalnız kalıyorum eşimi ve onunla geçirdiğim günleri özlüyorum ben ne yapıcam lütfen fikir verin