Esimden ve k.validemden yiprandim artik..

Merhabalar, aylar sonra yine ben..
21 yasindayim, ve yaklasik 10 aydir evliyim.. Esimi ve ailesini ayni semtte oturdugumuz icin cocuklugumdan beri taniyorum. Her zaman onlarin distan ne kadar güzel bi aile olduklari konusulurdu, ama esimle evlendik evleneli hayatim mahvoldu.. Severek evlendik, beni kazanmak icin herseyi yapmisti, ama simdi onu sevip sevmedigimi bilmiyorum, bazen deliler gibi asik oluyorum, bazende cok nefret edebiliyorum ondan..
Problemin özü kayinvalidem. Nisanlilik dönemimizde söz verdigi halde istedigimiz hicbirseyi yapmamisti, maddi veya manevi, hicbirseyi. Gelinlikcide kücücük görümcemle beni rezil etmeden beter etmislerdi, "bumuydu begendigin sey" diye.. Ünlü bi modaevindeydik, ve ordaki herkes "allah sabirlik versin size" diye bana dua etmislerdi. Gelinlikcinin önünde bagirmalar cagirmalar, bir sürü sey, herkese rezil olmustuk, ama onlar aliskinmis, türkiyede hangi dükkana girseler boykotlayip cikiyolarmis kazik yedikleri icin.. Sarrafta gelinlik olayi yüzünden inada bindirip sadece bi taki almisti, bizde daha sonra bilezikte istedigimizi söyleyince cinnet gecirip söve söve evinden kovdu, annemleri gitmesin diye kollarindan ben zorla tutmustum, keske tutmasaymisim.. Ne istedigim gelinlik nede nisanlik nede kinalik alindi - kinaligimin herseyini kendim aldim cünkü onlarda adet böyleymis (ayni köylüyüz ) islerine gelince adetleri kendilerince cevirdiler, biz adet deyincede bu adeti tanimiyoruz diye siyrildilar, bizde kizevi olarak alttan aldik hep, keske almasaymisiz, esimde annesinin lafina cok baktigi icin hicbirsey demedi hic bir zaman, hep pasif kaldi.. Eger bu durumda olan baska nisanli kizlarimiz varsa, evlenmeden tekrar düsünsünler.. Dügünden 3 hafta önce, kayinvalidemler dügün icin bize sadece 11 davetiye vermislerdi, nasil olsa davetlilerimizin cogu aynisi diye, hic danismadan etmeden.. Bu olayin üstüne bide k.validem babami arayip küfür yagmuruna tutmustu, sirf babam esimi arayip esimin bana iyi bakmasi icin söz vermesini istemis diye, esime güvenmiyolardi cünkü, cok pasif annesinin lafindan cikmiyor diye, bunun üzerine esim annesini arayip babami sikayet ettigi icin k.validem babami arayip agzina geleni saymis, bende nisani bozdum..
Dügünden bir hafta önce esim arayip özürler diledi, yememis icmemis perisandi gercekten, ama affetmeyi düsünmüyordum taa ki annesi arayip ayaklarinizdan bile öperim yeter ki affedin diyesiye kadar, günlerce durmadan denediler affedelim diye, en sonunda affettik..
Dügün günü imam nikahi kiydirtmak istedik diye dügünü mahvedip o günden beri annemlerle kesinlikle konusmuyolar. Ne dügün kasetini verdiler, nede resimleri. Zaten benim ailemden olan herkesi silmisler resimlerde, ben haric..

10 aydir bu aciyla yasiyorum. Esimle bosanmanin esiginden dönmüstük sirf ben "sen benim ailemle konusmuyorsan bende seninkilerle konusmam" dedigim icin. Cok zayiftim o zamanlar, bu sözleri cok korkutmustu beni, bende onun dedigi herseyi yapmaya baslamistim.. Ailelerimiz hala ayni semtteler, biz onlardan okulumuzdan dolayi 4-5 saat uzaktayiz. Her ziyarete geldigimizde ayri streslenip cok yipraniyorum, arada kalmak öldürüyor beni. 1 ay önce ziyarete geldigimizde icimde olan bütün zehrimi kusmustum. Aylardir her hafta piskologa gittigimi, ona hic yansitmamamin sebebini ondan korkuma oldugunu söyledim. Saatlerce agladim, hickirdim, yerlerde süründüm, esimin tek dedigi "annenlere hala cok kizginim, bi gün esek gibi gidecegimi biliyorum, ama henüz degil" gibi seyler söyledi. Annemi babami hala suclu görüyor, neyin suclusu bilmiyorum, hicbirsey söylemiyor. Babamin onu aramasina cok bozulmus, annemin imam nikahi istiyoruz demesine cok kizmis.. K.validem zaten tehdit etti eger konusursan düsmanlarimla seni evlatliktan red ederim diye, korkusundan hicbirsey yapamiyor simdi..
1 ay önce esimle konustugumun ertesi günü kvalidem beni bahceye cagirip konusma yapti, ayagimi denk almam gerektigini, biyere gitmek istedigimde ona sormam gerektigini, oglunu ailecik mahvettigimizi kafasindaki saclarin döküldügünü, tren biletlerimizi onun ödedigini ona göre davranmami.. Bunun üstüne bende cikistim, bundan sonra bana zerre kadar birsey almamasini, gerekirse ise girip calisabilecegimi, benim ona olan saygimin sirf ogluyla evli olmamdan kaynaklandigini, ondan izin alma mevzusunu tamamen aklindan cikarmasi gerektigini söyledim.. Sonra basladi anneme babama camur atmaya, oglumu mahvettin demeye, birsey demedim artik, tükenmistim iyice, sadece dinledim, kötü kötü bakip sinirimden gözyaslarima hakim olamadim, bir kere daha pisman oldum evlendigime.. Annecigim kvalidemin salonuna buketle gitmisti aylar önce barisalim artik diye, kovmus terbiyesiz kadin, polis cagiririm diyede tehdit etmis. Daha sonra mektup yazmis annem, herkese kendimizi güldürmek yerine birlik olup cocuklarimiza destek olalim diye, cvp bile vermemis, esimin agzini aradim "bosanirlarsa bosansinlar diye yazmis" dedi, kayinvalidemin agzini aradim, ben mektubu okumadan attim dedi esimi ne kadar doldurdugu burdan acik acik belli oldu..

Simdi yine burdayiz, arada kaliyorum her zamanki gibi. Saygimi korumaya calisiyorum onlara karsi, ama kendi ailemi ezdirmis hissediyorum, dayanamiyorum buna artik. Annemde basladi baski yapmaya "okulun varken birsey demiyordum, artik tatildesiniz iki ay burdasiniz, susmayacigimi bil! Esin buraya gelmiyorsa sende gitmiceksin artik, evlilik degil sizinki!" diye cikisti.. %100 hak veriyorum anneme, ama ne yapmam gerektigini bilmiyorum.. Bayramda esimi zorlayip getirmeye calisicam, eger gelmezse biterse bitsin dicem herhalde..
Annesine babasina karsi sürekli saygi isteyisi icersinde esim, ama ayni saygiyi ondan bekledimmi bunu yapamiyacagini söylüyor, elinden gelmiyormus. Sinavdan iyi notlarla ciktimmi ilk sordugu "annemi arayip haber verdinmi" oluyor, hayir, sonucu merak ettiyse kendisi arasin deyincede kiyameti kopariyor.. Ona bu sekilde cok mutsuz olup yiprandigimi anlattim, beni anlayip eger sen bosaninca mutlu olcaksan bosanalim bile dedi, ve bu adam beni cok sevdigini söylüyor..

Fikirlerinize cok ihtiyacim var.. Disimi sıkıp herseyin iyi olabilecegini bilsem, kesinlikle sıkarim disimi.. Ama hicbirseyin garantisi olmayinca cok zor geliyor. Kesinlikle saglikli bi evlilik degil benimkisi.. Sokakta gördügüm her insana derdimi anlatasim geliyor, belki care bulabilirler diye..

Simdiden bütün cevaplariniz icin tesekkür ederim..

üzgünüm bile bile lades demişsiniz

iş ciddiye binince gerçek yüzlerini göstermişler ama görmemekte ısrar etmişsiniz

zor ne kayınvaliden değişir bu saatten sonra ne de kocan seni korur

alttan al konuş diyemeyeceğim ailesinin ve eşinin sizin ailenize yaptıkları çok çirkin çünkü konuşmaktan anlayacağını sanmıyorum

onun ailesine saygıda kusur etmeyeceksin ama kendi ailene bile gidemeyeceksin

onlar kim ki senin ailene bu şekilde davranıyorlar o hakkı nereden buluyorlar

ama sen hala sesini çıkarmadığın sürece onlar bundan cesaret alırlar

hem siz hem aileniz çok pasif kalmış tepenize çıkmışlar

çok zor inşallah yazdıklarınız birilerine örnek olur ders çıkarırlar

pek olumlu şeyler yazamıyorum ne yazık ki

yapılan hatalar,atılan yanlış adımlar her zaman tek taraflı değildir..size ne boşanın ne de boşanmayın diyebilirim..yeni bir hayata daha yeni atılmışsınız..elbetteki tek taraflı saygı beklemek asla olmaz..aslında baştan yapmanız gereken ama yapmakta da geç kalmadığınız ve kesinlikle yapmanız gereken şey kendinizi ve ailenizi ezdirmemek. kimse sizden değerli değil,kaybetmekten korkan siz değil,eşiniz olsun..kartlarınızı açık oynayın,o size nasıl yapmak zorundasın diyorsa oda yapmak zorunda..eşinizin annesine pasifliği,size aşırı aktifliği kızdırdı beni ..

kıyamamm ben sana :2:
ailen yzde yüz haklı .... eşinin ailesini çok kınadım yaptıkları ne kadar ayıp!!!!! eşini seviyosan oda seni sevdiğini söylüyo madem açık açık konuş sonu ne olursa olsun boşanmaya bile gtse aileni 2. plana atma .... madem seni seviyo fedakarlık yapıcak ki burda fedakarlık yapcak bi durumda yok olması gerekeni yapcak.... eğer yapmıyosa sonuçlarına katlanıcak... eşin fazla anneciymiş ve çok fzla onun dolduruşuna geliyo böyle ömür geçmez hayatım... daha yolun en başındasın taviz vermeye devam edersen hiç toparlayamazsın koy tavrını konuş açık açık... anneye sahip tek kişi o değil seni doğurup büyüten insanlara bunları yaşatmak haddi değil.....

ahh canımm yazık olmus yaa ama arkjadasların da dediği gibi biz sana ne bosan ne devam et diyebiliriz..sadece sunu unutma annemin lafıdır biraz kaba olcak ama kocayı her yerde bulursun ama aileni asla!!!

Anne ve babanıza söyleyin size destek olsunlar...
Ne yapıyorsanız yapın ama lütfen boşanın kayınvalidenizden...

Bayramı bekleyecek ne var kayınvalidenlerle senin ailen aynı mahalledeler ve sen şu an kayınvalidenlerde olduğun halde ailenin yanına gidemiyorsun öyle mi ??
Kocan ister gelsin ister gelmesin sen ailene git. Seni esir mi aldılar gelin mi aldılar bu ne yaaa.
Git ki senin de ciddiyetini anlasınlar. Kendini ezdirme asla ve ailene mutlaka git.

Canim yasadiklarin o kadar tanidikki benim babam ayni esin gibiydi annemi ezdirdide ezdirdi simdi 30 senelik evliler ama annem bitti simdi babami goresi gözü yok bizde cok cektik yok saygili olun sessiz olun sirf onlar yüzünden dayak bile yedim kocan değişmez canim üzgünüm hani meshur bir söz vardir ya bu deveyi güdücen ya bu diyardan gidicen karar senin

Kasım ayında aynı konun var geldik haziran sonuna, yedi ay geçti sen aynı yerdesin, hatta gerilemişsin bile. İnsanın kendine yaptığı kötülüğü kimse yapamaz. Ne olacağını söyleyim sana, eşimi seviyorum aşığım diyeceksin bu şekilde devam edeceksin, sonra çocuğum için katlanıyorum kısmı gelecek, sonra çocuklarım için kısmı... Hayırlısı olsun hakkında...

valla o kaynanayla hayat geçmeeeez pes yani uçmuş kadın bu kadar da olmaz boşan gitsin daha yaşın kaç kaç yaşına kadar çekeceksin bu kadını eşin arkanda olsa neyse:26:

21 yaşındasın ve bu kadar şey yaşadın.senin için çok üzüldüm ama en başından çekeceklerin sana gösterilmiş.
ailene sahip çık. kocandan umudu kes bence. daha en baştan (seni kaybedeceği riskine rağmen) annesini baş bilmiş.
çok yazık ya evlenmek uğruna da bu kadar şey çekilmez ki.

kuzum eşin annesinin kuklası

Mesajlariniz icin tesekkür ederim.. Hepinize katiliyorum..
Yanlis anlasilma olmasin, esim annemlere gidip gitmememe karismiyor. Istedigim zaman gidip istedigim zaman geliyorum, bazen annemlerde yatiya kaliyorum. Esimin pek hosuna gitmiyor, somurtup laf sokuyor, ama bende cevabini veriyorum, "aman ne yaparsan yap" diyor geri, bi kac günde küsüveriyor nazli kiz gibi, sinir oluyorum..

Annem ve babam son destek arkamdalar zaten. Kapimiz her zaman acik sana diyolar, babam hep tembih eder sakin ezdirme kendini diye. Kaldigimiz sehirde sadece üniversite arkadaslarimi birde esimi taniyorum, baska kimsem yok, esim icinde aynisi gecerli. Babama söz verdigim gibi orda bi kac ögrenci yurtlarina yazildim nolur nolmaz diye, sonumuzun hayira gittigine kimse inanmiyor cünkü..

Esimin bana böyle bi lafi vardi "merak etme, hersey zamanla düzelicek, ben buna inanmasam seni bu sekilde daha fazla üzmezdim zaten.. Sadece zamana ihtiyacim var" .. Sanirsiniz ki esimi dövmüs annemler, tek bir laf ettikleri yok ona, kizmasi gereken biri varsa benim. Benim önümde kayinvalidem "bu kadinin bu kizini almam ben" diye bagirip cagirmisti, daha sonra bana "seni ben almasaydim anan gibi mahalle karisi olurdun" dedi.. Bütün bunlari ben unutmus gibi yapabiliyorsam, esiminde yapmasi gerekiyor, ama anlatamiyorum. Ayni dili konusmuyoruz sanki.. Hicbirseyden zevk alamiyorum, nereye gitsem icimde huzursuzluk var, hep bu problemleri düsünüyorum, cok güzel bir saglik bölümünde okumama ragmen konsantre olamiyorum okuluma kolay kolay.. Kayinvalidem esimi öyle dolduruyor ki, "saclarimi sen döktün" diyebiliyor esim bana kücük cocuk gibi..

Sadece kötü yanlarini yaziyorum esimin su an, iyi yanlarida cok. Beni koruyup kollar kayinvaleme karsi, zaten kayinvalidem ne zaman birsey söylemek istese esim yokken yapar bunu, esimin yanindada bana melekler gibi davranir, agzima yemek tutar, hediyeler alir.. Bana "kocana giden yolun benden gectigini bil! Ona giden yolunda senden gectigini biliyorum, ona göre davraniyorum hep." .. Cadimi cadi. Allah korkusu olmayan, saygisiz seviyesiz bir cadi.. Malesef esim, kpederim ve görümcemi etrafinda döndürüyor, benide onlar gibi yapamadigi icin delirdigini görüyorum..

Esimle nasil konusabilirim? Gelmezsen bitiririm diye rest mi cekiyim, yoksa oturup güzel güzel konusup, birlik karar veremezsek öyle mi cekiyim restimi? Hic bir fikrim yok nasil yapabilme konusunda.. Onca yol denedim, hicbiri yardim etmedi, gencligimi bu sekilde tüketmek istemiyorum.. Deli dolu sürekli arkadaslarla takilan biri olmaktan cikip, problemlerle ugrasiyorum..

Valla icim sisti. Senin kafayi yemen gayet normal. Bunlar müslüman degilmi, niye imam nikahina karsilarmis, sonucta normal nikahinda oluyordu o günde. Sanirim satasacak konu ariyorlar sadece. Agzi küfürlü bir kaynanan var, birde sirret bir kadin zaten, esinde az fena degil, yapip yapip annesinin üstüne atiyor sucu.
Telefon acip kendisi annesini dolduruyor kayinbabam beni aradi kizina iyi bakacakmisim dedi vs birde birseyler daha uyduruyordur yanina, sonra kadin oglunu korumak amacli küfürleri salliyor inceldigi yerden kopsun diye, sizi kovuyor, ama birtürlü sizden kurtulamiyor...ne garip. Yani kayinvaliden daha ne yapacakti sizin evliliginizi istemedigini göstermek icin.
Yemisim sonradan arayip özür dilemesini. Onuda neden yaptigini söylemis zaten, senin üzerinden oglunla arasini iyi tutuyor.
Peki sen niye bukadar ezdiriyorsun kendini?! Ne isin var onlarin yaninda? Git evinde otur, kocanla bosanmak istemiyorsan bile, onlar aileni hala horladigi halde, senin ne ezikligin varda göz yumuyorsun bütün bu olanlara? Yanlis anlama beni, esin belliki kendini gelistirmesi lazim daha, ben ona kötü biri demiyorum. Sana bosanda demiyorum. Ama sana karsi saygisi olmayan, ailene hala saygisi olmayan insanlarin yaninda sen niye duruyorsun, neden duruyorsun. Kendi psikolojinide bozuyorsun orda durdukca. Ellerine firsat veriyorsun, seni kenarlara cekip sinir edebiliyor kaynanan rahatca. Kendinde gitme, bak esinde fazla duramaz annesigilin yaninda. Onunda kafasi yerine gelir belki zamanla, ama onlarin icinde olarak olmaz. Hatta siz kendi evinizdeyken bile fazla telefonla konusmasin onlarla diye habire birseyler cikart, gezmeye gidin habire veya misafir cagir bol bol, rahat rahat esin öyle her dakika konusamasin onlarla. Uzaklastir kendinide onuda onlardan. Bayramdan bayrama görsen yeter, artar bile. Cocukda yapma bu arada, akilli ol. Birde esine bile hic bir sIrInI, ailenin hicbirseyini anlatma mecbur kalmadikca, nasil olsa annesine söyler oda malzeme olarak kullanir sonra. Cok üzüldüm senin icin, Allah yardimcin olsun, kocanada akil fikir versin! Kaynanan icin hersey cok gec zaten.

biraz acı konuşucam canım
konuşma faslını çoktan geçmişsiniz ben olsam oraya tatile gittiğiniz gün ailemin yanına gider eşime restimi çekerdim
seni büyütüp bu zamana kadar getirmiş insanlara eşin bu terbiyesizliği yapamaz
sana bu kadar kötülük yapanlaraın evinde sırf eşinin hatrına sen sabrediyorsun
eşin seni gerçekten sevmediğini düşünüyorum onun amacı seni böyle alıştırmak evliliğiniz boyunca ailenin yanına gitmemek
yok zaman ver falan ben eşime herzaman şunu derim ne ben senin için ne sen benim için ailenden olma herzaman eş bulabilirsin ama bir anne bir babanın yerini hiçbirşey tutmaz (anne olunca daha iyi anladım) aileme bir terbiyesizliğin olursa seni silerim benim olursa sen sil evlenmeden önce bunlar konuşulmalı bence
madem o senin ailene gelmiyor tatil boyunca sende ailende kalsaydın sende de var çünkü kararlı değilsin busorun çözülmedikçe hiçbir zaman mutlu olamazsınız bunu unutma yarın brgün çocuk olunca babam niye anneannemlere gelmiyor demezmi
bu tatilde bu sorunu çözün bayramı falan beklemeyin
not: sizede şaşıyorum bir adam için ailenizden ne kadar kolay vazgeçtiniz eşişnizin yaptığı bu ayıba ortak oluyorsunuz yok eşimin iyi yanları var beni kayınvalidemin yaında ezdirmiyor falan asıl eşin tam gözdağı verseydi eşin yokkken bile kayınvaliden korkusundan sana iyi davranırdı.
aile ile ilgili şeyler olunca çok kızıyorum amacım seni üzmek değil
hakkında hayırlısı