8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum
Şu zihniyette birine neyin empatisi? O bebek ister miydi böyle düşünen bir annesi olmasını!Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Cinayet dediğiniz şey kanunlarla tanınmış kürtaj hakkı.E tamam pışpışlayın işte tutan mı var sizi
Ben evladına kıyanlardan nefret ediyorum siz alın bağrınıza basın
Tüp bebek yöntemi diye bir şey var duydunuz mu? Çocuğu olmayanlar gidip bir klinikle anlaşıyor ve yüksek oranda bebekleri oluyor. Bir kısım insanın o yöntemle de olmuyor çünkü onlar iyi insan kötü insan fark etmez, sınavı geçemiyorlar. Dünyanın en kötü insanının bile isterse çocuğu olabilir biliyor muydunuz? Mesela 6 yaşında kızını evlendiren anne babalar var, onlara nasıl çocuk verilmiş de anne baba olabilmişler hayret.Allah ona iyi niyetinden vermedi bu bebeği. Rabbim bir verir sınar bir de vermez sınar. Ama konu sahibi yaşadıklarından dolayı da olsa bebeğine hissettiklerinden dolayı sınıfta kaldı ne yazık ki. Umarım bir an önce bu histen ve bu adamdan kurtulup yoluna bakar. Size de Allah tez zamanda versin inş. Kendinizi üzmeyin umutsuzluğa da düşmeyin.
Yok yok molla değilim. Siz konu sahibinin söylediklerini okumadınız sanırım. Kendi iyi niyetliymiş de Allah o yüzden vermiş karşısındaki de kötü kalpliymiş o yüzden vermemiş gibi söylemleri oldu.Dikkat ettiyseniz ben konu sahibine asla kötü birşey yazmadım hatta bir an önce uçak bileti al dön dedim. Kusura bakmayın ama hiç suçu olmayan doğmamış bir bebek için nefret söyleminde bulunan kendisi. Tabiki içinde bulunduğu psikoloji ortada.Ancak nefret etmesi gereken bebeği değil eşi ve ailesidir.Aha molla eksikti o da gelmiş. Sınavdan geçmeye kalmaya o karar veriyor.
Evet ben de bundan bahsettim zaten.Ayrıca siz bunu bana değil konu sahibine yazarsanız daha doğru olur. Çünkü insanların kalpleriyle o ilgileniyor.Tüp bebek yöntemi diye bir şey var duydunuz mu? Çocuğu olmayanlar gidip bir klinikle anlaşıyor ve yüksek oranda bebekleri oluyor. Bir kısım insanın o yöntemle de olmuyor çünkü onlar iyi insan kötü insan fark etmez, sınavı geçemiyorlar. Dünyanın en kötü insanının bile isterse çocuğu olabilir biliyor muydunuz? Mesela 6 yaşında kızını evlendiren anne babalar var, onlara nasıl çocuk verilmiş de anne baba olabilmişler hayret.
Sonunda aklı başında bir yorumB
Bu konudaki arkadaş neden bu kadar acımasız tepkiler toplamış şok oldum valla.kadıncağız birşey dememiş ki.zaten psikolojisi çok kötü.sevmediği adamdan çocuğu olacak.bu duruma isteksizliğini hayet seviyeli bir şekilde belirtmiş.kızlar iyi misiniz siz ya ? Bende mi soru var bu gece sizde mi anlamadım valla.şakır şakır kürta yaptırıyor insanlar ,bu sitede de ölümüne savunuluyor.bu kadıncağız soğudum deyince suç olmuş.
İyi olacak hastanın ayağına gelen Koalina, hamilelik depresyonu nedir en iyi bilen ama şu anda 4 yaşındaki biricik oğluna dünyaları verecek kadar seven bir annedir kendisi.Ne duyar kasmışsınız ya.
Çok bunalmışsınız bu yüzden sağlıklı düşünemiyorsunuz..herkes bisürü şey yaşıyor ama evlatlarimizdan güç alıp yolumuza devam ediyoruz. Yapmayın, yaşadıklarınızı o yavruya yüklemeyin..önce eşinizle devam edip etmeyeceğinize acele etmeden sakince düşünüp karar verin,maddi şeylere bu kadar kafa yormayın..yok düğünü yalıda yapacakmış da neden mahallede yapmış..ya evlenmişsiniz olmuş bitmiş unutun artık..yok evlenirken ailesi birşey yapmamış..aileler eşya falan almak zorunda değil bence..ya bir çocuğu büyüt okut,üniversite v.s ailelerin ömür boyu canı çıkıyor bu masraflardan..evlenirken de karı koca kendi alsın artık kendi eşyalarını..ama kayınvalide konusunda haklısınız,ya ne var bu kadar kalacak,niye bu kadar çocuklarınızın hayatına giriyorsunuzÇoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
İyi olacak hastanın ayağına gelen Koalina, hamilelik depresyonu nedir en iyi bilen ama şu anda 4 yaşındaki biricik oğluna dünyaları verecek kadar seven bir annedir kendisi.
yorumunuz çok güzel ve yapıcı öncelikle bir kadın olarak teşekkür ederim bu yorum için. Sadece tek bir noktayı düzeltmek istiyorum biz tüm kadınlar rahmimize düşer düşmez sevip bağlanmıyoruz. Ben kendi adıma hiçbir şey hissetmemiştim mesela 0 his. Bir arkadaşım doğurana kadar bir şey hissetmedi doğduktan sonra sevmeye başladı. Bazı kadınlar var zaman geçtikçe bebekle paylaşım arttıkça seviyorlar. Tüm kadınlar rahme düşer düşmez çok seviyor demek başkalarını kötü hissettirebilir.Biz kadınlar daha rahmimize düştüğünde severiz bağlanırız evladımıza, babalar gibi kucağa alıp vakit gecirdikce değil. Bebeğinizi sevdiğinize şüphem yok ama gebelik ülke değiştirme ve evlilik sorunları sizin epey psikolojinizi bozmuş. Doğumdan sonra daha zorlancaginiz dönemler olacak üstüne lohusalik depresyonu eklenecek sağlıkla bakamazsiniz bebeğinize ve bu süreç geçince çok üzülürsünüz. Oyuzden riskiniz geçtiyse hiç düşünmeden ailenizin yanına donmenizi tavsiye ederim. Zaten hiç bir hazırlık yapmayan baba bu duruma çok takilmayacaktir eğer çok isterse de kendi gelsin turkiyeye dogumunuzda yaninizda bulunsun. Ama biran önce karar vermelisiniz haftanız ilerledikçe ailenizin yanına gelme şansınız azalacak uçak vs. Sebeplerinden.
Canım benim rabbim sana sabır versin burdan bu yazdıklarına cevap verip konuşmak çok basit olacak ama insan o işin içinde olmadığı sürece anlayamıyor Alllaha dua et rabbim sana en güzel kapıları açsın seni yanlış yola düşürmesin iyi düşün Allah’a sığınÇoğu kişi pskolojik yardım gör diyecek ama buradan da anlatıp rahatlamak istedim.
Eşimle tanıştığımda çok iyi huylu naif bir insandı ne maddiyatına ne başka bir şeyine baktım. Ailem iyi düşün demesine rağmen emin gibiydim ve evlendim.
Evlenmeden önce doktorlar bana çocuğun olmicak tedavi görmen lazım dediği için korunmadım birinci ayımda hamile kaldım.
Bundan sonraki süreç tam anlamıyla lanetli bir dönemdi.
Evim hazırdı eşyalarım işim herşeyim mükemmeldi çoğu şeyi ben ve ailem aldık eşimin ailesinin düğüne vs pek katkıları olmadı misafir gibi gelip gittiler.
Düğünüme bir gün kala eşimin ailesi sana altın falan takmicaz dedi (düğün gününe kadar alıcaz demişlerdi yani ortada bir söz vardı ) son bir gün kala alamayız dediler resmen oyuna geldim ama bu sebepten düğünü iptal edemedim. Sonuçta eşimle maddiyata göre evlenmemiştim Önemli değil dedim sorun bile çıkarmadım eşime sahte altın al ailem bilmesin bu durumu dedim idare ettim.
Düğünden önce eşim salon için boğazda yalıda yaparız dedi kaldıki benim hiç böyle bir talebim olmamıştı beni baya heveslendirdi bu duruma sonra normal mahalle arası salon tuttuk dedim hiç önemli değil onun içinde sorun çıkarmadım ( yalan söylemişti sonuçta )
Balayı konusunu hiç açmadım bile maldivlere gidelim dedi kendi kendine sonrasında istanbul dışı biryere bile gitmedik. ( sürekli yalan dolan beni baya şişirmeye başladı bu süreçte )
2,5 ay sonra 1 aylık yıllık iznim vardı düğün süreci ve yalanlar sorunlar beni baya yorduğu için yıllık iznimi iple çektim kendi kendime bir hafta şuraya gideriz kafamı toplarım vs diye hayal kuruyordum eşimede bu durumdan bahsettim
Ama benim eşim annemi hastaneye götürelim bahanesiyle kayınvalidemi çağırdı bir hafta kalır döner dedi hastane işleri bir hafta sürdü doğru ama kalan süreçte kayınvalidem gitmedi tüm yıllık iznim boyunca kaldı ona hizmet edip gezdirmek zorunda kaldım yeni evli olduğum için yüz göz olamadım git diyemedim sorun çıkaramadım vs esktra bunaldım. ( kaynanam aşırı konuşur her işe karışır ) Yani kısaca yıllık izniminde içine ettiler kaldım öylece
Yıllık iznimin bitmesine 3 gün kala kaynanam gitti. O dönem hamile olduğumu öğrendim ilk etapta aldırmak istedim ama sonra o kadar doktor çocuğun olmicak dedi ama oldu vardır bunda allahın bir bildiği dedim ve bir cana kıyamadım aldırmadım. ( şuan çocuğu aldırmamış olmanın pişmanlığı içimi yakıyor resmen)
Kayınvalidem baküde yaşıyor biz türkiyedeydik kayınvalidem dönünce eşim işler çok kötü şirketi devredicem baküye gitmemiz lazım karşıma çok iyi bir iş fırsatı çıktı dedi bende o dönem iş yerim el değiştirdiği için çıkışımı yapmıştım.
Eşim para kazanamıyorum burada sende çalışmıyorsun hamilesin ihtiyaçlarını nasıl karşılicam dediği için mecbur geldim ( tabi gelmeden önce birsürü ikna etme konuşmaları yalvarmalar ağlamalar hepsini denedim) evi dağıtmayalım daha herşeyimiz çok yeni evime alışamadım nolur başka bir çözüm bul vs ikna edemedim tabi neyse geldik. 2 ay kaynanamla oturdum.
Eşimin iş durumları kesin değilmiş meğersem ve kayınvalidem aşırı insan daraltan bir tip o evin içinde cehennemi yaşadım resmen. Eşim ilk etapta idare etti sonra saldı. Türkiyeye dönücem diye tehdit edince ayrı eve çıkardı beni.
Ayrı eve çıktım çıkmasına ama dört duvar arasına düştüm bu defa kimseyle görüşemedim aylarca ülkeyi tanımıyorum dışarı çıkamadım komşu yok aile yok arkadaş yok ( telefonda ailemle arkadaşlarımla konuşabildim sadece ) aşırı bunaldım birde hamilelik cehennem devam etti.
Hiçbirşey almadılar evime zaten evide eşyalı tutmuştu eşim mutfak eşyası hariç herşey vardı evde. doğuma annem gelecek diye mutfak eşyası alalım dedim alırız alırız dediler almadılar (kaynanam evindeki eski tabağı çanağı falan verdi bana) çocuk doğacak eksikleri var dedim alırırz alırız dediler ( erken doğum riskim vardı ve çocuğun hiçbirşeyi yoktu ) almadılar herşeyi annemler aldı ( annem doğuma gelince getirecekti) eşim zaten bir halta yaramıyor en azından ailesi destek olur sandım onlarda olmadı. ( bu arada maddi durumları kötü değil soracak olanlar olursa )
Canıma tak etti eşyalarımı topladım terketmeye koyuldum doktor dedi erken doğum riskin var gidemezsin kaldım.
O kadar pskolojim bozulduki eşimden tamamen soğudum hamileliğimin 2. Ayından beri durmadan ağlıyorum Şuan 8. Ayıma giricem çocuktanda soğudum boşanıcam çocuk doğar doğmaz zerre tahammülüm yok ne onu ne ailesini görmeye. Sırf çocuk onların kanını taşıyor diye kendi çocuğumdan bile soğudum.
Doğuma kadar şu şu şu yapılacak denilen hiçbirşey yapılmadı. Beni çok yalnız bıraktılar eşim akşam eve gelince iki muhabbet bile etmedi benle aylarca.
Son bir haftadır hiç bağımız kalmadı evin içinde hiç konuşmayan iki yabancıyız.
Ayrı yemek yiyoruz ayrı yatıyoruz evin içinde tamamen yalnızlaştım daha beter pskolojim bozuldu.
2-3 gün önce doktor riskin azalmış dedi yarına bilet alıp dönmeyi düşünüyorum ama doğumda çocuğuma üzülüyorum babası yanında olmicak bunun vicdanını yaşamakta istemiyorum eşimi sevmiyorum sadece çocuğumla alakalı endişem var
O kadar araftayımki
Öyle içimi dökmek istedim işte…
Siz olsanız napardınız?
Evet haklısınız kendini gebeliğe hazır hissetmeyen yada hazırım sanıp bebek sorumluluğunun büyüklüğü altında ezilirim hissine kapılıp bağlanmayı kuramayabilenler vardır elbet bende uzunca bi süre kendimi bebeğe hazır hissetmediğim için yapmadım sebebi de konu doğurmak olsa 10 tane doğuralim mühim olan hakkıyla bakıp büyütmek ilgilenmek diye düşündüm. Kendimi hazır hissedince şükür olsun ki bebek te bağlanma da nasip oldu. Ben genel olarak konuştum hani genelde böyle oluyor der gibi. amacım da asla başkalarını kötü hissettirmek değildi. Uyarınız için teşekkür ederimyorumunuz çok güzel ve yapıcı öncelikle bir kadın olarak teşekkür ederim bu yorum için. Sadece tek bir noktayı düzeltmek istiyorum biz tüm kadınlar rahmimize düşer düşmez sevip bağlanmıyoruz. Ben kendi adıma hiçbir şey hissetmemiştim mesela 0 his. Bir arkadaşım doğurana kadar bir şey hissetmedi doğduktan sonra sevmeye başladı. Bazı kadınlar var zaman geçtikçe bebekle paylaşım arttıkça seviyorlar. Tüm kadınlar rahme düşer düşmez çok seviyor demek başkalarını kötü hissettirebilir.
Allah sağlıkla büyütmeyi nasip etsin, seneler ne çabuk geçmiş, ben anne oldum mesajın daha dün gibiKonu çocuk ve annelik olunca insanların dilinin kemiği olmuyor cidden. Benim daha da kötü hissetmeme sebep olan bu tarz kötü yorumlardı, annem dahi sende bir anormallik var derdi. Kendimi çok yalnız hissediyordum. Bir süre çocuk istemiyorum diye depresyondaydım sonrasında sevemiyorum diye depresyona girdim, bir süre de istemediğim için çocuğum travmatik olacak diye depresyondaydım. Sonuçta su aktı yolunu buldu, dünyanın en tatlı çocuğu yanımda oldu.