17 aylik sayilir. Eline catali verince agzina goturup yiyor ama kasikla yiyemiyor henuz. Ben denemedim acikcasi cunku sivi seyleri etrafa sacip oynamayi cok seviyor.
Bardaga da elini sokuyor :) bizimki biraz su delisi. Sirf bu yuzden sutunu bile kasikla iciriyorum inanir misiniz? Biberonu da birakti. Eline verip icecegi gunleri dort gozle bekliyorumHaha, dogru, çorba ile bir ara bizimde basimiz dertteydi. Her yer kirleniyordu.
Biz çözümü bardakta bulduk. Corbayi bardaga koyuyoruz, öyle kendisi içebiliyor. Bilmiyorum, kim bilir sizede faydasi olur.
Duygularımı daha iyi ifade edemezdim sanırım. +10000Unutulmaz, unutamıyoruz zaten.
Eksiğimiz neydi, nerede hata yaptık diye düşünüp duruyoruz.
Kıymetimiz bilinsin diye ne yapmalıyız diye kafa patlatıyoruz.
Ve maalesef iyi şeyler olacağına inancımız kalmıyor bir süre sonra.
Ben mesela mutlu sandığım tüm evliliklerin altında canavar bir herif bulduğumda
kendi mutsuzluklarımın yanına onu da koyuyorum.
Burada okuduklarımızla umutsuzluğumuz daha da artıyor.
İyi adamlar çok ama çok az çünkü.
Ve siz gerçekten şanslı azınlıktasınız ne mutlu..
Keşke eşiniz gibi adamları klonlayarak çoğaltsak da tüm kadınlar mutlu olsa değil mi?
Ama bizim payımıza düşen bu.
Çok sürmez, sabrımızın taştığı nokta elbet gelir.
Bu herifleri de kapıya koyarız o kesin de..
Bir gün sizin gördüğünüz muameleyi görür müyüz yüzde kaç olasılık bilmem..
Eşinize sarılın ve gerçekten sevgisine layık olun olur mu?
Genelde iyi erkeklere kötü kadınlar, iyi kadınlara kötü erkekler düşer ve
bu durum beni gerçekten üzüyor.
Mutluluğunuzun devamını dilerim.
Darısı başımıza.
Amin canım inşallah. Hep ettiğim bir dua var herkes kalbinin ekmeğini yesin. Ama hep kötüler mutlu. Kimbilir belki ben de kötüyümdür.Bence çok mantıklı olur.
Zaten konuşmuyorsunuz bari ailenle mutlu ol.
O da onların yanında daha mutlu ya.
Gitsin bari babacığın üzülmesin.
Hayırlı kandiller bu arada.
Gönül ister ki seçtiğimiz bu dangozlarla yakalayalım mutluluğu.
Bilmem umutsuz da olmak istemiyorum.
Şu mübarek günde Allah kalbimizdekini nasip etsin yakın zamanda.
Huzursuz yaşam çok zor..
Bardaga da elini sokuyor :) bizimki biraz su delisi. Sirf bu yuzden sutunu bile kasikla iciriyorum inanir misiniz? Biberonu da birakti. Eline verip icecegi gunleri dort gozle bekliyorum
Uzmeyin beni nolurr..Kim hak eder hangi insan.Unutulmaz, unutamıyoruz zaten.
Eksiğimiz neydi, nerede hata yaptık diye düşünüp duruyoruz.
Kıymetimiz bilinsin diye ne yapmalıyız diye kafa patlatıyoruz.
Ve maalesef iyi şeyler olacağına inancımız kalmıyor bir süre sonra.
Ben mesela mutlu sandığım tüm evliliklerin altında canavar bir herif bulduğumda
kendi mutsuzluklarımın yanına onu da koyuyorum.
Burada okuduklarımızla umutsuzluğumuz daha da artıyor.
İyi adamlar çok ama çok az çünkü.
Ve siz gerçekten şanslı azınlıktasınız ne mutlu..
Keşke eşiniz gibi adamları klonlayarak çoğaltsak da tüm kadınlar mutlu olsa değil mi?
Ama bizim payımıza düşen bu.
Çok sürmez, sabrımızın taştığı nokta elbet gelir.
Bu herifleri de kapıya koyarız o kesin de..
Bir gün sizin gördüğünüz muameleyi görür müyüz yüzde kaç olasılık bilmem..
Eşinize sarılın ve gerçekten sevgisine layık olun olur mu?
Genelde iyi erkeklere kötü kadınlar, iyi kadınlara kötü erkekler düşer ve
bu durum beni gerçekten üzüyor.
Mutluluğunuzun devamını dilerim.
Darısı başımıza.
Amin canım inşallah. Hep ettiğim bir dua var herkes kalbinin ekmeğini yesin. Ama hep kötüler mutlu. Kimbilir belki ben de kötüyümdür.
Evet baya kaynak yaptik araya :) biberondan midesi bulaniyor. Suluguyla verince de iki yudum alip birakiyor. Bana baska care kalmiyor yaniHahaha, onu bizimkisi halen yapiyor. Biz hep engel oluyoruz, yapmamasi gerektigini uyariyoruz. Biberonu niye birakti? Hiçmi içmiyor? Bizimkisi süt içmesi azaldi fakat halen içiyor. Gerekirse özel biberonlar var ya, hani su vermek için, ondan kullan, eger bardak ile zor içiyorsa. Öyle kasik ile süt vermek zor is ya.
Bu arada konuyu sulandirdik baya, af ola.
İnşallah bir gün hepsi geçti artık mutluyum diye konu açabilirim, açabiliriz iyi ki varsın...İnanmıyorum o söze.
Hatta hayatımda duyduğum en salak söz. :)
Kimse kalbinin ekmeğini yemiyor.
Nerede bencil, iki yüzlü, art niyetli, dengesiz hepsinin işi yürüyor.
Haaa kalıcı mı değildir. Başka yerden çeker ama anlar ama anlamazlar.
O başka.
İyiler de bu dünyada rahat etmiyor ne yazık ki..
Ahireti bekliyor mutluluk için.
Allah aşkına böyle düşünme sakın.
Yeterince haksızlık görüyoruz, bari kendi kendimize haksızlık etmeyelim.
Bize böyle düşündüren adam olamayan adamlar yok mu ahhh!
Hep onların suçu..
İnşallah bir gün hepsi geçti artık mutluyum diye konu açabilirim, açabiliriz iyi ki varsın...
24 haftada erken dogum riski ve sancilar yuzunden yataga mahkum oldum bende..ve tayin oldugumuz kimsemizin olmadigi bir sehirde..ve ustelik anaokuluna giden bir cocugum vardi....
Yatmak korku ile yasamak nedir ben bilirim psikolajiden eser kalmiyor kimseyi Rabbim sinamasin...Ama eşim olmasaydi o gunleri nasil atlatirdim ben...Her gece her gun basimi oksayan beni teselli eden bunlarin bir sinav oldugunu gececegini her saat başı soylemeyen esim olnasaydi nasil gecerdi...Gecerdi ama zor gecerdi...Ben ben olmazdim...Esim yapardi butun evin isini bana wc harici kalmak yasak oldugundan aksam gelir yemek yapar, kizimi ve beni doyurur, hafta sonlari kizimizi yıkar, evin tum temizligi ve alisverisini o hallededi...
Ve her gun is yerinden attigi o guzel mesajlari is yerinde olsa bile kalbi kalbimle atan esim olnasaydi nasil gecerdi o gunler...
Cok kez hastaneye kaldirildim sancilarim yüzünden ve ben haftam gec olmasina ragmen serklaj oldum iki kat dikkat ve ozen isteyen durumum vardi...Hastane odasinda o koltukta yari uykulu benimle sabahlayan esim olmasa nasil gecerdi o gunler...Coraplarimi giydiren,bana her gun yanimda oldugunu hissettiren eşim...
Ve biliyormusunuz benim kadin doğum Dr um bana sen ne kadar sanslisin eşin sana nasil guzel bakiyor nasil seviyor dedi...Evet öyle..
Esimin ailesi ile ayni sikintilari yasadik sizin ki gibi ama yanimda oldu...Gorusmek istemiyorsam gorusmem kime ne...Neyin acisini cektirebilir bana...Cunku esim merhametli olduğu kadar da akilli..Gozleri goruyor cok şükür...Ayrica ben bir bireyim ve saygi beklerim sukur ki görüyorum..
Oglunuza gelince aynisini yasadim sanirim hamilelikte yasattiklari sikintiyi devam ettiriyorlar:)) Kalk yat yapmaktan belimde gecmeyen aci gece yarisi kollarda sinir sikismasi bacaklarda hissizlik vs vs...Esim bu surectede yanimda fazlasiyla oldu...Hic bir zman tek uyanmadim esim de kalkti cocugu kucakladi salladi uyuttu..Hadi sen kizimizin odasina gec ben onunla uyurum diye haftada bir kac gun dinlenmem icin bana musade etti...
Peki bziim hic mi kotu günlerimiz olmadi cok oldu evliligimizin ilk yillari zehir gibiydi...Bosanma durumlari vs vs
Ama geçti çünkü olgunlastik ve buyuduk ben 18 esim 23 yasindaydi evlendigimizde...maddi sikintilar aile sikintilari da cabasi...Aştık o gunleri esim ailesinin bizim yani yanımızda oldu...Çünkü o baba olmuştu
Ve benim hiçbir meslegim yok calismiyorum ve inanin sizin yasadiklarinizi yasasam maddi gucumun sıfır olmasina ragmen yoluma bakardim...
Memursunuz paraniz hayatinizi idame ettirecek gucunuz var...Peki siz neyi reva görüyorsunuz kendinize ve cocugunuza...
Ben esinizin kusura bakmayin düzeleceğine zerre inanmiyorum....Erken dogum yapma riskiniz olacak sizi ailenizin yanina birakacak hadi eyvallah diyecek...yaaa eşlik kocalik bumudur degildir bunu sizde biliyorsunuz...Ben en zor animda yanimda olmayan koca yi napayim...Sancim olurdu hastaneye giderdim eşim zirtt is yerinden atlar gelirdi....
Koca diye yaninizda sizin hayat enerjinizi somuren bir asalak tasimayin...bu fenaligi kendinize oglunuza yapmayin....Bu hayat sizede verilmis bir armagan kimsenin üzerinize çöreklenmesine musaade etmeyin
Hersey gönlunuzce olsun
Allah razı olsun benim canım. Iyi ki sizler varsınız yoksa ben ne yapardım...Rabbim mübarek günün hürmetine sana hayırlı bir kapı açacak inşallah inanıyorum kuzum iyi olacaksın bugünler de geçecekSen her daim mutluluğu hak ediyorsun her daim fedakar, cefakar kendi gibi yüreği güzel dostum
Sende iyi ki varsın kuzum her daim yanındayımAllah razı olsun benim canım. Iyi ki sizler varsınız yoksa ben ne yapardım...
Allah razı olsun benim canım. Iyi ki sizler varsınız yoksa ben ne yapardım...
Abla aglatacaksin şimdi beni. Allah razı olsun. Sizlerle konuşmak çok iyi geldi.Sen sakın üzülme olurmu,bak bizler buradayız ne sıkıntın olursa anlatman yeterlidir.
Abla aglatacaksin şimdi beni. Allah razı olsun. Sizlerle konuşmak çok iyi geldi.
Seni okdr iyi anlıyorumkiBuraya yazdıktan ve yorumlarınızı okuduktan sonra durumumun düşündüğümden daha vahim olduğunu anlayıp psikolojik olarak daha da çökeceğim muhtemelen. Kendi kendime debelenip duruyorum. Beni anlamayan, bencil bir eşim var. Oğlum 17. ayını tamamladı. Çok zor bir çocuk. Emziriyorum ve sabaha kadar sayısız kez uyanıyor, beraber yatıyoruz, sabaha kadar koala gibi üzerimde. Ağrı ve kramplarla uyanıyorum. Bunun yanı sıra çalışıyorum. Kendim için yaptığım en iyi şey işe geri dönmek oldu. Oğlum 11 buçuk aylık olduğundan beri çalışıyorum. Oğlum diyordum, yemek yemeyi sevmez, uyumayı sevmez, banyo yapmayı sevmez. Sevdiği ne var derseniz asla karşı çıkmadığı tek şey zeytin :)
Eşimle 7 buçuk yıl flörtten sonra evlendik. Kimseden destek almadan. Görevi gereği evlendikten sonra 1.5 yıl ayrı yaşadık. Kopuşlar o zaman başladı aslında ama toparladık bir şekil. Sonra oğlum düştü karnıma. Hamilelikle bizim kabuslar başladı. Aslında ne kadar bencil bir adamla evli olduğumu o zaman anladım. Çok zor bir hamilelik geçirdim, yatarak ve erken doğum oldu zaten. O dönem beni ailemin yanına bırakıp hep ailesine gitmek istedi ben sancı çekerken. Aileme kulp buldu, titiz olmadıklarından tutun, yemek yeme şekillerine kadar eleştirdi. Sürekli yatmak durumunda olduğumdan annem bana baktı ailemin evinde, bu huylarını da o zaman gördüm. Şuan evliliğin 4. yılını bitiriyoruz. Ailesi problemli annesi ve babasının ilişkisi yok gibi. Adam cimri eve para bırakmaz, karıyla kızla gezer. Kayınvalide her şeyi bilir, sürekli onu takip halinde ama çaresizlikten boşanamayan biri. Ama onun da kalbi kötü. Oğlunun evliliği umurunda değil. Eşimden kocasının yapması gerekenleri bekliyor. 3 ay öncesine kadar görüşüyordum. Artık görüşmek istemiyorum ve görüşmüyorum onlarla. Çok uzun olur o yüzden o kısıma değinmek istemiyorum. Sadece gururumu çok kırdıklarını ve beni oturduğum apartmana rezil ettiklerini söyleyebilirim.
Haklı olduğumu bildiği, çoğu zaman haklı olduğumu dile getirdiği halde sürekli görüşmem için beni zorluyor, çocuk gibi sürekli konuyu önüme getiriyor. Keşke tek sorun bu olsa, sürekli söylenme halinde bir yapısı var. Oğlumla ilgili konularda emir vermeye bayılıyor. Örnek verecek olursam, hadi git oğlanı uyut, mamasını yap, altını kirletti temizle. He derseniz o hiç mi yapmıyor, yapıyor hepsini de ama o çenesi hiç susmuyor ya. Ben hep hazırolda olayım, elimden süpürge eksik olmasın, ev düzenli olsun, ev dört dörtlük olsun oğlana bakılsın he tabi kadınlık asla eksik olmamalı. Eve haftada bir yardımcı geliyor. Ama çocukla o düzeni kuramıyorum, koltuk tepelerinde gezen, her şeyi dağıtan yaramaz bir oğlum var. Yani adam beni hem ailesinden yana eziyor, hem de psikolojik şiddet uyguluyor.
Son konu ise hafta sonu misafir geldi. Her yer kırıntı olmuş çocuklar sebebiyle. Pazar sabahı kalkmış, evi süpürecekmiş. Oğlanın mamasını yap dedi yine, ben annesi değilim çocuğun acıkmış olacağını düşünemiyorum tabi! Ama ses etmedim gittim yaptım. Bu sıra ev süpürüyor. Oğlum da süpürge sesini duysun başından ayrılmaz, mamayı yaptım tezgaha koyup balkona çıktım. Süpürge bitsin, yediririm dedim. Birden bir gürültü balkonun camını yumrukluyor güm güm. O iş yaparken ben nasıl otururmuşum? Ve ben gece sayısız kez oğlan için kalktım. 17 aydır da böyleyim. Bir dakika dinlenmeye hakkım yok. Bu olanlar olurken de saat 10 buarada. Sonrası konuşmuyoruz. Ve pazar akşamından beri salonda yatıyor. Haklı olan benken gördüğüm muamele? Annesine gitmek de istedi o sabah yine beni yokladı gitmek istemediğimi oğlumla kendisinin gidebileceğini söyledim. Muhtemelen onun acısını çıkarıyor.
Huzur yok, cinsellik bitti gibi bir şey. Çok mutsuzum. Nereye kadar dayanacağım bilmiyorum. İç döküş gibi işte. Canım acıyor.
Edit:
Herkesi tek tek alıntılayamıyorum. İşteyim bir yandan da çalışıyorum. Önce biraz oğlumla ilgili sorulara cevap vererek bahsedeyim. Oğlumun büyüyen beşiği var. Söktük onu aynı montessori gibi yerden bir karış yükseklikte oradan düşmesi mümkün değil. Ama yatıramıyorum. Yarım saatte bir uyandığını düşünün gidip gelmekten helak oluyorum. Uyuyor odadan çıktığım anda bas bas bağırıyor. Sabah 6 da gidip akşam eve 7 7 buçuk civarı geldiğimden sürekli git gele dayanamadım. Yanıma almakta buldum çareyi böyle de çok uyanıyor ama en azından yatıp kalkmıyorum. Eşimle ayrı yatmıyoruz birlikte yatıyoruz 3müz. Benimle küseli yani 3 gündür ayrı yatıyor. İnek sütü alerjisi ve bir kaç şeye daha alerjisi var oğlumun. Formül mama, inek sütü veremiyorum. Biberon tutmuyor, keçi sütlü mama vermeyi denedim kabul etmedi. akşam eve gelince de yapışık geziyoruz, kendime ayırabildiğim hiç vaktim yok. Bu durum da beni çok bunaltıyor haliyle.
Eşimin ailesine gelince. Ufak olarak bahsedeyim. Kız kardeşi eşimin problemli. Damak yarıklığı ve çene kemiği bozukluğundan bir çok defa ameliyat olmuş. Şuan 21 yaşında, bu yaşa dek hastalıklarından dolayı her dediği yapılmış, poh pohlanmış. Ailesinde yaptığı her terbiyesizlik tölere edilmiş. Benden de bu bekleniyor. Bana laflar söylüyor, abisiyle küsüp bana da küsüyor. Abisiyle barışıp benimle konuşmamaya devam ediyor. Yine bir böyle laf söyleme sonrası kayınvalideme bakıp artık ona karşı iyi olmak istemediğimi, benim kızı değil gelini olacağımı bundan sonra, çünkü kızı olsaydım adil olacağını söyledim. Bu lafı söylemem üzerine eşimin ablası benim evimde üzerime yürüdü, eşim ayırdı ve anneme nasıl öyle laf söylersin diyerek valizini toplamaya kalkıp, benden boşanacağını söyledi. kayınvalidem evime aldığı çer çöp ne varsa yiyecek toplayıp gitti. Ben de babamı aradım beni gelip almasını söyledim. Duymadığım laf kalmadı. Bu sebeple görüşmüyorum onlarla. Eşim babamın evine geldi sonra ağladı zırladı benim elimde değil kardeşim problemli dedi. Uzak duracağız dedi eve döndüm. Ama barış diye baskı yapıyor şimdi de.
Buarada bebeği de eşim çok istedi. Onun baskılarına dayanamayıp ben de istedim sonrasında. Ben oğlumu çok seviyorum onun için ölürüm ama sanırım anneliği beceremiyorum. Hamileliğim yatarak geçti. Aylarca dışarı çıkamadım kaybetme korkusuyla yaşadım. Oğlum doğdu küvez yolu gözledim, aylarca diyet yaptım aç kaldım o iyi olsun diye. Şimdi emzirebilmek için uyuyamıyorum. Ama beni anlayan kimse yok. Hep bir yetersizlik hissi. Çok mutsuzum ben. Bazen diyorum ki şu dünyada boşa nefes alıyorum. Ama oğlum hiçbir yere sığamaz ki yaramaz diye itelerlerDur durak bilmeyen çok hareketli bir çocuk. Ama çok da akıllı ve becerikli. İyi ki var...
Gercekten şu mübarek gunun yazdiklarimizla uzaktan yakindan alakasi ne anlamadim..Bence devasa aşkınız bu konuya ait değil belki kötü niyetli yazmadınız ama şu mübarek günde karşınızdakini düşünmeden empati yapmadan sizinle kıyaslamanız çok yanlış oldu.. Eşinizle mutluluklar dilerim Rabbim her daim iyi etsin ama örnek verirken dikkatli olalım bence.