Arkadaşlar ben 5 kez tüp bebek tedavisi denedim. Biri kimyasal gebelik oldu. Birini 30 haftalıkken agir help geçirerek erken doğum yaptım kaybettim ikisi de negatif oldu.
Evliliğimin kriz noktaları hep bu tedavi süreçleri. En büyük kavgalarımızı bu zamanlarda yaptık.
Bu evin delisi benim. Eşim şimdiye kadar hep beni idare etti diyebilirim. Bu zamana kadar bana hic derdini anlatmadı mesela. İş yerinde hakkında soruşturma açılsın ben başkalarından öğrenirim, bi sağlık problemi olsa bana anlatmaz, kaza yapsa haberim bile olmaz yani bunun gibi bir sürü şey birikti 11 yılda. Hep içe dönüktür. 12 yaşından beri tek başına yaşamış ve bu zamana aile destegi olmadan gelmiş biri. Devlet parasız yatılıda okumuş. Üniversiteyi de yatılı okudu askeri öğrenci olarak. Paraya bile hic ihtiyaç duymamış.
Ama ben elime kıymık batsa dünyayı ayağa kaldıran biriyim. Karin ağrısı yüzünden ambulans çağırıp gaz teşhisi ile eve gönderilen biriyim o kadar vahim durumum.
En son kavgamız çok büyüktü. Embriyo transferi öncesi esim sinir krizi geçirdi. Bana tokat attı. Ortada da bi sorun yok. O gün çok gergindi. Araba kullanmayı öğretiyordu bana. Bi araba üzerime doğru gelince korktum ve yan tarafa bakmadan şerit değiştirdim. Bana bağırınca ben de yol kenarında arabayı bırakıp eve ağlayarak geldim. Küstüm doğal olarak. Sonra gönlümü almaya falan çalıştı ama çok sinirliydim. Birden terlemeye basladi. Öfke patlaması yaşadı çok korktum ve kendimi odaya kapattım. Kollarımdan tuttu hırpaladı. Ben de çığlık atmaya başladım imdat diye. Korkudan elim ayağım boşaldı. O da bana tokat attı.
O gün hayatımızın en kotu gününü yaşadık. Yani bi sinirle eşime 200 milyarlık tazminat davası açmış ve sinirim geçince boşanma davasını geri çekmiş biriyim. Biz bunları bile atlattık ama bu olay beni daha fazla sarstı.
O gün salonda yattı. Yüzüne bile bakmadim. Sabah kendime gelince darp raporu alıp polise gitmeyi düşünüyordum. Onu hapse atsinlar falan diye kafamdan bir sürü şey planladım. Ama sonra aile terapistine gitmeye karar verdik. Psikolog ikimizi de dinledi. Eşime bir kaç günlüğüne evden uzaklaşmasını tavsiye etti. Bana da darp raporu alman ve polise gitmen sorunu çözmez çünkü onu cok seviyorsun ve ayrılmaya hazır değilsin o da sağlıklı değil zaten dedi. ( 2 yıldır düzenli gittiğim bir psikolog)
sonra eşimden bahsetti. İçine bunca şeyi atması sağlıklı değil dedi. İçine attıkça patlama her zaman olur ve şiddet eğilimli birey haline gelir dedi. Bi de eşim son zamanların gerginliği yüzünden agir bir antidepresan kullanıyordu. Şu ölü balık haline getiren cinslerden. Psikiyatrist bebeğimiz vefat ettikten sonra vermişti o ilacı. Bu donem kullanmaya başlamıştı tüp bebek tedavisi yüzünden. O ilaç da öfke kontrolü saglayamamasinda etkiliymiş.
Neyse eşim evden gitti otelde kaldı 2 gün. Ama benim ona olan sinirim geçmedi bi türlü. O halde embriyo transferine gittik. Vücudum perişan hale geldi transferden sonra.Bagirsaklarim yavaşladı, göğüslerim kaskatı oldu, mide kramplari , ödem falan... Sonuç negatif.
Simdi birbirimize sarılıp saatlerce ağladık neden birbirimize zarar veriyoruz diye. Eşime hala çok sinirliyim o başka ama ben anne olmak istiyorum. Bu ruh haliyle anne olamam.
Eşim artik nasıl duygularını ifade edebilir hale gelir sizce ? Ona da kendime de yardim etmek istiyorum.
Siz de bana yardim edin lütfen.
Dipnot : daha önceki söylediğiniz her seyi yaptım. Eşime dert anlatmıyorum , her şeyi söylemiyorum , kendi işlerimi kendim halledebiliyorum (%80) , ehliyet bile aldım , kaybolmuyorum artik, onun yanında ağlamıyorum vb....