Önce eşiniz ile aranızdaki sıkıntıyı düzeltmeniz gerekiyor. Ailenizin beklentilerinden haberdar mı kendisi?Arkadaşlar merhaba herkese. Çok öncelerden buralarda az takılmadım. Yeni bir hesapla geri dönme vaktim gelmiş. Çevremde beni anlayan insan yok çok bunaldım. Biraz dertleşmeye ihtiyacım var.
Ben 5 yıllık evliyim ve ikiz kızlarım var. Eğitim fak. mezunuyum ama çalışmıyorum. Eşimle aramız aslında iyi ama problemim şu ki eşimin ve ailesinin durumları çok iyi. Yurtdışı bağlantılı şirketleri var. Ailem ise evlendiğimden beri bu noktada benden beklenti içinde. Benim bindiğim arabayı, yaşadığım evi görünce zannediyorlar ki bunların hepsi benim.
Kaç kere açıkladım. Hatta arabanın ruhsatını gösterdim. Ev, araba, arsa ne varsa hepsi şirketin. Bunların üzerinde etkim yok yani. Bana veriyorlar biniyorum. Biraz giyimim pahalı onlar da zorunluluk girdiğim ortamlar dolayısıyla. Gerisi de eşimin ve ailesinin hediyesi.
Zannediyorlar ki sınırsız bir para harcama özgürlüğüm var. Kız kardeşim daha önce saatimi beğendi mesela çıkardım verdim. Yine küpe, kolye kaç tane böyle değerli eşya verdim beğendiği için.
En büyük abim borçlanmış icra gelmiş dediler, mücevherlerimden sattım verdim. Elimden gelen, elimin altında olan bu. Ben şirkete ortak değilim ki. Yine yeğenlerim geldiklerinde giyinme odasında beğendikleri bir şeyler varsa hediye ediyorum her zaman. Böyle kaç tane ayakkabı, çanta hediye ettim. Ki oldukça pahalı markalar.
Neyse babam eski esnaf ve 2 sene önce battı. Ev, araba her şey icradan satıldı. Yine bana söylediler. Eşime rica ettim, sağ olsun ama naz niyazla alırız icradan dedi. Ama biliyorum ki zarar edecek olsa ona göre büyük zarar olmasa bile eminim almazdı. Aldı benim üzerime evi. Ailem oturmaya devam etti orda.
Bu seferde geri kalan borçlar için sürekli beni sıkıştırmaya başladılar. En son babamla abim saçma sapan bir yeni iş kurma hayaline kapılmışlar, ben sermaye verecekmişim yada eşimden isteyecekmişim sonra faiziyle ödeyeceklermiş. Ağızları milyonlardan açılıyor, şaşırıp kalıyorum. Altı üstü beyaz eşyacıydı sonuçta babam.
Hayatım üst düzey görünse de benim elime geçen para belli. Bakın her ayın 1'nde hesabıma otomatik talimatla para gönderirler. İstersem 1 günde harcarım param biter, istersem 1 ay kullanırım. Aramızda başka hiç para muhabbeti geçmez eşimle. Elden para alışverişi de olmaz yani.
Aileme sınırsız para harcama yapamadığımı anlatamamamın bir sebebi de eşimin ayda yılda bir ailemi görünce aşırı derecede ağzımın içine düşmesi. (Kendisi böyle şovlara bayılır.) Böyle olunca zannediyorlar ki istediğimi yaptırabiliyorum adama ama ben istemiyorum onların iş kurmasını, borç ödemesini. Hatta kardeşim demiş ki ben onların iyi durumda olmasını istemiyormuşum, tepeden bakmak hoşuma gidiyormuş. Benim değil eşimin zengin olduğunu anlatamadım gitti...
Ayrıca eşim bunu kendi ailesine de yapıyor. Mesela en basiti kuzeniyle görüşmek istemedi ya hemen Silent istemiyor diye beni öne atıyor. Onun ailesinde de herkesle aram bozuk bu nedenle. Bunu öyle ustaca yapıyor ki öyle olmadığını anlatmama fırsat bile kalmıyor bana. Zamanlaması mükemmel. Sanki aile ilişkilerinde eşimi benim yönettiğimi (bu mümkün değil zaten öyle bir adam değil) ve gerçekten kendilerini benim istemediğimi düşünüyor. Yapayalnız kaldım... Çok bunaldım. Biraz dertleşmek istedim sizlerle...
Benim param senin paran mevzusu olmamasına katılıyorum da eğer eş kişisin ailesiyle ortak şirketse tabi ki istediği gibi para harcayamaz.Konunuzu okudum anladım.. Fakat neden bilmiyorum çok itici buldum.. İtici bulduğum nokta siz değilsiniz..evlilik ilişkiniz, eşinizin tutumu, ailenizin sürekli sizden birşeyler beklemesi falan.. Kurduğunuz cümleler bile enteresan açıkçası.. "Ben değil eşim zengin" cümlesi benim kafamdaki evlilik düşüncesine pek uymuyor.. Yani ayda bir kez hesabıma para yatar daha da para mevzusu olmaz falan bilemiyorum yaa bana çok uzak şeyler bunlar.. Yani kurduğunuz her cümle bana çok uzak geldi "arabanın ruhsatını gösteriyorum, yeğenlerim gelince pahalı marka çanta falan veriyorum, ailem sıkıştı mücevher sattım" bilemedim.. Bende hamilelik dolayısıyla işi bıraktım ama eşimin kazandığı para eşimin değil.. Eşimin,benim ve bebeğimizin.. Şuan parayı da eşimden alıyorum bitince tekrar alırım almalıyım da.. Bazı taşınmazları Oz benim üzerime.. Yani zaten bunlar ortak.. Ama zenginlikten demek ki bunlar ben o yüzden anlam veremedim sanırım..Zengin olmak da çok zor herhalde
Onun haricinde aileniz gerçekten zor durumdaysa elbette destek çıkmalısınız bunda bir sakınca yok.. Ama sırf paranız çok diye her koşulda size koşmaları da itici.. Sizin de ben değil eşim zengin benden birşey beklemesinler düşünceniz de enteresan ama burada sizin suçunuz yok eşinizle alakalı bir durum.. Demek ki size o ekonomik özgürlüğü vermiyor.. Ayrıca bazı arkadaşlar aileniz için ağır şeyler yazmış onları da çok itici buldum.. Neden veriyorsun, neden mücevher satıyorsun falan son derece çirkin.. Bazen evlenince anne babamıza karşı bütün sorumluluğumuz sona eriyor gibi davranıyoruz neden onu da anlamış değilim..Sizinde demek ki hesabınıza yatan o miktar çok az değil ki herşeyin en pahalı olanını alabiliyorsunuz.. Ailenize de bir iki faydanız dokunsa zarar etmezsiniz diye düşünüyorum..
Bende zaten milyonları bağışlasınlar anne babaya fikrinde değilim.. Diğer mevzuya gelince tabi ki her ilişkinin dinamiği farklıdır ama bana göre çok itici bir durum olduğunu belirttim.. Benim düşüncem benim olan eşimindir, eşimin olan da benimdir.. Bu tablo Bir taraf zengin olunca diğeri onun üzerinden geçiniyor hissi uyandırıyor bana.. Ailesine yapılan yorumlar konusunda da aynı fikirdeyim çok çirkin.. Ne oluyor yani çok zengin insanlarla evlenince hemen her davranışta "aaa bizi sömürecekler bizi yolunacak kaz görüyorlar" düşüncesi bana çok uzak..Ben size katılmıyorum, ortada büyük bir servet varsa , koca kişisi bu para benim karımla ortak param diyip, katınbiradere milyonluk hibeler yapmak zorunda değil, koca kişisini yolunacak kaz gibi gördükleri için, kazın sahibini de kızları bildikleri için oluyo bunlar, ben olsam net tavrımı koyarım, onun dışında ay basında harçlık gelirmis, arabanın ruhsatı kocadaymış, bunlar karı koca arasında her ilişkinin dinamiğine göre şekillenir diye düşünüyorum.
Yooo hiç yanlış değil, çok güzel yapmış eşiniz. Hep cebimize gireni görürler, çıkandan haberleri yok, bedava konuşuyor insanlar.Bir kere yaptığınız için devamını istiyorlar da sizin onları ikna edemeyişinizin sebebi kocanızın davranış şekli.
Başım ağrımasın diye kısa yoldan hallediyor işini. İlk önce onunla bu sorunu hallederseniz kesin çözüm bulabilirsiniz gibi geldi.
Aklıma geçen sene tek maaş (3000₺) ile zar zor geçinirken kv min siz bu parayı napıyorsunuz diye sorup eşimin de (ne kadar yanlış bulsam da) bir tarafımıza sokuyoruz dediği geldi.
Yanlış ama etkili olmuştu.
Ailenizin yanında eşinizle numaradan kavga edin bence.
O an kv min dediğine mi şok olayım yoksa eşimin dediğine mi güleyim karar vermemiştim ama ara ara hatırlayınca bende gülüyorumSesli güldüm
Sadece onlara zaten elimde olanlarla yardım etmeye çalıştığımı söylemek istedim.Var böyle aileler ama hiçbirseyim yok derken verdiğiniz ayrıntılar bana çok samimiyetsiz geldi açıkçası
Fakir bünyeme mücevher muhabbeti fazla geldiyse demek.
Benim arkadaşım da bu durumda. Aile şirketi ama hepsi çalışan gibi maaşları yatıyor. Tabi yüksek maaş. Kazandıkları para da ortak yatırıma dönüşüyormuş. Arkadaşımın çocukları küçük daha üniversite çağında olmadıkları için özel üniversitede okutulan çocukların parası kadar bize de ayrıca para veriyorlar demişti.Konu ne kadar gerçektir bilmiyorum ama aile şirketlerinde böyle olabiliyor.
Hatta eşine ait bile birşey olmayabilir, kayınpederinin üzerinedir herşey. Bu durumda sahip değil kullanıcı oluyorsun sana sunulan imkanlara.
Bir arkadaşım oldukça zengin biriyle evlendi aile şirketleri vardı onlarında. Hayat standardı iyi ama kendilerine ait hiçbirseyleri olmadığı için benim diyemiyor.
Bi tarafımız kısmını açık şekilde söylemesini yanlış bulmuştum. Eşim çok küfür eden biri buna hala alışmış değilim.Yooo hiç yanlış değil, çok güzel yapmış eşiniz. Hep cebimize gireni görürler, çıkandan haberleri yok, bedava konuşuyor insanlar.
Konunun size gerçek gelmeyen kısmı neresi bilmiyorum. Şirkette istisnalar ve olağanüstü durumlar hariç eşimin bile belli bir maaşı var. İçerdeki paradan kafamıza göre alamıyoruz. Ayrıca evet her şey kayınpederime ait.Konu ne kadar gerçektir bilmiyorum ama aile şirketlerinde böyle olabiliyor.
Hatta eşine ait bile birşey olmayabilir, kayınpederinin üzerinedir herşey. Bu durumda sahip değil kullanıcı oluyorsun sana sunulan imkanlara.
Bir arkadaşım oldukça zengin biriyle evlendi aile şirketleri vardı onlarında. Hayat standardı iyi ama kendilerine ait hiçbirseyleri olmadığı için benim diyemiyor.
Benim kaynana da memlekette yaşıyor, batı Karadenizde küçük bir kasaba. Biz İstanbul' dayız. Bi keresinde '' İstanbul' da geçinmek daha kolay. '' demişti.O an kv min dediğine mi şok olayım yoksa eşimin dediğine mi güleyim karar vermemiştim ama ara ara hatırlayınca bende gülüyorum
Kimseyi memnun edemezsiniz.Ortayı bulun bence.İyilik yapmaktan vazgeçmeyin.Ancak beklentinizi düşük tutun dilerseniz.Belki sizin düşündüğünüz gibi bir olumsuzluk yoktur.Olumlu düşünürsen herşey yon değiştirebilir.Arkadaşlar merhaba herkese. Çok öncelerden buralarda az takılmadım. Yeni bir hesapla geri dönme vaktim gelmiş. Çevremde beni anlayan insan yok çok bunaldım. Biraz dertleşmeye ihtiyacım var.
Ben 5 yıllık evliyim ve ikiz kızlarım var. Eğitim fak. mezunuyum ama çalışmıyorum. Eşimle aramız aslında iyi ama problemim şu ki eşimin ve ailesinin durumları çok iyi. Yurtdışı bağlantılı şirketleri var. Ailem ise evlendiğimden beri bu noktada benden beklenti içinde. Benim bindiğim arabayı, yaşadığım evi görünce zannediyorlar ki bunların hepsi benim.
Kaç kere açıkladım. Hatta arabanın ruhsatını gösterdim. Ev, araba, arsa ne varsa hepsi şirketin. Bunların üzerinde etkim yok yani. Bana veriyorlar biniyorum. Biraz giyimim pahalı onlar da zorunluluk girdiğim ortamlar dolayısıyla. Gerisi de eşimin ve ailesinin hediyesi.
Zannediyorlar ki sınırsız bir para harcama özgürlüğüm var. Kız kardeşim daha önce saatimi beğendi mesela çıkardım verdim. Yine küpe, kolye kaç tane böyle değerli eşya verdim beğendiği için.
En büyük abim borçlanmış icra gelmiş dediler, mücevherlerimden sattım verdim. Elimden gelen, elimin altında olan bu. Ben şirkete ortak değilim ki. Yine yeğenlerim geldiklerinde giyinme odasında beğendikleri bir şeyler varsa hediye ediyorum her zaman. Böyle kaç tane ayakkabı, çanta hediye ettim. Ki oldukça pahalı markalar.
Neyse babam eski esnaf ve 2 sene önce battı. Ev, araba her şey icradan satıldı. Yine bana söylediler. Eşime rica ettim, sağ olsun ama naz niyazla alırız icradan dedi. Ama biliyorum ki zarar edecek olsa ona göre büyük zarar olmasa bile eminim almazdı. Aldı benim üzerime evi. Ailem oturmaya devam etti orda.
Bu seferde geri kalan borçlar için sürekli beni sıkıştırmaya başladılar. En son babamla abim saçma sapan bir yeni iş kurma hayaline kapılmışlar, ben sermaye verecekmişim yada eşimden isteyecekmişim sonra faiziyle ödeyeceklermiş. Ağızları milyonlardan açılıyor, şaşırıp kalıyorum. Altı üstü beyaz eşyacıydı sonuçta babam.
Hayatım üst düzey görünse de benim elime geçen para belli. Bakın her ayın 1'nde hesabıma otomatik talimatla para gönderirler. İstersem 1 günde harcarım param biter, istersem 1 ay kullanırım. Aramızda başka hiç para muhabbeti geçmez eşimle. Elden para alışverişi de olmaz yani.
Aileme sınırsız para harcama yapamadığımı anlatamamamın bir sebebi de eşimin ayda yılda bir ailemi görünce aşırı derecede ağzımın içine düşmesi. (Kendisi böyle şovlara bayılır.) Böyle olunca zannediyorlar ki istediğimi yaptırabiliyorum adama ama ben istemiyorum onların iş kurmasını, borç ödemesini. Hatta kardeşim demiş ki ben onların iyi durumda olmasını istemiyormuşum, tepeden bakmak hoşuma gidiyormuş. Benim değil eşimin zengin olduğunu anlatamadım gitti...
Ayrıca eşim bunu kendi ailesine de yapıyor. Mesela en basiti kuzeniyle görüşmek istemedi ya hemen Silent istemiyor diye beni öne atıyor. Onun ailesinde de herkesle aram bozuk bu nedenle. Bunu öyle ustaca yapıyor ki öyle olmadığını anlatmama fırsat bile kalmıyor bana. Zamanlaması mükemmel. Sanki aile ilişkilerinde eşimi benim yönettiğimi (bu mümkün değil zaten öyle bir adam değil) ve gerçekten kendilerini benim istemediğimi düşünüyor. Yapayalnız kaldım... Çok bunaldım. Biraz dertleşmek istedim sizlerle...
Benim çocuğum var, zengin biriyle evlilik yapsa suna buna ihtiyacim var diye sikistirmam karnimda taşıdım, yemedim yedirdim muhabbeti yapmam, ben istedim, sorumluluğunu bilerek dünyaya getirdim, bana ölene kadar borçlu değil bu yüzden, çok çok aşırı sıkıntıya düştüysem kendim elimden geleni yapmaya çalışırım, yalamıyorsam yardım isterim belki ama onu zorlayacak miktarları telaffuz etmem, bu arada fikrinize saygısızlık yapmak için yazmıyorum, kardır fikirdeyim ondan alıntı yaptım, sorun yok yani :)Bende zaten milyonları bağışlasınlar anne babaya fikrinde değilim.. Diğer mevzuya gelince tabi ki her ilişkinin dinamiği farklıdır ama bana göre çok itici bir durum olduğunu belirttim.. Benim düşüncem benim olan eşimindir, eşimin olan da benimdir.. Bu tablo Bir taraf zengin olunca diğeri onun üzerinden geçiniyor hissi uyandırıyor bana.. Ailesine yapılan yorumlar konusunda da aynı fikirdeyim çok çirkin.. Ne oluyor yani çok zengin insanlarla evlenince hemen her davranışta "aaa bizi sömürecekler bizi yolunacak kaz görüyorlar" düşüncesi bana çok uzak..
Yorumumda da belirttim hemen her fırsatta birşeyler beklemeleri yanlış ama diğer türlü karnında taşı, okut, büyüt evlendir bütün sıkıntısını çek, dünyada en çok seven sen ol sonra işte benden birşey beklemeyin desin.. Bu düşünce acı geliyor bana.. Karşılıksız davranış bunların hepsi evet ama ben bir anne değil de bir evlat gözünden bakarak kendi aileme karşı hissettiğimi söyledim.. Zaten tam olarak anne olmadımKimsenin fikrini de küçümsemiyorum keza ilişkisini de aynı şekilde.. Ben sadece şahsi görüşümü paylaştım.. Hala da aynı düşüncedeyim..