Eğitimci degilim yaşlari yakın oglum var. Geziden mahrum kalmak cok ağir bir ceza olmuş yalnız. Sizin icin cok birsey degildir belki iki gezinin bi tanesine gitmiyor sadece diye düşünmeyin. Herkesin gittigi geziye oğlunuz gitmiyor. Kendini cok kötü hissettirir bu ona. Belki sonra sizde pişman olabilirsiniz.
şu an karşınızda 9 yaşında bir çocuk var güvenli alanı sizsiniz gelir. o çocuk büyüyecek genç olduğunda ? hayatta 2+2 =4 gibi bir tutum karşınızdaki çocuksa hiç doğru değil. Yani bu çok üzüldüğü geziyi ömür boyu hatırlayabilir. Bu cezanın verilmesi için çok büyük bir yanlış yapması lazım. Şu an siz süperegonuzla istediğiniz kadar yasak koyabilirsiniz. Çocuğunuz bunlara uyar yine size sevgiyle gelir. Çünkü size muhtaç . Birgün o muhtaçlık bitecek peki o zaman bu çocuk neyi seçecek ?
Tarifsiz yara onun sorumluluğunu yerine getirmediginde verdiğim karar mi? Buna katılmıyorum. Tarifsiz yara onu yok saymak, saygısız sevgisiz bırakmak olurdu. Onu çok sevdiğimi biliyor . Sorumluluk alsın istiyorum. Haklıyım ya da haklı çıkmaya çalışayım da değil mesele. Ne olabilirdi aslında soru?
Teshisli bir hastalığı yok doktorlara götürüyorum yazmış. Klasik b vitamini vs destek vermişler, bence aileyi tatmin etmek için biraz da. O kadar psikolojik desteğe dehb olsa fark edilirdi diye yorumladım. Beslenme çantası olayından sonra bir daha tekrarlanmamis, demek ki isteyince oluyor. Ben bu kadar fazla alttan almayı anlamıyorum bilemiyorum herkesin bir karakteri vardır tabi. Ben bu kadar çocuğu kırılacak oyuncak gibi el üstünde tutup kendi hayatımı zorlastirmazdim. Sadece kendi hayatım da değil bu çocuk surda 5 sene sonra ergen olacak, 8 sene sonra yetişkin olup belki öğrenci evinde yaşayacak, biraz sorumluluk için yaptığı şey hiç fazla gelmedi bana. İnsan yeri geliyor cebinde para yok diye, hastalık sebebiyle, gidilecek yere guvenmedi diye de çocuğu geziye göndermeyebilir, biz de gitmedik kimbilir ne sebeplerle, bir şey olmaz ya ne kadar abartildi
Oğlunuza: "Bak oğlum bu bir bilette olabilirdi. Biletin olmazsa araca binemez, geziye katılamazsın. Gezi izin kağıdı da sizin bu gezi için biletiniz. İsteyerek unutmadığını anlıyorum; lütfen bundan sonra daha dikkatli ol vb" diyerek izin kağıdını doldurabilirsiniz bence.Yok yok ayrı bir poşette yiyecek koydum ama çok detaylı koymadım. Aç bırakmadım. Gezi olayı sizde de net olmadı demine olabilirdi başka. Öğretmenle iş birliği yapip bak bu kez ben anneni ikna ediyorum şekline mi cevirmeliyim. Bilemiyorum
Benim yetistigim ailede sert kuralları babam koyardı. Uzuldugumuzde de kardeşlerle birbirimizi teselli ederdik. Ama bugün bulunduğum yerde babamın koyduğu kurallarin huzurunu yaşıyorum. Bir an bile babam beni sevmiyor muydu demiyorum hatta bence en çok beni seviyordu diyorum. Ama oğlumun üzüldüğünde onu teselli edecek benden başka kimsesi yok. Bazen hem kural koyucu hem de kuralı esnetmeyip teselli edici ben oluyorum bu da yorucu oluyor. Öyle zor ki net olmaya calisip bir de uzulmemesini sağlamak...
Gezi kağıdını ogretmenle danışıklı dövüş yapmadan imzalamam ama bu dedikleriniz gerçekten harika öneriler. Onunda mantigina yatıp tatmin eder. Çok teşekkür ediyorum
kurallar çocuklara güvenli alan oluşturur ama cezalar sadece ilişkinizi zedeler. Siz açık biçimde cezalandırıyorsunuz hemde tüm çocukların gittiği okulda hatırlıyor musun burda da şöyle şöyle yaptık diyeceği bir gezide. Bir şeyden mahrum bırakmak istiyorsanız zevk aldığı daha küçük bir şeyi seçebilirdiniz o gün televizyon izlettirmemek vb. Unutman demek bu geziye gidememen demek normalde ama senin bu anıdan mahrum kalmanı istemiyorum diyebilirdiniz. Mesele verdiğiniz cezaların büyüklüğü ve sonucunda aldığınız tepki. Bunun dönütü ne sizce çocuk ne düşünüyor? Bene annem beni geziye göndermedi babam da bağırdı diye düşünüyor. Yani ben unuttum ondan bunlar başıma geldi demiyor. İçselleştirmiyor çünkü çocuklar. Araştırabilirsiniz cazanın bir eğitme biçimi neden olmayacağını. ben size kural koymayın demiyorum çocuğunuz kendinize bileyletmeyin , onu isyan ettirmeyin neden- sonuç ilişkisi bu olayla kurulmaz. Bu anıyı hatırlayınca sadece üzülecek
Ben bizzat çocukların içindeyim. Gözlemlediğim kadarıyla bir çocuk ilkokul döneminde düzenli, sorumluluk sahibi, saygılı vs ise o öyle gidiyor . Yok tam tersiyse çocuk ortaokulda dahi düzelmiyor, çünkü karakteri, davranışları büyük ölçüde oturmuş oluyor.
Sandığınız aksine büyük öğrencilerle olmak cocugunda öğrencilerinde çok hoşuna gidiyor. Hatta bir ogrencim boslugunda oğluma robotik kodlama öğretti okula goturdugum bir gün ve üstüne uzun zaman scratch çalıştı keyifle. Ayrıca eğitim aldı uzaktan. Çok şey öğreniyor çok seviliyor kimse alay etmiyor. Çok da mutlu oluyor. Anne bir daha ne zaman senin okuluna gelebilirim dediği çok olmuştur. Ha ben odevlendirdigim için mutsuz olduğu da oluyor ama her çocuk her zaman severek ders çalışmıyor. Çok güldüm yorumunuza kusura bakmayın.
Çocuk okul öncesi dönemde olsa ayy yazık denebilir ya da ilk sefer unutsa okey denebilir ama muhtemelen ilkokul son sınıfa gidiyor. Okulda dördüncü yılı. Artık ödev, çantayı ertesi güne hazırlama, suluk doldurma derken sorumluşuk yerine getirmeye alışmış olması gerekirdi.
Ben unuttum annem tv izlememe izin vermedi ile ben unuttum ve unuttuğum için geziye gidemedim arasında dağlar kadar fark var bence ve benim okuduğum eğitim kitaplarınca da. Çünkü olay neyse ceza (ki ben ceza vermedim) onla ilişkili olmak zorunda. Tv İzleyip odevini yapmasa tv izlememe bir ceza olabilirdi. Ama sizin onerinizde olay ve ceza arasında ilişki olmadığı için çocuğun korelasyon oluşturmasi daha zor bence.
Ayni sey değil belki ama oğlunuzdan bir yaş küçük kızım var. Paten kaymayı çok seviyor. İki sefer dışarıdan geldiğimizde eve çıkarmak istedi. İlkinde dışarı çıkarken alması gerektiğini söyledim unuttu ben aldım.
Sizin yaptığınız doğru olan bence. Bunun yetişkin versiyonu; çalışanın defalarca uyarılmasına rağmen aynı hatayı tekrar tekrar yapması ve bunun sonucunda işten çıkarılması.
Hah işte bunu yasamasin istiyorum. Ben bugün idare etsem, başkası idare etse sürekli böyle buyuse calisma hayatında da özel yasantisinda da kimse onu idare etmeyecek ki.. içim bir nebze rahatladı. Teşekkür ediyorum
Hayat acımasız, sorumsuz birey olarak yetişmesine göz yumarsanız hayatta bu çocuk hiçbir şey başaramaz, hicbir şey.
Öğretmeni hiç devreye sokmayın. Anne oğul kendi aranızda halledin. Öğretmeni devreye sokarsanız, olayı öğretmene de anlatacaksınız; konu ve olay büyüyecek. Öğretmen, çocuğunuza dair anlattıklarınız nedeniyle bir yargıya varacak vs vs. Siz de öğretmensiniz; olasılıkları öngörebilmelisiniz.
Yani ben çocuğuma sanırım televizyon izleme de demezdim. Doğru söylüyorsunuz çünkü bence bunun da bir mantığı yok . Ben çocukların hayatta çocuk oldukları için toleransla karşılanması gerektiğine inanıyorum. Kurallar ve sınırların olduğu bir dünyada yaşayabilmeleri lazım . Hayat zaten büyüyünce yeterince ağır sorumluluklar veriyor. Çocuğun sorumluluk kazanacağı binlerce alan da var . Herkesin çocuga bakışı farklidir . Sizin verdiğiniz bir ceza bu arada ben sizin empati yapamadığınizi düşünüyorum.
