- 2 Nisan 2024
- 138
- 163
-
- Konu Sahibi velvetrose
- #81
Yok ya böyle çarpık şeylere giremem ben kimsenin günahına da giricek biri değilim. Boşanmayı düşünmemin sebebi hep bu hislerle yaşamayı kaldıramazsam evet boşanırım demek oldu
Yok ya böyle çarpık şeylere giremem ben kimsenin günahına da giricek biri değilim. Boşanmayı düşünmemin sebebi hep bu hislerle yaşamayı kaldıramazsam evet boşanırım demek olduBenim annem ile babam ben çok küçükken(2yasinda) ayrılmış sonrasında babam evlenmiş. beni görmeye 1 2 kere geldikten sonra bir daha gelmemiş. Ben babamı hiç hatırlamıyorum. hiçbir özel anımda yanımda olmadı ve içimde ona karşı çok büyük bir kin ve ah oluştu. Öldüğünde cenazesine gitmedim evladj olarak 1 hayir duası etmedim.Yıllar sonra beni buldu ve bana şunu söyledi evlendigim kişi benim seninle görüsmemi istemedi, ondanda bir kızım olduğunda kaybetmek istemedim o yüzden seni görmeye gelmedim dedi ve 1 dakika içinde tüm çocukluk travmalarimın suçunu eşine atti. Erkekler işte böyle. Şimdi düşünüyorum o kadın benim yaşadıklarımın yada yaşayamadıklarımın hesabini nasıl verecek. Sırf annemi kıskandığı için benimle görüşmesine izin vermemiş, huzursuzluk çıkartmış. Kendimden pay biçersem o kadına asla asla hakkımı helal etmiyorum, dilerim bu dünyada bunun cezasını çeker.
Bunları niye yazdım lütfen siz bu duruma düşmeyin. Bazı şeylerin sizde bikincindesiniz belli zaten bu çok iyi. Ama eşiniz size ilk etapta resim göstermedi ise huzursuz olacağınızı üzüleceğini hissetmiş. Baksanıza boşanmaya kadar gelmiş.
Konumuz bu değil siz olayı çok yanlış anlamışsınız. Ne hikmetse her ikinci eş başlıklarında siz varsınız konuyla alakasız nefret kusa kusa.. Ben sizin bununla ilgili travmanız olduğuna inanmaya başladım. Kimse kimseyi saksıda görmedi, kimse kimseyi evcil falan da görmedim önce bi sakin derin nefes alın bence.Bir yere kadar çocuğu şaka sandınız. Sonra sonra anladınız ki o çocuk saksıda büyümüyor, ya da bir evcil değil. O bir insan, bir birey ve ciddi bir bağ. Kopmayan.. Bu bağ olayını çok yanlış anladığınız için böylesiniz, çocuk aile olmaya yetseydi ne boşanma olurdu ne de siz olurdunuz.
Bi travmam yok valla. Babam annemin ilk eşi olarak rahmetli oldu. Ben de eşimin ilk eşiyim. Çocuklu adamla evlenen çocuksuz kadınların başta her şeyi hafife alıp sonradan böyle canlarının sıkılmasını hiç anlamıyorum sadece. Siz yetişkinler istediğinizi yapın ama çocuklara mümkün olan en sorunsuz hayatı borçlusunuz.Ben onumuz bu değil siz olayı çok yanlış anlamışsınız. Ne hikmetse her ikinci eş başlıklarında siz varsınız konuyla alakasız nefret kusa kusa.. Ben sizin bununla ilgili travmanız olduğuna inanmaya başladım. Kimse kimseyi saksıda görmedi, kimse kimseyi evcil falan da görmedim önce bi sakin derin nefes alın bence.
Hayatın ne getireceğini bilemezsiniz, çok büyük konuşmayın derim. Bir gün bir bakmışsınız siz de ikinci eş pozisyonuna gelmişsiniz hayat bu.. kimsenin çocuklara sorun yüklediği de yok dediğim gibi farklı yerlere çekmeyelim gerekli gereksiz.Bi travmam yok valla. Babam annemin ilk eşi olarak rahmetli oldu. Ben de eşimin ilk eşiyim. Çocuklu adamla evlenen çocuksuz kadınların başta her şeyi hafife alıp sonradan böyle canlarının sıkılmasını hiç anlamıyorum sadece. Siz yetişkinler istediğinizi yapın ama çocuklara mümkün olan en sorunsuz hayatı borçlusunuz.
Çocuk en mutlu gününde sağında ve solunda anne ve babasını aynı karede görecek sadece bu kadar basit aslında...İnsanız tabiki de hissettiğiniz duygular istemsizdir lakin rahatsızlık duyuyorsanız bakmamayı ve görmemeyi tercih edin ...Herşey yaşanmış ve bitmiş..Sadece annelik ve babalık bakî...Merhaba kızlar.. aslında içimi dökmek istedim biraz..
Eşimle 1 sene önce evlendik. Tanıştığımızda (yaklaşık 5 sene önce) 1,5 yıl önce boşanmıştı.
Ben bu adama aşık oldum hem de öyle böyle değil. Hiçbir falsosu yoktu, boşanmaktan başka.
Boşanmalarında şiddetli geçimsizlikten başka bir detay yok. Bu konuları uzun uzun konuştuk zaten, benim bildiğim başka bir şey yok, birbirlerini sevmeyi bırakıp boşanmışlar.
Eski eşiyle veya kızıyla kaotik ilişkilerimiz yok. Kızı beni sever bir abla olarak, ben de onu eşimin kızı olarak seviyorum. Eski eşiyle de iletişimleri tamamen çocuk üzerine bunda da bir sorun yok.
Benim sorunum bugün kızının doğum günüydü. Ben de kızına doğum gününde giymesi için bir şeyler hediye almıştım, merak ettim bir de pastasını görmek istedim fotoğrafları gösterebilir misin dedim? 1-2 kere “ya ben de görmedim daha fotoğrafları, birileri çekti bir sürü fotoğraf var” dedi. Ben de ne göreceğimi biliyorum, bugün nereye gittiğini de biliyorum sorun yok dedim fotoğraflara baktım. Canımı acıtmaz sandım ama her seferinde canımı yakıyor. Yanlış anlaşılmasın böyle doğum günlerinde falan bir araya geliniyor ama yine de canım acıyor aile tablosu gibi.
Bizim henüz çocuğumuz yok. Ama ben de ailemiz için çok çaba sarfediyorum, zor anlarında ona bir omuz oluyorum hep destek olmaya çalışıyorum ama böyle görünce biz aile değilmişiz gibi hissediyorum.
Çok severek evlendim, hala da çok seviyorum bu kadar yıldır hiçbir yanlışını görmedim ama ona hissettirmesem de fotoğraflarını gördüğümde böyle hissetmem normal mi?
Bugün ilk kez boşanmayı düşündüm, kendisi çok iyi bir insan ama ben ölene kadar böyle mi hissedeceğim? Veya benim de bir çocuğum olduğunda biraz daha aile gibi hissettiğimde bu hisler geçer mi?
Benim hiçbir suçum yok inanın dediğim gibi tanıştığımda 1,5 sene önce boşanmıştı, kimseyi ekarte etmek gibi de bir niyetim yok. Bir tek merak ettiğim bu hisler normal mi?
Ben deneyimlemiş olacağım için çocuklu adamın halinden anlayabilirim. Ama şu saatten sonra kimsenin ötesini berisini çekecek gücü kendimde bulamam sanırım, başımdaki adam bi şekilde başımda olmazsa başka birini başıma koymam diye düşünüyorum.Hayatın ne getireceğini bilemezsiniz, çok büyük konuşmayın derim. Bir gün bir bakmışsınız siz de ikinci eş pozisyonuna gelmişsiniz hayat bu.. kimsenin çocuklara sorun yüklediği de yok dediğim gibi farklı yerlere çekmeyelim gerekli gereksiz.
Evet boşandıktan sonra tekrar evlenmek, mantıklı insanlat için çok zor bence. İlk evlilik gibi hayallerde yaşayarak evlenmiyor insan.Ben deneyimlemiş olacağım için çocuklu adamın halinden anlayabilirim. Ama şu saatten sonra kimsenin ötesini berisini çekecek gücü kendimde bulamam sanırım, başımdaki adam bi şekilde başımda olmazsa başka birini başıma koymam diye düşünüyorum.
Teşekkür ederim :/boşanmış çocuklu adamlarla besbekar kızların evlenmesini çok doğru bulmuyorum(ben) çünkü melaike olsa insan insani duygularını torpulemekte güçlük cekiyor. evet insanız evet kadınız kiskaniriz yani elde olan bir durum değil bu. ben mesela yapamam. mutlaka kendimce kiyaslar yaparım, sizin gibi resimlere bakarım vs vs vs. bereket ki eşiniz çok iyi bir adammış. eski eşe odaklanmamaya çalışın. mutluluk dolu bir hayat dilerim. sizi anlıyorum.
Beni kastediyorsanız çocuğun gözünden bakmayı deneyin yazdım, dünya o çocuğun etrafında dönsün yazmadım. Boşanmaya, babasından ayrı evde yaşamaya, görüş günleri ve özel aktiviteler dışında babasıyla görüşmemeye, babasının sizinle evlenmesine o çocuk karar vermedi. Bu durumda en korunması gereken kişi o çocuk değil mi? Sizden önce de vardı, orada duruyordu çocuk. Siz, bilerek isteyerek severek kabul derek evlendiniz. Siz de bir annenin çocuğusunuz ama evlilik yapmış yetişkinsiniz, küçük bir çocukla aynı hislere sahip olamazsınız aynı yarayı almanız mümkün değil.En azından birinin beni anlaması
Ben insanların duygularına çok önem veririm, hele ki karşımdaki bir çocuksa. Gerekirse kendimi içten içe yerim ama kimseyi yaralayacak davranışlarda bulunamam. Ama yukarıda da biri yazmış burada önemli olan tek kişi o çocuk diye. Bu bakış açısı bana biraz yanlış geliyor. Elbette onun duyguları çok önemli ama biz yetişkinler olarak sırf duygularımızı kontrol etmeyi biraz daha iyi biliyoruz diye kendi duygularımızı da yok saymamalıyız.. sonuçta bizler de bir annenin çocuğuyuz, biz de yara alıp üzülüyoruz. En güzeli yine saygı çerçevesi içerisinde konuşmak sanırım
Yok ben halihazırda anadoluda yaşayan hasbehas bir Anadolu kadınıyım tatlımYani ilk eşin yerinde olsam sizi de davet ederdim ben olsam bu bana çok normal geliyor ama kabul edelim ki turkiyede çoğu insana normal gelen sizin eşinizin yaptığı yani babanın özel günlerde anne ile bir arada çocuğun yanında olması ama ikinci eşin ortada olmaması malesef bu normal karşılanıyor sosyal olarak. Siz neden gitmediniz diyenpiraye de bildiğim kadarıyla avrupada yasayan bir uye. Yanlis biliyor olabilirim yanlis hatirladiysam kusura bakmayin. Ha bu arada roller tersine donse anne yeni esinden bagimsiz katilsa onu da kabul edecek erkekler çoğunlukta midir bilmem. Iste toplumumuzun kompleks sosyal yapisi. Ne eski eşin ne de sizin eşinizin bir art niyeti olduğunu sanmıyorum, sadece çocukları için en iyisini yapmaya calisan boşanmadan kotu etkilenmesin diye ugrasan ebeveynler gibi geldi bans. Altta yatan başka şeyler varsa elbette evliliginizi gözden geçirin ama bu durumda sorun etmeye değer mi bilemedim. Ama duygularınızı da anlıyorum.
Belki ben de davet edilsem o ortamda bulunsam bu şekilde hissetmezdim. Sorun bir arada olmaları değil bence, benim kendimi böyle günlerde dışlanmış hissetmem olabilir.Yani ilk eşin yerinde olsam sizi de davet ederdim ben olsam bu bana çok normal geliyor ama kabul edelim ki turkiyede çoğu insana normal gelen sizin eşinizin yaptığı yani babanın özel günlerde anne ile bir arada çocuğun yanında olması ama ikinci eşin ortada olmaması malesef bu normal karşılanıyor sosyal olarak. Siz neden gitmediniz diyenpiraye de bildiğim kadarıyla avrupada yasayan bir uye. Yanlis biliyor olabilirim yanlis hatirladiysam kusura bakmayin. Ha bu arada roller tersine donse anne yeni esinden bagimsiz katilsa onu da kabul edecek erkekler çoğunlukta midir bilmem. Iste toplumumuzun kompleks sosyal yapisi. Ne eski eşin ne de sizin eşinizin bir art niyeti olduğunu sanmıyorum, sadece çocukları için en iyisini yapmaya calisan boşanmadan kotu etkilenmesin diye ugrasan ebeveynler gibi geldi bans. Altta yatan başka şeyler varsa elbette evliliginizi gözden geçirin ama bu durumda sorun etmeye değer mi bilemedim. Ama duygularınızı da anlıyorum.
Aynen Katibim ya, çocuklu olup ikinci evliliğini yapan veya çocuklu adamla evlenen kadınlar bana Avengers dünyasından gibi geliyor.Ben deneyimlemiş olacağım için çocuklu adamın halinden anlayabilirim. Ama şu saatten sonra kimsenin ötesini berisini çekecek gücü kendimde bulamam sanırım, başımdaki adam bi şekilde başımda olmazsa başka birini başıma koymam diye düşünüyorum.
Birinin beni anlaması diye sevindiğiniz şeye bakın, sizin kıskanç duygularınız beslenmesin diye bi çocuğun anne babasıyla aynı karede hatırası olmasın. Ne kadar komplekslisiniz. Bi çocuğun bu sebeple üzer ahını alırsanız kendi çocuklarınızdan çıkar, unutmayınEn azından birinin beni anlaması
Ben insanların duygularına çok önem veririm, hele ki karşımdaki bir çocuksa. Gerekirse kendimi içten içe yerim ama kimseyi yaralayacak davranışlarda bulunamam. Ama yukarıda da biri yazmış burada önemli olan tek kişi o çocuk diye. Bu bakış açısı bana biraz yanlış geliyor. Elbette onun duyguları çok önemli ama biz yetişkinler olarak sırf duygularımızı kontrol etmeyi biraz daha iyi biliyoruz diye kendi duygularımızı da yok saymamalıyız.. sonuçta bizler de bir annenin çocuğuyuz, biz de yara alıp üzülüyoruz. En güzeli yine saygı çerçevesi içerisinde konuşmak sanırım
Yaşadığınız her şeyin sebebi babanız evli olduğu kadın değil. İstese her şeyi yapabilirdi. Yıllar sonra karşınıza çıkmasının sebebi ise büyük ihtimalle helallik almak için. Yani yine bencilce kendini düşünmüş.Benim annem ile babam ben çok küçükken(2yasinda) ayrılmış sonrasında babam evlenmiş. beni görmeye 1 2 kere geldikten sonra bir daha gelmemiş. Ben babamı hiç hatırlamıyorum. hiçbir özel anımda yanımda olmadı ve içimde ona karşı çok büyük bir kin ve ah oluştu. Öldüğünde cenazesine gitmedim evladj olarak 1 hayir duası etmedim.Yıllar sonra beni buldu ve bana şunu söyledi evlendigim kişi benim seninle görüsmemi istemedi, ondanda bir kızım olduğunda kaybetmek istemedim o yüzden seni görmeye gelmedim dedi ve 1 dakika içinde tüm çocukluk travmalarimın suçunu eşine atti. Erkekler işte böyle. Şimdi düşünüyorum o kadın benim yaşadıklarımın yada yaşayamadıklarımın hesabini nasıl verecek. Sırf annemi kıskandığı için benimle görüşmesine izin vermemiş, huzursuzluk çıkartmış. Kendimden pay biçersem o kadına asla asla hakkımı helal etmiyorum, dilerim bu dünyada bunun cezasını çeker.
Bunları niye yazdım lütfen siz bu duruma düşmeyin. Bazı şeylerin sizde bikincindesiniz belli zaten bu çok iyi. Ama eşiniz size ilk etapta resim göstermedi ise huzursuz olacağınızı üzüleceğini hissetmiş. Baksanıza boşanmaya kadar gelmiş.