Evet doğru söylüyorsunuz ben hiç o açıdan bakmamıştım. Hiç gitmeyi de düşünmemiştim sanki gitmem yanlış olurmuş gibi. Biz genelde doğum gününden bir iki gün önce ayrı plan yapar ayrıca pastamızı keseriz, ben hediyemi veririm vs. Onlar yine ayrı organizasyonlarını yaparlar çocuğun arkadaşları gibi..Bende eşimin ikinci evliliğiyim ve bende bekardım. Eşimin eski eşinden iki cocugu var. Benim eşimin boşanması medenice olmadığı için eski eşiyle asla bir diyalogları yok. Cocuklar kendini bilecek yaşta zaten. Eşim telefon ve hat aldı sürekli oradan iletişim halindeler. Yazdığınıza çok hak veriyorum bizde işler sizin dediğiniz gibi yürüyor medenice olmasa bile. Bu arada eski eş kişiside evli. Çocukların mezuniyetine, doğum gününe kısacası bir özel gününe gidilecekse eşim benide dahil ediyor ki bende katılmak istiyorum yani. Ayrı gayrı olmamalı.
Bak şimdi biz de o ortama girmek istemiyorsak cocukların doğum gününü kendimiz kutluyoruz fakat eğer eninde sonunda o ortama girilecekse bende mutlaka gidiyorum/giderim. Ve bence kendi aranızda pasta kesip hediyeleşiyorsanız eşinizin tekrar eski eşin düzenlediği doğum gününe gitmemeli. Ben böyle konusuyorum ama asla ikisi ve cocukları fotoğraf çekilemezler yani mesafeli dursalar bile kabul edemem.Evet doğru söylüyorsunuz ben hiç o açıdan bakmamıştım. Hiç gitmeyi de düşünmemiştim sanki gitmem yanlış olurmuş gibi. Biz genelde doğum gününden bir iki gün önce ayrı plan yapar ayrıca pastamızı keseriz, ben hediyemi veririm vs. Onlar yine ayrı organizasyonlarını yaparlar çocuğun arkadaşları gibi..
ben bu kadar kesin dille konuşamam belki ama poz beni rahatsız etti. İkisi de çocuklarını öpüyorlar, sarılıyorlar vs. Görünürde hiçbir şey yok yanlış olan ama insan üzülüyor işte. Sırf bu sebepten ayrılmayı bile düşündümBak şimdi biz de o ortama girmek istemiyorsak cocukların doğum gününü kendimiz kutluyoruz fakat eğer eninde sonunda o ortama girilecekse bende mutlaka gidiyorum/giderim. Ve bence kendi aranızda pasta kesip hediyeleşiyorsanız eşinizin tekrar eski eşin düzenlediği doğum gününe gitmemeli. Ben böyle konusuyorum ama asla ikisi ve cocukları fotoğraf çekilemezler yani mesafeli dursalar bile kabul edemem.
Umarım dediğiniz gibi olurYazı ve anlatım dilinize baktığım da gayet bilinçli ne istediğini bilen birisiniz diye algıladım.
Anlık bir düşünceye kapıldığınızı düşünüyorum. Bu his bence yerini daha güzel şeylere bırakacak.
Yok ben netim eşimde bunun farkında olduğu için asla böyle girişimde bulunmaz o ortamıda oluşturmaz. Sizde bence rahatsız olmuşsunuz baya ki bu kadar üzülmüş kafaya takmışsınız bence eşinizle böyle olmasını istemediğinizi açıkça konusun çünkü maalesef ki bu durumlar daha çok yaşanacak ve emin olun ben sizi çok iyi anlıyorum.ben bu kadar kesin dille konuşamam belki ama poz beni rahatsız etti. İkisi de çocuklarını öpüyorlar, sarılıyorlar vs. Görünürde hiçbir şey yok yanlış olan ama insan üzülüyor işte. Sırf bu sebepten ayrılmayı bile düşündüm
En azından birinin beni anlamasıYok ben netim eşimde bunun farkında olduğu için asla böyle girişimde bulunmaz o ortamıda oluşturmaz. Sizde bence rahatsız olmuşsunuz baya ki bu kadar üzülmüş kafaya takmışsınız bence eşinizle böyle olmasını istemediğinizi açıkça konusun çünkü maalesef ki bu durumlar daha çok yaşanacak ve emin olun ben sizi çok iyi anlıyorum.
Doğrudur. Böyle sımsıkı yapışan, boşanirsa ölecek gibi yaşayan, bütün hayatını ancak bir erkeğe bağlı sürdürebilen kadın da çok fazla bizim ülkemizde maalesef.... Siz yine iyi cesaret edip yoluna koymuşsunuz bazı şeyleri şükür. Umarım bundan sonra da hem sizin için hem çocuklar için hep güzel gider....O saydığınız sebeplerden olsa ben evlenmezdim zaten. Konu o değil. Eşim boşanmak istiyor kafalarının uyuşmadığını, sevmediğini artık yapamadığını vs söylüyor ama eski eş kişisi bunu kabul etmiyor. Öyle böyle artık ikna olup tazminat ila anlaşmalı boşanıyorlar fakat boşandıktan sonra eski eş, eşimin annesinin evine sık sık girip çıkmaya devam ediyor. Görümcemden, eltimden, kayınvalidemden barıştırmalarını vs istiyor ama eşim bitirmiş yani yok. Eski eşin aileside sen benim kızımı nasıl boşarsın kafasında olduğu için düşman kesiliyorlar. Sonra benlede evlenince eski eş ve tarafı komple düşman kesildi. Karşı taraf Evlenince rahatladık diyebilirim. Onların boşanma sebebi eşimin istememesi ama karşı tarafın hala sevmesi boşanmak istememesi böyle de olunca uzamış gitmiş. Gerçi ben kadının sevgisi değil takıntılı olduğunu düşünüyorum ama bilemem sonuç olarak herkes kendi yoluna gitti artık.
Tabii ki öyle evet cocuklar için fedakarlıkları yapılmalı belki bazı şeyler görmezden de gelinebilir ama insan bizzat kendini de duygularını da yok saymamalı. Bizlerde birer annenin çocuklarıyız ve bizimde duygularımız var.En azından birinin beni anlaması
Ben insanların duygularına çok önem veririm, hele ki karşımdaki bir çocuksa. Gerekirse kendimi içten içe yerim ama kimseyi yaralayacak davranışlarda bulunamam. Ama yukarıda da biri yazmış burada önemli olan tek kişi o çocuk diye. Bu bakış açısı bana biraz yanlış geliyor. Elbette onun duyguları çok önemli ama biz yetişkinler olarak sırf duygularımızı kontrol etmeyi biraz daha iyi biliyoruz diye kendi duygularımızı da yok saymamalıyız.. sonuçta bizler de bir annenin çocuğuyuz, biz de yara alıp üzülüyoruz. En güzeli yine saygı çerçevesi içerisinde konuşmak sanırım
Gelme demedi çünkü ben hiç gitmeyi düşünmedim. Bizim yıllardan beri rutin doğum gününden bir iki gün önce benimle ayrıca bir pasta, hediyeleşme vs.Yoo çok haklısın. Herkes medeni herkes normal de sen mi anormal oluyorsun.
Bu denli medeniyette yeni eş olarak seninde bulunman gerekir. Üstelik çocukla aran iyi.
Eşinle neden gitmedin?
Gelme dediyse orada bit yeniği ararım işte
Tam olarak eşimin eski eşini tarif ettiniz aynen bu şekildeydi kadın. Eşimle evlendikten sonra da çok çektim ama dediğim gibi evlenince rahatladık. İnşallah artık her şey yolunda gider. Benimde bir yaşında bir kızım var bu arada..Doğrudur. Böyle sımsıkı yapışan, boşanirsa ölecek gibi yaşayan, bütün hayatını ancak bir erkeğe bağlı sürdürebilen kadın da çok fazla bizim ülkemizde maalesef.... Siz yine iyi cesaret edip yoluna koymuşsunuz bazı şeyleri şükür. Umarım bundan sonra da hem sizin için hem çocuklar için hep güzel gider....
Peki çocuk olmadan evvel siz de benim gibi hissediyor muydunuz?Tam olarak eşimin eski eşini tarif ettiniz aynen bu şekildeydi kadın. Eşimle evlendikten sonra da çok çektim ama dediğim gibi evlenince rahatladık. İnşallah artık her şey yolunda gider. Benimde bir yaşında bir kızım var bu arada..
Çocuğun hakkı aile fotoğrafı çektirmek. Onlar eş olarak aile değil ama çocuk açısından üçü sonsuza kadar aile olacak. Kafanı bulandirma olmuş bitmiş onların olayı.Merhaba kızlar.. aslında içimi dökmek istedim biraz..
Eşimle 1 sene önce evlendik. Tanıştığımızda (yaklaşık 5 sene önce) 1,5 yıl önce boşanmıştı.
Ben bu adama aşık oldum hem de öyle böyle değil. Hiçbir falsosu yoktu, boşanmaktan başka.
Boşanmalarında şiddetli geçimsizlikten başka bir detay yok. Bu konuları uzun uzun konuştuk zaten, benim bildiğim başka bir şey yok, birbirlerini sevmeyi bırakıp boşanmışlar.
Eski eşiyle veya kızıyla kaotik ilişkilerimiz yok. Kızı beni sever bir abla olarak, ben de onu eşimin kızı olarak seviyorum. Eski eşiyle de iletişimleri tamamen çocuk üzerine bunda da bir sorun yok.
Benim sorunum bugün kızının doğum günüydü. Ben de kızına doğum gününde giymesi için bir şeyler hediye almıştım, merak ettim bir de pastasını görmek istedim fotoğrafları gösterebilir misin dedim? 1-2 kere “ya ben de görmedim daha fotoğrafları, birileri çekti bir sürü fotoğraf var” dedi. Ben de ne göreceğimi biliyorum, bugün nereye gittiğini de biliyorum sorun yok dedim fotoğraflara baktım. Canımı acıtmaz sandım ama her seferinde canımı yakıyor. Yanlış anlaşılmasın böyle doğum günlerinde falan bir araya geliniyor ama yine de canım acıyor aile tablosu gibi.
Bizim henüz çocuğumuz yok. Ama ben de ailemiz için çok çaba sarfediyorum, zor anlarında ona bir omuz oluyorum hep destek olmaya çalışıyorum ama böyle görünce biz aile değilmişiz gibi hissediyorum.
Çok severek evlendim, hala da çok seviyorum bu kadar yıldır hiçbir yanlışını görmedim ama ona hissettirmesem de fotoğraflarını gördüğümde böyle hissetmem normal mi?
Bugün ilk kez boşanmayı düşündüm, kendisi çok iyi bir insan ama ben ölene kadar böyle mi hissedeceğim? Veya benim de bir çocuğum olduğunda biraz daha aile gibi hissettiğimde bu hisler geçer mi?
Benim hiçbir suçum yok inanın dediğim gibi tanıştığımda 1,5 sene önce boşanmıştı, kimseyi ekarte etmek gibi de bir niyetim yok. Bir tek merak ettiğim bu hisler normal mi?
sırf bunun için sakın çocuk yapmayın. Psikolojinizi çok olumsuz etkileyedebilir çocuk şu an çünkü çok büyük bir sorumluluk cocuk. Bir çocuğumuz olmadan önce de olduktan sonra da hislerim hep aynıydı ama artık yavaş yavaş olumlu anlamda değişiyor fakat benim hissettiklerim hiçbir zaman sizin hissettikleriniz gibi olmadı yani esas aile onlar biz değiliz ben böyle bir şey çocuğumuz olmadan önce de sonra da hiç hissetmedim. Beni üzen, kafaya taktığım hep şöyle şeyler oluyordu mesela ben eşimle her şeyin ilkini yaşıyordum. İlk ona hamilelik haberimi söylediğimde, bebeğimizin kalp atışlarını duyduğumuzda, tekmelerini hissettiğimizde işte benim hamilelik sürecim doğumum bir çocuğumuzun olması, aynı evi biriyle paylaşmak… bunlar hep benim ilkimdi ama eşimin öyle değildi eşim bunları daha önce yaşamıştı. Hamileyken şöyle düşünüyordum mesela acaba çok seviniyor mu diğer çocuklarında daha mı çok sevinmişti diye diğer çocuklarına nasıl davranmıştı eski eşi hamileyken bu kadar düşkün müydü… Daha niceleri var yani kafamdakini anlatabildim mi bilmiyorum. Beni rahatlatan şu olmuştu eşimin iki çocuğu da erkek ama bizim bir kızımız var yani farklıydı biz farklıydık bu beni çok rahatlatıyordu mesela çünkü kız çocuğunu ilk defa deneyimliyordu. Sonra bu düşüncelerin bir saçmalıktan ibaret olduğuna karar verdim. Ömrümün sonuna kadar bunları düşünüp boğulmanın bir anlamı yok çünkü. Hala ara ara aklıma bir şeyler gelir üzülürüm ama hemen kendimi başka şeylere veriyorum.Peki çocuk olmadan evvel siz de benim gibi hissediyor muydunuz?
Ya insan sanki anne baba çocuk olunca aile gibi görüyor nedense, dün fotoğrafları görünce biz aile değiliz esas onlar aile gibi düşündüm çok üzüldüm. Çocuktan sonra değişir mi sizce bu hisler?
Zekiyimdir evet ama bunu anlamak için zeki olmaya gerek yok. Fotoğrafları görünce boşanmayı düşünme noktasına gelmenin sebebi bu olabilir.Burada öneriniz nerede? Kıskanıyormuşum, siz biraz zekisiniz galiba.. nasıl da anladınız hemen
Bir yere kadar çocuğu şaka sandınız. Sonra sonra anladınız ki o çocuk saksıda büyümüyor, ya da bir evcil değil. O bir insan, bir birey ve ciddi bir bağ. Kopmayan.. Bu bağ olayını çok yanlış anladığınız için böylesiniz, çocuk aile olmaya yetseydi ne boşanma olurdu ne de siz olurdunuz.Bi rakip olarak görmüyorum yanlış anlamayın. Öyle bir durumumuz diyaloğumuz olmadı. Sadece duygularımı anlamlandıramadım. Kadın olduğum için mi böyle hissediyorum yoksa henüz çocuk yapmadığım için yeterince aile gibi göremedim mi…