merhaba. diğer başlıklarınızı da okudum, cidden durumunuz zor, ama çözümsüz değil emin olun.
o kadar çok yorum vardı ki arada kaçırmış olabilirim ama şu ana kadar yapmadıysanız; yapmanız gereken en kısa zamanda bir psikiyatra gitmek, durumunuz klinik görünüyor çünkü. depresif ruh haliniz, OKB denilen takıntılarınız ve sosyal fobiniz için bu şart. lütfen bu aşamada bilinç altınızdan psikolog ve psikiyatrlarla ilgili olmusuz görüşleri çıkarın. nasıl ki başınız ciddi anlamda ağrıdığında doktora gitmek istiyorsanız, "ruhunuz" da ağrıdığında onu tedavi etmeniz gerekiyor. insanın insanca yaşaması içi bu şart! ben de bikaç yıl depresyon illetiyle yaşadım, herkes "amaan abartıyorsun, amaaan psikologmuş psikiyatrmış hepsi uydurma" dedi. olan benim iki yılıma oldu. eğer çevredekiler ne der diye çekiniyorsanız, başım dönüyordu KBB'ye gittim falan diyin, herkes bilmek zorunda değil. devlet hastanelerini bilmem ama üniversite hastanelerinde psikiyatri servisleri tıkır tıkır işliyor, hiç kaygınız olmasın. size verecekleri tedavi pek çok probleminizin üstesinden gelmenizi sağlayabilir, en azından daha sakin kafayla düşünebilirsiniz geleceğinizi.
sosyal hayatta malesef ne anlattığımızdan çok nasıl anlattığımız önemli. bu forumda birçok konudan bilirsiniz, örneğin eşinize "tabağını kaldır!" demek yerine bunu tatlı dille ifade etmemiz gerektiğini söylüyor evli arkadaşlarımız, ki çok doğru. patronunuz ya da eşinizin ailesiyle olan ilişkilerinizde de bu kural geçerli; patronunuza fikrinizi "şeyy, ımmm, acaba, şey, uyku saatini kaldırsak mı ki, bilmem ki çok mu saçma olur?" şeklinde ifade etmek var, bir de "uyku saatinde uyuyarak vakit geçirmeleri yerine çocukların eğitici faaliyetlerle kaliteli zaman geçirmeleri bilişsel kaabiliyetlerini gelişmesine daha çok yardımcı olacaktır" şeklinde. eğer siz kendi çabalarınızla ve aldığınız yardımlarla kendi savınızı net, özgüvenli ve kararlı bir şekilde belirtmeyi başarabilirseniz, birçok probleminizin ortadan kalkacağını düşünüyorum.
gidin, tedavinizi olun. sizdeki değişimi herkes farkedecek. inanın herşey çok ama çok berraklaşacak tedavi sayesinde, ben "çakralarım açıldı" diyorum mesela. :) belki de aslında eşinizin ailesinin size yaklaşmaya çalıştığını farkedeceksiniz. belki de iş arkadaşlarınız size yardım etmeye çalıştılar ama siz bunu anlayamadınız, onlar da vazgeçtiler? belki görümcenizin bir sözünü siz bin anladınız? kendinize iki ay verin, kafanızı sağ salim topladığınızda durumu değerlendirin. eğer eşinizle hala mutlu değilseniz, bırakın gitsin! baba evine dönmek zorunda değilsiniz, kendi hayatınızı kurabilirsiniz, bakın bir mesleğiniz var, vasıfsiz değilsiniz! evet zor olur, evet sıkıntılı olur ama bunu yapabilirsiniz. bir yurt, bir pansiyon, bir apart; varsın taşlı yemek masanız, LCD televizyonununuz, üç odalı eviniz olmasın, huzurunuz olsun yeter ki.. internet erişiminiz var bakın, ne güzel yazıyorsunuz buraya; yardım dernekleri var, cemaatler var, vakıflar var, siz başınız dik, kendine güvenli ve uyanık olduktan sonra ne aç kalırsınız ne açıkta...