KIZLAR YİNE SAAT GECENİN 2 BUÇUĞU GÖZLERİM ŞİŞMİŞ AĞLAMAKTAN İÇİMDEN Bİ SES ENİYİ ÇÖZÜM ÇEKİP GİTMEK KURTULMAK BU HAYATTAN DİYO HERKESİN Bİ DERDİ VARDIRYA BENİMKİSİDE AĞIR GELDİ ÜZERİME TAŞIYAMIYORUM ARTIK RABBİMİN GÜCÜNEDE GİTMESİN AMA KALDIRAMAYACAĞIM YÜKLER VAR OMUZUMDA DİYECEKSİNİZKİ DÜNYADA NE DERTLER VAR ÖLMEK çözüm DEĞİL YAŞAMAK LAĞZIM HAYAT ÇOK GÜZEL ama inanın BENİM İÇİN GERÇEKTEN ÖLMEKTEN BAŞKA ÇARE YOK HİÇBİR ZAMANDA OLMADI EMİNİM SİZDE OKUYUNCA BANA HAK VERECEKSİNİZ.....
gelelim hikayeme küçük bi kasabada büyüdüm öle AVM si olmayan hatta sineması bile olmayan bi tesadüf sonucu eşimle tanıştım eşim farklı bi şehirdendi önce görüşmek istedi ama sonra hatta nişandan sonra sıkıldı yada canı öle istedi heralde bilmiyorum nedenini ama ayrılalım dedi babamın vereceği tepkidende korktum birde ilk erkek arkadaşımdı ağlayarak hayır sensiz yaşayamam dedim saydı hakaret etti sonra boynumu büktüm ses çıkarmadım ama ailemede bunlardan hiç bahsetmedim hep onun karşısında ezik kaldım artık bilmiyorum acıdımı yoksa bana bağırıp çağırması ve benimde hep onun karşısında hep sessiz ezik kalmam onu yücelttimi hoşunamı gitti bigün tekrar aradı barışalım evlenelim dedi evlendik aslında benim enbüyük sorunum ezikliğim kendimi ifade edememem bunun tek sebebide sanırım babam çünkü o küçükken bize çok kötü davranırdı kendi ayaklarımız üzerinde durmayı hiç öğretmedi hep korkuturdu hatta zihinsel engelli kardeşimi bile benim kurallarıma uymuyorsun diye herzaman demirle döverdi hepimiz çok korkardık ondan hiçbirşey almazdı hiçbiryere götürmezdi.Okul yıllarımdada be hep böyleydim eziktim parmakla sayılacak kadar bile arkadaşım yoktu.Hiçbi ortama ayak sağlayamıyordum eşim benim ilk erkek arkadaşımdı sanal ortamda bi arkadaş vesilesiyle tanıştık yoksa yine olmazdı çünkü ondan önce hiç olmadı olamadı.
enbüyük sorunum şu Biri bana laf soktuğunda hakaret ettiğinde haksızlık ettiğinde cevabı yapıştıramıyorum hep tepkisiz kalıyorum dudaklarım titriyor bayılacak gibi oluyorum.ama hayatta şuna hep dikkat ettim herzaman hakkını koruyan dişli insanlar kazanıyor ben hakkımı savunamadığım için bu haldeyim neyse eşimle evlendik kabus dolu günler başladı dışarı çıkardık bi dalgınlıkla yanlışlıkla bişey unutsam sen salaksın aptalsın işe yaramazsın hep aynı şeyler işte itmeler kakmalar bi ara maddi sıkıntı yaşadık eşim git çalış yardım et biraz dedi bi işe başladım ordada kendime güvenim olmadı iş arkadaşlarım önce tanıştı sonra yavaş yavaş uzaklaştı nebiliyim rahat bi insan değilim sadece bişey sorduklarında cevap veriyorum kendi kendime konu açamıyorum havadan sudan konuşamıyorum biri bişey sorduğunda mantıklı cevaplar veremiyorum hakkımı koruyamıyorum iş arkadaşlarım kendi aralarında birbirlerine ev gezmesi yapar eğlenir bana teklif bile etmezlerdi işsahibinin bana karşı yaklaşımıda aynıydı hani böle kimsin sen der gibi inanın abartmıyorum iğrenç bi böceğe bakar gibi bakıyor şimdi siz diyeceksiniz sen kendini nasıl görürsen herkeste seni öyle görür ama inanın benim kendime saygım var aslında istesem çok mantıklı düşünürüm hakkımı da çkgüzel koruyabilirim buraya size anlattığım gibi sorunlarımıda paylaşabilirim ama insanlarla iletişim kuramıyorum olmuyor karşılıklı ilişkilerde çok zayıfım neyse işyerinde işsahibiyle toplantı yapardık diğer kızların fikrini alır sohbet eder bana hiç sormaz ben yokmuşum gibi davranırdı işsahibimizde bayandı ama benimle konuşacağı hiç ortak konu olmadı.hatta bi keresinde toplantıda fikrimi söylemeye çalıştım hemen kaşlarını çattı çok saçma dedi aynı fikri dolaylı yoldan işsahibinin çok sohbet ettiği şakalaştığı bi arkadaşımız farklı şekillerde sundu iş sahibi bayıldı ben de orda kalakaldım herzamanki gibi dut yemiş bülbül gibi sustum bu halimden nefret ediyorum hadi iş arkadaşları neysede onları belli bir süre sonra belkide hiç görmeyeceğim Bana en acı gelen görümcemler eltim kayınvalidem kısacası eşimin ailesi işte onları bi ömür byu görmeye mahkümum ayrı şehirlerde olmamıza rağmen onlara sık sık gideriz eşim öyle ister benim aileme ise kırk yılda bir 3yıllık evliyim belkide sadece bikez benim ailem hiç aramaz bende aramak istemem zaten babam düğünüme bile gelmedi eşimin memleketinde olmuştu düğünümüz eşim akdenizli sıcakta ben okadar yolu gelemem annen gelir yeter dedi tabi yine sustum.işte daha düğünde eşimin ailesi beni ezikledi enbaştan yani
birlikte olduğumuzda eşimin bütün ailesi görümce elti çocuklar kayınvalide filan hep laf açar ordan burdan konuşur ençok elti konuşur nabza göre şerbet verir işte hem yağ yakar hem laf sokar kayınvalide de görümcede onu çok sever bazen 4 kişi bi odada sohbet ederiz ben pek katılmam sadece sorarlarsa cevap veririm eltimin uykusu gelir numaradan siz devam edin ben biraz uzanacağı diye odasına gider benimle konuşmayacaklarını beni adam yerine koymayacaklarını bilir ve amacına ulaşır kayınvalide görümce beni hiç adam yerine koymazlar o gider gitmez hadi bizde yatalım derler uykuları gelmese bile benle oturmazlar.Eltim çok rahattır görümceme gittiğimizde dolapları açar yemek yapar kahkaha atar haa birde en önemli özelliği bana laf sokar işte şunu şöle yapsan şöle olur filan bilmişlik taslar çok güzel bi yemekte yapsam asla beğenmez ama asla olmamış filanda demez aacanım sen çalışıyosunya hani evde pek yemek filan yapamıyosun oyüzden bu kıvamda olması normal zamanla daha iyisini yaparsın filan der hem laf sokar hem hiç çaktırmaz bi garip işte tarzı bu yani.
Eltimin eşi eltime hiçbişey demez o kafasına göre davranır ama benim eşim beni hep aşşağlar bişeye kızığı zaman mesala eşim ben eltim ve eşi öyle gezmeye filan gittiğimizde eşim bişeye bozulmuşsa eltimlerle yanyana yürüdüğümüz halde onlar yanımızdayken bile eşim sessiz sessiz bana homurdanır elliyle kolumu sıkar iter çekiştirir öküz mal salak der gözlerim dolar dolar ağlayamam yaşlar gözümde büyür eltim sinsi sinsi gözüme bakar görmemezlikten duymamazlıktan gelir benim için böle gider hayat işte.eşim sinirlidir bilmiyorum belkide ben ona bu imkanı verdim canım çok yandığında bazen karşılık verirdim ama oda daha ileri gider bana el kaldırdı vee oan ölecek gibi olurdum ellerim bacaklarım titrerdi rengim solardı çok korkardım eşimin en büyük silahı ise ailemin ilgisiz davranması ve bana sahip çıkmamaları idi heralde her tartışmada defolup git der allah kahretsin sen gitsende yine benim başıma bela olursun düğüne gelmeyen baban 3 yıldır aramayan ananmı sahip çıkacak sana der şimdi diyeceksinizki öyle bi öküzün yanında ne işin var bu kadar büyük sorunların varken nelerle uğraşıyorsun ama inanın eşimden ayrılmak sorun değil ben bu karekterde olduğum sürece hakkımı koruyamadığım sürece herkesle aynı sıkıntıları yaşarım yaşıyorumda oyüzden benim en büyük sorunum bu.
işte böle bi hayat nebiliyim ölsem daha iyi olcak çünkü beni kimsenin taktığı filan yok acaba bu hayatta benimde güleceğm günler olurmu sizce bu mümkünmü ben de hayata yeniden doğabilirmiyim ölmek kurtuluş ama rabbimde verdiği canı kendisi almak ister sonra onun huzuruna çıktığımda eyy pısırık kulum sana verdiğim bedene hiç sahip çıkamadın herkese kendini ezdirdin ittiler kaktılar ensonundada sana verilen emanet canada kıydın şimdi ne hakla karşımdasın demezmi.belkide tek engelim bu oyüzden mutfaktaki gazı 10 dk sonra kapatıyorum ilaçlar avucumda kalıyor ahiretin yolundan hep geri dönüyorum bende çok isterdim eşim gibi babam gibi dimdik bi vücut olmayı görümcem gibi özlenmeyi değer görmeyi sevilmeyi herkes tarafından kabullenmeyi biliyorum ben hiç bi zaman yere okadar sağlam basamayacağım başım hep eğik olacak ama yinede sizlerden fikir istiyorum.Belki de sizi dinlemek bana çok iyi gelecek kıyafetinizle konuşmanızla duruşunuzla kısacası herşeyinizle karşı tarafa kendinizi nasıl gösterirsiniz herkesin kabullendiği davranışlar neler neden ben bunu yapamıyorum bende eltim gibi iş arkadaşlarım gibi rahat davranmak istiyorum ama olmuyor
mesala ben görümcemin buzdolabını açınca bişeymi istedin filan hemen soruyo mecburen açıklama yapıyorum çok kısık bi ses tonuyla kekeleyerek şeyyyy su bakmıştımda hımmm bak burda tezgahın üstünde sürahi var burdan iç sonrada dolaba koy diyor tabi bunu söylerken yüzüme bile bakmıyor 5 dk sonra eltim geliyor dolabı açıyor şarkı mırıldanarak ordan bi elma alıyor ısıra ısıra görümceme abla tatlı bi pasta filanmı yapsak balkona şöle yayılırız birde yanına kısır görümcem bi kahkaha atıyor hay sen çok yaşa hemen sen listeyi ver alayım ne alınacaksa diyor.Liste alınıyor ben balkonda tek başıma oturuyorum görümce ve elti mutfakta koyu bi sohbet ben bi ara yanlarına gidiyorum yardım edilecek bişey varmı diye hemen eltim atılıyor yoo bişey yok biz hallederiz sonra ben tekrar balkona dönüyorum o an eşim geliyo sen burda ne oturuyon misafir gibi millet mutfakta hazırlıyo sende utanmadan oturup yiyecekmisin diyo ite kaka beni mutfağa götürüyo o an görümce zıplıyo canım şu maydonozları filanda sen doğrarmısın iki kişiyle yetişmeyecek diyemiyorum işte kızlar az önce sordum abla biz hallederiz demiştiniz neoldu halledemedinizmi diyemiyorum sadece kuzu kuzu tamam diyorum aslında o an aklıma gelmiyo ama bi 5 dk sonra ne laflar geliyo ne laflar tabi iş işten çoktan geçmiş oluyo iş işten geçmesede söleyemiyorum işte bu örnekteki gibi bütün hayatım hep haksızlık hem umursamazlık herkes böle davranıyor bana biliyorum buna ben izin veriyorum ama tam tersini yapamıyorum bu yüzden canımdan bile vazgeçtim ama olmuyor
kızlar artık yoruldum bittim eşimin aşşağlamalarından eltimin parlayan gözlerinden sinsi tavırlarından görümcemin adam yerine koymayışlarından sürekli beni yönlendirmelerinden bütün çevremdkilerden bıktım yaşamak istemiyorum artık şuan öyle akıyorki gözyaşlarım ALLAHIMcanımı alsa kurtarsa beni bu hayattan ben neden böyle oldum diğer insanlar dan görünüş olarak hiç bi farkım yok ama dilsiz sağır tepkisiz bi karekterim neden bende tepkimi tavrımı koyamıyorum neden her ortamda virüslü gibi ayrılıyorum neden dikkate alınmıyorum neolur bana yardım edin hayatımda ilk defa sizler bana değer verip fikirlerinizi paylaşacaksınız bu bile yeter benim gözyaşlarımı dindirmeye
buda bi adımdır değilmi kızlar buda bi başlangıçtır buda bi değer vermektir.zaman ayıran dertlerime ortak olan yardım eden bütün arkadaşlardan Allah razı olsun şimdiden....