Aslında zeka geriliği değil sadece anomali. Birşeyin azıda fazlasıda anormaldir,anomalidir. Geçen bir konuda evliliğin iptalinden bahsedilmişti. Bu mevzuda zannediyorum ki iptal edilebilir. '' Otizmli oldugunu bilseydim, evlenmezdim'' şeklinde bir taleple evliliğin iptali gerçekleşebilir, mahkeme bunu dikkate alır cünkü otizm ciddi bir durum. Tabi istiyorsa.Zeka ile akademik başarı her zaman orantılı değildir ki örneğin adama gay misin diyor adam olabilir diyor gidip psikologa değilim ya bu beni yönlendirdi gibi bir şey diyor bu düpedüz zeka geriliği yani katlanılabilecek biri gibi değil hani hastalığından bağımsız söylüyorum bunu
Ben açıkcası otizmi kusur bile görmedim hiç evlilik iptali aklıma gelmedi inanın salaklık otizmden binlerce kat kötü benim içinAslında zeka geriliği değil sadece anomali. Birşeyin azıda fazlasıda anormaldir,anomalidir. Geçen bir konuda evliliğin iptalinden bahsedilmişti. Bu mevzuda zannediyorum ki iptal edilebilir. '' Otizmli oldugunu bilseydim, evlenmezdim'' şeklinde bir taleple evliliğin iptali gerçekleşebilir, mahkeme bunu dikkate alır cünkü otizm ciddi bir durum. Tabi istiyorsa.
Adama teşhis konmuş mu?Aslında zeka geriliği değil sadece anomali. Birşeyin azıda fazlasıda anormaldir,anomalidir. Geçen bir konuda evliliğin iptalinden bahsedilmişti. Bu mevzuda zannediyorum ki iptal edilebilir. '' Otizmli oldugunu bilseydim, evlenmezdim'' şeklinde bir taleple evliliğin iptali gerçekleşebilir, mahkeme bunu dikkate alır cünkü otizm ciddi bir durum. Tabi istiyorsa.
Konuya biraz göz gezdirdim sanırım teshisli. Ailesi biliyor gizlemiş falan yazmış konu sahibi . Eğer teshisli ise iptal edebilir bence ama bu beyefendinin kendince yasadigi bir odak veya Algida anormallik durumu ise bilemiyorum .Adama teşhis konmuş mu?
Estağfurullah katiyyen kusur olarak lanse etmek istemem lakin takdir ederiz ki otizmli bireylerin algısı bizlerden farklı ve belli ki konu sahibi esindeki bu farkı farketmiş . Bilemiyorum insanları algılamak güç hayır biliyosun madem oğlunda bir durum var ne diye evlendirip cocuklandiriyorsun. Mesela Üst komşumuz şizofren teşhisi konmuş oğlunu evlendirmek için uğraşıyor. Anlaması çok ama çok güç .Ben açıkcası otizmi kusur bile görmedim hiç evlilik iptali aklıma gelmedi inanın salaklık otizmden binlerce kat kötü benim için
Onunla da koşa koşa evlenen biri çıkar bakma konu sahibi ah vah ediyor tüm suç eş ve ailesinde gibi davranıyor ama tek bilmediği şey otizm olduğu adamın geri kalan bütün saçmalıklarını yaptığı abuklukları görüyor da biliyor da buna rağmen ısrarla boşanmayıp çocuk nedir onu anlamıyorum biz bir hareketi gözümüze batan adamla sevişemiyoruz bile soğuma geliyor şunları yaşayıp hala evli kalabilmek her gece aynı yastığa baş koymak da ayrı boyut yaEstağfurullah katiyyen kusur olarak lanse etmek istemem lakin takdir ederiz ki otizmli bireylerin algısı bizlerden farklı ve belli ki konu sahibi esindeki bu farkı farketmiş . Bilemiyorum insanları algılamak güç hayır biliyosun madem oğlunda bir durum var ne diye evlendirip cocuklandiriyorsun. Mesela Üst komşumuz şizofren teşhisi konmuş oğlunu evlendirmek için uğraşıyor. Anlaması çok ama çok güç .
Evlendireyim de biraz da karisi ilgilensin diyodur. Karsi tarafin bilgisi dahilinde olabilir tabii ki. Sikinti saklamakta.Estağfurullah katiyyen kusur olarak lanse etmek istemem lakin takdir ederiz ki otizmli bireylerin algısı bizlerden farklı ve belli ki konu sahibi esindeki bu farkı farketmiş . Bilemiyorum insanları algılamak güç hayır biliyosun madem oğlunda bir durum var ne diye evlendirip cocuklandiriyorsun. Mesela Üst komşumuz şizofren teşhisi konmuş oğlunu evlendirmek için uğraşıyor. Anlaması çok ama çok güç .
Gen ile aktarılan hiçbir ciddi hastalık sahibi karşı tarafın bilgisi de olsa evlendirilmemeli bence . Evlendireyimde ogluşum karı(!) Gördün kafasında. Ablacım oğlun hayallerde neler neler görüyor . Tövbe tövbe . Bazen çok sinirleniyorumEvlendireyim de biraz da karisi ilgilensin diyodur. Karsi tarafin bilgisi dahilinde olabilir tabii ki. Sikinti saklamakta.
Boşa gitsin bir 7 yıl daha bakıcılık etmezsin en azından..çocuğunun eğitimiyle ilgilen otizmin ilerlememesi için çabala çocuğunla yeni bir hayat kur, senin eğittiğin elalemin eğitemediği kadar yormaz merak etme yalnızlık seni ürkütmesin.Keşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.
Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…
Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…
Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen
cidden sadece yaşayan birinin anlayabilecegi bi durumun içindesiniz burada üstten ve acımasız bi şekilde konuşanlarada hiç takılmayın,çoğu karşıdakini anlamaya, çalışma, düştüğünuz bu duruma bu çaresizliğinize nasıl yardim edebiliriz degilde, değiştiremeyeceğiniz hatalari yüzünüze vurma derdinde.Boşverin.icinizi ferah tutun Allah korusun amansız bir hastalığa yakalnmista olabilridi çocuğunuz.Güçlü olun ve mevcut durumdan nasıl en iyi şekilde çıkarım onu düşünün eminim en iyi şekilde bu durumu yönetip mutluluğa kavusucaksiniz:)Beni yargılananlar hiçbirinize kendimi anlatmak için yırtmayacagım artık. Yetişkinim kendi kararlarımı alıp uygulayabilecek zekaya da sahibim ama parçalanmış şiddet içeren bir evde büyümem babamın tam tersi özelliklere sahip bu kişiye beni bağladı. Asla beni dövmezdi biliyorumdur aldatmazdı biliyordum vs vs gibi… çok iyi niyetli temiz kalpli diye düşündüm annem evlendikten sonra olgunlaşır erkekler gençken cahil oluyor dedi bu bende çok etkili oldu ister inanın ister inanmayın. Evlendikten sonra da bir süre ayrı kaldık zaten bir yıl kadar yurt dışında eğitimdeydi. Sonra işi zaten sürekli seyahat olduğu için ayda yılda bir görüştük. Çözemeylerim canıma tak dememesi belki bundan kaynaklandı hep bir özlem bazı şeyleri maskeledi sanırım. Sonrasında ne zamanki işi yerele döndü ve ben bu adamla aynı evde herkes gibi yaşamaya çalıştım işte o zaman anladım ama artık çok geçti çünkü çocuğum vardı. Yine anlamadınız anlayamazsınız diye tekrar belirtiyorum size şöyle söyleyeyim yine kendimi aklamak için bahane bulduğumu düşünebilirsiniz ama burdan baktığımda sanki kader sonsuz olasılığı birleştirmiş bu evliliği yapmam devam ettirmem ve çocuk konusunda yaşamasam bilemezsiniz
Bence boşanmalısınız, bütün enerjinizi çocupunuza harcarsınız, kocanıza da o çok bilmiş ailesi baksın. Herkes kendi çocuğuna baksın yani.Keşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.
Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…
Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…
Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen
Keşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.
Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…
Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…
Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen
El alem ne der demeden yaşamak lazım el alem on beş dakika konuşuyor biz bir ömür yaşıyoruz yolun başındayken dönemediyseniz şimdi dönünKeşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.
Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…
Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…
Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen
Hafif otizm zaten sosyal beceri eksikligi. Beynimizin içinde zeka tek parça dgl. Bir sürü parametresi barındırıyor. Sosyal duygusal akademik zeka icgoru zekasi hayvan ve doğa anlamaya yönelik zeka ... bla bla bal çok fazla.. ayrıca çocuğunuzda otizm varsa bu sizdende geçmiştir emin olun tek taraflı geçmez çocuğa. Gördüğüm kadarıyla takıntılı birisiniz. Kendinizi ifade ediyor olmanız otizm genleri taşımıyor olduğunuz anlamına gelmez. Sadece eşinizin genlerini suçlamayın. Emin olun o lar elinden gelen bisey olsa yapabilirler. Ama beyin yazılarınızı genetigimizin dışına çıkamıyoruz hiç birimiz. Bende kendimi ve simi sorguladım yıllarca. İkimizde iyi üniversitelerden mezunuz. Hafif otizmli insanlar bu dünya için nimettir bunu asla unutmayın. Bilim insanları anne karninda teşhis edip onları yok etmeyi istemiyor. Bilim adamlarının tamamına yakını otizmli. Otizm demek takıntı demek dusuk sosyal ve duygusal zeka demek. Sosyal ve duygusal olsanız o masanın başında oturup saatlerce Bilim uretemezsiniz. Bırakın eşiniz asosyal oluversin kendinize sosyal arkadaşlar bulun. SağlıcaklaEn kendi sorumluluğumu üstleniyorum. Defalarca belirttiğim gibi ne onun işi ne saygınlıgı umrumdaydı bir tuhaflık olduğunu biliyordum ayrılmak istedim mutsuzdum ama onun iyi niyetine saflığına masumluguna kıyamadım bilemeden annelik içgüdüsüyle sarılmışım işte kadınız… otizmi bilmeyen biri eşimle olup asla onun otizmli olduğunu anlayamaz tuhaf diyebilirsiniz sadece ve ben artık çözemeyip psikiyatriste gittiğimizde prof doktor bile kişiliği gelişmemiş sadece dedi ve bunun nedeninin baskıcı ailesi olduğunu söyledi daha çok darıldım acıdım merhamet ettim anladınız mı
Boşa gitsin bir 7 yıl daha bakıcılık etmezsin en azından..çocuğunun eğitimiyle ilgilen otizmin ilerlememesi için çabala çocuğunla yeni bir hayat kur, senin eğittiğin elalemin eğitemediği kadar yormaz merak etme yalnızlık seni ürkütmesin.
Merhaba özelden yazabilir misinizKeşke şuan yanımda olsaydınız…Bana sımsıkı sarılıp gözyaşlarıma eşlik edebilseydiniz… İçmek istiyorum deli gibi içmek komaya girip sevdiğim şarkıyı son kez söyleyip ölüp gitmek… ama yapamıyorum neden biliyor musunuz anlatayım içinden çıkamadığım balçığı sizlerle paylaşayım.
Daha önce birçok konu açtım burda anlamayanlar oldu, yok canım yalandır bu kadar da olmaz, erkektir bu kesin kafa yapıyor diyenler oldu onlara o zaman da hak veriyordum çünkü benim en başından beri yaşadığım evlilik denilen şey saçmalıktan başka birşey değildi.Normal evliliklerde normal diye adlandırdığımız çoğunluğun yaşadığı sorunları bilen insanlara benim söylediklerim anlamsız veya saçma gelebilirdi. Annem dahil…
Evlendiğimden beri hatta nişanlandıgımdan beri asla karşımda normal bir eş adayı ve aile adına birşey görmedim. Hiçbir şey aslında olması veya olmaması gerektiği gibi değildi Hep bir tuhaflık vardı(bunu burdan bakarak söylüyorum o zamanlar herkesin çektiği acılardan sanıyordum) bana hep tuhaf geliyordu ama gerek kendi ailem gerekse çevremde anlattığım insanlar benim eşim gibi biriyle yaşamadıkları için anlayamıyorlardı onlara da hak veriyorum. Ya abarttığımı düşünüyorlardı ya da kocamın başka amaçları olduğunu ama ben biliyordum bu adam tuhaftı ve ben çok geç kalmıştım bazı şeyler için. Beni de tutan şeyler oldu mesela kocamı zorla götürdüğüm psikiyatristin bile (prof) e bu adam Türkiye derecesi yapmış bilmem ne olmuş saygın bir işte çalışıyor senin dediğin gibi zihinsel engelli olsa nasıl olacak bu iş bence sen abartıyorsun…herkes bana dedi ki madem bu adam senin söylediğin gibi engelli nasıl çalışıyor nasıl okulları bitirmiş vs vs
Türkiye derecesi yapmış bu adamın gay videoları izlediğini gördüğümde neden izledin diye sorduğumda gay misin dediğimde bana verdiği cevap bilmiyorum oldu nasıl yani bilmiyorsun öyle misin değil misin diyorum bilmiyorum diyor adam e bana yaklaşmıyorsun bu videoları izliyorsun kadın gibi hassas narinsin sevgi ilgi göstermezsin paylaşmazsın sohbet etmezsin gaysin o zaman diyorum gayim o zaman diyor. Doktora gidiyoruz adam gay mi diye bu da geliyor ve doktora bunu soruyor ciddi ciddi… evli bir erkek bilmem ne konumda psikiyatriste karısının yanında bunu soruyor… sonuçta psikiyatrist bence kişilik oluşmamış adam gay filan değil sadece herşeyden herkesten veya yönlendirmelerden çok etkileniyor sizin söylediklerinizden etkilenmiş diyor kocam da evet aynen öyle olmuşum ben sonradan anladım ben gay filan değilim diyor! Ben de ailesinin nasıl baskıcı ve yönlendirici insanlar olduğunu bildiğim için evet ya doğru cidden bu baskıcı insanların yanında kişiliği gelişmemiş yazık diyorum ve daha fazla sarılıyorum. Sanki onun iyileştirmek benim işimmiş gibi yıllardır gösterdiğim çabaya devam ediyorum. Bu sadece bir örnek bunun gibi binlerce şey yaşadım saçmasapan isteyenler önceki konularıma bakabilir. Boşanmak istedim bu gay muhabbeti sonrası… 5 senelik bu ne olduğu bilinmeyen şeyi bitirmek istedim kurtulmak istedim. Evlilik ne demek ben bilmiyorum 7 senelik evliyim cidden bilmiyorum. Bu içinde bulunduğumun şey hakkında hiçbir fikrim yok. Bu söylediğim size tuhaf gelebilir ama Anlayamazsınız yaşamadan. Her neyse o zaman salak gibi korktum Türkiye’de boşanmış kadın olmaktan… annem bana bu çocuk saf iyi niyetli sana zarar hiçbir zaman vermez bi şekilde iyi koca olur yarınlarını düşün dul kadın olma diye baskı yaptı bu arada ben de öğretmenim korkacak pek bişeyim de yoktu aslında şimdi yine burdan banınca düşünüyorum da ne kadar aptalmışım… şimdi tekrar söylüyorum içinde olmadığınız için bazı şeylere anlam veremezsiniz ama karşınızda algıları Kısıtlı erkekliği tam olarak olmayan size yaklaşmayan sohbet muhabbet etmeyen elinden hiçbir iş gelmeyen kötülük sezemeyen hayatta zevk aldığı hiçbir şey olmayan yani tabiri caizse saksıda bir çiçek var ama dünyanın en iyi insanı kötülük nedir bilmez bu durumda boşanmaya cesaret edemedim. Ona saflığını gördükçe her defasında daha çok sarıldım. Derken o son barışmamız üzerine ayda yılda bir o da ben yaklaşırsam olan bir beraberlik sonrası hamile kaldım. Hamileyken neler çekmedim ki onları da eski konularımda bulabilirsiniz. Hızlı geçiyorum oraları çünkü zaten birçok şeyi anlatmadım gücüm yok. Bebeğim doğduğundan beri donuk bir çocuktu yani diğer bebekler gibi ağulu gugulu kendini sevdirmeye uğraşan değil de mesafeli bir bebekti mizaç olarak babasına çekmiş dedim. Etraftan hep çocuk adam derlerdi oğluma. Çocuk 2 yaşına geldi tekrar eden hareketleri başladı ve ben kahreden sonucu dün öğrendim oğlum otistikmiş. Maalesef öyleymiş dünyam başıma yıkıldı ben kocamdan ümidi kesmiş yaşayamadığım duygulara aile yaşantısına karı koca ilişkisine veda edip kabullenmiş ve oğluma sarılmıştım kendi kadınlığımı unutmuş böyle bşr adamla yaşamaya alışmsya kendimi zorlarken evladıma bağlanmıştım onun iyi ve sağlıklı olması için kendimi adadım doğduğundan beri dört dörtlük baktım tüm enerjimi ona verdim. Ve sonuçta büyük bir yıkımla karşılaştım ve tüm taşlar yerine oturdu otizmin ne olduğunu anlamaya başladığımda aslında kocamın da otistik olduğunu hatta babasının da ve kardeşlerinin de otistik olduğunu anladım. Yıllardır morg diye tabir ettiğim o sohbetsiz muhabbetsiz soğuk insana dair hiçbir duygu barındırmayan o evi ve kocamı çözdüm. Ne yapacağımı bilemedim bu adamın böyle olduğunu bile bile(otistik olduğunu bilemezler cahiller ama aklının basmadığını yönlendirmeye ihtiyacı olduğunu) benden saklayıp her kavgamızda beni suçlamaları vs herşey aklıma akın etti. Nişanlıyken yapılması gereken her zor işte veya sorumlulukta kocamın yanına birini vermeleri vs herşey ama herşey… içine düştüğüm şeyi anladım tüm perdeler kalktı bile bile benim hayatımı yaktılar ve evladımın da günahına girdiler benim hiç mi suçum yok diyeceksiniz koca öğretmen olmuşsun kendin anlayıp ayrılsaydın diyeceksiniz ben böyle bişey tanımadığım için görmediğim için nerden bilebilirdim ki bşr tuhaflık olduğunu sezdim ama prof dr bile kişilik oluşmaması dedi bana. Eşimin ailesi durumdan haberdar olduktan sonra bşr süre genetik olduğunu ve onlardan kaynaklandığını kabul etmedi ama daha sonra reddedemeyecekleri şeyleri doktorlar söyleyince bu sefer de mecbur kabuk edip normalleştirmeye çalışma evresine girdiler. Ben kahroluyorum çocuğum için onlar daha hala nolacak en fazla babası gibi içine kapanık olur diyorlar benim kahrolmamı abartı buluyorlar. Şimdi ben ne yapıcam arkadaşlar ailem bana o adamdan boşan yıllardır bize anlatmaya çalıştığını şimdi anladık diyorlar(şimdi…) evladım otistik olduktan sonra. Bana inanamayanlar inanamaya başladı haklıymışsın cidden o adam böyle diyorlar. Diyorlar da diyorlar ama ben kimseyi duymuyorum ne yapıcam ben şimdi arkadaşlar 7 yıl bir adama karılık değil tabiri caizse bakıcılık ettikten sonra psikolojik ve mental olarak tükendikten sonra bir de evladıma bu teşhis koyulmuşken ben şimdi ne yapıcam…
Otizmli bireyleri ve ailelerini incitecek şeyler söylemiş olabilirim ben de hali hazırda bir otizmli annesiyim ama şuan içinde bulunduğum acıdan ve bunalımdan benden saklanmış şeylerden dolayı evlat acısı yaşamamın verdiği acıdan dolayı kerimelerimi seçememiş yeterli özeni gösterememiş olabilirim kusura bakmayın lütfen