- 24 Eylül 2024
- 19
- -4
- 28
- Konu Sahibi Aneksenamunnnn
- #1
Belki beni hatırlayanlar olur bilemiyorum.4 sene önce girmiştim en son ama şifremi unutmuşum aynı üye adıyla bir harf fazladan yazarak üye oldum tekrar.Özet geçeyim.
Eşimle evleneli 6 sene oldu.Kızım var 4 yaşında.Şimdi oğlum oldu 2 aylık bebek.Evlendiğimizde annem bizimle kaldı ve kızıma baktı.İlk zamanlar annem dolayısıyla çok huzursuzdum bir şeyler ters gidiyordu ama anlam veremiyordum.Benim her şeyim annemdi çünkü kazandığım meslek bile annemi şöyle gururlandıracağım anneme şu imkanları vereceğim üzerineydi.Annemle ilgili burada olumsuz bir konu açıp vicdan azabı duyduktan sonra konuyu kapattırmak istemiştim.(Cümleler devrik olabilir oğlumu sallamadığım her an uyanıyor).Şimdi ise annemle ilgili olumlu cümle kurmak gelmiyor içimden.Annemin narsist olduğunu kabullenmek çok zor oldu.Bir sürü kitap okudum bununla ilgili.Olunca da çok fena uzaklaştık.Aynı evde bulunmuyoruz artık ama eşimle dublex ev tercih edip aldık katları ayırıp onu üste yerleştirdik.Kızım çok fena anneanneci.Sürekli yanına çıkmak istiyor.Onun dışında çok görüşmüyoruz artık.Görüştüğümüzde de tartışıyoruz ya zaten ben kaçıyorum aynı ortamda bulunmaktan.Eski konularda annemi övmüşüm ki siz bana onu savunun ve ben bununla yüzleşmek zorunda kalmayayım diye.Bu arada annem yaptıklarını hep yüzüme vurduğu için lanet olsun dedim ikinci çocuğuma kendim bakıcam ücretsize ayrılıcam dedim kızım da kreşe gidiyor.Annem yine de üst katta olmayı tercih etti sorsak bizim için buradadır.Üst kattan istesek yüksek kira geliri elde ederiz ama maalesef hala benden şikayetçi ben kötü evladım.
Neyse Şimdi acaba diyorum eşim de mi aynı ben annem gibi birini seçmiş olabilir miyim?
Şöyle ki ben psikoloğa gittiğimde tek seans gittim hemen bıraktım bu arada.Şemanı eski sevgilinle değiştirmişsin ve eşini seçmişsin dedi.Eşimden önceki sevgilim narsistti zor ayrılmıştım.Ama ayrılığın acısını atmadan eşimle tanıştım ve evlendik.Eşimi 10 senedir tanıyorum.Şuan tabi lohusalığı da atamadım ama.
Özet olarak eşim şöyle.Beni üzdüğünde gözlerinde hüzün görmüyorum özür de dilemez.Gelir laf atar şakalaşırız öyle yokmuş gibi davranırız.Hoşlanmadığım şeyleri tekrar yapmamaya özen gösterir tekrarlamaz fakat dediğim gibi kendisini hep haklı görür özür dilemez.Bir eleştiride bulunduğumda şakayla karışık olsa bile hemen sinirlenir ben bir söylersem o on söyler.Ev işlerinde çok yardımcı olur ama bunu herkes de bilir gelen de görür görmeyene anlatır.Herkes de över.Normal sohbet edemiyorum artık mutlaka inatlaşmaya döndürüyor artık tersi bir şey söyleyecek diye konuşasım gelmiyor konuşmasam uzaklaşacağız diyorum her türlü sıkıntı.Anlatır anlatır ama pek dinleyemez benimle ilgili olan olaylara anlattıklarıma ilgi duyduğunu hissetmem.Konuyu kendime çevirsem bile lafı çevirir kendine getirir.Bir şeyi şöyle yap desem öyle yapcam da zaten,o Allahın emri de,o öyle zaten,o önemli değil de…Gibi cümleler kurar.Her seferinde içimden söverim ee ne önemli diye laf vururum bu sefer huysuz oluyorum.Yani bana demek istiyor ki sen boş konuşuyorsun alttan alttan.bu sefer sinir basıyor bana ara ara patlıyorum.Arkadaşlarla takılıyoruz bakıyorum gözlemliyorum takılıyorlar birbirlerine eleştiriyorlar benimki hemen huzursuzlanır.Geçen benden soğudun mu ben hep böyleydim dedi.Evet vardı hep sen diye suçlamaları kendini haklı görmeleri ama her konuşmamız inatlaşmaya gitmiyordu artık ben de onun gibi olmaya başladım sinir oluyorum çünkü ben de inatlaşıyorum.Haklı çıkmak için çocuk gibi yalanlar da söylüyor hatası görünmesin diye.4 yaşındaki kızım da yapıyor aynısını öyle saçmalıyor.mesela yolu şaşırdı diyelim navigasyon açıyor ya hee şimdi hatırladım diyor hatırlamadın navigasyon açtın desem ya ben onu emin olmak için açtım gibi…
Olumlu neyi var peki derseniz sevgisini gösterir yüceltir över evde yardımcı olur yüzüm Gülsün diye uğraşır bir şey istiyorsam yapmak ister şefkat gösterir hadi şunu yapalım dersem hayır demez genelde hep evet der şartlar müsait değilse zorlar yine de istediğimi yapar.Aileleri ayırmaz kendi ailesine nasılsa benimkine de öyledir benden çok arar.Ben eleştirmezsem ya da kırıldığım şeyi söylemezsem o tartışma çıkarmaz bir şeylere takılmaz alınsa bile anlık suratı düşer sonra normale döner.
İkinci çocuktan sonra biraz uzaklaştık eskiden bana çocukmuşum gibi ilgi gösterirdi ama ben de çok sinirli davranıyorum gerçekten her söylediğime muhalefet olması beni çıldırtıyor artık.
Annemden dolayı bilinçaltında eşimi narsist seçmiş olabilir miyim?
Eşimle evleneli 6 sene oldu.Kızım var 4 yaşında.Şimdi oğlum oldu 2 aylık bebek.Evlendiğimizde annem bizimle kaldı ve kızıma baktı.İlk zamanlar annem dolayısıyla çok huzursuzdum bir şeyler ters gidiyordu ama anlam veremiyordum.Benim her şeyim annemdi çünkü kazandığım meslek bile annemi şöyle gururlandıracağım anneme şu imkanları vereceğim üzerineydi.Annemle ilgili burada olumsuz bir konu açıp vicdan azabı duyduktan sonra konuyu kapattırmak istemiştim.(Cümleler devrik olabilir oğlumu sallamadığım her an uyanıyor).Şimdi ise annemle ilgili olumlu cümle kurmak gelmiyor içimden.Annemin narsist olduğunu kabullenmek çok zor oldu.Bir sürü kitap okudum bununla ilgili.Olunca da çok fena uzaklaştık.Aynı evde bulunmuyoruz artık ama eşimle dublex ev tercih edip aldık katları ayırıp onu üste yerleştirdik.Kızım çok fena anneanneci.Sürekli yanına çıkmak istiyor.Onun dışında çok görüşmüyoruz artık.Görüştüğümüzde de tartışıyoruz ya zaten ben kaçıyorum aynı ortamda bulunmaktan.Eski konularda annemi övmüşüm ki siz bana onu savunun ve ben bununla yüzleşmek zorunda kalmayayım diye.Bu arada annem yaptıklarını hep yüzüme vurduğu için lanet olsun dedim ikinci çocuğuma kendim bakıcam ücretsize ayrılıcam dedim kızım da kreşe gidiyor.Annem yine de üst katta olmayı tercih etti sorsak bizim için buradadır.Üst kattan istesek yüksek kira geliri elde ederiz ama maalesef hala benden şikayetçi ben kötü evladım.
Neyse Şimdi acaba diyorum eşim de mi aynı ben annem gibi birini seçmiş olabilir miyim?
Şöyle ki ben psikoloğa gittiğimde tek seans gittim hemen bıraktım bu arada.Şemanı eski sevgilinle değiştirmişsin ve eşini seçmişsin dedi.Eşimden önceki sevgilim narsistti zor ayrılmıştım.Ama ayrılığın acısını atmadan eşimle tanıştım ve evlendik.Eşimi 10 senedir tanıyorum.Şuan tabi lohusalığı da atamadım ama.
Özet olarak eşim şöyle.Beni üzdüğünde gözlerinde hüzün görmüyorum özür de dilemez.Gelir laf atar şakalaşırız öyle yokmuş gibi davranırız.Hoşlanmadığım şeyleri tekrar yapmamaya özen gösterir tekrarlamaz fakat dediğim gibi kendisini hep haklı görür özür dilemez.Bir eleştiride bulunduğumda şakayla karışık olsa bile hemen sinirlenir ben bir söylersem o on söyler.Ev işlerinde çok yardımcı olur ama bunu herkes de bilir gelen de görür görmeyene anlatır.Herkes de över.Normal sohbet edemiyorum artık mutlaka inatlaşmaya döndürüyor artık tersi bir şey söyleyecek diye konuşasım gelmiyor konuşmasam uzaklaşacağız diyorum her türlü sıkıntı.Anlatır anlatır ama pek dinleyemez benimle ilgili olan olaylara anlattıklarıma ilgi duyduğunu hissetmem.Konuyu kendime çevirsem bile lafı çevirir kendine getirir.Bir şeyi şöyle yap desem öyle yapcam da zaten,o Allahın emri de,o öyle zaten,o önemli değil de…Gibi cümleler kurar.Her seferinde içimden söverim ee ne önemli diye laf vururum bu sefer huysuz oluyorum.Yani bana demek istiyor ki sen boş konuşuyorsun alttan alttan.bu sefer sinir basıyor bana ara ara patlıyorum.Arkadaşlarla takılıyoruz bakıyorum gözlemliyorum takılıyorlar birbirlerine eleştiriyorlar benimki hemen huzursuzlanır.Geçen benden soğudun mu ben hep böyleydim dedi.Evet vardı hep sen diye suçlamaları kendini haklı görmeleri ama her konuşmamız inatlaşmaya gitmiyordu artık ben de onun gibi olmaya başladım sinir oluyorum çünkü ben de inatlaşıyorum.Haklı çıkmak için çocuk gibi yalanlar da söylüyor hatası görünmesin diye.4 yaşındaki kızım da yapıyor aynısını öyle saçmalıyor.mesela yolu şaşırdı diyelim navigasyon açıyor ya hee şimdi hatırladım diyor hatırlamadın navigasyon açtın desem ya ben onu emin olmak için açtım gibi…
Olumlu neyi var peki derseniz sevgisini gösterir yüceltir över evde yardımcı olur yüzüm Gülsün diye uğraşır bir şey istiyorsam yapmak ister şefkat gösterir hadi şunu yapalım dersem hayır demez genelde hep evet der şartlar müsait değilse zorlar yine de istediğimi yapar.Aileleri ayırmaz kendi ailesine nasılsa benimkine de öyledir benden çok arar.Ben eleştirmezsem ya da kırıldığım şeyi söylemezsem o tartışma çıkarmaz bir şeylere takılmaz alınsa bile anlık suratı düşer sonra normale döner.
İkinci çocuktan sonra biraz uzaklaştık eskiden bana çocukmuşum gibi ilgi gösterirdi ama ben de çok sinirli davranıyorum gerçekten her söylediğime muhalefet olması beni çıldırtıyor artık.
Annemden dolayı bilinçaltında eşimi narsist seçmiş olabilir miyim?
