Eşim kilolarımdan rahatsız olduğunu dile getirdi

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Kocam annem gibisin dese ona bir daha asla dokunamazdım galiba. Ağır olmuş, neyse.

İki buçuk aylık tüp mideli olarak denemediği yapmadığı yöntem kalmamış biriyim. Ameliyattan önceki gözünde pideler börekler uçuşan ben gitti. eski iştahım yok yani şu olsada yesem diye bir his artık yok bende. Geceleri bile kalkar yerdim kaşık kaşık nutella gömerdim iki buçuk aydır geceleri uyanmıyorum.
Sorunumun hep psikolojik olduğunu düşünüyordum ama hormonalmiş o iştah hormonu gidince normale döndüm. Sıkıntı her zaman psikolojik olacak değil bence. Bazı insanların iştahı sebepsizde çok açık olabiliyor. Psikolojik kısmında ise kalabalık ailede büyüyenlerin sofrada birşey kalmaz korkusuyla tıkınma yaşadığını okumuştum. Birde çok hızlı yemek yemek. Beyin tokluk hissini 20 dakika sonra algılıyormuş e 5 dk da yiyincede hem insülin tavan oluyır hemde doyduğunu anlamıyor kısa süre sonrada acıkıyorsun. Birincisi çok yavaş yiyin ikincisi katı sıvı ayrımı yaparak mideyi küçültün. Sonra önünü alamıyor insan. 2 ayda spora rağmen 18 kilo çok çok fazla. Bir kan tahlili yaptırın.
 
Bir yandan ağlıyor bir yandan yorum yazıyorum ama mesajınız gülümsetti :)))
Geçiyoruz valla bir sürü pozisyona. Ama şöyle söyleyeyim ben fazlasıyla istekli cindelliği keyifle yapan bir kadınım. Başkası olsa yapamaz belki. Dümdüz yatarak yada tek pozisyonda ben tatmin olmam ve mutsuz olurum. Bu sebeple hala fazlasıyla renkliyiz. Gerçi bu konuşmadan sonra rahat edebilir mitim bilmiyorum eskisi gibi.
😀 anlıyorum ama kısa süreli oluyordur,kucakta 88 kg 20 dk adam yapamaz. Naim Süleymanoğlu mu bu,kusura bakmayın ama kilo hem cinselliği hem sosyal yaşamı etkiliyor.Kilo yaşlı da gosteriyor, bu bir gerçek.6 ay iradeli devam etseniz,eminim ki verirsiniz.spor ile birlikte devam edin ki vücut çatlamasın.
 
Bak buna katılıyorum bir arkadaşım var 3 çocuğu var 40 kilo halinden hiç memnun değil ama yiyemiyor

Geçenlerde bana geldi kahve yanına kek,, kurabiye,,, poğaça filan çıkardım hiç birini yemedi halim yok dedi

Kız yemek yememenden bu dedim

Eve gitmiş tansiyon 7 te 4 bana foto atıyor dedim yedin mi birşey bu açlıktan çünkü gözüm kararıyor filan demişti

Ayyy yok yicek halim yok uyuycam dedi🙊🙊🙊
Ya insanın yemeye nasıl hali olmaz vala bu insanlar deli😤🤣🤣🤣🤣
Güzel yemek dünyanın en güzel şeyi ah şu kilolar olmazsa
 
Evet sanırım ağır. Ama eşim o kadar üzgün o kadar sevecen söyledi ki ağır gelmedi. Eşimin haberi yok ama daha önce seni oğlunla gördüm demişti beni yeni tanıyan birisi. Bahsettiği eşimdi. Sanırım dışarıdan böyle gözüküyoruz zaten eşim neden böyle hissetmesin ki dedim kendi kendime.
Önerileriniz için teşekkür ederim. Artık rahat olma lüksüm yok. Hepsini tekrar tekrar okuyup kendime göre harmanlayacağım.
Başkalarının söylediklerine takılmayın benim annemde Zapp zayıf 0 beden bir kadın iş yerinde babam gidince xx hanım babanız geldi demişler 🤦 bı arkadasimizda eşiyle yaşıt saclari beyazladi diye evlerini tutmaya gelen kiracı, daha sonra biz oğlanı evlendiricez diye bizi çıkartmayın demiş oğlan dediği de kadının eşi 🤷 velhasil insanlar gözünün önünü goremiyo bazen. Rica ederim size kolaylıklar diliyorum.
 
2 ayda 18 kilogram bana çok abartı geldi kusura bakmayın yanlış anlamayın ama ne yemiş olabilirsiniz ki o kadar?
Ben hamileyken o kadar almadım.
Yani bence başka bir sorun var bunun altında.
Tabii ki psikolojikte olabilir ama kan değerlerinize kesinlikle baktırmalısınız.
Tiroidlerinize baktırın çünkü birkaç arkadaşım kilo veremiyordu haşimato hastası olduklarını öğrendiler.
Son zamanlarda artış varmış dediler ama bilmiyorum tabii benimki sadece bir öneri kulaktan dolma bilgi.
Verilmeyecek ameliyatlık bir kilo değil ama balon yöntemi var sizi yanlış yönlendirmekte istemem.
Ama tabii balondan sonra da yediklerinize dikkat etmeniz hep gerekecek.
Sanırım en mantıklısı sağlıklı beslenme şeklini kendinize ilke edinmeniz.
Akşam en geç18.00 dan sonra bir şey yememeniz.
Paketli gıdalardan uzak durmak şekeri hayatınızdan mümkün mertebe çıkarmanız.
 
pandemi döneminde inanılmaz kilo alan ve hayatı boyunca 70li kiloları hiç görmeyen biri olarak 76-78 bandına dayanmıştım. kendimi görmek bile istemiyordum fakat yemek yemeden de duramıyordum. 2 senenin sonunda nasıl oldu bilmiyorum tamam dedim eski halime döneceğim. tartıda bir 69 u göreyim diye başladım. şuan 65-63 arasında gidip geliyorum . şimdide bir 59 u göreyim diye durduruyorum kendimi.

diyetisyenle epey bir yol aldım . sonrasında bana neyin iyi geldiğini ne yersem sabit kiloda kalacağımı yada kilo vereceğimi öğrendim. arada kaçaklar var çikolata çok seviyorum. ama dikkatli besleniyorum.

en çok üzüldüğüm konu oldu bu kilo meselesi ,kendimde kendimi çok üzdüm. sizin hislerinizi o yüzden çok iyi anlıyorum.
kalbinden öpüyorum. kendine inan .
 
Herkese merhabalar
Zaten kilom az değildi. Son 2 ayda ise haddinden fazla kilo aldım.

Bugün eşim ilk kez ciddi anlamda karşıma oturdu ve çok rahatsız olduğunu söyledi. Gencecik insanlarız ama ben yanımda annemle dolaşıyorum gibi hissediyorum attık dedi. Fiziksel olarak haklı maalesef. Öyle biçimsiz kilo aldım ki çok garip duruyor bedenim. Uzun bir konuşma yaptı ve üzgünüm noktasına dek haklıydı.
Sorun da burada başlıyor. ben yapamıyorum. En rahat diyetisyene de gittim inanın her gün çikolata makarna vardı listemde. En katısına da gittim ekmek bile yazmadı. Aralıklı oruç yaptım. 2 ana 2 ara yaptım. Açlık orucu yaptım. 3 ana 3 ara yaptım. Eve gelen yemek paketlerinden de satın aldım. Aklınıza gelecek her şeyi yaptım arkadaşlar. Ama bir yerde kopuyor ve kendimi tıkınırken buluyorum. Sonra bu döngüyü kırana dek günlerce üst üste yemeler. Ve bir yerde farkedip tekrar diyete girip aldığım 3-5i vererek yıllarım geçti.

Kime anlattıysam yeme bozukluğun var altında psikolojik bir neden vardır dedi. Ancak ben bunun psikolojik neden değil sadece irade eksikliği olduğunu düşündüğüm için hep erteledim psikolog işini. Bugün konuşmadan sonra tekrar düşündüm.
Bunu daha iyi anlamanız için söylüyorum. Gerçekten mutlu evliliğim ve kiloma rağmen harika bir cinselliğimiz var. Ailemle alakalı bir travmam mutsuzluğum olmadı. Hep çok sevilerek büyüdüm. Hem başarılı idim. Kafama koyduğumu hep yaptım kilo dışında. Dostlarım vardır. Yalnız değilim. Mesleğim var. Kendi paramı kazanıyorum. Maddiyatımız da sorun yok. Yani gerçekten ben nereden bu psikolojiye girdim ve tıkanırcasına yiyorum bulamıyorum.

Bunların ışığında benimki zayıf karakter özelliği sadece irade eksikliği olabilir mi? Yoksa mutlaka yeme bozukluğunun altından bir sorun çıkar mı? Sizlerden akıl fikir tecrübeniz varsa tavsiye bilmiyorum her şeyi bekliyorum. Bildiğim gerçekleri duysam da kolum kanadım kırıldı. Binlerce kez başladığım için kendime güvenim yok. Kocamın da güveni yok. En kötüsü de bu sanırım.
sizin bilmediğiniz farkınızda bile olmadığınız psikolojik anlamda sizi yoran birşey vardır belki bence bir kere şans verin psikoloğa

benim iş arkadaşlarımdan biri 110 kiloya yakındı ve pandemi sürecinde 2 seneye yakın evden çalıştık döndüğümüzde kızı tanıyamadım resmen erimiş bitmişti

çok muhabbetim olmayan bir kızdı ama merak edip sordum
esasında pandemi öncesinde başlamış kilo verme sürecine
ilk önce psikoloğa gitmiş ve destek almaya başlamış hemen peşi sıra da diyetisyenle görüşmeye başlamış
psikologla problemlerin çözümü bulmaya başladıktan sonra çok hızlı bir şekilde kilo vermeye başladığını söyledi
hatta işin özünü yakalayınca da 6 aydan sonra diyetisyeni de bırakmış
kız şimdi 53 kilo inanılmaz bir değişim oldu

siz neden yapamayasınız ki bence dediğim gibi kendinize bir kere daha şans tanıyın
 
Önce fiziksel bir rahatsızlık mi var ona baktırın. Tiroid vb hormon bozukluğuna örneğin. Yoksa yeme bozukluğu üzerine çalışmış bir psikologa gidin. Diyet ve beslenme önerisi yapmayacağim sorun bu değil çünkü.
 
ya ben aile dizilimi miydi neydi bilenler alıntılar sanırım, onda görmüştüm, vaktinde büyükanne / dedelerimiz kıtlık yaşadıysa genlerden kaynaklı bizde de kıtlık bilinci oluşup inanılmaz yeme isteği oluyormuş, bende bırakırsam ipin ucu nasıl oluyor anlamıyorum ama kaçıyor.

kesinlikle psikolog diyorum ama kilo vermekten ziyade korumak zor benim için, bunu çözmem lazım.
 
Herkese merhabalar
Zaten kilom az değildi. Son 2 ayda ise haddinden fazla kilo aldım.

Bugün eşim ilk kez ciddi anlamda karşıma oturdu ve çok rahatsız olduğunu söyledi. Gencecik insanlarız ama ben yanımda annemle dolaşıyorum gibi hissediyorum attık dedi. Fiziksel olarak haklı maalesef. Öyle biçimsiz kilo aldım ki çok garip duruyor bedenim. Uzun bir konuşma yaptı ve üzgünüm noktasına dek haklıydı.
Sorun da burada başlıyor. ben yapamıyorum. En rahat diyetisyene de gittim inanın her gün çikolata makarna vardı listemde. En katısına da gittim ekmek bile yazmadı. Aralıklı oruç yaptım. 2 ana 2 ara yaptım. Açlık orucu yaptım. 3 ana 3 ara yaptım. Eve gelen yemek paketlerinden de satın aldım. Aklınıza gelecek her şeyi yaptım arkadaşlar. Ama bir yerde kopuyor ve kendimi tıkınırken buluyorum. Sonra bu döngüyü kırana dek günlerce üst üste yemeler. Ve bir yerde farkedip tekrar diyete girip aldığım 3-5i vererek yıllarım geçti.

Kime anlattıysam yeme bozukluğun var altında psikolojik bir neden vardır dedi. Ancak ben bunun psikolojik neden değil sadece irade eksikliği olduğunu düşündüğüm için hep erteledim psikolog işini. Bugün konuşmadan sonra tekrar düşündüm.
Bunu daha iyi anlamanız için söylüyorum. Gerçekten mutlu evliliğim ve kiloma rağmen harika bir cinselliğimiz var. Ailemle alakalı bir travmam mutsuzluğum olmadı. Hep çok sevilerek büyüdüm. Hem başarılı idim. Kafama koyduğumu hep yaptım kilo dışında. Dostlarım vardır. Yalnız değilim. Mesleğim var. Kendi paramı kazanıyorum. Maddiyatımız da sorun yok. Yani gerçekten ben nereden bu psikolojiye girdim ve tıkanırcasına yiyorum bulamıyorum.

Bunların ışığında benimki zayıf karakter özelliği sadece irade eksikliği olabilir mi? Yoksa mutlaka yeme bozukluğunun altından bir sorun çıkar mı? Sizlerden akıl fikir tecrübeniz varsa tavsiye bilmiyorum her şeyi bekliyorum. Bildiğim gerçekleri duysam da kolum kanadım kırıldı. Binlerce kez başladığım için kendime güvenim yok. Kocamın da güveni yok. En kötüsü de bu sanırım.
sizinki kendinize çok güvenme ve beğenmeden kaynaklı yemek.
Çevremde böyle çok örnek gördüm kendine güvenen insanlar da kısmıyor yediğinden içtiğinden.Ama şimdi eşiniz sizi kırmış sayılır belki bu durumdan dolayı kısarsınız.

aynı durumu bende biraz yaşadım bu arada. 47 kiloydum ve 58 kiloya çıktım herkes yüzün güzelleşmiş o zayıflığın neydi öyle diye diye beni pohpohladı bende kendimi beğenmeye devam ettim sonra baktımki bu iyi bişey değil… tekrar başladım diyete
 
Bende hayatım boyunca hep kilolu oldum. Hep al ver durumu oldu. Ama sonra bi karar verdim ve diyet yerine kesinlikle yaşam stili haline getirdim. Yaklaşık 3-4 senedir aynı kilodayım ve almıyorum en büyük sebebi spor.

Öncelikle istikrarlı olmanız gerekir,aklınıza bir ayda şu kadar kilo vericem diye yerleştirmeyin önce bunu kabul ederseniz tartıda bir oynama görmezseniz bile yeme atağı geçirmezsiniz. Kabul edin ve bir seneye yayın bunu.

Ben her sabah uyandığımda önce bir çay bardağı Türk kahvesi içtim,öğlene kadar hiç bir şey yemedim ve bir litre su içtim.

Öğlen yemeğim aslında kahvaltım ve ilk öğünümdü. İki yumurtalı omlet,bir dilim ekmek,peynir,iki dilim hindi füme,biber,salatalık yedim.

Ara öğün yapmadım,iki öğün beslendim. Akşam mutlaka Tavuk veya et yedim.Hayatımdan pirinci makarnayı hiç çıkarmadım onları yiyerek kilo verdim çünkü diyet yaparken tamamen çıkarıyoruz ve bir süre sonra yemeye başlayınca geri alıyoruz.

Benim insülin diencim var. Uzun açlıklarla önce onu kırdım. Bazen bir ay boyunca gram kilo gitmedi ama hiç umursamadım. Çünkü mezurayla ölçtüğümde inceldiğimi görüyordum.

Spor çok önemli. Ben spora gidip gelirken yürüyordum,sporda ise ağırlık çalışıyordum hala da öyle. Sadece bir rutin oluşturun kendinize,boşvermeyin. İradesizim diyip beyninize yerleştirmeyin bunu.

Gidip tahlil yaptırın,insülin direncinize,hormonlarınıza ve d vitamininize baktırın. D vitamini eksikliği kilo verdirmiyor.

Günde üç litre su için,şekeri kesinlikle tamamen bırakın ve akşamları erken uyuyun. Başaracaksınız eminim.

Şeker en büyük sorun. Ben diğer zamanlar abartsam bile şekerli bir şey yemediğim zaman vicdanen rahattım. Sanırım psikolojik olarak kilo almadığımı düşündüğüm içinde almadım. Çünkü en büyük düşmanımız gerçekten şeker. Ben şekeri bıraktım ve kilom artık dengede. Şu an arada bir yiyorum ve eskisi gibi canım şekerli şeyler istemiyor.

Önceden kahvaltıda nutellalar,krepler,pankekler aman allahım düşündükçe nasıl kendime yaptım bu kötülüğü diyorum. İnstagramda Rengin Börekçi diye bir doktor var onun yazılarını okuyun ve uygulayın,farkı göreceksiniz. Diyetisyen değil,reklam yapmıyorum yanlış anlamayın lütfen.
 
Psikolojik olabilir mesela baris muslunun geri dönüşlerin de mesela zayiflamayan bi bayan geri donus yapmışti zayiflama demosu vardi zaten travmasini bulmus birde kadin zayiflama başlamadan demoya sebep tatlıya hayir diyemiyormus o gece tika basa kusana kadar tatli yedim yazmisti 2 aydir agzima tatli vurmuyorum canim cekmiyor demisti zayiflamaya baslamis dikkatimi cekmisti
 
Herkese merhabalar
Zaten kilom az değildi. Son 2 ayda ise haddinden fazla kilo aldım.

Bugün eşim ilk kez ciddi anlamda karşıma oturdu ve çok rahatsız olduğunu söyledi. Gencecik insanlarız ama ben yanımda annemle dolaşıyorum gibi hissediyorum attık dedi. Fiziksel olarak haklı maalesef. Öyle biçimsiz kilo aldım ki çok garip duruyor bedenim. Uzun bir konuşma yaptı ve üzgünüm noktasına dek haklıydı.
Sorun da burada başlıyor. ben yapamıyorum. En rahat diyetisyene de gittim inanın her gün çikolata makarna vardı listemde. En katısına da gittim ekmek bile yazmadı. Aralıklı oruç yaptım. 2 ana 2 ara yaptım. Açlık orucu yaptım. 3 ana 3 ara yaptım. Eve gelen yemek paketlerinden de satın aldım. Aklınıza gelecek her şeyi yaptım arkadaşlar. Ama bir yerde kopuyor ve kendimi tıkınırken buluyorum. Sonra bu döngüyü kırana dek günlerce üst üste yemeler. Ve bir yerde farkedip tekrar diyete girip aldığım 3-5i vererek yıllarım geçti.

Kime anlattıysam yeme bozukluğun var altında psikolojik bir neden vardır dedi. Ancak ben bunun psikolojik neden değil sadece irade eksikliği olduğunu düşündüğüm için hep erteledim psikolog işini. Bugün konuşmadan sonra tekrar düşündüm.
Bunu daha iyi anlamanız için söylüyorum. Gerçekten mutlu evliliğim ve kiloma rağmen harika bir cinselliğimiz var. Ailemle alakalı bir travmam mutsuzluğum olmadı. Hep çok sevilerek büyüdüm. Hem başarılı idim. Kafama koyduğumu hep yaptım kilo dışında. Dostlarım vardır. Yalnız değilim. Mesleğim var. Kendi paramı kazanıyorum. Maddiyatımız da sorun yok. Yani gerçekten ben nereden bu psikolojiye girdim ve tıkanırcasına yiyorum bulamıyorum.

Bunların ışığında benimki zayıf karakter özelliği sadece irade eksikliği olabilir mi? Yoksa mutlaka yeme bozukluğunun altından bir sorun çıkar mı? Sizlerden akıl fikir tecrübeniz varsa tavsiye bilmiyorum her şeyi bekliyorum. Bildiğim gerçekleri duysam da kolum kanadım kırıldı. Binlerce kez başladığım için kendime güvenim yok. Kocamın da güveni yok. En kötüsü de bu sanırım.
Esinizin sizi karsisina alip konusma yapmasi sizi cok onemsedigini gosteriyor,yanimda annem gibi gorunuyorsun demese iyiymis tabi.

Madem maddi durumunuz iyi diyetisyen esliginde psikolojik destek almaniz sizin yarariniza olur,denemediginiz bir o kalmis denemekten zarar gelmez.Umarim istediginiz kiloya inersiniz,iradesiz insan yoktur yeterki altinda yatan sebepleri bulun.
 
Spor salonuna gidiyorum her ay yağ kas ölçümü yapılıyor.
Tabii ki 70 kiloyken 0 yağ yoktu. Ama aldığım 18 tamamen yağ.
spora gitmenize rağmen 2 ayda 18 kg almış olmanız çok anormal
kilo veremeseniz bile spor yapıyorken bu kadar kilo almamış olmanız beklenir normalde
muhakkak dahiliye doktoruna gidip tahlillerinizi yaptırın sonrasında da psikolog randevunuzu alın

ama şunu hissettim yazdıklarınızdan yanlışsam affola ama sanki evet eşinizin kilonuza laf etmesine bozulmuşsunuz ama çok da yıkmamış sizi ki hala böyle kilo verme hırsınız oluşmamış gibi

bana en son annem kızım çok kilo aldın yeter artık dediğinin ay dönümünde 4 kg vermiştim bile ki hiç kilo vermek gibi bir hevesim yoktu annem söyleyene kadar
ama sonrasında annemin bile gözüne battıysa kilom kendime gelmeliyim demiştim
 
18 kiloyu son 2 ayda aldığınızı söylüyorsunuz. Nasıl tüm diyet yöntemlerini denediniz bu kadar kısa sürede anlamadım. 70 kiloyken denediyseniz zaten çok kilolu olmadığınızdan motive olamamışsınızdır.

Her kilo alana duygusal yeme bozukluğun vardır deniliyor. Kendinizi buna şartlayıp benim zaten yeme bozukluğum var psikolojisine sokmayın. Nitekim yakın bir arkadaşım da sürekli ben duygusal yiyiciyim der motivasyonunu düşürüp dururdu. Ben diyet yapamıyorum hastayım düşüncesiyle daha çok yerdi. Ben de hayır sadece iradesizsin derdim. Hatta birkaç seans terapi aldı hoşlanmadı bıraktı. Sonra frekansı uyan bir diyetisyen buldu kilo veriyor şu an.

Tekrar ediyorum kendinizi sakın yeme bozukluğum var psikolojisine sokmayın. Yoksa nasılsa hastayım ben diyet yapamam diye düşünür daha çok yerseniz. Fit olmak istyorsanız boğazınızı tutmaktan başka çare yok. Ameliyat bile olsanız, balon bile yutsanız boğazınızı tutmadığınız sürece başta hızlı kilo verir sonra geri alırsınız. Nitekim forumun diyet bölümünde böyle çok kişi var. Daha birkaç gün önce balon yutmasına rağmen ilk aydan sonra kilo veremeyen birinin konusunu okudum.
 
Son düzenleme:
Sizi çok iyi anlıyorum dönüp dolaşıp yine yerken buluyor insan kendini. Diyete girip biraktiginda yine eskiye dönüyorsun.
Yemek yemekte psikolojik ben kendimi mutsuz hissettiğim de yiyorum. Canın sıkıldığımda yiyorum
Yemek yeme olayı da sadece iradesizlikle alakalı değil şeker insülin durumuna da bağlı yani sabah ağzına şekerli bir şey attığın an insülinin de oynamalar oluyor ve gün boyu dalgalı seyrediyor insanda da sürekli bir yeme durumuna sokuyor.

Ben de eft deneyeceğim nasıl beslenmem gerektiğini biliyorum. Mekanizmasını vs baya okuyarak ögrendim ama sorun bildigim halde yiyorum. O yuzden diyetisyen işe yaramiyor kendimi çok sıkıyorum. Kendime telkin edeceğim. Psikolojik olarak tüm aburcuburların tadının kötü olduğunu yemek yemek için yediğimi yedikten sonra da hem psikolojik olarak hem fiziksel olarak kendimi kötü hissettiğimi söyleyeceğim bakalım işe yarayacak mı
 
Aslında diyet pek işe yaramıyor, sonunda bir patlama ve başa dönme durumu söz konusu, sizin yaşam şeklinizi yeme şeklinizi gıda seçme alışkanlıklarınızı değiştirmeniz gerekiyor. Bunu da yardım alarak bir süre sonra da hayat sekliniz olarak basarabilirsiniz. Şeyda Dikmen Ogduk u takip edin, belki danışmanlık da albilirsiniz.
 
Herkese merhabalar
Zaten kilom az değildi. Son 2 ayda ise haddinden fazla kilo aldım.

Bugün eşim ilk kez ciddi anlamda karşıma oturdu ve çok rahatsız olduğunu söyledi. Gencecik insanlarız ama ben yanımda annemle dolaşıyorum gibi hissediyorum attık dedi. Fiziksel olarak haklı maalesef. Öyle biçimsiz kilo aldım ki çok garip duruyor bedenim. Uzun bir konuşma yaptı ve üzgünüm noktasına dek haklıydı.
Sorun da burada başlıyor. ben yapamıyorum. En rahat diyetisyene de gittim inanın her gün çikolata makarna vardı listemde. En katısına da gittim ekmek bile yazmadı. Aralıklı oruç yaptım. 2 ana 2 ara yaptım. Açlık orucu yaptım. 3 ana 3 ara yaptım. Eve gelen yemek paketlerinden de satın aldım. Aklınıza gelecek her şeyi yaptım arkadaşlar. Ama bir yerde kopuyor ve kendimi tıkınırken buluyorum. Sonra bu döngüyü kırana dek günlerce üst üste yemeler. Ve bir yerde farkedip tekrar diyete girip aldığım 3-5i vererek yıllarım geçti.

Kime anlattıysam yeme bozukluğun var altında psikolojik bir neden vardır dedi. Ancak ben bunun psikolojik neden değil sadece irade eksikliği olduğunu düşündüğüm için hep erteledim psikolog işini. Bugün konuşmadan sonra tekrar düşündüm.
Bunu daha iyi anlamanız için söylüyorum. Gerçekten mutlu evliliğim ve kiloma rağmen harika bir cinselliğimiz var. Ailemle alakalı bir travmam mutsuzluğum olmadı. Hep çok sevilerek büyüdüm. Hem başarılı idim. Kafama koyduğumu hep yaptım kilo dışında. Dostlarım vardır. Yalnız değilim. Mesleğim var. Kendi paramı kazanıyorum. Maddiyatımız da sorun yok. Yani gerçekten ben nereden bu psikolojiye girdim ve tıkanırcasına yiyorum bulamıyorum.

Bunların ışığında benimki zayıf karakter özelliği sadece irade eksikliği olabilir mi? Yoksa mutlaka yeme bozukluğunun altından bir sorun çıkar mı? Sizlerden akıl fikir tecrübeniz varsa tavsiye bilmiyorum her şeyi bekliyorum. Bildiğim gerçekleri duysam da kolum kanadım kırıldı. Binlerce kez başladığım için kendime güvenim yok. Kocamın da güveni yok. En kötüsü de bu sanırım.
Önce bir endokrin uzmanına gidip biyolojik bir sebebi var mı onu öğrenmeniz en doğru yöntem olur, sonuca göre dr. sizi yönlendirir zaten.

Sebebini bilmediğiniz bir konuya nasıl çözüm bulabilirsiniz ki?
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X