Eşim ile sorunlarımız var 😔

visnecikolatalimon .!.:

Merhabalar
1yılllık evliyim. Onun öncesinde de 4 yıl arkadaşlığımız oldu. Ufak tefek sorunlar oluyordu ama geçer diye düşündüm hep. Evlendik, evimizin inşaatı bitmedi kayınvalidemin evinde kaldık, o yazlıkta kaldı. Sadece kıyafetlerimi aldım gittim. Çok zordu o dönemler. Bana ait hiç birşey olmayan bir yerde yeni gelindim. Eşim bunu sorun yapmamın anlamsız olduğunu düşündü hep, tartışırdık. Bir gün öfkesini kontrol edemedi ve vurdu bana. O an ne yapacağımı bilemedim. Ne gidebildim ne kalabildim. Normalde çok merhametli, yardımsever, eli açık, neşeli, pozitif bi insan. Neyse evimiz bitti. Taşındık. Tabi gözyaşıyla. Yaşadığım şeyi kolay kolay kabul edemedim. Annesine anlattım. Ona çok pişman olduğunu anlatmış. Öfkeme yenildim diye. Ara ara düzeldik ara ara yine kavga ettik. Bir anda hiç olmadık birşeye sinirleniyor. Canı ne zaman isterse o zaman konuşuyor. Kaç kere evden kovdu. Gidersem bir daha dönmeyeceğimi biliyorum o yüzden sabretmek istedim. Herkes ilk yılların böyle geçtiğini söylüyor. Tabi ailemin haberi yok hiç birşeyden. Aldattı beni. Yatmış kadının biriyle. Yakaladım mesajını. Çok pişman oldu bir daha olmaz dedi. Ot gibi birşey içiyor arada. O zamanlar sinirlerini aldırmış gibi oluyor. Araştırdım internetten. Keyif verirmiş. İleriye gitmediği sürece sorun yokmuş. O zamanlar bana yaptıklarının hesabını soruyorum çünkü sinirlenmiyor. Hataydı diyor belkide Allah seni benimle sınıyor diyor. Onu içtiğinde sabaha kadar benimle olmak istiyor ama bende sırf onu içtiği için istemiyorum. Benim ona soğuk olmamdan şikayetçi. Ama bunları yaşarken nasıl yaklaşabilirim ki. Bunu anlatamıyorum. Herkese herşeyi anlatıyorsundur diyor. Bana zerre güveni yok. Ki benim ona güvenmemem gerekirken. Belki okurken diyeceksiniz ne duruyorsun diye. Her hatasını 1 kerede affettim. Daha evliliğimiz oturmadı diye. Yuvamı yıkmak istemiyorum ama bu ezik bir hayat yaşamaya devam edeceğim anlamına gelmiyor. Doktora gitmeyi kabul etmiyor. Sadece tahammülüm yok sana her dediğim batıyor diyor. Aramız iyiyken haklısın öfkemin farkındayım diyor. Ne yapacağım lütfen ahkam keserek konuşmayın. Ben ayaklarının üzerinde duran güçlü bi kadındım sadece seviyorum hepsi bu. Körü körüne olmasa da yuvamı yıkmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

The Mom .!.:

Boşandın mı bacım

Genişletmek için tıkla...

visnecikolatalimon .!.:

Evet :)

Yeni hikayemi de ekledim :) :)

Genişletmek için tıkla...

visnecikolatalimon .!.:

Selammm ,

Uzun zaman önce içimi dökmüşüm buralarda. Şimdilerde bir konu araştırırken üyeliğimin olduğunu hatırladım. Açtığım konuyu, verilen cevapları ve verdiğim cevapları tekrar okudum.

Belki sizlerin de gönlünüzde bahar açar şu anki hikayem :)
Kısaca ana başlıklarıyla anlatmaya başlıyorum.

Konuyu açtığım dönemlerde psikoloğa gittim. Cevap verenlerin çoğuna benzer yorumu o da yaptı. Kendi değerini bil dedi.
Ve ben bir gün ondan önceki hayatımı hatırladım. Nasıl özgür olduğumu.. O gün evden çıktım, ailemin yanına yerleştim. Çok üzülmesinler diye de sadece öfke kontrolsüzlüğü hastalık derecesinde dedim. Sorgulamadılar, sen doğrusunu bilirsin dediler ve hep yanımda oldular.
Tek celsede boşandım. Maddi manevi çok hakkım kaldı ama şu gün bile umurumda değil, eminim ki ondan çıkacak.

Yeniden işe başladım, kendime bakmaya başladım, spor, kuaför, sinema, arkadaş buluşmaları..
Derken biriyle tanıştım. İstemedim, olmaz dedim, toplum önyargılarını düşündüm..
Ama ikna etti.. Başladık. Hep güldük. :)
Şimdi eşim oldu :) 2. senemize az bir vakit kaldı.

Bebek istiyoruz, sağlığım ile ilgili birkaç pürüz var onları onarmaya çalışıyoruz birlikte.

Evliliğin geçmişte yaşadıklarıma benzer gibi birşey olmadığını şimdi anlıyorum. Aşk, sevgi denilen şeyin de insanın gözünün kör olması demek olmadığını anladım.
Yazdıklarınızda haklıydınız ancak insan içindeki cesur kişiliği bastırınca adım atamıyor. He birde fedakarlık yönüm çok baskındı. İyileştiririm zannetmiştim.

Türkiye'de kaç kadın kendi gibi olabiliyor ki her alanda diye düşünüyordum. Ama koskoca bir yanlışmış! Şuan tam anlamıyla ben gibi olabiliyorum her alanda. Evde , işte, toplumda..

Çok şükür iyiyim, güzelim, mutluyum..

Arada bir kaç küçük travmanın acısı eşimden çıkıyor ama sağolsun zerre üzmüyor.

Gerçek yuvamı kurdum, darısı tüm gücünü gizleyen, bastıran kadınlara..

Sevgiyle kalın.

Genişletmek için tıkla...

visnecikolatalimon .!.:

Merhabalar
1yılllık evliyim. Onun öncesinde de 4 yıl arkadaşlığımız oldu. Ufak tefek sorunlar oluyordu ama geçer diye düşündüm hep. Evlendik, evimizin inşaatı bitmedi kayınvalidemin evinde kaldık, o yazlıkta kaldı. Sadece kıyafetlerimi aldım gittim. Çok zordu o dönemler. Bana ait hiç birşey olmayan bir yerde yeni gelindim. Eşim bunu sorun yapmamın anlamsız olduğunu düşündü hep, tartışırdık. Bir gün öfkesini kontrol edemedi ve vurdu bana. O an ne yapacağımı bilemedim. Ne gidebildim ne kalabildim. Normalde çok merhametli, yardımsever, eli açık, neşeli, pozitif bi insan. Neyse evimiz bitti. Taşındık. Tabi gözyaşıyla. Yaşadığım şeyi kolay kolay kabul edemedim. Annesine anlattım. Ona çok pişman olduğunu anlatmış. Öfkeme yenildim diye. Ara ara düzeldik ara ara yine kavga ettik. Bir anda hiç olmadık birşeye sinirleniyor. Canı ne zaman isterse o zaman konuşuyor. Kaç kere evden kovdu. Gidersem bir daha dönmeyeceğimi biliyorum o yüzden sabretmek istedim. Herkes ilk yılların böyle geçtiğini söylüyor. Tabi ailemin haberi yok hiç birşeyden. Aldattı beni. Yatmış kadının biriyle. Yakaladım mesajını. Çok pişman oldu bir daha olmaz dedi. Ot gibi birşey içiyor arada. O zamanlar sinirlerini aldırmış gibi oluyor. Araştırdım internetten. Keyif verirmiş. İleriye gitmediği sürece sorun yokmuş. O zamanlar bana yaptıklarının hesabını soruyorum çünkü sinirlenmiyor. Hataydı diyor belkide Allah seni benimle sınıyor diyor. Onu içtiğinde sabaha kadar benimle olmak istiyor ama bende sırf onu içtiği için istemiyorum. Benim ona soğuk olmamdan şikayetçi. Ama bunları yaşarken nasıl yaklaşabilirim ki. Bunu anlatamıyorum. Herkese herşeyi anlatıyorsundur diyor. Bana zerre güveni yok. Ki benim ona güvenmemem gerekirken. Belki okurken diyeceksiniz ne duruyorsun diye. Her hatasını 1 kerede affettim. Daha evliliğimiz oturmadı diye. Yuvamı yıkmak istemiyorum ama bu ezik bir hayat yaşamaya devam edeceğim anlamına gelmiyor. Doktora gitmeyi kabul etmiyor. Sadece tahammülüm yok sana her dediğim batıyor diyor. Aramız iyiyken haklısın öfkemin farkındayım diyor. Ne yapacağım lütfen ahkam keserek konuşmayın. Ben ayaklarının üzerinde duran güçlü bi kadındım sadece seviyorum hepsi bu. Körü körüne olmasa da yuvamı yıkmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

visnecikolatalimon .!.:

Merhabalar
1yılllık evliyim. Onun öncesinde de 4 yıl arkadaşlığımız oldu. Ufak tefek sorunlar oluyordu ama geçer diye düşündüm hep. Evlendik, evimizin inşaatı bitmedi kayınvalidemin evinde kaldık, o yazlıkta kaldı. Sadece kıyafetlerimi aldım gittim. Çok zordu o dönemler. Bana ait hiç birşey olmayan bir yerde yeni gelindim. Eşim bunu sorun yapmamın anlamsız olduğunu düşündü hep, tartışırdık. Bir gün öfkesini kontrol edemedi ve vurdu bana. O an ne yapacağımı bilemedim. Ne gidebildim ne kalabildim. Normalde çok merhametli, yardımsever, eli açık, neşeli, pozitif bi insan. Neyse evimiz bitti. Taşındık. Tabi gözyaşıyla. Yaşadığım şeyi kolay kolay kabul edemedim. Annesine anlattım. Ona çok pişman olduğunu anlatmış. Öfkeme yenildim diye. Ara ara düzeldik ara ara yine kavga ettik. Bir anda hiç olmadık birşeye sinirleniyor. Canı ne zaman isterse o zaman konuşuyor. Kaç kere evden kovdu. Gidersem bir daha dönmeyeceğimi biliyorum o yüzden sabretmek istedim. Herkes ilk yılların böyle geçtiğini söylüyor. Tabi ailemin haberi yok hiç birşeyden. Aldattı beni. Yatmış kadının biriyle. Yakaladım mesajını. Çok pişman oldu bir daha olmaz dedi. Ot gibi birşey içiyor arada. O zamanlar sinirlerini aldırmış gibi oluyor. Araştırdım internetten. Keyif verirmiş. İleriye gitmediği sürece sorun yokmuş. O zamanlar bana yaptıklarının hesabını soruyorum çünkü sinirlenmiyor. Hataydı diyor belkide Allah seni benimle sınıyor diyor. Onu içtiğinde sabaha kadar benimle olmak istiyor ama bende sırf onu içtiği için istemiyorum. Benim ona soğuk olmamdan şikayetçi. Ama bunları yaşarken nasıl yaklaşabilirim ki. Bunu anlatamıyorum. Herkese herşeyi anlatıyorsundur diyor. Bana zerre güveni yok. Ki benim ona güvenmemem gerekirken. Belki okurken diyeceksiniz ne duruyorsun diye. Her hatasını 1 kerede affettim. Daha evliliğimiz oturmadı diye. Yuvamı yıkmak istemiyorum ama bu ezik bir hayat yaşamaya devam edeceğim anlamına gelmiyor. Doktora gitmeyi kabul etmiyor. Sadece tahammülüm yok sana her dediğim batıyor diyor. Aramız iyiyken haklısın öfkemin farkındayım diyor. Ne yapacağım lütfen ahkam keserek konuşmayın. Ben ayaklarının üzerinde duran güçlü bi kadındım sadece seviyorum hepsi bu. Körü körüne olmasa da yuvamı yıkmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...

visnecikolatalimon .!.:

Merhabalar
1yılllık evliyim. Onun öncesinde de 4 yıl arkadaşlığımız oldu. Ufak tefek sorunlar oluyordu ama geçer diye düşündüm hep. Evlendik, evimizin inşaatı bitmedi kayınvalidemin evinde kaldık, o yazlıkta kaldı. Sadece kıyafetlerimi aldım gittim. Çok zordu o dönemler. Bana ait hiç birşey olmayan bir yerde yeni gelindim. Eşim bunu sorun yapmamın anlamsız olduğunu düşündü hep, tartışırdık. Bir gün öfkesini kontrol edemedi ve vurdu bana. O an ne yapacağımı bilemedim. Ne gidebildim ne kalabildim. Normalde çok merhametli, yardımsever, eli açık, neşeli, pozitif bi insan. Neyse evimiz bitti. Taşındık. Tabi gözyaşıyla. Yaşadığım şeyi kolay kolay kabul edemedim. Annesine anlattım. Ona çok pişman olduğunu anlatmış. Öfkeme yenildim diye. Ara ara düzeldik ara ara yine kavga ettik. Bir anda hiç olmadık birşeye sinirleniyor. Canı ne zaman isterse o zaman konuşuyor. Kaç kere evden kovdu. Gidersem bir daha dönmeyeceğimi biliyorum o yüzden sabretmek istedim. Herkes ilk yılların böyle geçtiğini söylüyor. Tabi ailemin haberi yok hiç birşeyden. Aldattı beni. Yatmış kadının biriyle. Yakaladım mesajını. Çok pişman oldu bir daha olmaz dedi. Ot gibi birşey içiyor arada. O zamanlar sinirlerini aldırmış gibi oluyor. Araştırdım internetten. Keyif verirmiş. İleriye gitmediği sürece sorun yokmuş. O zamanlar bana yaptıklarının hesabını soruyorum çünkü sinirlenmiyor. Hataydı diyor belkide Allah seni benimle sınıyor diyor. Onu içtiğinde sabaha kadar benimle olmak istiyor ama bende sırf onu içtiği için istemiyorum. Benim ona soğuk olmamdan şikayetçi. Ama bunları yaşarken nasıl yaklaşabilirim ki. Bunu anlatamıyorum. Herkese herşeyi anlatıyorsundur diyor. Bana zerre güveni yok. Ki benim ona güvenmemem gerekirken. Belki okurken diyeceksiniz ne duruyorsun diye. Her hatasını 1 kerede affettim. Daha evliliğimiz oturmadı diye. Yuvamı yıkmak istemiyorum ama bu ezik bir hayat yaşamaya devam edeceğim anlamına gelmiyor. Doktora gitmeyi kabul etmiyor. Sadece tahammülüm yok sana her dediğim batıyor diyor. Aramız iyiyken haklısın öfkemin farkındayım diyor. Ne yapacağım lütfen ahkam keserek konuşmayın. Ben ayaklarının üzerinde duran güçlü bi kadındım sadece seviyorum hepsi bu. Körü körüne olmasa da yuvamı yıkmak istemiyorum.

Genişletmek için tıkla...