bazı erkeklere bunlar kâr etmiyor inanın , saclarimi yapardım , makyajımı , güzel yemekler , şahane sofralar, renk renk mumlar....
Çok mutlu oluyordu ama arkadaşları kahvedeyken akli onlar da oluyordu , evet benim icin dayanıyordu , kalıyordu , fedakarlık yapip gitmiyordu, ama akli sürekli onlarda oluyordu ben de kıyamıyordum ona git 2 saat kal gel ben de temizlik yaparım gelince film izler , birlikte vakit geçiririz derdim .
Çocuk gibi mutlu olurdu , beni öperdi , severdi , iyi ki varsın , iyi ki senin gibi anlayışlı biriyle evlendim derdi .
Eve gelirdi super vakit geçirirdik , ama hep boyle fedakarlık yaptığım icin.
Zamanla sıkıldım artik , akli oradaysa benimle birlikte olmaktansa onlar daha cazip geliyorsa gitsin dedim .
Her aksam gidebilir miyim derdi, git derdim . Eşi evde tek başına ve üstelik gece yarısına kadar , o düşünmüyorsa bunu ben nasıl ona anlatabilirdim ki bu durumu.
Yani anlayacağın bu bir alışkanlık meselesi , ona mukemmel bir hayat verdim , onun bana dediği şey su " bekar arkadaşlarım ne kadar şanslı , istediği zaman kahveye gidip gelebiliyorlar " o gün bıraktım artik ona gitme yanimda kal demeyi , ben ona bu kadar serbestlik sağlarken o hala bekar arkadaşlara özeniyordu.
Şimdi o bekar arkadaşları gibi oldu !
Çünkü ayrıldık .
