Onları ızlerken konusmuyor musunuz mesela?Pür dikkat onları mı ızlıyor?Ne derece bı bagımlılık?Benım esım de eve gelınce ızler arac tamır vıdeoları vs,bu snee tekneye taktı ,gıttı tekne ehliyetı flan aldı.Bıyerden sonra rahatlama sekli onun da diyip geciyorum.Benim evlilikten beklentim konuşup muhabbet edebildiğim hayatı paylaşabildiğim biriyle beraber olmaktı, game body olmak değil. Devir teknoloji devri evet ama kişisel gelişim videoları izlemiyor. Araba videosu modifiye ve sokak röportajlarını izliyor? Sorun nasıl bende anlayamadım..
Anladığım kadarıyla eşinizle ilgi alanlarınız farklı. Misal o teknolojik şeylerle ilgilenmekten hoşlanıyor, siz ise sohbet muhabbet, iki gülüşmek.Merhaba henüz 5 dk önce üye oldum. 10 aylık evliyim,eşimle ortaokuldan beri cok yakın arkadastık,lisede ilçe değiştirdi daha sonra lise son sınıfta sevgili olup 23 yaşında da evlendik. 5 yıl kadar bir sevgililik dönemimiz oldu yani. Çok zorluk çektik araya mesafeler girdi, kafa uyuşmazlıkları oldu çok kez ayrılmak istedim hep engel oldu seviyordum ama çok çabuk silebiliyordum gözden çıkarabiliyordum onu. O da tam tersi hayatı boyunca kimseyi sevmemiş hiç uzun ilişkisi olmamış, hatta ilişkisi bile olmamış diyebilirim. Velhasıl ben evlenmeden önce ona hep şunu söylüyordum *ac kalırım acıkta kalırım herseye gögüs gererim ama muhabbetin sohbetin anlayışın sevginin olmadıgı bir evde yaşayamam* o tabiki asla bunların olmayacağını söyledi.. Çok uzatmadan saadete geleyim. Eşimin beni sevdiğini biliyorum asla küs kalamaz bana hep ilk adımı o atar hiç kinci değildir çok çabuk unutur hemen yumuşar kavgalarda ciddi kalamaz(çok büyük olaylar haricinden bahsediyorum) ama bir telefon bagımlısı. Telefonda karı kız peşinde değil, araba siyaset vs bu şekilde videolar izleyip duruyo. Ama her dakika tuvalette yemekte yatmadan önce uyandıgı ilk an, her daim telefonu elinde. Ve ben güzellikle söyledim olmadı kavga cıkardım olmadı konusmadım olmadı kesinlikle uzaklaşmıyor. Bu konuuu her açtığımda haklı oldugumu düzelteceğini söylesede 12 saat dayanmışlığı yok. Ben sinirlenip bağırdığımda karşıma geçip gülüyor, sinirimi asla kaale almıyor, sinirden aglasam dahi dans ediyormuş gibi yapıp gülüyo karşımda. Evet sanli 5 yaşında bi cocuktan bahsediyormusum gibi gelebilir ama abartmıyorum, hatta gecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti* ona bunun bi hastalık oldugunu tedavi olmadı gerektiğini bir insanı üzüp bundan zevk almanın normal olmadığını anlatsamda kesinlikle kabul etmiyor. Sizce napmalıyım? Otur sakince konus derdini anlat demeyin denedim olmadı. Sende onla ilgilenme al telefonu eline veya kitap oku yokmuş gibi davran demeyin onuda yaptım.. çok yoruldum artık kulağa basit gibi gelen bir olay bu ama insanı psikolojik olarak çok yıpratıyor..
Yükselen aslan olmasın.Koç burcu, ukala kendini beğenmiş ama sadece dilinde bence cok özguvensiz bunu bastırmaya calısıyor.
gercekten sinir bozucu bir sey ama eger sorumluluklarini ihmal etmiyorsa o zaman karisamazsin bence. diger anlattigin ozellikleri cok iyi (kinci olmamasi, kavga etmemesi, cabuk unutmasi vs). eger ilgilenmedigini dusunuyorsan, bu konuda fikir belirt. yani negatif istek yerine (telefonunla oynama), pozitif istek soyle (disari cikalim, sinemaya gidelim gibi). bence cozulmeyecek bir mesele degil.Merhaba henüz 5 dk önce üye oldum. 10 aylık evliyim,eşimle ortaokuldan beri cok yakın arkadastık,lisede ilçe değiştirdi daha sonra lise son sınıfta sevgili olup 23 yaşında da evlendik. 5 yıl kadar bir sevgililik dönemimiz oldu yani. Çok zorluk çektik araya mesafeler girdi, kafa uyuşmazlıkları oldu çok kez ayrılmak istedim hep engel oldu seviyordum ama çok çabuk silebiliyordum gözden çıkarabiliyordum onu. O da tam tersi hayatı boyunca kimseyi sevmemiş hiç uzun ilişkisi olmamış, hatta ilişkisi bile olmamış diyebilirim. Velhasıl ben evlenmeden önce ona hep şunu söylüyordum *ac kalırım acıkta kalırım herseye gögüs gererim ama muhabbetin sohbetin anlayışın sevginin olmadıgı bir evde yaşayamam* o tabiki asla bunların olmayacağını söyledi.. Çok uzatmadan saadete geleyim. Eşimin beni sevdiğini biliyorum asla küs kalamaz bana hep ilk adımı o atar hiç kinci değildir çok çabuk unutur hemen yumuşar kavgalarda ciddi kalamaz(çok büyük olaylar haricinden bahsediyorum) ama bir telefon bagımlısı. Telefonda karı kız peşinde değil, araba siyaset vs bu şekilde videolar izleyip duruyo. Ama her dakika tuvalette yemekte yatmadan önce uyandıgı ilk an, her daim telefonu elinde. Ve ben güzellikle söyledim olmadı kavga cıkardım olmadı konusmadım olmadı kesinlikle uzaklaşmıyor. Bu konuuu her açtığımda haklı oldugumu düzelteceğini söylesede 12 saat dayanmışlığı yok. Ben sinirlenip bağırdığımda karşıma geçip gülüyor, sinirimi asla kaale almıyor, sinirden aglasam dahi dans ediyormuş gibi yapıp gülüyo karşımda. Evet sanli 5 yaşında bi cocuktan bahsediyormusum gibi gelebilir ama abartmıyorum, hatta gecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti* ona bunun bi hastalık oldugunu tedavi olmadı gerektiğini bir insanı üzüp bundan zevk almanın normal olmadığını anlatsamda kesinlikle kabul etmiyor. Sizce napmalıyım? Otur sakince konus derdini anlat demeyin denedim olmadı. Sende onla ilgilenme al telefonu eline veya kitap oku yokmuş gibi davran demeyin onuda yaptım.. çok yoruldum artık kulağa basit gibi gelen bir olay bu ama insanı psikolojik olarak çok yıpratıyor..
Vicdansız bir eş vurdumduymaz benim eşim de öyle kavga ettiğimiz de elime cam geldi dönüp bakmadı gece 2 de kendi başıma gidip beş dikis attırmisligim var şey yap sende onun yaptığı davranışın aynısını yap gördükçe hoşuna gitmicek belki biraz empati yapar uzaklasirMerhaba henüz 5 dk önce üye oldum. 10 aylık evliyim,eşimle ortaokuldan beri cok yakın arkadastık,lisede ilçe değiştirdi daha sonra lise son sınıfta sevgili olup 23 yaşında da evlendik. 5 yıl kadar bir sevgililik dönemimiz oldu yani. Çok zorluk çektik araya mesafeler girdi, kafa uyuşmazlıkları oldu çok kez ayrılmak istedim hep engel oldu seviyordum ama çok çabuk silebiliyordum gözden çıkarabiliyordum onu. O da tam tersi hayatı boyunca kimseyi sevmemiş hiç uzun ilişkisi olmamış, hatta ilişkisi bile olmamış diyebilirim. Velhasıl ben evlenmeden önce ona hep şunu söylüyordum *ac kalırım acıkta kalırım herseye gögüs gererim ama muhabbetin sohbetin anlayışın sevginin olmadıgı bir evde yaşayamam* o tabiki asla bunların olmayacağını söyledi.. Çok uzatmadan saadete geleyim. Eşimin beni sevdiğini biliyorum asla küs kalamaz bana hep ilk adımı o atar hiç kinci değildir çok çabuk unutur hemen yumuşar kavgalarda ciddi kalamaz(çok büyük olaylar haricinden bahsediyorum) ama bir telefon bagımlısı. Telefonda karı kız peşinde değil, araba siyaset vs bu şekilde videolar izleyip duruyo. Ama her dakika tuvalette yemekte yatmadan önce uyandıgı ilk an, her daim telefonu elinde. Ve ben güzellikle söyledim olmadı kavga cıkardım olmadı konusmadım olmadı kesinlikle uzaklaşmıyor. Bu konuuu her açtığımda haklı oldugumu düzelteceğini söylesede 12 saat dayanmışlığı yok. Ben sinirlenip bağırdığımda karşıma geçip gülüyor, sinirimi asla kaale almıyor, sinirden aglasam dahi dans ediyormuş gibi yapıp gülüyo karşımda. Evet sanli 5 yaşında bi cocuktan bahsediyormusum gibi gelebilir ama abartmıyorum, hatta gecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti* ona bunun bi hastalık oldugunu tedavi olmadı gerektiğini bir insanı üzüp bundan zevk almanın normal olmadığını anlatsamda kesinlikle kabul etmiyor. Sizce napmalıyım? Otur sakince konus derdini anlat demeyin denedim olmadı. Sende onla ilgilenme al telefonu eline veya kitap oku yokmuş gibi davran demeyin onuda yaptım.. çok yoruldum artık kulağa basit gibi gelen bir olay bu ama insanı psikolojik olarak çok yıpratıyor..
Bu bahsettiğin vizyonsuzluk aslında. Başka hobisi, ilgi alanı yok. Ve her tek yönlü insan gibi tek şeye sarıyor. Kimi telefona, kimi arabaya. Üstüne gitme.Merhaba henüz 5 dk önce üye oldum. 10 aylık evliyim,eşimle ortaokuldan beri cok yakın arkadastık,lisede ilçe değiştirdi daha sonra lise son sınıfta sevgili olup 23 yaşında da evlendik. 5 yıl kadar bir sevgililik dönemimiz oldu yani. Çok zorluk çektik araya mesafeler girdi, kafa uyuşmazlıkları oldu çok kez ayrılmak istedim hep engel oldu seviyordum ama çok çabuk silebiliyordum gözden çıkarabiliyordum onu. O da tam tersi hayatı boyunca kimseyi sevmemiş hiç uzun ilişkisi olmamış, hatta ilişkisi bile olmamış diyebilirim. Velhasıl ben evlenmeden önce ona hep şunu söylüyordum *ac kalırım acıkta kalırım herseye gögüs gererim ama muhabbetin sohbetin anlayışın sevginin olmadıgı bir evde yaşayamam* o tabiki asla bunların olmayacağını söyledi.. Çok uzatmadan saadete geleyim. Eşimin beni sevdiğini biliyorum asla küs kalamaz bana hep ilk adımı o atar hiç kinci değildir çok çabuk unutur hemen yumuşar kavgalarda ciddi kalamaz(çok büyük olaylar haricinden bahsediyorum) ama bir telefon bagımlısı. Telefonda karı kız peşinde değil, araba siyaset vs bu şekilde videolar izleyip duruyo. Ama her dakika tuvalette yemekte yatmadan önce uyandıgı ilk an, her daim telefonu elinde. Ve ben güzellikle söyledim olmadı kavga cıkardım olmadı konusmadım olmadı kesinlikle uzaklaşmıyor. Bu konuuu her açtığımda haklı oldugumu düzelteceğini söylesede 12 saat dayanmışlığı yok. Ben sinirlenip bağırdığımda karşıma geçip gülüyor, sinirimi asla kaale almıyor, sinirden aglasam dahi dans ediyormuş gibi yapıp gülüyo karşımda. Evet sanli 5 yaşında bi cocuktan bahsediyormusum gibi gelebilir ama abartmıyorum, hatta gecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti* ona bunun bi hastalık oldugunu tedavi olmadı gerektiğini bir insanı üzüp bundan zevk almanın normal olmadığını anlatsamda kesinlikle kabul etmiyor. Sizce napmalıyım? Otur sakince konus derdini anlat demeyin denedim olmadı. Sende onla ilgilenme al telefonu eline veya kitap oku yokmuş gibi davran demeyin onuda yaptım.. çok yoruldum artık kulağa basit gibi gelen bir olay bu ama insanı psikolojik olarak çok yıpratıyor..
Değişikgecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti*
Karşına al seninle bir konu hakkında konuşmak istiyorum de. Evliliğimizin artık sağlıklı ilerlemediğini düşünüyorum ilk gün ki muhabbetimiz sevgimiz yok bunu bana hissettirmiyorsun, senin için artık değerli değilsem bu evliliğin anlamı nedir? diye sorMerhaba henüz 5 dk önce üye oldum. 10 aylık evliyim,eşimle ortaokuldan beri cok yakın arkadastık,lisede ilçe değiştirdi daha sonra lise son sınıfta sevgili olup 23 yaşında da evlendik. 5 yıl kadar bir sevgililik dönemimiz oldu yani. Çok zorluk çektik araya mesafeler girdi, kafa uyuşmazlıkları oldu çok kez ayrılmak istedim hep engel oldu seviyordum ama çok çabuk silebiliyordum gözden çıkarabiliyordum onu. O da tam tersi hayatı boyunca kimseyi sevmemiş hiç uzun ilişkisi olmamış, hatta ilişkisi bile olmamış diyebilirim. Velhasıl ben evlenmeden önce ona hep şunu söylüyordum *ac kalırım acıkta kalırım herseye gögüs gererim ama muhabbetin sohbetin anlayışın sevginin olmadıgı bir evde yaşayamam* o tabiki asla bunların olmayacağını söyledi.. Çok uzatmadan saadete geleyim. Eşimin beni sevdiğini biliyorum asla küs kalamaz bana hep ilk adımı o atar hiç kinci değildir çok çabuk unutur hemen yumuşar kavgalarda ciddi kalamaz(çok büyük olaylar haricinden bahsediyorum) ama bir telefon bagımlısı. Telefonda karı kız peşinde değil, araba siyaset vs bu şekilde videolar izleyip duruyo. Ama her dakika tuvalette yemekte yatmadan önce uyandıgı ilk an, her daim telefonu elinde. Ve ben güzellikle söyledim olmadı kavga cıkardım olmadı konusmadım olmadı kesinlikle uzaklaşmıyor. Bu konuuu her açtığımda haklı oldugumu düzelteceğini söylesede 12 saat dayanmışlığı yok. Ben sinirlenip bağırdığımda karşıma geçip gülüyor, sinirimi asla kaale almıyor, sinirden aglasam dahi dans ediyormuş gibi yapıp gülüyo karşımda. Evet sanli 5 yaşında bi cocuktan bahsediyormusum gibi gelebilir ama abartmıyorum, hatta gecenlerde bir tartoşmamızda ağlayarak yoruldum senin bu vurdumduymazlıklarından dedim *modumu düşürmemeliyim diyip roman havası açıp evde dans etti* ona bunun bi hastalık oldugunu tedavi olmadı gerektiğini bir insanı üzüp bundan zevk almanın normal olmadığını anlatsamda kesinlikle kabul etmiyor. Sizce napmalıyım? Otur sakince konus derdini anlat demeyin denedim olmadı. Sende onla ilgilenme al telefonu eline veya kitap oku yokmuş gibi davran demeyin onuda yaptım.. çok yoruldum artık kulağa basit gibi gelen bir olay bu ama insanı psikolojik olarak çok yıpratıyor..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?