Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
3 aylık hamileyim Eşimi seviyorum ama boşanmam gerektiğini hissediyorum
Sanırım sizin terkedilme korkunuz var. Terkedilme şeması deniyor buna. Yani aslında terkedilmekten korktuğu için o terketmeden ben gideyim m8antığı bu. Sürekli evi terketmeler boşanma tehditleri bunu yaparken bir yandan karşı taraftan sürekli hayır yapma lafini duymak istemek. Bu elinizde olan bisey değil. Ben de bu şekilde bir dönem evliyken yaklaşık 10 günde bir bavul alıp gidiyordum. Sonra olay bavul hazırlayıp geri boşaltmaya kadar geldi. Bunun çözümü var inanın. Yani psikolog arkadaşlar yardımcı oluyor. O ağlama krizleri kavgalarda ayrılmak istemek sonra karşıdakinin gerçekten yalvarıp peşinde pervane olmanı istemek kibir değil basit bir psikolojik rahatsızlık. Ben çözelim yıllar oldu üstelik 6 ay içinde çözüldü. Üstelik bebek bekliyorsunuz. İleride eşiniz ya da başka biriyle bebeği de alıp gitmeye kalkacaksiniz. Arabadan inmeler evi terketmeler sürekli o terkedilme korkusu sevilmemek duygusu sizi o ortamdan uzaklaştırmak isteyecek. O yüzden çocuğunuz için mutlaka gidip görüşün bir psikologla. Sonrasında ic huzur gelecek inanın. Eşinizle ister bosanin ister doğumu bekleyip ayrılın ister kabullenip devam edin dediğimi yaptığınızda hepsi size huzur verecek çünkü içinizde biseyler kırık bozuk. Önce kendinizi tamir edin sonrasında da eşinizden ayrilacaksaniz da aman ben bunu mu cekicem hayat çok güzel diyorsunuz.
Adam aldatmış ama resmen suçlu siz ilan edilmişsiniz :) boşanalım dedi diye mi adam eskort aradı ? sakın kendini suçlama canım ne yaşanırsa yaşansın bence her erkeğin yapabileceği bir şey değil bu. Adamın içinde varmış demek ki. O zaman her kavga edenin aklına eskort mu geliyor aksine sorunlarını çözmek varken kafa nerelerde. Birde birisi aldatan adamın çocuğu vs demiş ne münasebet çocuk benim çocuğum babasının ne halt yediği de hiç umrumda değil. Benim canımda kanımda yeni anne olmuş birisi olarak ben böyle hissediyorum. Babası çok mutlu ederse mi seveceğiz sadece çocuğumuzu. Evet çok zor olabilir ama şuan tek çıkış yolun ailene durumu açıklayıp güçlü durup onların yanında kalmak hem zaman girerse araya olaylardan biraz uzaklaşıp daha sağlıklı düşünebilirsin. Şuan yalvarsa bile olaylar çok sıcak ve üst üste gelmiş çok yüz göz olunmuş ben en iyi ilacın zaman ve bir süre uzak kalmak olduğunu düşünüyorum.
Katılıyorum, sanki ayrılalım dedi diye aldatılmış olduğu söylendiği için aldatılmanın sorumlusunu kendisi olarak görecek konu sahibi. Bu kadınlar için çok tehlikeli bir algı. Aldatılmayı hak etmek gibi bir algı. Affetmeye kadar götürür bu düşünce. Benzer bir sürü bahane sıralıyor zaten adamlar. Çocuk konusunda da haklısınız. Bu adamı neden baba yaptın lafı zaten beni benden alıyor. Adam iyi davranır mutlu ederse çocuk iyi ki var. İyi davranmaz aldatır mutsuz ederse nerden doğurdum bu çocuğu. Neden “baba yaptım” bu adamı. İyiymiş.
Hanımlar ablalarım arkadaşlarım merhaba.Sabırla okumanızı isteyeceğim.Eşimle 2 yıl olacak evliliğimiz.Üniversitede tanıştık tam 8 yıldır aralıksız birbirimizin hayatındayız.O da ben de çok severek evlendik.Ben onu sevdiğim için ailemden ayrı bir yere 700km bir yere gelin geldim.Hayat kurmaya çalıştım.Çok tartışmalarımız oldu.Daha 4 5 aylıkken evlendiğimizde tartışıyorduk kavgalar gürültüler ama hep bağlanıyorduk birbirimize.Biraz psikolojik yaşadığım yerden buraya gelmek arkadaşımın olmaması yanlız hissetmem eşimin iş yoğunluğu derken ben kavgalarımızda boşanma konusun açmaya başladım.Ama biz kadınlar bunu sanki ben bunu dersem beni kaybetmekten korkar anlamında benimsediğimiz için (yani ben öyle sanmışım) kullanmış oldum.Ama hep tatlıya bağladık.Biraz eşimin ailes biraz eşimin beni bir aile olarak göremeyişi kendi içsel bunalımlarım bizi yine bir tartışmaya sürükledi ben de memlekete biraz kafa dinlemeye gittim orada da tartıştık ve ben hiç mutlu olmadığımı beni eskisi gibi sevmediğini değer vermediğini hissettim.Gelme süremin belli olmadığını bir süre daha kalmak istediğimi hatta eşyalarımı getirmesini istedim.Bir hafta falan da hiç konuşmadık.Eşim benim memleketime gelirken de masaj adı altında iğrenç bir kadınla telefonda görüşüyor gitmeyi düşünmüş.Sonra da mesaj atmış ki benim eşim işi gereği karakter gereği (böyle düşünüyordum) asla sen ben konuşmaz tanımadığı biriyle.Annemlerdeyken kahvaltı yaptık ve beni şeytan dürttü şarjda olan telefonuna baktım.Mesajlarda kısa bir alfabe ismiyle kayıtlı üç tane mesaj göndermiş bir numaraya.Yarın da çalışıyor musun işte yarın dönebilirim gitmeden uğramak istemiştim gibi gibi.Farklı saatlerde.Bu mesajlara da karşıdan cevap verilmemiş.Ben bunu arkadaşı falan zannettim memleketimde de arkadaşları var.Dışarı konuşmaya çıktık ve sordum.Bir baktım silmiş rehberinden mesajları silmiş eller titremeye başladı.Ben kalktım gittim ve arabada bana masaj olduğunu işte gitmediğini hatalı olduğunu ben zaten senin gördüğünü bilmeden sildiğimi ne yapıyorum ben dediğini falan söyledi ve ben kriz geçiriyorum.neyse yine evime döndüm adetim gecikti.bir baktım hamileyim.bu iğrenç konuda bana detay vermediği için hala küstüm bana aynen yalvarmasını affettirmesini falan bekliyordum hiçbir şey yapmadı.Biz hamilelik haberini alınca sersemledik bı konu kenarda durdu.Durdukça ben tartışmalar çıkarmaya başladım her yeri dağıttım eve almadım kıyafetlerini kapının önüne koydum.İçim tırmalandıkça tırmalandı.Hiç bir ispat bir şey bulamamıştım aklıma operatör uygulamasından mesaj geçmişi geldi.Bir akşam aldım karşıma aç dedim bakıcam numaraya.Çünkü gerçekten masajdı yemin ederim masajdı dedi durdu.Numarayı buldum aradı defalarca telefonundan mesşgul.Bir de ben arayayım dedim çaldı.Yıkıldım.Vatsapa ekledim bildiğin o… bir fotoğraf.delirdim nefes darlığı yaşadım kriz geçirdim.Yeminler etti gitmediğine o fotoğrafı görmediğine ama inanmadım.Googleda numarayı araştırdım.Çünkğ bana hep Google’dan buldum dedi.Ama asla değil.çünkğ numarayı direkt yazdım Twitter hesabı var sadece ve Instagram.Görseniz iğrenç twitleri fotoğrafları kusarsınız.Bana yalan söylediği bir kenara bir de buna maruz kaldım.Ortalığı dağıttım ailesine söyledim.Ailesinden çok destek göremedim ya da ben öyle hissettim.Bu konuyu bir kenara bırakıp evet hatalıyım özür dilerim hata ettim ama yemin etti kurana el bastı gitmedim dedi.Ama bizim zaten sorunlarımız var ben eşyalarımı kapının önünde buldum bilmem ne.Ben zaten oraya gelirken benden boşanmak isteyen bir kadının yanına geliyordum dedi.Yıkıldım.Biletimi aldım bana git dedi kafanı dinle.Aileme söyleyeceğim korkmuyor musun dedim hayır diyor.Arkadaşlar iki hafta boyunca evde yapayalnızdım daha benim gönlümü almak ayaklarıma kapanmak yerine bizim sorunumuz sadece bu değil evet ben bu konuşa hatamı kabul ediyorum diyip yoruldum diyip çekildi.Beni böyle durumda bebeğimle ağlamalı gecelere krizli gecelere sevk etti.İntihar bile etmek istiyorum.Çünkğ sevilmediğini değer verilmediğini sanki ben hayatında olmasam hiçbir şey değişmeyecek gibi hissediyorum.Deli gibi severken birbirimizi karşımda ölü gibi durması beni çok kırıyor.yoldan bile geri döndüm gidemedim.Bayram üstü ailemi üzmek istemedim insanlar bebek haberiyle tebrik edecekler böyle bir üzüntüyü bir de onlara yaşatmak istemedim zamanın doğru olmadığını düşündüm.Hiçbir şey yapmıyorsun affettirmek için köpek olman lazım dedim “yok ya” dedi.Çok üzülüyorum eşimi çok seviyordum halen seviyorum halen bekliyorum bu kadar değersiz böyle bir dönemde hissetmek beni mahvediyor.3 kilo verdim bu dönemde.Hiç yanımda olmadı üzüldüğümü düşünmedi.Aldatıldım mı ne oldu bilmiyorum.Aileme söylemeli miyim bilmiyorum.Buraya kadar okuduğunuz için sabırla teşekkür ederim.Tavsiyenize muhtacım.Akıl akıldan üstündür belki biraz içimi ferahlatırsınız.Çünkğ bunu paylaşabilecek bir arkadaşım bile yok burada hoş böyle bir şeyi de nasıl paylaşabilirim bilmiyorum.Bu yazdıklarımı çok kötü hislerle yaşadım keşke buraya yazdığım kadar basit olsa.Boşanmam gerektiğini hissediyorum sanki gururumu eziyormuşum gibi ama düşünüyorum hayatımı.Hayatımın hiçbir döneminde böyle sakin böyle çaresiz hissetmedim.
