canım burda iş senın eşinde ve annesınde bıtıyor...
bızım dugunumuze nıkahımıza vs gelmedı etkılenır dıye dusunduk , benım ıcın sakınca yoktu ama esımde gelmesını ıstemedı....
ama olan bıten herseyden haberı vardı çocugun...
velendık balayına gıttık, o surecte sadece telde konustular...
hafta sonları bıze gelır sadece ya da kırk yılın bası annesının bır ısı varsa onun dısında annesı ıle yasıyor...
sızın esınızın bastan bazı seylerı dusunmesı gerekıyordu sızınde tavır koymanız gerektı bence... ama sızde susmakla hata yapmısınız..
bır donemler ayrılmıs olmanın verdıgı vıcdan azabı ıle esım bana pek ılgı gostermezdı, her planımız cocuga gore duzenlenırdı, bende haklı olarak kendımı dıs kapının mandalı olarak gorurdum , konustum yerı geldı kavga ettım bır duzen oturtması -bızımde kendımıze aıt bır yasantımız oldugunu hatırlaması ıcın ve zamanla dengeledı herseyı.....
cocuklu bırıyle evlenmek zaten zor bu bır gercek, ama zoru kolaylastırmak kısılerın elınde..