Çok üzüldüm, ruhum daraldı.
5 yıllık evliyim. Benim eşimin de ikinci evliliği, benim ilk evliliğim ve eşimin bir oğlu var. aynı sorunları yaşadım. Şöyle bi farkla eşimin oğlunun velayeti annesindeydi sözde, çook iyi de para alıyordu bunun için. İlk evlendiğim haftadan itibaren bana bıraktı, ertesi hafta yine, gitgide bu durum sıklaştı ve sorulmazdı bile. Evde eşim kendi uyur, dışarı çıkar, çocukla ilgilenmiyorsun canı sıkılıyor diye beni azarlar, çocuk bahane eski eşinin eli ayağı evimden çıkmaz. BAKtım aslında çocuk kimsenin umrunda değil, herkes çocuk üzerinden beni ezip, sorumluluğu başından atma kendi hayatını yaşama derdinde. BAcak kadar çocuk beni azarlar babası ağzını açmaz. BIR sürü terbiyesizlik, yaramazlık 9 yaşında çocuk evin ortasına, halıya işedi ya.! Ay tutamadım dedi bitti. AMA benim bişey deme hakkım yok. Temizle... Saygısızlık, sürekli suçlanma, haksızlık bini bi para. Konuşmaya çalışıyordum, alttan alıyorum yok. BEni çok sevdiğini söyleyen adam evlendikten sonra bu evliliği oğlum için yaptım, çocuk da istemiyorum, Bu şartları kabul edeceksin yoksa git diyordu. İki lafın biri git. DAHA bir sürü sıkıntı. Resmen kaldırılmışım. Olayın birde arka planında başka sorunlar varmış daha sonra öğrendim, tahmin etmiştim ama konduramamistim.
BIR gün oğlu bana bağırınca durdum düşündüm bu böyle gitmez. Oyuncak oldum ellerinde. RUH ve beden sağlığım bozulmaya başladı. BU sistem oturmadan çaresine bakmalı dedim. Maddi sorunu olmayan meslek sahibi biriyim. EVLILIĞIMIn ikinci ayı bitmişti. psikolojik destek almaya başladım, aileme anlattım. TEKRar işe döndüm. BOŞanmayı göze alıp başladım mücadeleye. ÖNCE o sürtüğün evimdeki elini ayağını kırdım, kimseye kendimi azarlatmadım bi daha, bana bağıranı aynı üslupla olmasada söylediğine pişman ettim, kimin çocuğu sorumluluk onun bana ne dedim, kesin sınır çizdim. Dünya para almaya devam ediyor bu arada kadın. Sadece nafaka ile kirada ve çalışmadan yasayabiliyordu yani o kadar. Eşim de karun değil bu arada. ÇALIŞTIĞImdan bir kuruş vermedim eşime. Madem eski eşine verecek çok parası var evine de tek başına bakacak. Kendimi topladım zamanla sonra olumlu sonuç almaya başladım. BIR yıla yaklaştı bu süreç. düzenimi kurmaya başladım, benim evim oldu artık. EŞIm saygı duymaya, sevmeye, denge kurmaya başladı. Sadece benim değil kendi geleceğini de mahvediyor olduğunu gördü. Boşanmayı göze alamadı. KOlay olmadı tabi, kavgalar, restler, boşanma aşamasına çok geldik ama kovan ben oldum. O ara hamile kaldım aslında istemiyordum bi süre daha sürpriz oldu. NEYse vazgeçmedim mücadeleye devam. oğlum dünyaya gelmeden epey huzura kavuştuk. ŞIMDI çok daha iyiyim. IKINci bebeğimi bekliyorum. EŞim yuvamıza çocuğuma bağlı, heyecanla kızını bekliyor. HER aile kadar sorunumuz oluyor. AILEsinin de ödü kopuyor yuva bozulacak diye. HA oğlu ile her hafta görüşüyor yine, arada buraya da gelip kalıyor ama herkes haddini biliyor. Halledilecek sorunlarımız var yinede.
KUSURa bakma çok uzun oldu. BU kadar şeyden sonra ben sana mücadele et asla demem. Oturmuş saygısız haksız bir düzen var. GENCeciksin yazık ömrünü bunlarla daha fazla harcama. O çocuğa annesi de babası da senin gibi bakmaz. HERKES kendi rahatını seçmiş zaten. ENErjin tükenmiş. KENDINI koruyamadığın yerde evladını hiç koruyamazsın kahrolursun. ÇOCUĞUN oyuncak olur o psikopatlar elinde. RUhen bedenen zarar gördükçe yavrun, ölür biter bin kere pişman olursun. EŞINle konuşma bile arkana bakmadan çık, kurtul oradan. KENDini topla zaman ver biraz. HIÇ evlenmemiş biriyle evlenebilirsin. Yeni düzenin olur ama kendinden fazla ödün verme artık değmiyor, sonra tepene binen binene. Ve kimsenin çocuğu ne kadar seversen sev senin çocuğunun yerini tutamaz.
BEN eskiyi hiç unutmuyorum. NE kadar düzelsede onarılamayan duygularım var. HER zaman iki çocuğumun maddi manevi yükünü alabilecek güçte olmaya çalışıyorum. IPLEri sıkı tutuyorum. Zaman bakalım ne gösterecek belli olmaz. KENDine bunu yapma. ALLAH yardımcın olsun...