Kızlar çok kötü durumdayım. Biraz uzun oldu yazim ama okuyun yorumlariniza ihtiyacim var.
Ben yurtdışında doğup büyüdüm 28 yaşında bir bayanım. 25 yaşında yıllarca büyük aşk yasadığım adamla evlendim onun için doğup büyüdüğüm yerleri bırakıp ailemden çevremden uzakta yaşamaya karar verdim ve Türkiye’ye taşındım. 3 senelik evliyiz, çocuğumuz henüz yok.
Geçen sene yurt dışında staj görmem gerekti ve eşimi 9 ay yalnız bırakmak zorunda kaldım. Bu sürenin sonunda büyük bir sevinçle sıcak yuvama döndüm.
Aradan 2 ay geçti ve eşimin sürekli telefonunu yanında gezdirmesi (wcye banyoya bile giderken yanında götürmesi) telefonunu benden kaçırması gözüme çarptı.
Bir akşam evde koltukta oturuyoruz, benim elimde laptop, dizi izliyorum, eşim de tv izliyor aynı zamanda telefonunda oyun oynuyordu. Benim sırtım ona dönük oturuyordum ve kafamı hafif çevirdim telefonuna baktım ne yapıyor diye. Biriyle mesajlaşıp ardından o konuşmayı siliyordu. Şaşkınlık içerisinde gözümün ucuyla bakmaya devam ettim. Bir kaç kez yazışıp silince şüphelendim. Ama aldattığından değil, acaba doğum günüme sürpriz falan mi yapacak diye, çünkü eşim asla çapkın biri değildir aldatması aklımın ucundan geçmedi.
Günler geçti aradan ama benim içim içimi yedi ne yapıp ettim bir programla eşimin telefonundaki bütün anlık yazışmalarını laptop’imdan takip edebildim.
Bir de ne göreyim, bir bayanla yazışıyor. Eşimin iş yerinden biri. Evli ve 2 yaşında bir çocuğu bile var. Tabi dünya başıma yıkıldı.
İlk başta suçu kendimde buldum 9 ay ben onu yalnız bıraktım o yüzden yapmıştır diye. Eşime hiç bir şey söylemedim. Bekledim, 1 senedir görüştüklerini anladım. Ben yurtdışında hasretimden ağlarken, eşim onu kendi evimize bile getirmiş. kiralık ev tutmuş istedikleri her türlü pisliği yapmışlar. Bir kaç ay yazışmalarını takip ettim belki vaz geçer ondan, artık eve döndüm ya bana yönelir diye.
Ama yok, adam bir yandan çocuk yapmak istiyor benden, diğer yandan kadını cebinde tutuyor ara sıra lazım olur diye. Öyle aşkımlı falan da konuşmuyorlar, sadece seks amaçlı görüşüyorlar. Bu mesaj takip durumunda sadece aldattığını değil, bana günlük yalan söylediğini, çok karşı olduğumu bildiği halde sürekli iddaa oynamasını da yakaladım.
Soğumaya başladım. Birlikte olmak işkenceye dönüştü, dokunmasına bile tahammül edemedim ve ona hiç güvenim kalmadı. Boşanmaya karar verdim kendimce. Avukatla görüştüm. Delillerimi toparladım aileme anlattım. (Ailem arkamda değil bu arada, şans vermemi istiyorlar.)
2 hafta önce yine bana yalan söyledi mesaiye kalacağım diye ve ben sonunda ona patladım. Boşanacağımı söyledim ve yurtdışına aileme dönmek için uçak bileti aldım. Eşim binlerce kez özür diledi, çiçekler yolladı. Ben hata yaptım kabul ediyorum diyor, ama bundan sonra sadece seni mutlu etmek için yaşayacağım diyor. Yeminler ediyor ayaklarıma kapanıyor. Beni çok sevdiğini ve benim yokluğumda boşluğa düştüğünü söylüyor. Bir daha da o döngüden çıkamadığını farkında olmadığını söylüyor, ta ki ben her şeyi anlatana kadar. Ben kararım kesin dedikçe ağladı mahvoldu, hayatımda hiç onu bu kadar üzgün görmemiştim.
Ailemin yanındayım şuan. Ondan km’lerce uzakta. Bana yaşamak istemediğini söylüyor. Evimizde kalamıyor, ailesinde kalıyormuş, her yerde beni görüyormuş, bunalıma giriyor, yemek yiyemiyormuş. Görümcem bana abim gözümüzün önünde eriyip gidiyor dedi.
Internette günlerdir okuyorum. Bir aldatan bir daha aldatıyor, yalan söyleyen, bir daha söylüyor. Pişman oluyorlar sonra affedince devam ediyorlar. Ama ailem bana şans vermezsen nerden bileceksin diyor. Her insan bir şansı hak eder. Affetmek büyüklüktür diyor.
Basınızdan böyle bir olay geçti mi? Affettiğiniz için pişman mısınız yoksa mutlu musunuz? Siz benim yerimde olsanız napardınız?
Ben çok arada kaldım... Ilerde pişman olmak istemiyorum. Ama eşimin üzüntüsü yüzünden vicdan azabı da çekmek istemiyorum. 2 haftada 5 kilo verdim yiyemiyorum, uyuyamıyorum düşünmekten. Huzur denen bir şey kalmadı..