200k yi sormadan harcayan adama iyi bir hesap sormak lazım, kimin ne kadar kazandığı önemli değil çok yanlış yapılan, siz de şimdi ona sormadan pahalı şeyler alın bakalım ne yapacak
200k yi sormadan harcayan adama iyi bir hesap sormak lazım, kimin ne kadar kazandığı önemli değil çok yanlış yapılan, siz de şimdi ona sormadan pahalı şeyler alın bakalım ne yapacakHayır söylemedim, çünkü biz yaklaşık olarak benzer kazanıyorduk sonra ben işimde yükseldim filan. Türkiye ortalamasının çok üstüne çıktım. Eşim az kazanıyor değil de ben fazla kazanıyorum o yüzden böyle bir fark oldu. Bu konuda onu ezmem, aklıma bile gelmez.
Ama gidip de saçma sapan alışveriş yapınca ne hakla sormadan alıyor diye kuruluyorum. Ben soruyorum çünkü çıkarıp 200k harcayacaksam alayım mı sence filan derim fikrini alırım.
Babasız büyüdüm gayette sağlıklı hiç korkunç değil, asıl böyle bir adama baba demek daha korkunç...28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Bebeğim prematüre doğdu ve bir Allahin kulunu bile eve almadım aylarca , kafama göre davrandım, suç sizde ,o kadar insanın ne işi var evinizde ...Bebeğim prematüre doğdu beslenme sıkıntısı yaşadı. Bir doktor anne sütün yetiyor mama verme dedi diğeri mama ver şekeri düşmüş ölüyor dedi bir başka doktor ikisini de ver dedi.
Bebeğin şekeri düştü böyle baygınlaştı gibi oldu sonra herkes “ben demiştim benim dediğimi niye yapmadınız bebek ölüyor” diye panik oldu. Benim haricimde herkes kavga etti yani. Annem kalp krizi geçirdi (öfkelenince tetikleniyor, eşim bunu bilmesine rağmen tartıştı annemle onu da affedemiyorum) o da kendini çocuğum ölüyor sandım ne yaptığımı bilemedim diye savundu çok özür diledi sonrasında. Ama olaylar bu noktaya geldi.
Kişisel alan muhabbetinden ağzının payını almış birisi olarak ben sizden yanayım. Siz daha yepyeni bir annesiniz em çok desteğe ihtiyacı olan da sizsiniz eşiniz karı gibi davranmayı bıraksın bence siz bebekle boğuşurken o oyun oynayacak buna da Kişisel alan diyecek28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
O kadar insan dediğiniz 2 kişi. Sezaryen olduğum için bana bakmaya gelen annem ve annem geldiği için koşup gelen kayınvalidem.Bebeğim prematüre doğdu ve bir Allahin kulunu bile eve almadım aylarca , kafama göre davrandım, suç sizde ,o kadar insanın ne işi var evinizde ...
Bu yorumu düzeltiyorum, eşinizin de haklılık payı var gibi , biraz fazla mı annecisinizBabasız büyüdüm gayette sağlıklı hiç korkunç değil, asıl böyle bir adama baba demek daha korkunç...
İnan bana o 2 kişi bile çok fazla , kayınvalidem 10 gün durdu yanımda sezaryenim diye , kadının her işe koşmasina rağmen evde bi huzursuz oldum , düzenimiz değişti, bir de lohusalık psikolojisi çok başka hersey batıyor insana , kayınvalidem çok konuşan bir insan onun sürekli konuşması bile beni bunalttı, en güzeli eş ile bakmak ne güzel yardımcınız da varmış, ne gerek var bu kadar kaosa...O kadar insan dediğiniz 2 kişi. Sezaryen olduğum için bana bakmaya gelen annem ve annem geldiği için koşup gelen kayınvalidem.
Of yillar önceye gittim bende üç günlük lohusayken çok kötü şeyler yaşamıştım kendimi prenses sanarken tepelere çıkarken cakilivermistim yere...çünkü hiçbir sorun yok sanıyordum. Meğer öyle degilmis. Hatta o dönem kv deden nefret etmiştim. Ama aradan yıllar geçti vefat ettiğinde encok uzulenlerden biri ben oldum çok hakkı vardı üzerimde28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Bu yorumunuz çok iyi geldi teşekkür ederimOf yillar önceye gittim bende üç günlük lohusayken çok kötü şeyler yaşamıştım kendimi prenses sanarken tepelere çıkarken cakilivermistim yere...çünkü hiçbir sorun yok sanıyordum. Meğer öyle degilmis. Hatta o dönem kv deden nefret etmiştim. Ama aradan yıllar geçti vefat ettiğinde encok uzulenlerden biri ben oldum çok hakkı vardı üzerimde
Düzelir yani arkadasim gelir geçer. Lohusaligin ilk gunleri zor oluyor genelde. Birçok aile bu durumu iyi yonetemeyip kavga kusluk çıkarıyor ama çoğu kapalı kapilar ardında yaşandığı için gizli kalıyor. Bu arada bende boşanmayı düşünmüştüm.
Siz bı sakin olun önce...bebeğinize odaklanın. Eşinizle sakince konuşun. Bu dönem zordur ama geçer inanın geçer. Kalp kirmamaya çalışın. Ara bulmaya çalışın. Fevri olmayin. Biliyorum en çok ilgi görmek isteyen sizsiniz doğal olarak ama malesef bazen bu süreç iyi yonetilemiyor ve iş biz kadınlara düşüyor gene.
Bebeğinize sağlıklı uzun ömürler dilerim
Ne oluyor bebekle tek kalınca Allah aşkına. Sokaklarda kaldılar demiyoruz hastanedeler zaten olabilecek en güvenli yer. Bir şey olsa müdahale ederler.Sizin hatanız da az buz değil. Eşim annesi kalp krizi geçirse ben evde yeni dogmus bebekle kalsam bile beni o kadar saat aramasa kıyameti koparirim
Bu arasa eşim de bir süredir eskiye döndü gibi. Aldığı oyunları iade etmiş, yine eskisi gibi el üstünde tutmaya çalışıyor beni. Ama ben soğudum bir kere onun bu hareketleri bile gıcık ediyor şu an.
28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Bebeğiniz çok yeni. Hem kendinize hem eşinize biraz zaman verin. Bebeğinize ve kendi iyiliğinize odaklanın. Kolay değil aileye yeni bir birey katıldı.28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
ay en cok bunu merak ettim neymis bu oyunBaktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile.
Temizlik için gelen var da ne bileyim öyle tanımadık insan ne işi var yenidoğanın yanında. Annemin içine sinmez.
Annem 4 gün yoğun bakımda yattı sonra taburcu oldu eve geldi. Evde yardımcı birisi daha var temizlik ve yemek yapıyor. Anneme iş yaptırmıyoruz sadece bebeğin gazını çıkarıyor, biberonla mamasını veriyor veya ben uyurken başında duruyor filan. Yabancı birisiyle başbaşa bırakmazdım bebeği. Annem mecburen bizimle kalmak zorunda kaldı. Başka akrabamız filan yok. Bu şehirde de kimsem yok zaten.
O zaman annenizi hastanede bırakıp donseydiniz bebeğin yanına en güvenilir yer nasilsaNe oluyor bebekle tek kalınca Allah aşkına. Sokaklarda kaldılar demiyoruz hastanedeler zaten olabilecek en güvenli yer. Bir şey olsa müdahale ederler.
Pardon, 200 bin TL yi oyun vs için mi harcadı??? Ay inşallah sakadir...Hayır söylemedim, çünkü biz yaklaşık olarak benzer kazanıyorduk sonra ben işimde yükseldim filan. Türkiye ortalamasının çok üstüne çıktım. Eşim az kazanıyor değil de ben fazla kazanıyorum o yüzden böyle bir fark oldu. Bu konuda onu ezmem, aklıma bile gelmez.
Ama gidip de saçma sapan alışveriş yapınca ne hakla sormadan alıyor diye kuruluyorum. Ben soruyorum çünkü çıkarıp 200k harcayacaksam alayım mı sence filan derim fikrini alırım.