Evet bu kavgadan dolayı bağırdım çağırdım boşarım seni defol evden filan dedim. Ama ben de lohusaydım iki günlük ve annem kalp krizi geçirmiş psikolojim normal değildi. Annem iyi şimdi bizimle kalıyor kırkım çıkana kadar.
Evet bu kavgadan dolayı bağırdım çağırdım boşarım seni defol evden filan dedim. Ama ben de lohusaydım iki günlük ve annem kalp krizi geçirmiş psikolojim normal değildi. Annem iyi şimdi bizimle kalıyor kırkım çıkana kadar.Eşinizde o an paniklemiş ve sonrasında pişman olup özür dilemiş neden uzadı daha sonra bu konu? Siz neyden dolayı boşanacam dediniz umarım bu saçma kavgadan dolayı değildir.
Lohusalık dönemini atlatana kadar bekleyin bi karar vermeyin şuan ikinizde sağlıklı düşünemiyorsunuz. 28 gün olmuş gönderin yanınızdakileri bebeğinize ikiniz bakın o bunu dedi şu bunu dediye girmeyin.
Seninle beraber eşinde lohusa galiba. Ortada boşanacak bir sebep yok gibi. İkinizde yeni hayatınıza alışma sürecindesiniz. Hızlı karar verme canım. Hele bide ortada çocuk varken.28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Bebeğinizi güle güle büyütun ama anneniz konu ne olursa olsun tartışacak başka zaman bulamadı mi?28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Ya güzel anlaşıyorduk açıkçası hatırladığım bir kavga tartışma yok öyle. Bir de bir konuda anlaşamadıysak eşim uzatmazdı benim sözümü dinlerdi.Lohusa psikolojisinde olabilir misiniz? Eskiyi hic kavga etmezdik diye anlatmaniz da normal değil illa küçük kavgalar olur
eşiniz uzatmıyor sizin sözünüzü dinliyor-duYa güzel anlaşıyorduk açıkçası hatırladığım bir kavga tartışma yok öyle. Bir de bir konuda anlaşamadıysak eşim uzatmazdı benim sözümü dinlerdi.
E tamamda eşinde o an korkmuş onunda evladı değil mi? O an bebek bayıldı sanmış insanın aklı gider. Tepkisi yanlış ama insan evladı için endişe ederken kaynanası kalp krizli vs diye düşünmez ki daha doğrusu tepkisel olduğu için anlık gelişir. Daha sonrasında özür dilemiş hatasını anlamış bana bu tepki çok abartı geldi. Lohusa olduğunuz için hassas davranmışsınız.Evet bu kavgadan dolayı bağırdım çağırdım boşarım seni defol evden filan dedim. Ama ben de lohusaydım iki günlük ve annem kalp krizi geçirmiş psikolojim normal değildi. Annem iyi şimdi bizimle kalıyor kırkım çıkana kadar.
Bence ikinizin de zamana ihtiyaci var. Keşke anneleri hiç eve cagirmasaydiniz. Eşiniz yardimciymis zaten.28 günlük anneyim. 2.5 yıllık evliyim. Evliliğin ilk gününden doğuma kadar mükemmel bir evliliğim vardı. Herkesin örnek gösterdiği, en ufak bir kavganın yaşanmadığı, sevgi saygı gördüğüm evliliğim 28 gündür cehennem gibi oldu.
Öncesinde aşırı üstüme düşerdi eşim çok aşıktı bana. Doğuma kadar. Sonra doğumda birden stres oldu gergin saçma sapan birine dönüştü. Annemle tartıştı. Ki normalde büyüklerine böyle şeyler yapacak biri değildi. Olaylar çok büyüdü.
Kayınvalidem evden gitti (normalde doğum için annen ve kayınvalidem bana gelmişti) gitme sebebi çok kavgalar oldu annem ve eşim arasında ben de lohusa psikolojisi ile boşanacağım dedim. Buna bozuldu gitti.
Olaylar olduğunda 2 günlük lohusaydım.
Boşanacağım dememe eşim de çok takıldı günlerce trip attı.
Şimdi çok ilgisiz, kaba saçma sapan birine dönüştü. Normalde ikimiz de çalışıyoruz ve büyük harcamalarda birbirimize danışırız çünkü benim maaşım onunkinin 3 katı.
Baktım iki gündür anlamsız alışverişler yapıyor kendi maaşının 2 katına oyun almış filan. Sormuyor bile. Güya çok sıkılmış onun da kendine ait bir alana ihtiyacı varmış boğuluyormuş filan.
Netice olarak sorum şu, ben bu karakterde bir insanla evli kalmam. Ama daha 28 günlük minicik kızımın hakkına girmek istemiyorum. Babasız büyümesin istiyorum. Babasız büyümek baya korkunç.
Bu adam düzelir mi? Anlık ve dönemsel bir şey midir? Bu yaşadıklarımı unutur muyum. Yoksa böyle bir gecede değişti ve artık geri dönüşü yok mu dersiniz? Bu durumda benim de kendime ait yolumu çizmem gerekir. Çünkü şu anki adamla evli kalmak istemiyorum.
Bence aranızı annen bozmus. Ayaklanmissindir gönder anneni.esinle.oturup konusunmEvet bu kavgadan dolayı bağırdım çağırdım boşarım seni defol evden filan dedim. Ama ben de lohusaydım iki günlük ve annem kalp krizi geçirmiş psikolojim normal değildi. Annem iyi şimdi bizimle kalıyor kırkım çıkana kadar.
Annen haksız. Şimdi o bebeği babasindan daha mı çok seviyor ??? Sen anneni yolla eşinle arani düzelt.Bebeğim prematüre doğdu beslenme sıkıntısı yaşadı. Bir doktor anne sütün yetiyor mama verme dedi diğeri mama ver şekeri düşmüş ölüyor dedi bir başka doktor ikisini de ver dedi.
Bebeğin şekeri düştü böyle baygınlaştı gibi oldu sonra herkes “ben demiştim benim dediğimi niye yapmadınız bebek ölüyor” diye panik oldu. Benim haricimde herkes kavga etti yani. Annem kalp krizi geçirdi (öfkelenince tetikleniyor, eşim bunu bilmesine rağmen tartıştı annemle onu da affedemiyorum) o da kendini çocuğum ölüyor sandım ne yaptığımı bilemedim diye savundu çok özür diledi sonrasında. Ama olaylar bu noktaya geldi.
Herkes haksız yaniBebeğim prematüre doğdu beslenme sıkıntısı yaşadı. Bir doktor anne sütün yetiyor mama verme dedi diğeri mama ver şekeri düşmüş ölüyor dedi bir başka doktor ikisini de ver dedi.
Bebeğin şekeri düştü böyle baygınlaştı gibi oldu sonra herkes “ben demiştim benim dediğimi niye yapmadınız bebek ölüyor” diye panik oldu. Benim haricimde herkes kavga etti yani. Annem kalp krizi geçirdi (öfkelenince tetikleniyor, eşim bunu bilmesine rağmen tartıştı annemle onu da affedemiyorum) o da kendini çocuğum ölüyor sandım ne yaptığımı bilemedim diye savundu çok özür diledi sonrasında. Ama olaylar bu noktaya geldi.
Ben tartışmada annemin haklı olduğunu düşünüyorum. Ayrıca ne olursa olsun büyüğüne karşı öyle bağırmamalıydı.Bence aranızı annen bozmus. Ayaklanmissindir gönder anneni.esinle.oturup konusunm
Yemeği de sen yapacaksın yani çalıştığın halde? Peki bu evlilikten senin çıkarın ne olacak tam olarak? Tamamen kocanın istediği yerlere harcanacak paran. Köle gibi çalış, eve gel ev işi yemek yap ama tatil isteyince beyefendinin insafına kalsın.
Delirdin mi acaba kendine garezin mi var?
Ben tartışmada annemin haklı olduğunu düşünüyorum. Ayrıca ne olursa olsun büyüğüne karşı öyle bağırmamalıydı.
Çocuğu ölümden dönmüş, annen hastaysa yolla evine. Annen haklı değil. Özür dilemiş. Benim evladıma Allah korusun böyle bir şey olsa gözüm büyük falan görmez.Ben tartışmada annemin haklı olduğunu düşünüyorum. Ayrıca ne olursa olsun büyüğüne karşı öyle bağırmamalıydı.
anneniz kalp krizi geçirmiş, kavgalar edilmiş ve hala yanınızda mı?Ben tartışmada annemin haklı olduğunu düşünüyorum. Ayrıca ne olursa olsun büyüğüne karşı öyle bağırmamalıydı.