Boşan... boşan... boşan... dışında da azcık mantıklı yorumlar yapılsa keşke.
1.) Anladigim kadarıyla konu sahibiinin annesi "buraya gel ama tek gel. Çocugunu bırak" diyor. (Bagrina taş bas da gel demesinden bunu çıkardım şahsen) Yani bu kadin ana evine gidemez. (Babadan cok burdaki anneyi elestresim var o ayri)
2.) Anladigim kadariyla kadinin ekonomik ozgurlugu de yok. Biri ise gir calis demis. Karninda cocuguyla kim kime is verir. Bu ana calisinca oteki cocuga kim bakar vs vs vs sorular. Boyle bir durumda calis.. is bul.. demek yerine siginma evine git dense daha mantikli olur gibi geldi bana.
3.) Adam istemedigini soylemis ve gerekcesini sunmuş. Evet baya gerzekçe bir gerekcesi var ve orasi tartisilmaya çok açık bir konu. Tamaaam.
Şimdi... Kadin zaten ben doguracam istersen bosanabilirsin demis ve esi de bunu reddetmis. Hala kadina bosan ilk iş yrn git dilekceni ver demek de ne bileyim.
Neticede plansiz bir gebelik olmus. Herkes ana karnindaki bebege ayni insaniyet duygularla yaklasamayabilir. Kaldi ki biz kadiniz; bir erkekten bir kadin gibi anaç hislerle hareket etmesini bekleyemeyiz. Adam suan şok icinde ve gelecege yonelik korku ve endiseleri var. E tamam, olabilir.
Bakın biz üc kardesiz ve ben son son cocugum. Benim babamda annem bana hamile kaldiginda (plansiz olmus tabi ki) aldiralim demis. Gerekce olarakta yaşımız cok genc bu yasta 2 cocugumuz var zaten 3. Olunca hayatimizi yasayamayacagiz demiş. Bu arada ortancamiz kolik bir bebek oldugu icin iki tarafi da cok yipratmis. Ona rağmen annem babamin aldiralim israrlarina kati suretle karsi cikmis. Ozamana gore ekonomik alim gucleri her ne kadar zayif olsa da dogurmak istemis kadin beni. Ne o babama "beni bosa madem" demis ne de babam ona "bak kadın dogurursan seni bosarim" demis. Yani biri istemis oteki istememis diye kimse bosanalim madem dememiş. Annem bana cok sık aralıklarla "yavrumm iyi ki seni dogurmusum" der. Ve ben bu hikayeyi cocuklugumdan beri bilirim. Bu yasima kadar " bu ne biçim bir baba", "evladini istemeyen baba mi olur" "keske bosasaydin bu adamdan, bu ne cüret" demedim. Babama bu düşüncesinden ve tavrindan dolayi hic bir zaman ne bir kirginlik ne de bir kızgınlık besledim.
Annem babama bazen hala kizar "senin yuzunden ya dogurmasaydim cocugumu" diye. Ben de amaan anne o zamanin sartlari adam korkmus olabilir, fakirlik de varmis. Hem o yasta 3 cocuk...kolay degil derim.
Velhasılkelam sırf bu sebepten dolayi bir evliligi yıkma dusuncesi bana sacma geliyor. Hepimiz insaniz ve yanlış kararlar alabiliriz. Esinizde şuan korku duygusu çok baskin oldugundan ondan duygusal davranmasini beklemek size hayal kirikligi yaşatıyor. Siz bu duruma daha çok duygularınızla o ise sadece mantığıyla yaklaşıyor. Siz onu, o da sizi anlamaya çalışsın. Bu da ancak iletisimle saglanir. Bosanalim da bosanalim demek yerine esinizi karsiniza alın ve güzel güzel konusun bence. Sen bu cocugu her ne kadar istemesen de ben cok istiyorum ve hic bir karar beni bu kararimdan vaz geciremeyecek. Senin korkularini da anliyorum ama sen de beni anla. Bu cocugu aldirirsak bana ömür boyu bir vicdan azabı baki kalacak. Sen benim ömür boyu sürecek olan mutsuz bir hayat yasamama razı gelebilecek misin? Bu cocuk kardes özlemiyle yanıp tutuşuyor. Sirf bu diretmelerin yuzunden biz bu dogmamis cocuktan vaz gecersek, ileri de sen bu cocugun (koleje giden) omuzlarinda da koca bir yuk birakmis olmayacak misin? Ileri de benim vicdan azabim deprestigi bir vakit ben bu cocuga gercekleri anlattigimda bu cocuga sucluluk duygusu yuklemis olmayacak misin? blabla blabla...bu sekilde duygu ve dusuncelerinizi esinizle paylasin. Karsilikli birbirinizi anlamaya calisin. Onu anladiginizi hissettirin. Karsilikli empati kurun. Bagirip cagirip bosanilim demek yerine saglikli iletisim kurmak icin çaba sarf edin. Diyeceklerim bu kadar. Umarim cocuklariniz anasi babasi ayrilmamis, mutlu olan bir aile ortaminda büyür.
Bu arada üyenin diger konularini, adamin genel karakterini vs bilmedigimden sirf bu konusu uzerinden yorum yaptim.