Tüm mesajınızı okudum, öncelikle çok geçmiş olsun umarım en kısa vakitte sağlığınıza kavuşun.
Fakat şu son yazdığınıza takıldım. "Yuvama sebep oluyorlar"...
Yuvanızı aile değil, kocanız yıkıyor. Sınır bilmeyen, ailesinden kopup birey olmayı başaramamış, beceriksiz, basiretsiz bir adam. Kendi beceriksizliğinin suçunu da hep size yüklemiş, siz de gönüllü üstlenmişsiniz maalesef.
Neden evleniyoruz? Bir hayat ortağımız olsun, yoldaşımız olsun, iyi günde kötü günde bi elimizi tutan olsun diye.
Adam size bunların hiçbirini olmamış.
Neden hala evlisiniz?