- 24 Ocak 2013
- 2.562
- 8.469
- Konu Sahibi darkviolet
- #21
Tüm mesajınızı okudum, en son dediğiniz lafta takıldım "ben öğretmek istiyorum". Hemen önceki cümlenizde "annesi değilim" demiş olmanıza rağmen hem de.Merhabalar….öncelikle ben uzun bir yazı yazacağım okuyacak olanlara şimdiden teşekkürler… kızlar ben evleneli daha 1 sene olmadı bir iki ay sonra 1 sene olacak… eşim benim köy insanı işi falan her şeyi köyde biz şehirde yaşıyoruz buna rağmen üni okumuş yıllarca ist vb şehirlerde yaşayıp aslında kendini modern olarak iyi yetiştirmiş biri evlendikten sonra köy işlerini devraldı. Normal zamanlarda çok iyi sevecen çok sempatik olan kocamın bazı zamanlarda aşırı agresif sürekli hakaret eden bir insan haline dönüşüyor bir bakıyorsun o medeni adam gidiyor yerine (bunu sadece anlatmak için örnek söyleyeceğim lütfen kesinlikle yanlış anlaşılmasın) köylü inanılmaz cahil beyaların sus beyaaa hadi beyaaa ların havada uçuştuğu bir adam geliyor en ufacık bir sorunda kaçıyor gidiyor bu tarz şeyleri karşına alıp konuşmak adeta imkansız küsüp saklanıyor sürekli onunla ilgili eleştiri yapılacaksa hemen sizi kötülüyor aynı bir çocuk gibi sen yaptın sen yaptın moduna bağlıyor çok inişli çıkışlı bir hali var babası aşırı sinirli bir adam yetiştirme kaynaklı olduğunu düşünüyorum annesi evde herşeyi kendisi halleden bir kadın bugüne kadar oğlundan 1 bardak su bile istememiş oğlumcu bir kadın değil inanılmaz iyi biri anlayışlı hep orta yolu bulan bir kadın o kötü bir şey yaptığında benim yanımda durup oğluna yanlış yaptığını söyleyebiliyor ama her şeyi tüm her şeyi kendisi hallediyor görseniz acırsınız. Köy işleri dahil ne ablası bilir ne babası ne oğlu. Eşim aynı şeyi bana yapmaya çalışıyor babasının annesine davrandığı gibi. Aynı kabalık aynı iş yaptırma çabası. Küçük prenses bir kız çocuğu kadar narin bir adam. Ben ne yapacağım lütfen eleştiriyorum düzelsin diye olmuyor sakince konuşmak istiyorum yanlışları söyleyip orta yol bulalım diye susturuyor asla dinlemiyor kavga ediyorum bende onun diliyle konuşuyorum hakaret ederek anlatmaya çalışıyorum ki bu çok yanlış onda küsüp saklanıyor. Bende mizaç olarak inanılmaz modern bir kadınım. Benimle oturup konuştuğunda konuşamayacağı hiç bir konu yok. Ama sinirlerime hakim olamıyorum özellikle bu küçük çocuk gibi davrandığı zaman. 2 şişe su taşıyorsa çok yoruldum diyip bana taşıttırıyor. Lütfen boşanın demeyin bunu yapmayı herkes akıl ediyor o en son çare ben sadece annesi olmadığımı ve evliliğin sorumluluk getiren bir şey olduğunu benimle istediği gibi konuşamayacağını davranamayacağını Öğretmek istiyorum.
Hayır, siz öğretemezsiniz. Kazık kadar adama, koskoca hayatında tecrübeleriyle öğrendiklerini değiştirtemezsiniz. Biz kadınlar ne yazık ki bayılıyoruz bu "değiştiririm, öğretirim, düzeltirim" masallarına.
Siz o adamın annesi değilsiniz. Öğretmeni değilsiniz.
Siz, size hayatta "ortak" olacak bir denginizle evlendiniz. Ona çocukmuş gibi birşey öğretmek sizin göreviniz değil. Yapmayın bunu kendinize.
Siz ya onu tüm bu "kaba" yönleriyle ve size iş yıkan, narin, zora gelemez halleriyle kabul edeceksiniz. Ya da "ben kabullenemem" diyip yolları ayıracaksınız. Çünkü orta seçenek olan o "değiştirebilirim" seçeneği aslında yok.