- Konu Sahibi yagmurkerem
- #21
anlatımınızdan yaşınızın olgun olduğunu düşünüyorum ama anlattığınız kadarıyla eşinizin 17-18 yaşında birisi olarak görüyorumki onlar bile bu kadar yapmaz-yapamaz...insan eşini nasıl*neden bu kadar kötü bir durmda bırakabilirki..insan eşinin varsa hatalarını,yanlışlarını kapatır kimseye hissettirmemeye çalışır.. ailesiyle anne-babasıyla eşini dengede tutmayı bilir..Allah size sabır versin bir çocukla berabermişsiniz meğer Allah bilir yarın öbür gün topumu aldı diyede ağlamaya başlar hatta yarın öbür gün gelip benim babam senin babanı döver olur...Allh siize sabır mutluuk huzur versin eşinizede olgunluk verip ıslah etsin..
Evet aslinda ikimizde 30u asmis yaslardayiz ancak olaylar gelistikce esimin ne kadar cocuksu kaldigi, annesinin eteginden ayrilmadigini anladim ama is isten gecmisti. Her konusulan anneye itirak etmis, iyiside kotusude.Son bir yildir beni sinava soktu, onsuz annesine gitmem gerekiyormus falan. Ancak bastan bir kirginlik oldugu için ve bunu tum aileye yansidittigi için kendi basima gidemezdim, ya esim ya da onlar cagirdiginda giderdim.Ve her hareketim gozetlendigi için kendimi rahat hissetmezdim. Biraz benim hatam ama bunun bu kadar buyumesine sebep olanda esim oldu. Yani aileye cephe aldirip benim nerde yanlis bir adim yapicagimi takibe almislardi. Boyle oluncada guven kayboluyor ve resmen yaninizda bir dusmanla yasiyor gibi oluyorsunuz. bende tam aksine esimin aileme olan tavirlarini hic elestirmez hic de gozden gecirmezdim.