Eşinizde koca olmak için o kadar eksikler varki hangisi duzeltilmeli bilemiyorum. Ilgisiz, baskici, deyer vermeyen bir eş. Karakter bozuksa nerden duzeltmeye çalişirsan çaliş elinde kalir. Yine de konuş. Hatalarini soyle. Yani anlamiyorum anlayamiyorum. Kiz ailesi uzak dura biliyor kizindan, neden 'aslan, koç' diye tabir edilen erkekler annelerinin eteklerinden ayrilamiyor bir turlu. Koskoca adamlar kendi ailesiyle duzeniyle ilgilenmek yerine saçma sapan baskilar kuruyorlar. Zaten aileler arasindaki huzursuzlugun en buyuk nedeni kocanin adam gibi adam olamamasinda. Hep eşlerini annelerinin ayakalrina verirler halbuki eşit olsalar. Hayat arkadaşlarini anneleriyle rekabete sokmasalar. Evin direyi gibi davransalar...Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Yani 10 sene de bu tutumlarını görmediniz miKonuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Cevap sende sakli, ailesini mutlu etmek, hayatini böyle gecirmek istiyo musun?Bebeğim daha doğmadı 6 aylık hamileyim. Babası vefat edeli 15 sene olmuştur. Sevgiliyken hiç aklına gelmedi çok iyiydik ne zaman evlendik başladı sanki yeni vefat etmiş gibi davranmaya. Ailesini mutlu edersem mutlu olucaz etmezsem olamicaz. Babasının ismini koymak istemiyorum diye insan bebeğini kabul etmemiş gibi davranır mı
Adam korkunc egoist.Hamilesiniz. 2 aydır sizinle konuşmuyor. Hamilelikte zaten hormonlarınız birbirine girmiştir bir de böyle psikolojik eziyet yapıyor size. Sebebi de yok. İstediği ismin olmaması öyle büyük blr mesele değil.
Sağlığınız için bile tehlikeli bu durum.
ben 10 senelik kocama güvenip cocuk yapmıyorum siz masalalhhh anama gidicem danama gidicem diyen adama hala göz attırıyorsun valla bi uzaklastırma alırım de 6 ay gelemezsin eve desenee tatlım bu ne böyleee esir misin senKonuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Sizinle benzer şeyleri yaşadığım için yazmak istedim. Ben de hamileyim ve eşimin babası gayet sağlıklı ve hayatta olduğu halde ilk günden itibaren babasının adını koymak istedi ve bana bir gün bile fikrimi sormadı. Ben kendi ailemin bana bir şey olmaz ne olacak heveslenmiş çocuk vs demelerine dayanamadığım için en sonunda kabullendim ve kayınpederimin isminin koyulmasına karar verdik. Bu konu açıkçası onu gerçekten mutlu etti demek ki bu onun için gerçekten önemliymiş, ben ikinci adı koydum.Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Canım benim ya adına çok üzüldüm inan tamam ailesini atmasın ama sende onun ailesi oldun artık ve çocuğunun annesi olacaksın bu erkekler neden böyle bilinmez madem böyle yapacaksın evlenmeyin kimsenin günahına girmeyin. Benim eşimde bir zamanlar öyleydi ailesinin sözünden çıkmaz di annesi ne derse yanlış bile olsa doğru görüyordu hamileyken kavgalar tartışmalar çok yaşadık midem bulanıyor die tek sen mi hamilesin die laf atardı hep eşim ama bebeğim doğduktan sora çok değişti bana daha çok değer vermeye başladı aileside o şekilde yani demem şu sana şuan hamile olduğun için hormonlarından dolayo daha çok duygusal bi süreçtesin ki bu çok normal bebeğini kucağına alana kadar sabret bak esin değişecek fazlasıyla çünkü tamamlanacaksiniz bütün olacaksınız evlilik çok farklı heleki erkekler için bi sorumluluk olduğu için kabullenmek onlar için uzun bir süre alabiliyor o yüzden bazı şeylere katlan canım katlanamazsan kendine yazik edersin isim konusunda ise iki isim koyarak orta yolu bulabilirsiniz 3 günlük dünya sonuçta 10 sene diosun ama onun çocukluğunda geçmişinde bilmedigin belkide çok yaraları vardır belki onları atlatma sürecinde biraz zaman ver eşine bebeginiz doğunca emin ol çok daha iyi olursunuz inşallah. Belkide bu bir imtihandır senin için öyle düşün hep iyi düşün ilk kendin sora bebeğin esin ve ailen için. Yuva kurmak çok zor Ama dağılması çok kolay o yüzden sabret. Allah in izniyle bu günlerde geçer eşinle çocuğuma çok mutlu olursun inşallah sağlıcakla kal.Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?