Son kullanma tarihi geçmiş, bayatlamış bir tarayıcı kullanıyorsanız. Mercedes kullanmak yerine tosbaya binmek gibi... Websiteleri düzgün görüntüleyemiyorsanız eh, bi zahmet tarayıcınızı güncelleyiniz. Modern Web standartlarını karşılayan bir tarayıcı alternatifine göz atın.
Eşi tarafından hamileliği evliliği burnundan getirilenler
Ay gelmiş yine niye hamilesin perileri.. neyse sataşmicam. Konuyla ilgili yorumum şu hamile bir kadına eziyet edenin yeri cehennemdir. Ya bunun izahı yok abi yoK. allah bu adama merhamet versin. Sizin için çok üzüldüm. Yerinizde olsam o evden gerçekten giderdim. Annemin babamın yanına. Net.
Siz kendinizi çok ezdirmişsiniz. Sizi sevmeyen birine boyun eğiyorsunuz. İlgisiz, suratsız ve anneye aşırı bağlı bir adamdan hemen çocuk yapmak neden? Süpriz oldu diyorsunuz da yeterince korunmadığınıza eminim. Bence sevgilikte de nişanlılıkta da adam birsürü kötü muamele etti ama siz hep düzelir diye sineye çektiniz halbuki daha da kötü oldu her şey. Muhtemelen evin bütün işlerini de size yaptırıyodur bunca işkenceye ek olarak…
Ne denir ki keşke nişanı atsaymışsiniz. Biri vefat etti diye illa dibinde olmak gerekmiyor. Ciftlerden ikisinin de aile bireylerinden biri vefat etmiş olsa ne olacak mesela bu durumda? İki tarafta koloni halinde yaşamak için ortak biyere mi taşinacak. Sacma sapan işler böyle olacaği çok belliymiş eminim 10 senede de bu adamdan olmayacagini gormuşsunuzdur zaten. Yapacak bir sey göremiyorum ben.
Eşinizin önceliği ne yazık ki ailesi .Çok büyük sıkıntı .Babası da yokmuş zaten nedeni bu .Baba misyonu yüklenmiş sanırım .Sürekli eşinizin eşli üstlerinde..Keşke bu kadar taviz vermeseydiniz.Taviz tavizi doguruyor.Kimse sizi fedakarlık yaptınız diye takdir etmemis anladığım kadarı ile .
Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Eşinizde koca olmak için o kadar eksikler varki hangisi duzeltilmeli bilemiyorum. Ilgisiz, baskici, deyer vermeyen bir eş. Karakter bozuksa nerden duzeltmeye çalişirsan çaliş elinde kalir. Yine de konuş. Hatalarini soyle. Yani anlamiyorum anlayamiyorum. Kiz ailesi uzak dura biliyor kizindan, neden 'aslan, koç' diye tabir edilen erkekler annelerinin eteklerinden ayrilamiyor bir turlu. Koskoca adamlar kendi ailesiyle duzeniyle ilgilenmek yerine saçma sapan baskilar kuruyorlar. Zaten aileler arasindaki huzursuzlugun en buyuk nedeni kocanin adam gibi adam olamamasinda. Hep eşlerini annelerinin ayakalrina verirler halbuki eşit olsalar. Hayat arkadaşlarini anneleriyle rekabete sokmasalar. Evin direyi gibi davransalar...
Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Yani 10 sene de bu tutumlarını görmediniz mi Ev isim olmasa da illaki benzer durumlar oluşmuştur Ölen kişinin ismi verilmesine inanılmaz karşıyım İsim konusunda sunana kadar haklısınız Bebeğinize ve kendinize odaklanın Alışverişte yapın bebeğinizi de sevin Her şeyi hissediyor karnınızda mutlu geçirmeye çalışın. Eşiniz muhtemelen yıldırma politikası uyguluyor bırakın o yılsın..
Hamilesiniz. 2 aydır sizinle konuşmuyor. Hamilelikte zaten hormonlarınız birbirine girmiştir bir de böyle psikolojik eziyet yapıyor size. Sebebi de yok. İstediği ismin olmaması öyle büyük blr mesele değil. Sağlığınız için bile tehlikeli bu durum.
Bebeğim daha doğmadı 6 aylık hamileyim. Babası vefat edeli 15 sene olmuştur. Sevgiliyken hiç aklına gelmedi çok iyiydik ne zaman evlendik başladı sanki yeni vefat etmiş gibi davranmaya. Ailesini mutlu edersem mutlu olucaz etmezsem olamicaz. Babasının ismini koymak istemiyorum diye insan bebeğini kabul etmemiş gibi davranır mı
Hamilesiniz. 2 aydır sizinle konuşmuyor. Hamilelikte zaten hormonlarınız birbirine girmiştir bir de böyle psikolojik eziyet yapıyor size. Sebebi de yok. İstediği ismin olmaması öyle büyük blr mesele değil. Sağlığınız için bile tehlikeli bu durum.
Ama hicmi taniyamadim bu adami on senede ki nisanliylen illa ordan ev tutalim diye diretmesi en buyuk isaretmia nasil katlaniyorsunuz bebegine karsi bisey hissettigini sanmiyorum sadece gorev olarak gordugu seyleri yapiyor babasinin ismini koymak ailesine torun haberini verip onlari mutlu etmek gibi
Taviz tavizi doğurur. Resti cekeceksiniz , işine geliyorsa diyeceksiniz haa gelmiyorsa da toplayın eşyalarınızı gidin ailenize, sizin duygularınızı , düşüncelerinizi önemsemeyen adamı siz hiç önemsemeyin.
Adamı resmen tepenize cikartmissiniz. Çok taviz vermişsiniz. Artık geri adım atmayın. Azıcık deliye bağlayın ya. Babasının adını koymakta neymiş. Sanki kendisi bebeği taşıyıp eziyet çekiyor. Bu adam evlendikten sonra böyle olmadı muhakkak sinyalleri verdi ama siz görmezden geldiniz. Hayatı toz pembe sandiniz. Ne diyim inceldigi yerden kopsun deyin sizde. Sınırlariniz olsun sizinde
Beni bu kadar yok sayan bir adamla evliligimi sürdürmezdim. Bastan yalnis bir evlilik olmus. Aile terapisi alin. Kabul etmezse siz böyle ne kadar yasamak istiyorsunuz onu düsünün. Sizi bebeginizle de rahat birakmayacaklar.
Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
ben 10 senelik kocama güvenip cocuk yapmıyorum siz masalalhhh anama gidicem danama gidicem diyen adama hala göz attırıyorsun valla bi uzaklastırma alırım de 6 ay gelemezsin eve desenee tatlım bu ne böyleee esir misin sen
Bebeğe babasının ismini koyun. Çok daha büyük bir baskı olan "ailemin yanından ev tutacağız yoksa ayrılırım" gibi bir şartı kabul etmişsiniz üstüne evlenip çocuk yapmışsınız. . Isim konusu size vız gelir.
Aynen böyle bir konu açılmıştı burda. Adam nişanlısına "annemle aaynı apartmanda oturmazsak bu evlilik olmaz" demişti . Kıza el birliği ile evlenme diye yalvardık. Evlendi. Sonra 5 aylık evliyken nasıl boşanacağını soruyordu.
Dedenin ismini koyun. Bu size kısa süreli bir rahatlama ve huzur sağlar. Sonra eşiniz yeni bir şartla gelir. Onu da kabul ederseniz yine bir süre kafanız rahat eder.
Fakat tam anlamıyla hiçbir zaman mutlu olamazsınız. Çünkü eşiniz her defasında daha yüksekten şartlar sunar.
Şartlar o kadar ağırlaşır ki kabul etmek imkansiz hale gelir. Ve o noktada eşiniz sizi kapının önüne koyar.
Siz "ama ben vaktiyle senin için şunu kabul ettim/ bunu kabul ettim" diye geçmişi hatirlatirsiniz. Size son sözü "yapmasaydın" olur.
Erkekler siz feda ettikçe kiymet bilmez. Aksine "ben buna değerim" mantığıyla daha daha fazlasini isterler. Onlara verdiğiniz değeri daima kendinizden çalarsınız.
Sonunda o altın zümrüt degerindeyken siz bir pula dönersiniz. Bu iş her zaman böyledir.
Eşinizin sizi sevmediğini fark etmiyor musunuz?
Şartları her geçen gün daha da zorlaşınca ne yapacaksınız? Onun sizin kapı önüne koymasını mı bekleyeceksiniz?
Of ya... Böyle bir şart üstüne, pırlanta gibi kızlar ,ciğeri 5 para etmeyen bu çapsızlarla nasil evleniyor saçımı başımı yolacağım. Değse gam yemeyeceğim. Ama yok değmiyor.
On yıllık sevgilik nedir ya adam yasayacagı herseyı sevgiliyken yasamıs evlenince gerek kalmamış gibi.ayrıca bazen erkekler cekingen davranabiliyor hamilelik mujdesi verirken falan aglamaya utanıyolar siizn yanınızda cekinmiş olabilir ama anne babasının agladını gorunce bakın oglunuz büyüdü baba oldu diye etkilenip aglamıs olabilir. Bu arada aileleri cok mudahil etmişsiniz o konuda esit davranmayı onericektiniz esinize tamam senin ailenden benim ailemede su gunler gidelim ,ne kendi ailem ne senin ailen herkesin ayrı evi rahatı özeli var ne diye zırtpırt gidip rahatsız edelm kendi ailem içinde diyorum deseydiniz.belki size daha normal yaklasırdı bu konuda.valla evleninxe her iki tarafta su aileleri bir kenara evliliginizin dısına biyere koyun.hakkınzda hayırlısı olsun bbek saglıkla gelsin.dpgunca da böyle sefkat göstermeyecekse kökten bitirir hasret bırakırım valla.anca elinden gidince kıymete binersiniz
Bizde 8 yıllık sevgililik üzerine evlendik. Eşiminde ilk başlarda annesine garip bir ekstra ve gereksiz sorumlu olma halleri vardı. Annedir elbet üzerimize düşeni yapacağız ama abartmıştı. Sonra hamile kaldım babamın adı dedi hiç itiraz etmedim. O sırada ona isim koyarken çocuğun kaderini nasıl etkilediğimizi anlatan videolar ve makaleler okudum. Babasını çok severdim ama oğlumun hayatının bambaşka olduğunu, ona bir acı yüklemememiz gerektiğini anlattım anladı çok şükür. Burdan ilerleyebilirsiniz. Boşanmayacaksanız 2 aydır küs kalınmaz. Konuşmaya çalışın, gerekirse terapi alın. Sizin tüm huzursuzluğunuz bebeğinize yansıyor unutmayın
Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Sizinle benzer şeyleri yaşadığım için yazmak istedim. Ben de hamileyim ve eşimin babası gayet sağlıklı ve hayatta olduğu halde ilk günden itibaren babasının adını koymak istedi ve bana bir gün bile fikrimi sormadı. Ben kendi ailemin bana bir şey olmaz ne olacak heveslenmiş çocuk vs demelerine dayanamadığım için en sonunda kabullendim ve kayınpederimin isminin koyulmasına karar verdik. Bu konu açıkçası onu gerçekten mutlu etti demek ki bu onun için gerçekten önemliymiş, ben ikinci adı koydum. Bebeği sevmemesi, karnınıza dokunmaması ve alışverişe heveslenmeme konularını da birebir yaşadım ve yaşıyorum ama şunu anladım ki erkekler olaya hamilelik döneminde bizim kadar yakın şahit olamıyor. Bebek bizim karnımızda olduğu için belki biz biraz daha fazla his yükleniyor ve onun da aynı şeyi hissetmesini bekliyoruz ama onlar bebeği görüp hatta bebekle iletişim kurana kadar durumu tam olarak kavrayamıyorlar genelde bu yüzden de beklentilerimiz hayal kırıklığına uğrayabiliyor ama bunlar gerçekten büyük meseleler değil. Size değer veren bir eşiniz varsa bunların hepsi zamanla çözülür hiç merak etmeyin. Onu anlamaya çalışın.
Konuyu doğru yere mi açtım bilmiyorum arkadaşlar. O kadar mutsuzumki kimseyle paylaşmıyorum içimi dökmek rahatlamak sizlerle dertleşmek istiyorum. 6 aylık hamileyim başından beri burnumdan geldi. Planlı bi gebelik değildi öğrenince şok oldum. Eşime sürpriz yapıp söyledim şaşırdı sevindi ama bi kere sarılmadı.. aynı gün ailesine gittik söyledik ailesi sarılınca duygulandı ağladı benimle yaşaması gereken o anı onlarla yaşadı. Sonra başladı benim için sorunlar bir kere karnıma dokunmadı bebeğini sevmedi. Babası o küçükken vefat etmiş bebeğimizin cinseyeti erkek olunca babasının ismini koymak istedi ben istemedim. Şimdi yadırgayanlar olur koy nolucak diye. Daha nişanlıyken ev tutma zamanlarında başladı sorun babası olmadığı için tam annesinin kardeşlerinin yanında tutmak istedi evi kabul ettim. Düğüne 1buçuk ay kala dedikleri yerde hala ev bulamadık ailem baskı yaptı doğal olarak niye ev tutulmadı hala diye. Eşim beni o kadar zor durumda bıraktıki illa burdan olucak diye stresten çok çok zayıfladım ne ailesi ne kendisi burda bulamıyoruz başka semtten tutalım demedi. Ailem nişanı atmaya kalktı ki son dakika istedikleri yerden ev tutuldu. Evlendikten sonra daha 3 ay olmuşken yine eşim devam etti aileme haftada şu kadar gün gitmezsek boşanalım dedi ilk o gün dünyam başıma yıkıldı 10 senelik sevgililikten sonra 3 aylık evliyken bunları duydum. Ve devam etti tabi hala da ediyor. Herşeyin böyle şartlı şurtlu devam ederken bebeğime bari illaki babamın adı olsun diye dayatmasını kabul etmek istemiyorum. Bu sefer özgürce bi adım atalım babası vefat etti diye mecburiyetlerle isminide babasının ismini koymayalım. 2 ay oldu cinsiyetini öğreneli ve öğrendiğimiz gün kavga ettik 2 aydır benimle konuşmuyo karnıma bir kere dokunmadı bebeğim diye sevmedi bi alışverişe çıkmadık hevesini hiç görmedim için acıyı gizli gizli ağlıyorum heveslerim kursağımda. Ne yapmalıyım nasıl davranmalıyım aynı evde iki yabancıyız tek kelime konuşmuyoruz işten geliyo yatana kadar konuşmuyoruz sesini duymuyorum. Konuşmak istiyorum ama ne demeliyim bilmiyorum.
Canım benim ya adına çok üzüldüm inan tamam ailesini atmasın ama sende onun ailesi oldun artık ve çocuğunun annesi olacaksın bu erkekler neden böyle bilinmez madem böyle yapacaksın evlenmeyin kimsenin günahına girmeyin. Benim eşimde bir zamanlar öyleydi ailesinin sözünden çıkmaz di annesi ne derse yanlış bile olsa doğru görüyordu hamileyken kavgalar tartışmalar çok yaşadık midem bulanıyor die tek sen mi hamilesin die laf atardı hep eşim ama bebeğim doğduktan sora çok değişti bana daha çok değer vermeye başladı aileside o şekilde yani demem şu sana şuan hamile olduğun için hormonlarından dolayo daha çok duygusal bi süreçtesin ki bu çok normal bebeğini kucağına alana kadar sabret bak esin değişecek fazlasıyla çünkü tamamlanacaksiniz bütün olacaksınız evlilik çok farklı heleki erkekler için bi sorumluluk olduğu için kabullenmek onlar için uzun bir süre alabiliyor o yüzden bazı şeylere katlan canım katlanamazsan kendine yazik edersin isim konusunda ise iki isim koyarak orta yolu bulabilirsiniz 3 günlük dünya sonuçta 10 sene diosun ama onun çocukluğunda geçmişinde bilmedigin belkide çok yaraları vardır belki onları atlatma sürecinde biraz zaman ver eşine bebeginiz doğunca emin ol çok daha iyi olursunuz inşallah. Belkide bu bir imtihandır senin için öyle düşün hep iyi düşün ilk kendin sora bebeğin esin ve ailen için. Yuva kurmak çok zor Ama dağılması çok kolay o yüzden sabret. Allah in izniyle bu günlerde geçer eşinle çocuğuma çok mutlu olursun inşallah sağlıcakla kal.
