- 22 Haziran 2022
- 2.681
- 1.075
- 63
- 30
- Konu Sahibi succulentaski
-
- #121
Sizde maddi zorluk çekmişsiniz aslında dediniz ya evlenirken herşeyimiz tam olmadı bekar eşyalarımızdan sporçtcudan falan aldık diye o dönem neden size yardım etmediler ayrıca eşinizin kardeşinin evleneceği kız çalışıyor mu oda çalışsın eşinizin kardeşide çalışsın kredi çekip ödesinler neden siz ödeyesiniz ve sakın altınları vermesin onlar sizin hakkınız hem arabanız hem altınlarınız onlara gidecek. Ne münasebet altın yapıyorsanız borç olarak yapın taksınlar düğünden sonra o kızdan alıp size geri versinlerEvet doğru söylüyorsunuz sorun eşim. eşim şöyle görüyor. Ben zaten rahat yaşıyorum. Benim ailemin maddi durumu iyi. Ben hiç yokluk görmedim. Ama onun anası garip anam modunda. Hep hasta hep mağdur. Anasından çekmiş kaynanasından çekmiş kocasından çekmiş. Yokluk görmüş. Hep konu dönüyor dolanıyor benim anneme yazık değil mi kadın şu yaşında biraz gün görsün. Senin tuzun kuru.
Tuzum kuru derken tamam maddi sıkıntı görmedim ama kendimi bildim bileli de eşek gibi çalışıyorum. Bunun da etkisi olabilir mi rahat yaşamamızda. Özellikle çocuk olduktan işe gitmek vicdan azabı yaratıyor.
Sinirden bağırıp çağırmadan nasıl sakin kalabiliyorsunuz acaba
Sizde maddi zorluk çekmişsiniz aslında dediniz ya evlenirken herşeyimiz tam olmadı bekar eşyalarımızdan sporçtcudan falan aldık diye o dönem neden size yardım etmediler ayrıca eşinizin kardeşinin evleneceği kız çalışıyor mu oda çalışsın eşinizin kardeşide çalışsın kredi çekip ödesinler neden siz ödeyesiniz ve sakın altınları vermesin onlar sizin hakkınız hem arabanız hem altınlarınız onlara gidecek. Ne münasebet altın yapıyorsanız borç olarak yapın taksınlar düğünden sonra o kızdan alıp size geri versinler
Eşine kardeşiyle mutlu bir yaşam dileyip dehleyin ay içim şişti çok bile sabırlı davranmışsın resti çekmen gerekiyor net bir şekilde tavrını koyHanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Bariz belli. Kaynınıza dugun, balayı yapsanız bu sefer baska masraflarda sizden isteyecektir. Eşiniz annesinin böyle dusundugunu kabul edemiyordur. Ama sakince konuşun eşinizle, yardım başka bir şey siz kimseyi geçindirmek zorunda değilsiniz. Çocuğunuzun geleceği de önemli.Kaynımı fazla gömmeden konuyu anlatmaya çalıştım önyargı olmasın diye. Ama bir baltaya sap olmadığı belli oluyor dimi. Kaynanama sorsan hepimizden çok o çalışıyor. Biz oraya tatillerde gittiğimizde dükkanı eşimin açmasını istiyor sabahları mesela. Çünkü bütün sene çok yoruluyormuş kardeşi. Biz yorulmuyor muyuz?
Eşim hiç toz kondurmuyor. Annenin ayrımcılık yaptığının farkında değil. Yanındaki evladını bariz kayırıyor. Bu kısımlara hiç girmek istemedim anlatırken.
Şahsi aracınızı satıp kaynınıza araba alınca bence onlar hız hız ve para algılarını kaybetmişlerdir.Yavaş gelsinler ya önce biz başımızı sokalım da.
Annesi çok çekmişse, bekar kalıp annesini rahat ettirseymiş. Çalışıp kazanıp annesine harcasaymış. Yada annesi boşanıp bu çileli hayattan kurtulsaymış. Siz annesinin çektiği çilenin tazminatını ödemek zorunda değilsiniz. Işi bırakıp evde çocuk baksanız eşiniz bu kadar rahat olabilirmi acaba ? Ben olsam bilezikte vermem arabaya saysınlar derim. Yeni geline eli boş gitmek olmuyor ama eski gelini soyup soğana çevirmek maşallah çok güzel oluyor.Evet doğru söylüyorsunuz sorun eşim. eşim şöyle görüyor. Ben zaten rahat yaşıyorum. Benim ailemin maddi durumu iyi. Ben hiç yokluk görmedim. Ama onun anası garip anam modunda. Hep hasta hep mağdur. Anasından çekmiş kaynanasından çekmiş kocasından çekmiş. Yokluk görmüş. Hep konu dönüyor dolanıyor benim anneme yazık değil mi kadın şu yaşında biraz gün görsün. Senin tuzun kuru.
Tuzum kuru derken tamam maddi sıkıntı görmedim ama kendimi bildim bileli de eşek gibi çalışıyorum. Bunun da etkisi olabilir mi rahat yaşamamızda. Özellikle çocuk olduktan işe gitmek vicdan azabı yaratıyor.
Eşiniz illa yardım edecekse evin ödemelerini sen yapacaksın, ben de paramı çocuğa harcayacağım. Kendi maaşından Artan para olursa yollarsın deyin o zaman. Bu devirde evlenmek çok zorHanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Bu şekilde gitmez tabiki ne güzel dünya kullandıkça kullanırlar bence konuş hala aynısını yapıyorsa ayrıl durumunda iyi sonuçta kendi hayatına bak kafan rahat olsun kimse kimse için yapmak zorunda değil ne güzel dünyaHanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Hanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Ayyy kiz aklin basinda mi senin mantikli dusunemiyor musun sen madem kaynanan altinlarinistiyor sende arabani istesene o kadar birc odedin nerde yasiyorsun parayi verince iyisinde vermeyince cephe aliyorlar elinde meslegin oldugu halde sen bunlara goz yumuyorsun bence hemen gozunu ac esin bisi dedi mide restini cek araba mi verin diyip evi terk et bak bakalim esin bi daha bisi isteyebilicek mi etiye mi caliyorsunda parani ona yediriceksin kendi parnai ayir esinle simdiden veriyorsqn sen kendi paranla yardim edersin ben yokum dersin evin ihtiyaclarinida kesinlikle karşılama birak esin iki ev gecindirsinHanımlar merhaba,
Kendimi hiç sevmediğim olayların içinde buldum. ama aklımdan çıkaramıyorum konuyu.uzak kalmaya çalıştıkça merkezine çekiliyorum.
Elimden geldiğince kısa kesmeye çalışacağım.
Eşim ve ben ailelerimizden uzakta yaşayan, çocuğunu bakıcılara bırakıp uzun saatler dışarılarda ağır şartlarda çalışan bir çiftiz. Gelirimiz Türkiye standartlarında iyi. Yaşlarımız 35. 7 yıldır evliyiz. Kendi emeklerimizle çok şükür iyi bir şeyler yaptık.
Eşimin ailesinin maddi durumu iyi değil.
Babası çok borç yaptı. eve haciz geldi. Eşim gitti toparladı borçları maddi destek oldu. Bayağı yüklü. Bu esnada kardeşi babasının yanında çalıştı işleri toparladılar. Borçlar hafifledi. Eşimin maddi desteği o dönem canımı sıksa da ailesinin ihtiyacı oldu zor günlerinde tabi ki destek olacak diye ses çıkarmadım.
Bu olaydan sonra da eşim bana ailesinin özellikle annesinin ihtiyaçlarını karşılayacağını borç ödediklerini benim anlayış göstermemi istediğini söyledi. İşte market fatura ekstra giderler. Tabi ki dedim. Annen var ortada. Sadece baban olsa neyse ama anneni zorda bırakma dedim.
Bu arada ikimizin de arabası var. Ama ben 2. Araba masraf oluyor diye satmaya karar verdim kendiminkini. Ev peşinatına ayırırız dedim. Sattık birikimimize ekledik.
Sonrasında eşim bana kardeşinin araba almak istediğini yarı parasını vereceğini çünkü annesinin hastane işleri olduğunda toplu taşımalarda zorlandıklarını söyledi. (Arabaları hacizde gitmişti)
Ben burada delirdim bayağı kriz yaşadık. Ama o araba alındı. Benim bekarken aldığım araba satıldı. Onlara araba alındı gibi oldu bunu kaldıramadım. Ama eşim bizim zaten arabamız var bencillik yapma diye beni manipüle etti sanırım. Mevzu annesi falan olunca ben hemen yumuşuyorum nedense bir de. Kadın kocasından çekiyor diye üzülüyorum. Ama bu konuda kardeşi bizi kullanmış gibi hissediyorum hala.
Bu arada eşim oradan maddi desteğini kesti. Evliliğimizde araba yüzünden kriz çıktığını ve onlar için yeterince yardım yaptığını artık çocuğumuz olacağı için de tekrar benimle o noktalara gelmek istemediğini söylemiş ailesine. Bunu sonradan öğrendim. Çünkü aile bana birden cephe aldı. Kısıtlı iletişimimiz koptu. Üzülmedim açıkçası. Sorun çözüldü diye düşünüp rahatlamıştım uzunca bir süredir.
Yeni bir olay pörtledi.
Eşimin kardeşi evlenmek istiyor. Parası yok. Çünkü yıllardır babasının yanında para almadan çalışıyor. Borç ödüyor. Ama bu onun seçimi bence.
ev eşyaları + Kıza takılacak bilezikler + düğün + balayı için bizden destek beklediklerini söylediler. Eşim de minimal bir şekilde çok rahat çözebileceklerini. Bu devirde abartıya gerek olmadığını söyledi. Düğün yapmayın. Vs vs. zamanında biz kendimiz aldığımız için hep eksik gedik spotçulardan bekar evimizden eşyalarla evlenmiştik. Bunu söyledi. Bi başınızı sokun bir yere gerisi gelir. Yapamayacağız diye korkmayın kendiniz halledersiniz diye cesaret veriyor güya.
Bunun üzerine kaynanam en azından bana takılan bilezikleri geri istediğini söylemiş. (bu arada o bilezikler dışında para harcamadılar o dönem ama harcamak zorunda da değiller hediyeyi geri istemeseler yeterdi:) )
Tabi ki bilezikler durmuyor. Ne kdar ediyorsa alıp vereceğiz. Ona okeyim.
Lakin eşim sonrasında düğününü de yapayım kardeşimin son görevim olsun demeye başladı.
Belli ki bu son görev falan olmayacak. Arabasını aldık, şimdi de evlendiriyoruz resmen. Muhtemelen sonra balayına da göndermek isteyecek. Yarın öbür gün çocuğu olunca da okutmaya kalkacaksın bu gidişle dedim.
Ben kendimi bu işler sırasında çok pasif konuma soktum ve artık bu kadar pasif olmamam gerektiğini düşünüyorum. İnsanların mutlu günlerini. Bozmak istemiyorum ama bu düğün meselesi sizce de gemileri yakmayı gerektirmiyor mu? Abartıyor muyum?
Kardeşine de yazık birikim yapamadı babası yüzünden diyorum. Ama sonra da banane bundan diyorum. Ben eşek gibi çalışıyorum. Kendi çocuğumdan kısıp koca herife mi yardım edicem. Herkes nasıl evleniyorsa öyle evlensin değil mi?
Biz evlenirken kimseden destek beklemedik. Marifet diye söylemiyorum zaten zihniyet olarak birilerinden bir şeyler bekleyen insanlar değiliz.
Kusura bakmayın uzun oldu. Hemen cevap yazamayabilirim bebişim var ama okuyor olacağım
Ayyy aynı benim kv. Sizin için katlanıyorum her şeye diyerek duygu sömürüsü yapmış çocuklarına yıllarca. Sanki boşanma lüksü varmış da çocuklar için bu lüksü elinin tersiyle itiyormuş gibi…Evet doğru söylüyorsunuz sorun eşim. eşim şöyle görüyor. Ben zaten rahat yaşıyorum. Benim ailemin maddi durumu iyi. Ben hiç yokluk görmedim. Ama onun anası garip anam modunda. Hep hasta hep mağdur. Anasından çekmiş kaynanasından çekmiş kocasından çekmiş. Yokluk görmüş. Hep konu dönüyor dolanıyor benim anneme yazık değil mi kadın şu yaşında biraz gün görsün. Senin tuzun kuru.
Tuzum kuru derken tamam maddi sıkıntı görmedim ama kendimi bildim bileli de eşek gibi çalışıyorum. Bunun da etkisi olabilir mi rahat yaşamamızda. Özellikle çocuk olduktan işe gitmek vicdan azabı yaratıyor.
Öğretmen hanım bakar canım eşine. O zaman abisiyle yengesinin sırtından iner inşallahDüğününü yapamayan, evinin eşyasını alamayan kaynınız evlendikten sonra nasıl evini geçindirmeyi düşünüyor? Eşiniz ona da bakacak heralde öyle görünüyor. Annesini bahane ederek resmen kaynınıza araba almış şimdi de düğününü yapacak evinin de dizer balayına da gönderir. Resmen sömürülüyorsunuz. Annesini kullanıp sizi manipüle ediyor eşiniz.
Oturun çocuğunuza bakın ben artık çalışmayacağım çocuğuma bakacağım evi sen geçindir deyin eşinize ve arkanıza yaslanıp nasıl tepki verceğini seyredin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?