Arkadaşlar merhaba,
Az çok durumumu bilen arkadaşlar var, kv-kp ile aram bozuktu görüşmüyorduk, evliliğim de iyi gitmiyordu, eşimle sorunlarımız vardı. Sorunlar son zamanlarda iyice ayyuka çıkınca ya bitirelim ya sıfırdan başlayalım demiştik. Eşim içinde ne varsa ilk kez bu kadar açık şekilde kusmuştu...
Biz 5 yıllık evliyiz, ilk 3 sene hiç bir şikayetimiz yoktu sayılır ufak tefek şeylerden başka, sonra kv-kp nin bana küsmesi darılması benim cevap vermem karşılıklı konuşmalar görüşmemeler. kv nin önce anneme, annemden destek göremeyince aile üyelerine durumu anlatması, bunun benim çok zoruma gitmesi, eşimin gitgide benden uzaklaşması...
Eşim ailesine çok düşkün ve biz yanyana oturuyoruz çok yakınız. İstiyor ki gelinsin gidilsin gönülleri hoş tutulsun, eve misafir gelsin şudur budur...Bunları ben de istiyorum ama bir zamanlar ev düzenimi kuramadım, temizliğe yetişemiyorum eşim dağınık ve pis, ama kadın al ben temizlikten anlamam yapmam da dedi, ben de kadın bulana kadar zaman geçti. O arada annem evimize çok müdahil oldu, kv kenara çekildi. Eşim kv ye yaşadığımız sorunları anlatınca kv de hemen harekete geçti, ben onun bilmesini hayatımıza karışmak olarak algıladım ve kabul ediyorum sert tepkiler gösterdim.
Böyle böyle görüşmemeye başladık ve eşim 1 sene sonunda isyan etti. Ya değiş ya bitirelime getirdi. Ben de tüm cesaretimi toplayıp kv-kp ye gittim konuşmak için...Kv beni çok iyi karşıladı, aramızın bozulmasını istemediğini, yuvanın yıkılmasını istemediğini, böyle bir şeyin vebalini kaldıramayacağını ve asla istemediğini, geçmişi unutup yolumuza devam edebileceğimizi...Biraz saygı sevgi beklediğini vs vsv konuştuk. Tabi bu arada anneme çok kızdığını söyledi, seni hiç uyarmıyor mu kızım ben seni anlıyorum baskı altında yetişmişsin, okul-ev arası gidip gelmişsin hayatı tanımamışsın ama artık evlendin kendini açman lazım dedi...
Annen seni hiç mi uyarmıyor, hiç mi ilgilenmiyor...O kadar kötü oldum ki çünkü kv çocuklarının her şeyi ile aşırı ilgili, önceden anlayıp sorunlarını çözmek için destek oluyor (bence fazla müdahil oluyor ama kendi bilir ), ben hayatım boyunca hiç bir sorunumu annemle paylaşamadım
Çok yakın bir anne-kız ilişkimiz olamadı, annem hep babamla sorunluydu, kardeşimle daha yakında hatta küçükken herkes annen seni değil kardeşini seviyor derlerdi (eniştem falan bile kocaman kocaman insanlar)...Zaten anneme karşı asileşmiştim, tüm derdi temizlikti, sürekli hastaydı....
Dolayısı ile evlilik ile ilgili sorunlarımı da anneme yansıtmamaya çalıştım, bir şey oldu desem noldu gene ay fena oluyorum ay kalbime inecek
Şimdi benim derdim şu, eşimle ne olurum bilinmez, ama öncelikle eşimin ve ailesini gözündeki bir şey öğrenmemiş bilmeyen asosyal kız imajından çıkmak. Çünkü eskiden böyle değildin diyorlar...
Ha şimdi bazı üyeler diyecek mi eşinin ailesi kusursuz mu hayır değil...Ama onlara bu lafları söyleten de biziz, çok da haksız değiller.Öncelikle ağızlarını kapatmam lazım.
İlk görüşmeden sonra ilişkinin devamı için neler yapabilirim? Eşim bir süre yemek falan olmaz dedi biraz yumuşayıncaya kadar.
Şöyle bir şey düşündüm; bu akşam bir kek yapsam eşim de evdeyken annemlere kek bırakıp geliyorum desem mesela? gibi gibi...
Lütfen yardımlarınızı esirgemeyin...
