- 11 Haziran 2021
- 165
- 297
- Konu Sahibi manuelaescobar
- #1
Merhaba hanımlar. 1.5 yıllık bir ilişkim var.
Danışacağım konu erkek arkadaşımın ailesi ile ilgili ve bu durum erkek arkadaşımın canını sıkıyor, ben ise merak ediyorum nedir bu..?
Erkek arkadaşımın ailesi 5 kişilik bir aile. Anne babası, iki ablası ve erkek arkadaşım. Ablaları evli ve çocukları da var. Erkek arkadaşım ve enişteleri hariç ailenin tüm bireylerinde başkasının adına hediye almak ve o almış gibi yapmak var. Örnek vereyim:
Büyük ablası bir anda erkek arkadaşımı arıyor. Şu şu hediyeyi oğullarıma (oğulları 12-13 yaşında) sen almışsın gibi verdim, seni arayıp teşekkür ederler haberin olsun diyor.
Anne babasının evine oturmaya gidiyoruz. Aynı gün küçük ablası da davetli oraya. Annesi torununa (3yaşında) oyuncak ev almış. Küçük abla ve ailesi gelmeden o hediyeyi erkek arkadaşıma verip “al, sen almışsın gibi sen ver” diyor.
Mevzubahis küçük ablanın minik kızçesi (3 yaşında olan) henüz tam cümle kuramıyor. Fakat annesi erkek arkadaşıma şunu iddia ediyor “minik torun, dayım bana bisiklet alsın diyor” Sürekli bu şekilde hediye aldırmaya çalışıyorlar. Üstelik erkek arkadaşım daha öğrenci.
Babası internetten kendine saat alıyor ve herkese erkek arkadaşımın aldığını söylüyor. Mesaj atıp “herkese senin aldığını söyledim haberin olsun” diyor. Farkındaysanız %90’ı da emrivaki, insanlara söyledikten sonra erkek arkadaşımı arıyorlar. Bu da zor durumda bırakıyor.
Erkek arkadaşım bu durumdan çok rahatsız ve karşı çıksa da ısrar ediyorlar. Ben, karşı çıkışında daha net olursa ya da herkese onun aldığı söylense de bir ortamda “hayır ben almadım” derse bir daha yapamayacaklarını söylemiştim fakat telefon konuşmalarına şahit olunca ben de şaşırdım. Erkek arkadaşım bunun yalan olduğunu, alet olmak istemediğini, kendi içinden gelince kendi seçtiği bir hediyeyi vermek isteyeceğini söylüyor ve hatta madem ikna olmuyorlar, alınan şeyin parasını yollayıp kendi almış gibi hissedip rahatlamak istiyor. Fakat “sus sen bakayım (tatlı bi şekilde), sen de başka zaman alırsın, olsun olsun, sen şeyapma şimdi, bir şey olmaz” diye diye susturuyorlar. “Hayır ben almadım” derse de büyük tepki vereceklerini düşünüyor.
Sizce bu huyları neden olabili? Psikolojik olarak nedeni ne olabilir? Ve bunu nasıl aşabiliriz, bunu istemediğimize onları nasıl ikna edeceğiz?
Danışacağım konu erkek arkadaşımın ailesi ile ilgili ve bu durum erkek arkadaşımın canını sıkıyor, ben ise merak ediyorum nedir bu..?
Erkek arkadaşımın ailesi 5 kişilik bir aile. Anne babası, iki ablası ve erkek arkadaşım. Ablaları evli ve çocukları da var. Erkek arkadaşım ve enişteleri hariç ailenin tüm bireylerinde başkasının adına hediye almak ve o almış gibi yapmak var. Örnek vereyim:
Büyük ablası bir anda erkek arkadaşımı arıyor. Şu şu hediyeyi oğullarıma (oğulları 12-13 yaşında) sen almışsın gibi verdim, seni arayıp teşekkür ederler haberin olsun diyor.
Anne babasının evine oturmaya gidiyoruz. Aynı gün küçük ablası da davetli oraya. Annesi torununa (3yaşında) oyuncak ev almış. Küçük abla ve ailesi gelmeden o hediyeyi erkek arkadaşıma verip “al, sen almışsın gibi sen ver” diyor.
Mevzubahis küçük ablanın minik kızçesi (3 yaşında olan) henüz tam cümle kuramıyor. Fakat annesi erkek arkadaşıma şunu iddia ediyor “minik torun, dayım bana bisiklet alsın diyor” Sürekli bu şekilde hediye aldırmaya çalışıyorlar. Üstelik erkek arkadaşım daha öğrenci.
Babası internetten kendine saat alıyor ve herkese erkek arkadaşımın aldığını söylüyor. Mesaj atıp “herkese senin aldığını söyledim haberin olsun” diyor. Farkındaysanız %90’ı da emrivaki, insanlara söyledikten sonra erkek arkadaşımı arıyorlar. Bu da zor durumda bırakıyor.
Erkek arkadaşım bu durumdan çok rahatsız ve karşı çıksa da ısrar ediyorlar. Ben, karşı çıkışında daha net olursa ya da herkese onun aldığı söylense de bir ortamda “hayır ben almadım” derse bir daha yapamayacaklarını söylemiştim fakat telefon konuşmalarına şahit olunca ben de şaşırdım. Erkek arkadaşım bunun yalan olduğunu, alet olmak istemediğini, kendi içinden gelince kendi seçtiği bir hediyeyi vermek isteyeceğini söylüyor ve hatta madem ikna olmuyorlar, alınan şeyin parasını yollayıp kendi almış gibi hissedip rahatlamak istiyor. Fakat “sus sen bakayım (tatlı bi şekilde), sen de başka zaman alırsın, olsun olsun, sen şeyapma şimdi, bir şey olmaz” diye diye susturuyorlar. “Hayır ben almadım” derse de büyük tepki vereceklerini düşünüyor.
Sizce bu huyları neden olabili? Psikolojik olarak nedeni ne olabilir? Ve bunu nasıl aşabiliriz, bunu istemediğimize onları nasıl ikna edeceğiz?
sanırım hediyeyi, gösterişi biz almışız gibi yapıp kendileri alınca seviyorlar. Anne ve babasının evlilik yıl dönümünde evlerine sevgilimle çiçek yolladık. Bu çiçeği sevgilimle birlikte aldığımızı da küçük abladan saklamışlar. Sadece erkek arkadaşım aldı diye biliyormuş. Nedeni de o artık evliymiş, bekarlık evinde ne oluyor ne bitiyor tüm detayları bilmesine gerek yokmuş ama gerçekten laf. Küçük abla evin icazet alınan kişisi ve mali müşaviri gibi. Konu ben ve benim aldıklarım olunca o evlendi oldu. 
yaman çelişkiler içindeyim.
erkek arkadaşım gerçekten çok ince biridir. Gıyabında da yüzüne de herkes güzellikle anar onu. Şükretsinler işte böyle evlatları olduğu için. Herkes seviyor. Kendilerine mi yetmiyor evlatları?
