- 16 Ağustos 2022
- 22
- 8
- 1
- Konu Sahibi IdrilCelebrindal
- #1
Arkadaşlar merhaba öncelikle.
Sorun benim erkek arkadaşımın sosyal anksiyetesi. Uzman değilim tabii ki ama benim gözlemlerime göre bu durum oldukça zarar verici düzeyde ve günlük konuşması, hal ve hareketlerini de oldukça etkiliyor. Bilmiyorum daha önce başınıza geldi mi ama şöyle anlatabilirim mesela çok uzun süre insan içine çıkmadığınız bir dönemi düşünün sonrasında da önemli ve sizden kıdemli insanların bulunacağı bir ortama gireceksiniz. Hani o ortama tam adapte olamaz, sürekli garip bir gülümsemeyle cevap verirsiniz, sık sık ııı'lar, cümle kurarken de yarım yarım kurarsınız birisi size ani bir soru sorarsa gerilir uzun süre saçmalar sessiz kalırsınız ya. İşte bu çocuk sürekli günlük hayatta böyle konuşuyor. Bu durum artık beni de üzüyor hatta bazen sinirlerimi bozuyor sürekli uyarmak da istemiyorum uyarsam da pek bir değişiklik olmuyor zaten Nasıl yaklaşmam gerektiğini de bilemiyorum bir yandan. Çevrenizde veya sizde böyle bir sorun olup atlatan var mı? Bir de benim nasıl davranmam gerek bu konuda? Uyardıkça daha kötü olmasından korkuyorum ama uyarmadan da sinirlerim bozuluyor kendimi tutamıyorum.
Kendisi zaten düzelmezsem beni terk eder misin diye sorup duruyor ama bilemiyorum gerçekten böyle de devam edebilir miyim O kadar iyi bir insan ki, bana da çok değer veriyor. Ama geçen insanlar sevgilileriyle ne güzel konuşuyor diye oturup ağladım beni de çok yordu bu durum artık. Bu konuyla ilgili tecrübesi olan arkadaşlar özellikle neler denediklerini neler yaptıklarını yazarlarsa çok sevinirim. Ankara içi psikolog önerilerine de açığım.
Şimdiden teşekkürler
Sorun benim erkek arkadaşımın sosyal anksiyetesi. Uzman değilim tabii ki ama benim gözlemlerime göre bu durum oldukça zarar verici düzeyde ve günlük konuşması, hal ve hareketlerini de oldukça etkiliyor. Bilmiyorum daha önce başınıza geldi mi ama şöyle anlatabilirim mesela çok uzun süre insan içine çıkmadığınız bir dönemi düşünün sonrasında da önemli ve sizden kıdemli insanların bulunacağı bir ortama gireceksiniz. Hani o ortama tam adapte olamaz, sürekli garip bir gülümsemeyle cevap verirsiniz, sık sık ııı'lar, cümle kurarken de yarım yarım kurarsınız birisi size ani bir soru sorarsa gerilir uzun süre saçmalar sessiz kalırsınız ya. İşte bu çocuk sürekli günlük hayatta böyle konuşuyor. Bu durum artık beni de üzüyor hatta bazen sinirlerimi bozuyor sürekli uyarmak da istemiyorum uyarsam da pek bir değişiklik olmuyor zaten Nasıl yaklaşmam gerektiğini de bilemiyorum bir yandan. Çevrenizde veya sizde böyle bir sorun olup atlatan var mı? Bir de benim nasıl davranmam gerek bu konuda? Uyardıkça daha kötü olmasından korkuyorum ama uyarmadan da sinirlerim bozuluyor kendimi tutamıyorum.
Kendisi zaten düzelmezsem beni terk eder misin diye sorup duruyor ama bilemiyorum gerçekten böyle de devam edebilir miyim O kadar iyi bir insan ki, bana da çok değer veriyor. Ama geçen insanlar sevgilileriyle ne güzel konuşuyor diye oturup ağladım beni de çok yordu bu durum artık. Bu konuyla ilgili tecrübesi olan arkadaşlar özellikle neler denediklerini neler yaptıklarını yazarlarsa çok sevinirim. Ankara içi psikolog önerilerine de açığım.
Şimdiden teşekkürler