Merhaba herkese benim bir derdim var , 1 yıllık bir ilişki içerisindeyim. Sevgilimle üniversitede tanıştık o sıralar sadece arkadaştık daha sonra biraraya geldik. Birbirimizi seviyoruz yakında nişan ve söz yapmayı düşünüyoruz lakin sevgilim doğuştan bir bacağı diğerinden kısa yani topallıyor . Bunu hiç problem etmedim inanın böyle bir durum olduğunu unutuyorum bile çünkü onu çok seviyorum o da beni aynı şekilde. Beni koruyor kolluyor herşeyi düşünüyor herşey de yanımda oluyor .Eğer onunla evlilik yaparsam Her yönden gerçekten çok iyi bir evlilik yapmış olurum . Ben ise dışarıdan bakılınca herkesin çok güzel diye tanımladığı yanlış anlamayın bunu ama güzel bulunan biriyim. Bunu yanlış anlamayın lütfen kendimi övmek için kesinlikle demiyorum. uzaktan bakan birisi hemen bu kız çocuğun parası için onunla birlikte denilip kötü kötü bakılıyor o kadar üzülüyorum ki
gençliğine güzelliğine yazık etme deniliyor . Hiç hak etmediğimiz şeyler duyuyoruz . Yolda yürürken bile o bakışları anlayabiliyorum yakıştırılmıyor ve denk görülmüyoruz . Dışarıya tamamen kulaklarımızı kapadık. Lakin aileme kapatamıyorum sevgilim o kadar iyi o kadar muhteşem bir insan ki beni el üzerinde taşıyor beni şu güne kadar bir defa üzmedi onun gibi birisi birdaha çıkmaz . Ve şimdi de aileler tanışma falan derken kendi ailemden çok çekiniyorum . Çünkü annem böyle bir duruma asla izin vermez ki normal olarak söylediğimde bile çok büyük tepkiler veriyor , ne yapacağımı şaşırdım kaldım onu seviyorum ama ailemi de karşıma nasıl alırım bilmiyorum vazgeçmediğim için bana hakaret ediyorlar psikolojik olarak çöktüm nolur yardım edin