Haklisiniz hiç bir şekilde destek olmuyor sanki ben gezip tozmak için bunca borca girdim hepsini bizim için yaptım ama kılını bile kıpırdatmıyor bekarken yaptığın borçlar, ihtiyaçların beni ilgilendirmez biz daha evli değiliz ki diyor. Kendince haklı aslında ama bu kadar zor durumdayken de aynı düşünceye sahip olması beni daha da tüketti açıkçası. En iyisi ayrılık gibi görünüyor hakkımızda hayırlısı olsun.
Merhaba kadınlar kulübü üyeleri Biraz uzun ve karışık olabilir şimdiden herkese teşekkürler okuduğunuz için.
Kendimi hayatımın en kötü döneminde hissediyorum. İşim yok , arkadaşım yok ve daha bir sürü dert. Aslında kararlı ve hiç bir zaman yılmayan her zaman mücadele eden bir insanımdır. Ama kendimi artık tükenmiş hiç birşey yapmak istemeyen hiç birşey için gücü kalmamış hissediyorum. Nişanlıyım. 7 ay oldu nişanlanalı. Temmuz da düğünüm olacak-tı. Sanırım olmayacak. Nişanlım eğitimli, avrupanın yarısını gezmiş, en iyi okullarda okumuş ve hepsinden dereceyle mezun olmuş yaş olarakta olgun sayılacak (28) bir yaşta. Ben ise bazı sebeplerden ötürü çok istediği bölümü kazanıp çok iyi bir okulu kazanıp okuyamamış yıllardır öyle böyle yerlede çalışmış bir kızım.(24) Okula gidemedim ama şuan açıköğretim den istediğim bölümü okumaktayım. Nişanlımla 3 yıldır birlikteyiz dediğim gibi 7 aydır da nişanlıyız. Kayınvalidem ve kayinpederim bu dünyadaki en iyi insanlar diyebilirim. Ikisinde çok ama çok seviyorum allah onlardan razı olsun . Kayınvalidem 2 ay önce krizden ötürü 16 yıldır çalıştığı fabrikadan çıkarıldı. Ve yurtdışında bir ülkeye çalışmaya gitti. Şuan orda bir iş buldu ve kısa bir süre önce çalışmaya başladı. Gitmesinin asıl sebebi ise bizim evlenecek olmamız ve maddi açıdan paraya ihtiyacimiz olması. Ben evlenmeye karar verdiğimde aileme danıştım onların iznini aldım ve öyle adım attık. Fakat bugüne kadar bir kuruş bile yardımları olmadi bana. Herşeyi ben tek başım yaptım. Bir başıma kimseden destek almadan nişan düğünü yaptım. (Ben aslinda boyle olmasina gocunmuyorum ama nişanlım öyle değil.) haliyle kenarda köşede elbet bir birikimim vardı fakat yetmedi ve çok küçük bir miktar bile olsa kredi çektim. (3500 tl) nişanımda takılan takılarla borclarimi kapatmadım ve nasıl olsa çalışıyorum çalışarak öderim bana gelen parayla ileriye yönelik birşey yapayım dedim ve gittim evimiz için bütün beyaz eşyalarımızı aldım. (Buzdolabı, çamaşır makinesi, bulaşık m. , fırın ütü küçük ev aletleri ) nişanda takilan paranın tamamını oraya verdim üstüne birde küçük bir miktar borçlandım. Ama hepsi bitti çok şükür. Nisandan 2 ay sonra kriz nedeniyle işten cikarildim. Ve tüm borçlar krediler hepsiyle başbaşa kaldım. Onda da çok şükür işsizlik maaşıyla idare edebildim. Ama şuan haciz gelmek üzere. Nisan için çektiğim krediyi ödeyemedim. (Cunku işsizlik maaşıyla düğünüm için birşeyler yaptım) Küçük bir miktar ama allah kimseyi çaresiz bırakmasın. Olmayınca olmuyor işte. Her işi yaparım ama iş yok hala arıyorum inşallah bulacağım bir iş. Ailem krediyi ödeyip tekrar kullanmayı düşünüyor ama ben çalışmaya başlamadan kullanmak istemiyorum ödeyebilsem bile. Nişanlımı ise çok ama çok seviyorum bir sürü arkadaşım vardı ama çoğuyla nedenini bilmediğim bir sebeple aramıza soğukluk girdi ve beni durup dururken sildiler. (Nişan söz vb. günlerime gelmemeleri ve beni tüm sosyal medyalardan silmeleri whatsaptaki gruptan çıkarmaları hiç birsebep yokken) kalan arkadaşlarım ise bir tartışma nedeniyle yollarımızı ayirdik simdi yapayalnız işsiz borçlu biri olarak hayatımın belkide en güzel cağında depresyonun dibine vurdum. Nişanlımı çok seviyorum bugüne kadar hiç bir şekilde onu küçük düşürecek birşey yapmadım bohcasından tutun sözüne kadar nişanına çeyizine kadar herşeyin en iyisini yapmaya çalıştım ve yapicam da. Ama hiç bir zaman memnun olmadi mutlu edemedim. Benim tek istediğim sabah uyandigim da yanımda onu görmekti herseyi bu uğurda yaptim ama o daha fazla şey istedi. Hep maddiyat düşündü. Ailem bana yardım etmediği için onlara karşı sinir ve kin dolu. Ailemi ben biliyorum ve şuan gerçekten annem de Babam da calismasina rağmen durumları gerçekten yok. Ben biliyorum hallerini. Şuan kına yerini, kına organizasyonunu tuttum fakat durumum olmadığı için kapora verebildim sadece onlara hepsini ödeyemedim maalesef. Eve kaç tane kağıt geldi borçlardan ötürü sayamadım desem yeridir. Ama ben aldığım üç kuruşluk işsizlik maaşının gününü bekliyorum ki gideyim nişanlıma damatligini alayım. Aslında beni seviyor biliyorum bugüne kadar da Hiç sevgilisi olmamış ama neden böyle davranıyor bilmiyorum. Aslında onun kızgınlığı bana değil aileme farkındayım ama ucu bana değiyor onlara olan kızgınlığını benden çıkarıyor hep onlara birşey diyemediği için. Geçen gün gelinlik bakmak için burada bulunan küçük bir şehire gidecekken yolda krediler ne oldu diye sordu bende aslında söylemek istemiyordum ama o sorunca yalan söylemek istemedim yanlış anlamasın diye. Bende kağıt geldiğini ihtarlar geldiğini söyledim. Napicaksin falan dedi dedim bilmiyorum elbet bir yol bulunacak. Sonra balayını sordu satın alalım artık diye. Bende dedim şuan durumun yok biliyorsun allah büyük bir kaç ay sonra düşünürüz belki düzelir dedim. Sonra bana aradan 15 dakika geçtikten sonra kredileri evlendikten sonra kapatırız dedi. Kendisi dedi bunu ben ağzımı bile açmadım. Bende tamam öyle yaparız dedim. Böyle dedim ve 2 dakika sonra ben senin kredini ödemek zorunda mıyım annen baban hiç birşey ödemiyor hiç yardım etmiyor benim annem dünyanın öbür ucuna gitti ben senin kinani ödemek zorunda mıyım organizasyonu ödemek zorunda mıyım demeye. Bende dedim Tamam sen ödeme elbet bir çaresini bulurum ben öderim tamam dedim. (Uzatmak istemedim çünkü bir kavga etsek en az 2 hafta sürer, özür dilemek onun için tabu asla özür dileyemez, gönül almayı bilmeyen kalp kırmayı çok güzel biliyor) sonra bana biz mobilyaları alalım evlendikten sonra takılarla öderiz dedi. Bende dedim ki ben de bir sürü beyaz eşya aldım bak daha da alacağım allah kısmet ederse mutfak eşyalarını, sizde elinizden geldikçe yapın elbet kalanını öderiz düğünden sonra dedim. Çünkü bunu beni kızdırmak için söylüyor. Biliyorum daha önce de konusu olmuştu çünkü. Ben ağlamaya başladım kendimi o kadar çaresiz hissettim ki. Allah kimsenin eline düşürmesin kimseye muhtaç etmesin kimseyi. Olaydan yarim saat sonra özürler diledi aileme olan kızgınlığı yüzünden öyle söylediğini benimle ilgisi olmadığını söyledi. Tamam dedim orda barıştık hiç birşey olmamış gibi gelinlik bakmaya devam ettik. Bir gelinlik beğendim ama fiyatı pahalı geldi (4000t) onun için geçen pazar istanbula gidecektik annem ben nişanlım. Annem allah için çok güzel pazarlık yapar. arkadasim cumartesi günü arkadaşlarıyla buluşmaya gitti bütün gün onlarlaydı. Ben bu konuda haksiz olduğumu biliyorum ama kendimi de dizginleyemiyorum. Ben arkadaşlarından biraz kıskanıyorum. ( paylaşamıyorum) ve o da arkadaşları da içki içmeyi çok seviyorlar. Tamam bende onunlayken bir iki birşeyler içerim birlikte de iceriz kendisi de arada 1 2 tane bira içer. Ama bir kez sahit oldum ve geberene kadar içiyorlar ayakta duramayacak kadar. O gün de bizim önceden planlanmış bir işimiz vardı.(Benim çeyizlerim onların şuan kullanılmayan yazlığına gidecekti benim evde yerim olmadığı için yazlıkta kışın kullanılmadığı için yazliklarinin bir odasını çeyiz odası yaptık) yani cumartesi günü sabahtan o işimizi halledecektik sonra arkadaşlarıyla yine buluşacaktı ama son dakika (cuma akşamı) bana sabahtan buluşacaklarını söyledi. Bende tamam dedim ama icim içimi yedi. Sonra kıyamadı herhalde sabah yine gelip çeyizlerimi arabaya doldurdu ve kendisi yazlığa bıraktı yine. Ben o gün ona karşı biraz tavırlıydım. Mesaj atmadım aramadım kendisi de bu tavrımı anlayıp bana ne mesaj ne arama hiç birini yapmadı. Hoş bende beklemedim zaten. Kızlar ben bu aralar bu yalnızlıktan ve evde kalmanın da vermiş olduğu kuruntudan zaten yalnız da hissettiğim den kıskandım arkadaşlarıyla olmasını ama kendime dr kızıyorum böyle hissettiğim için bunun nedeni ne olabilir nasıl başa çıkabilirim bilen yazsın allasen. Akşam saat 1 de beni arayıp yarın istanbula gidecek miyiz dedi (gelinlik bakmaya) bende evet dedim Tamam su saatte alırım sizi dedi tamam dedim kapattık. Ben aslında gitmeyelim derdim de Daha çok uzamasın dedim. Sonra bu mesajlar atti işte gitmeyelim desene de göriyim hani küssün ya bana falan filan . Bende tamam neyse yarın konuşuruz dedim biliyorum sarhoş ondan böyle konuşuyor. Yarın sabah o geçen begendigin gelinliği aliriz bitsin gitsin uğraştırma beni dedi. Tamam falan dedik sabah oldu ben isteidgimi belirttim ama bu uzattı da uzattı tamam diyorum yine çıkalım uzatmayalim gün bitmesin. Hayır diyor arkadaşlarıyla olan gününü mahvetmişim neden onlara karşı böyle düşünüyor muşum en sonunda beni delirtti ve arayıp ayrılalım o zaman dedi. Yanı gelinlik alacağım gün nişanlimdan ayrıldım. Böyle garip bir hayat. Gel takılarını al dedim toparlanayim gelir alırım dedi . Hâlâ gelmedi o günden beri de hiç konuşmadık ama ben bana o söylediklerini bu maddiyat bağlantısını onu memnun edememeyi asla mutlu olmamasını unutamıyorum. Tanışmada sözde nişan da hepsinde böyle göztaşı döktüm. Düğünüme çok var ama şimdiden başladım ağlamaya üzülmeye. Ailesini çok seviyorum en çok onlara üzülüyorum. O kadın bizim için gitti tee nerelere. Ama katlanamiyorum artık gücüm kalmadı. Anlayissiz bir insan anlatınca kendimi bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Ben başka bir şey anlatıyorum o başka bir konu hakkında cevap veriyor. Korkuyorum ilerisi için ama emeklerimin de çöp olmasını istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Elbet mesaj atar arar illa birşey yapar. Benim kafamda şuan ayrılık var ama kahroluyorum giden zamanim için ilmek ilmek ördüğüm iliskim için. Bugüne kadar herşey için iğnesine kadar düşünüp kafa patlattim aldığım herseyde alın teri var hepsini ben yaptım bugüne kadar çöp olmasını istemiyorum. Ayrılsak zil takıp oynayacak çok insan var .Ne yapmalıyım bana yol gösterin.
Kimseyle anne babası iyi diye evlenmeyin.ama maddi açıdan da kimle evlenseniz aynı sikintilari yasayacaksiniz.aileniz destek olamiyor.siz calismiyorsunuz.bu durumu tolere edemeyen bir nisanliniz var.soz Nisan vs de yüzüm gülmedi ağladım diyorsaniz evlenmeyin.en güzel olacak günleri zehir edecek insandan hayır gelmezMerhaba kadınlar kulübü üyeleri Biraz uzun ve karışık olabilir şimdiden herkese teşekkürler okuduğunuz için.
Kendimi hayatımın en kötü döneminde hissediyorum. İşim yok , arkadaşım yok ve daha bir sürü dert. Aslında kararlı ve hiç bir zaman yılmayan her zaman mücadele eden bir insanımdır. Ama kendimi artık tükenmiş hiç birşey yapmak istemeyen hiç birşey için gücü kalmamış hissediyorum. Nişanlıyım. 7 ay oldu nişanlanalı. Temmuz da düğünüm olacak-tı. Sanırım olmayacak. Nişanlım eğitimli, avrupanın yarısını gezmiş, en iyi okullarda okumuş ve hepsinden dereceyle mezun olmuş yaş olarakta olgun sayılacak (28) bir yaşta. Ben ise bazı sebeplerden ötürü çok istediği bölümü kazanıp çok iyi bir okulu kazanıp okuyamamış yıllardır öyle böyle yerlede çalışmış bir kızım.(24) Okula gidemedim ama şuan açıköğretim den istediğim bölümü okumaktayım. Nişanlımla 3 yıldır birlikteyiz dediğim gibi 7 aydır da nişanlıyız. Kayınvalidem ve kayinpederim bu dünyadaki en iyi insanlar diyebilirim. Ikisinde çok ama çok seviyorum allah onlardan razı olsun . Kayınvalidem 2 ay önce krizden ötürü 16 yıldır çalıştığı fabrikadan çıkarıldı. Ve yurtdışında bir ülkeye çalışmaya gitti. Şuan orda bir iş buldu ve kısa bir süre önce çalışmaya başladı. Gitmesinin asıl sebebi ise bizim evlenecek olmamız ve maddi açıdan paraya ihtiyacimiz olması. Ben evlenmeye karar verdiğimde aileme danıştım onların iznini aldım ve öyle adım attık. Fakat bugüne kadar bir kuruş bile yardımları olmadi bana. Herşeyi ben tek başım yaptım. Bir başıma kimseden destek almadan nişan düğünü yaptım. (Ben aslinda boyle olmasina gocunmuyorum ama nişanlım öyle değil.) haliyle kenarda köşede elbet bir birikimim vardı fakat yetmedi ve çok küçük bir miktar bile olsa kredi çektim. (3500 tl) nişanımda takılan takılarla borclarimi kapatmadım ve nasıl olsa çalışıyorum çalışarak öderim bana gelen parayla ileriye yönelik birşey yapayım dedim ve gittim evimiz için bütün beyaz eşyalarımızı aldım. (Buzdolabı, çamaşır makinesi, bulaşık m. , fırın ütü küçük ev aletleri ) nişanda takilan paranın tamamını oraya verdim üstüne birde küçük bir miktar borçlandım. Ama hepsi bitti çok şükür. Nisandan 2 ay sonra kriz nedeniyle işten cikarildim. Ve tüm borçlar krediler hepsiyle başbaşa kaldım. Onda da çok şükür işsizlik maaşıyla idare edebildim. Ama şuan haciz gelmek üzere. Nisan için çektiğim krediyi ödeyemedim. (Cunku işsizlik maaşıyla düğünüm için birşeyler yaptım) Küçük bir miktar ama allah kimseyi çaresiz bırakmasın. Olmayınca olmuyor işte. Her işi yaparım ama iş yok hala arıyorum inşallah bulacağım bir iş. Ailem krediyi ödeyip tekrar kullanmayı düşünüyor ama ben çalışmaya başlamadan kullanmak istemiyorum ödeyebilsem bile. Nişanlımı ise çok ama çok seviyorum bir sürü arkadaşım vardı ama çoğuyla nedenini bilmediğim bir sebeple aramıza soğukluk girdi ve beni durup dururken sildiler. (Nişan söz vb. günlerime gelmemeleri ve beni tüm sosyal medyalardan silmeleri whatsaptaki gruptan çıkarmaları hiç birsebep yokken) kalan arkadaşlarım ise bir tartışma nedeniyle yollarımızı ayirdik simdi yapayalnız işsiz borçlu biri olarak hayatımın belkide en güzel cağında depresyonun dibine vurdum. Nişanlımı çok seviyorum bugüne kadar hiç bir şekilde onu küçük düşürecek birşey yapmadım bohcasından tutun sözüne kadar nişanına çeyizine kadar herşeyin en iyisini yapmaya çalıştım ve yapicam da. Ama hiç bir zaman memnun olmadi mutlu edemedim. Benim tek istediğim sabah uyandigim da yanımda onu görmekti herseyi bu uğurda yaptim ama o daha fazla şey istedi. Hep maddiyat düşündü. Ailem bana yardım etmediği için onlara karşı sinir ve kin dolu. Ailemi ben biliyorum ve şuan gerçekten annem de Babam da calismasina rağmen durumları gerçekten yok. Ben biliyorum hallerini. Şuan kına yerini, kına organizasyonunu tuttum fakat durumum olmadığı için kapora verebildim sadece onlara hepsini ödeyemedim maalesef. Eve kaç tane kağıt geldi borçlardan ötürü sayamadım desem yeridir. Ama ben aldığım üç kuruşluk işsizlik maaşının gününü bekliyorum ki gideyim nişanlıma damatligini alayım. Aslında beni seviyor biliyorum bugüne kadar da Hiç sevgilisi olmamış ama neden böyle davranıyor bilmiyorum. Aslında onun kızgınlığı bana değil aileme farkındayım ama ucu bana değiyor onlara olan kızgınlığını benden çıkarıyor hep onlara birşey diyemediği için. Geçen gün gelinlik bakmak için burada bulunan küçük bir şehire gidecekken yolda krediler ne oldu diye sordu bende aslında söylemek istemiyordum ama o sorunca yalan söylemek istemedim yanlış anlamasın diye. Bende kağıt geldiğini ihtarlar geldiğini söyledim. Napicaksin falan dedi dedim bilmiyorum elbet bir yol bulunacak. Sonra balayını sordu satın alalım artık diye. Bende dedim şuan durumun yok biliyorsun allah büyük bir kaç ay sonra düşünürüz belki düzelir dedim. Sonra bana aradan 15 dakika geçtikten sonra kredileri evlendikten sonra kapatırız dedi. Kendisi dedi bunu ben ağzımı bile açmadım. Bende tamam öyle yaparız dedim. Böyle dedim ve 2 dakika sonra ben senin kredini ödemek zorunda mıyım annen baban hiç birşey ödemiyor hiç yardım etmiyor benim annem dünyanın öbür ucuna gitti ben senin kinani ödemek zorunda mıyım organizasyonu ödemek zorunda mıyım demeye. Bende dedim Tamam sen ödeme elbet bir çaresini bulurum ben öderim tamam dedim. (Uzatmak istemedim çünkü bir kavga etsek en az 2 hafta sürer, özür dilemek onun için tabu asla özür dileyemez, gönül almayı bilmeyen kalp kırmayı çok güzel biliyor) sonra bana biz mobilyaları alalım evlendikten sonra takılarla öderiz dedi. Bende dedim ki ben de bir sürü beyaz eşya aldım bak daha da alacağım allah kısmet ederse mutfak eşyalarını, sizde elinizden geldikçe yapın elbet kalanını öderiz düğünden sonra dedim. Çünkü bunu beni kızdırmak için söylüyor. Biliyorum daha önce de konusu olmuştu çünkü. Ben ağlamaya başladım kendimi o kadar çaresiz hissettim ki. Allah kimsenin eline düşürmesin kimseye muhtaç etmesin kimseyi. Olaydan yarim saat sonra özürler diledi aileme olan kızgınlığı yüzünden öyle söylediğini benimle ilgisi olmadığını söyledi. Tamam dedim orda barıştık hiç birşey olmamış gibi gelinlik bakmaya devam ettik. Bir gelinlik beğendim ama fiyatı pahalı geldi (4000t) onun için geçen pazar istanbula gidecektik annem ben nişanlım. Annem allah için çok güzel pazarlık yapar. arkadasim cumartesi günü arkadaşlarıyla buluşmaya gitti bütün gün onlarlaydı. Ben bu konuda haksiz olduğumu biliyorum ama kendimi de dizginleyemiyorum. Ben arkadaşlarından biraz kıskanıyorum. ( paylaşamıyorum) ve o da arkadaşları da içki içmeyi çok seviyorlar. Tamam bende onunlayken bir iki birşeyler içerim birlikte de iceriz kendisi de arada 1 2 tane bira içer. Ama bir kez sahit oldum ve geberene kadar içiyorlar ayakta duramayacak kadar. O gün de bizim önceden planlanmış bir işimiz vardı.(Benim çeyizlerim onların şuan kullanılmayan yazlığına gidecekti benim evde yerim olmadığı için yazlıkta kışın kullanılmadığı için yazliklarinin bir odasını çeyiz odası yaptık) yani cumartesi günü sabahtan o işimizi halledecektik sonra arkadaşlarıyla yine buluşacaktı ama son dakika (cuma akşamı) bana sabahtan buluşacaklarını söyledi. Bende tamam dedim ama icim içimi yedi. Sonra kıyamadı herhalde sabah yine gelip çeyizlerimi arabaya doldurdu ve kendisi yazlığa bıraktı yine. Ben o gün ona karşı biraz tavırlıydım. Mesaj atmadım aramadım kendisi de bu tavrımı anlayıp bana ne mesaj ne arama hiç birini yapmadı. Hoş bende beklemedim zaten. Kızlar ben bu aralar bu yalnızlıktan ve evde kalmanın da vermiş olduğu kuruntudan zaten yalnız da hissettiğim den kıskandım arkadaşlarıyla olmasını ama kendime dr kızıyorum böyle hissettiğim için bunun nedeni ne olabilir nasıl başa çıkabilirim bilen yazsın allasen. Akşam saat 1 de beni arayıp yarın istanbula gidecek miyiz dedi (gelinlik bakmaya) bende evet dedim Tamam su saatte alırım sizi dedi tamam dedim kapattık. Ben aslında gitmeyelim derdim de Daha çok uzamasın dedim. Sonra bu mesajlar atti işte gitmeyelim desene de göriyim hani küssün ya bana falan filan . Bende tamam neyse yarın konuşuruz dedim biliyorum sarhoş ondan böyle konuşuyor. Yarın sabah o geçen begendigin gelinliği aliriz bitsin gitsin uğraştırma beni dedi. Tamam falan dedik sabah oldu ben isteidgimi belirttim ama bu uzattı da uzattı tamam diyorum yine çıkalım uzatmayalim gün bitmesin. Hayır diyor arkadaşlarıyla olan gününü mahvetmişim neden onlara karşı böyle düşünüyor muşum en sonunda beni delirtti ve arayıp ayrılalım o zaman dedi. Yanı gelinlik alacağım gün nişanlimdan ayrıldım. Böyle garip bir hayat. Gel takılarını al dedim toparlanayim gelir alırım dedi . Hâlâ gelmedi o günden beri de hiç konuşmadık ama ben bana o söylediklerini bu maddiyat bağlantısını onu memnun edememeyi asla mutlu olmamasını unutamıyorum. Tanışmada sözde nişan da hepsinde böyle göztaşı döktüm. Düğünüme çok var ama şimdiden başladım ağlamaya üzülmeye. Ailesini çok seviyorum en çok onlara üzülüyorum. O kadın bizim için gitti tee nerelere. Ama katlanamiyorum artık gücüm kalmadı. Anlayissiz bir insan anlatınca kendimi bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Ben başka bir şey anlatıyorum o başka bir konu hakkında cevap veriyor. Korkuyorum ilerisi için ama emeklerimin de çöp olmasını istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Elbet mesaj atar arar illa birşey yapar. Benim kafamda şuan ayrılık var ama kahroluyorum giden zamanim için ilmek ilmek ördüğüm iliskim için. Bugüne kadar herşey için iğnesine kadar düşünüp kafa patlattim aldığım herseyde alın teri var hepsini ben yaptım bugüne kadar çöp olmasını istemiyorum. Ayrılsak zil takıp oynayacak çok insan var .Ne yapmalıyım bana yol gösterin.
+100000haciz durumuna düşmüş insanın kına ve kına organizasyonu ile işi ne?
dimi yaniHayatın çöp olacağına emeklerin çöp olsun
Aynen öyle çok haklısınız alıp karşıma beni böyle kabul et dicem elimden bu geliyor. Olmazsa kendi kaybeder çok fedakarlık yaptım onun için
nişanlınız adam olsa sizi zora sokmaz herşeyin lüksüne kaçmaz, belliki ailenizden destek yok duurmları da yok, kendi ailesininde iç açıcı bir durumu yokki annesi çalışmak için başka ülkeye gitmiş, neden bu kadar zorluyor??Merhaba kadınlar kulübü üyeleri Biraz uzun ve karışık olabilir şimdiden herkese teşekkürler okuduğunuz için.
Kendimi hayatımın en kötü döneminde hissediyorum. İşim yok , arkadaşım yok ve daha bir sürü dert. Aslında kararlı ve hiç bir zaman yılmayan her zaman mücadele eden bir insanımdır. Ama kendimi artık tükenmiş hiç birşey yapmak istemeyen hiç birşey için gücü kalmamış hissediyorum. Nişanlıyım. 7 ay oldu nişanlanalı. Temmuz da düğünüm olacak-tı. Sanırım olmayacak. Nişanlım eğitimli, avrupanın yarısını gezmiş, en iyi okullarda okumuş ve hepsinden dereceyle mezun olmuş yaş olarakta olgun sayılacak (28) bir yaşta. Ben ise bazı sebeplerden ötürü çok istediği bölümü kazanıp çok iyi bir okulu kazanıp okuyamamış yıllardır öyle böyle yerlede çalışmış bir kızım.(24) Okula gidemedim ama şuan açıköğretim den istediğim bölümü okumaktayım. Nişanlımla 3 yıldır birlikteyiz dediğim gibi 7 aydır da nişanlıyız. Kayınvalidem ve kayinpederim bu dünyadaki en iyi insanlar diyebilirim. Ikisinde çok ama çok seviyorum allah onlardan razı olsun . Kayınvalidem 2 ay önce krizden ötürü 16 yıldır çalıştığı fabrikadan çıkarıldı. Ve yurtdışında bir ülkeye çalışmaya gitti. Şuan orda bir iş buldu ve kısa bir süre önce çalışmaya başladı. Gitmesinin asıl sebebi ise bizim evlenecek olmamız ve maddi açıdan paraya ihtiyacimiz olması. Ben evlenmeye karar verdiğimde aileme danıştım onların iznini aldım ve öyle adım attık. Fakat bugüne kadar bir kuruş bile yardımları olmadi bana. Herşeyi ben tek başım yaptım. Bir başıma kimseden destek almadan nişan düğünü yaptım. (Ben aslinda boyle olmasina gocunmuyorum ama nişanlım öyle değil.) haliyle kenarda köşede elbet bir birikimim vardı fakat yetmedi ve çok küçük bir miktar bile olsa kredi çektim. (3500 tl) nişanımda takılan takılarla borclarimi kapatmadım ve nasıl olsa çalışıyorum çalışarak öderim bana gelen parayla ileriye yönelik birşey yapayım dedim ve gittim evimiz için bütün beyaz eşyalarımızı aldım. (Buzdolabı, çamaşır makinesi, bulaşık m. , fırın ütü küçük ev aletleri ) nişanda takilan paranın tamamını oraya verdim üstüne birde küçük bir miktar borçlandım. Ama hepsi bitti çok şükür. Nisandan 2 ay sonra kriz nedeniyle işten cikarildim. Ve tüm borçlar krediler hepsiyle başbaşa kaldım. Onda da çok şükür işsizlik maaşıyla idare edebildim. Ama şuan haciz gelmek üzere. Nisan için çektiğim krediyi ödeyemedim. (Cunku işsizlik maaşıyla düğünüm için birşeyler yaptım) Küçük bir miktar ama allah kimseyi çaresiz bırakmasın. Olmayınca olmuyor işte. Her işi yaparım ama iş yok hala arıyorum inşallah bulacağım bir iş. Ailem krediyi ödeyip tekrar kullanmayı düşünüyor ama ben çalışmaya başlamadan kullanmak istemiyorum ödeyebilsem bile. Nişanlımı ise çok ama çok seviyorum bir sürü arkadaşım vardı ama çoğuyla nedenini bilmediğim bir sebeple aramıza soğukluk girdi ve beni durup dururken sildiler. (Nişan söz vb. günlerime gelmemeleri ve beni tüm sosyal medyalardan silmeleri whatsaptaki gruptan çıkarmaları hiç birsebep yokken) kalan arkadaşlarım ise bir tartışma nedeniyle yollarımızı ayirdik simdi yapayalnız işsiz borçlu biri olarak hayatımın belkide en güzel cağında depresyonun dibine vurdum. Nişanlımı çok seviyorum bugüne kadar hiç bir şekilde onu küçük düşürecek birşey yapmadım bohcasından tutun sözüne kadar nişanına çeyizine kadar herşeyin en iyisini yapmaya çalıştım ve yapicam da. Ama hiç bir zaman memnun olmadi mutlu edemedim. Benim tek istediğim sabah uyandigim da yanımda onu görmekti herseyi bu uğurda yaptim ama o daha fazla şey istedi. Hep maddiyat düşündü. Ailem bana yardım etmediği için onlara karşı sinir ve kin dolu. Ailemi ben biliyorum ve şuan gerçekten annem de Babam da calismasina rağmen durumları gerçekten yok. Ben biliyorum hallerini. Şuan kına yerini, kına organizasyonunu tuttum fakat durumum olmadığı için kapora verebildim sadece onlara hepsini ödeyemedim maalesef. Eve kaç tane kağıt geldi borçlardan ötürü sayamadım desem yeridir. Ama ben aldığım üç kuruşluk işsizlik maaşının gününü bekliyorum ki gideyim nişanlıma damatligini alayım. Aslında beni seviyor biliyorum bugüne kadar da Hiç sevgilisi olmamış ama neden böyle davranıyor bilmiyorum. Aslında onun kızgınlığı bana değil aileme farkındayım ama ucu bana değiyor onlara olan kızgınlığını benden çıkarıyor hep onlara birşey diyemediği için. Geçen gün gelinlik bakmak için burada bulunan küçük bir şehire gidecekken yolda krediler ne oldu diye sordu bende aslında söylemek istemiyordum ama o sorunca yalan söylemek istemedim yanlış anlamasın diye. Bende kağıt geldiğini ihtarlar geldiğini söyledim. Napicaksin falan dedi dedim bilmiyorum elbet bir yol bulunacak. Sonra balayını sordu satın alalım artık diye. Bende dedim şuan durumun yok biliyorsun allah büyük bir kaç ay sonra düşünürüz belki düzelir dedim. Sonra bana aradan 15 dakika geçtikten sonra kredileri evlendikten sonra kapatırız dedi. Kendisi dedi bunu ben ağzımı bile açmadım. Bende tamam öyle yaparız dedim. Böyle dedim ve 2 dakika sonra ben senin kredini ödemek zorunda mıyım annen baban hiç birşey ödemiyor hiç yardım etmiyor benim annem dünyanın öbür ucuna gitti ben senin kinani ödemek zorunda mıyım organizasyonu ödemek zorunda mıyım demeye. Bende dedim Tamam sen ödeme elbet bir çaresini bulurum ben öderim tamam dedim. (Uzatmak istemedim çünkü bir kavga etsek en az 2 hafta sürer, özür dilemek onun için tabu asla özür dileyemez, gönül almayı bilmeyen kalp kırmayı çok güzel biliyor) sonra bana biz mobilyaları alalım evlendikten sonra takılarla öderiz dedi. Bende dedim ki ben de bir sürü beyaz eşya aldım bak daha da alacağım allah kısmet ederse mutfak eşyalarını, sizde elinizden geldikçe yapın elbet kalanını öderiz düğünden sonra dedim. Çünkü bunu beni kızdırmak için söylüyor. Biliyorum daha önce de konusu olmuştu çünkü. Ben ağlamaya başladım kendimi o kadar çaresiz hissettim ki. Allah kimsenin eline düşürmesin kimseye muhtaç etmesin kimseyi. Olaydan yarim saat sonra özürler diledi aileme olan kızgınlığı yüzünden öyle söylediğini benimle ilgisi olmadığını söyledi. Tamam dedim orda barıştık hiç birşey olmamış gibi gelinlik bakmaya devam ettik. Bir gelinlik beğendim ama fiyatı pahalı geldi (4000t) onun için geçen pazar istanbula gidecektik annem ben nişanlım. Annem allah için çok güzel pazarlık yapar. arkadasim cumartesi günü arkadaşlarıyla buluşmaya gitti bütün gün onlarlaydı. Ben bu konuda haksiz olduğumu biliyorum ama kendimi de dizginleyemiyorum. Ben arkadaşlarından biraz kıskanıyorum. ( paylaşamıyorum) ve o da arkadaşları da içki içmeyi çok seviyorlar. Tamam bende onunlayken bir iki birşeyler içerim birlikte de iceriz kendisi de arada 1 2 tane bira içer. Ama bir kez sahit oldum ve geberene kadar içiyorlar ayakta duramayacak kadar. O gün de bizim önceden planlanmış bir işimiz vardı.(Benim çeyizlerim onların şuan kullanılmayan yazlığına gidecekti benim evde yerim olmadığı için yazlıkta kışın kullanılmadığı için yazliklarinin bir odasını çeyiz odası yaptık) yani cumartesi günü sabahtan o işimizi halledecektik sonra arkadaşlarıyla yine buluşacaktı ama son dakika (cuma akşamı) bana sabahtan buluşacaklarını söyledi. Bende tamam dedim ama icim içimi yedi. Sonra kıyamadı herhalde sabah yine gelip çeyizlerimi arabaya doldurdu ve kendisi yazlığa bıraktı yine. Ben o gün ona karşı biraz tavırlıydım. Mesaj atmadım aramadım kendisi de bu tavrımı anlayıp bana ne mesaj ne arama hiç birini yapmadı. Hoş bende beklemedim zaten. Kızlar ben bu aralar bu yalnızlıktan ve evde kalmanın da vermiş olduğu kuruntudan zaten yalnız da hissettiğim den kıskandım arkadaşlarıyla olmasını ama kendime dr kızıyorum böyle hissettiğim için bunun nedeni ne olabilir nasıl başa çıkabilirim bilen yazsın allasen. Akşam saat 1 de beni arayıp yarın istanbula gidecek miyiz dedi (gelinlik bakmaya) bende evet dedim Tamam su saatte alırım sizi dedi tamam dedim kapattık. Ben aslında gitmeyelim derdim de Daha çok uzamasın dedim. Sonra bu mesajlar atti işte gitmeyelim desene de göriyim hani küssün ya bana falan filan . Bende tamam neyse yarın konuşuruz dedim biliyorum sarhoş ondan böyle konuşuyor. Yarın sabah o geçen begendigin gelinliği aliriz bitsin gitsin uğraştırma beni dedi. Tamam falan dedik sabah oldu ben isteidgimi belirttim ama bu uzattı da uzattı tamam diyorum yine çıkalım uzatmayalim gün bitmesin. Hayır diyor arkadaşlarıyla olan gününü mahvetmişim neden onlara karşı böyle düşünüyor muşum en sonunda beni delirtti ve arayıp ayrılalım o zaman dedi. Yanı gelinlik alacağım gün nişanlimdan ayrıldım. Böyle garip bir hayat. Gel takılarını al dedim toparlanayim gelir alırım dedi . Hâlâ gelmedi o günden beri de hiç konuşmadık ama ben bana o söylediklerini bu maddiyat bağlantısını onu memnun edememeyi asla mutlu olmamasını unutamıyorum. Tanışmada sözde nişan da hepsinde böyle göztaşı döktüm. Düğünüme çok var ama şimdiden başladım ağlamaya üzülmeye. Ailesini çok seviyorum en çok onlara üzülüyorum. O kadın bizim için gitti tee nerelere. Ama katlanamiyorum artık gücüm kalmadı. Anlayissiz bir insan anlatınca kendimi bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Ben başka bir şey anlatıyorum o başka bir konu hakkında cevap veriyor. Korkuyorum ilerisi için ama emeklerimin de çöp olmasını istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Elbet mesaj atar arar illa birşey yapar. Benim kafamda şuan ayrılık var ama kahroluyorum giden zamanim için ilmek ilmek ördüğüm iliskim için. Bugüne kadar herşey için iğnesine kadar düşünüp kafa patlattim aldığım herseyde alın teri var hepsini ben yaptım bugüne kadar çöp olmasını istemiyorum. Ayrılsak zil takıp oynayacak çok insan var .Ne yapmalıyım bana yol gösterin.
ne guzel soylemissiniz. Cogu kisi bu sekilde evleniyor bence. 4 yilimi verdim, cok emek verdim vs seklinde...Emeklerim emeklerim derken, geleceğiniz çöp olmasın?
Konunun yarısına kadar gelebildim okurkenMerhaba kadınlar kulübü üyeleri Biraz uzun ve karışık olabilir şimdiden herkese teşekkürler okuduğunuz için.
Kendimi hayatımın en kötü döneminde hissediyorum. İşim yok , arkadaşım yok ve daha bir sürü dert. Aslında kararlı ve hiç bir zaman yılmayan her zaman mücadele eden bir insanımdır. Ama kendimi artık tükenmiş hiç birşey yapmak istemeyen hiç birşey için gücü kalmamış hissediyorum. Nişanlıyım. 7 ay oldu nişanlanalı. Temmuz da düğünüm olacak-tı. Sanırım olmayacak. Nişanlım eğitimli, avrupanın yarısını gezmiş, en iyi okullarda okumuş ve hepsinden dereceyle mezun olmuş yaş olarakta olgun sayılacak (28) bir yaşta. Ben ise bazı sebeplerden ötürü çok istediği bölümü kazanıp çok iyi bir okulu kazanıp okuyamamış yıllardır öyle böyle yerlede çalışmış bir kızım.(24) Okula gidemedim ama şuan açıköğretim den istediğim bölümü okumaktayım. Nişanlımla 3 yıldır birlikteyiz dediğim gibi 7 aydır da nişanlıyız. Kayınvalidem ve kayinpederim bu dünyadaki en iyi insanlar diyebilirim. Ikisinde çok ama çok seviyorum allah onlardan razı olsun . Kayınvalidem 2 ay önce krizden ötürü 16 yıldır çalıştığı fabrikadan çıkarıldı. Ve yurtdışında bir ülkeye çalışmaya gitti. Şuan orda bir iş buldu ve kısa bir süre önce çalışmaya başladı. Gitmesinin asıl sebebi ise bizim evlenecek olmamız ve maddi açıdan paraya ihtiyacimiz olması. Ben evlenmeye karar verdiğimde aileme danıştım onların iznini aldım ve öyle adım attık. Fakat bugüne kadar bir kuruş bile yardımları olmadi bana. Herşeyi ben tek başım yaptım. Bir başıma kimseden destek almadan nişan düğünü yaptım. (Ben aslinda boyle olmasina gocunmuyorum ama nişanlım öyle değil.) haliyle kenarda köşede elbet bir birikimim vardı fakat yetmedi ve çok küçük bir miktar bile olsa kredi çektim. (3500 tl) nişanımda takılan takılarla borclarimi kapatmadım ve nasıl olsa çalışıyorum çalışarak öderim bana gelen parayla ileriye yönelik birşey yapayım dedim ve gittim evimiz için bütün beyaz eşyalarımızı aldım. (Buzdolabı, çamaşır makinesi, bulaşık m. , fırın ütü küçük ev aletleri ) nişanda takilan paranın tamamını oraya verdim üstüne birde küçük bir miktar borçlandım. Ama hepsi bitti çok şükür. Nisandan 2 ay sonra kriz nedeniyle işten cikarildim. Ve tüm borçlar krediler hepsiyle başbaşa kaldım. Onda da çok şükür işsizlik maaşıyla idare edebildim. Ama şuan haciz gelmek üzere. Nisan için çektiğim krediyi ödeyemedim. (Cunku işsizlik maaşıyla düğünüm için birşeyler yaptım) Küçük bir miktar ama allah kimseyi çaresiz bırakmasın. Olmayınca olmuyor işte. Her işi yaparım ama iş yok hala arıyorum inşallah bulacağım bir iş. Ailem krediyi ödeyip tekrar kullanmayı düşünüyor ama ben çalışmaya başlamadan kullanmak istemiyorum ödeyebilsem bile. Nişanlımı ise çok ama çok seviyorum bir sürü arkadaşım vardı ama çoğuyla nedenini bilmediğim bir sebeple aramıza soğukluk girdi ve beni durup dururken sildiler. (Nişan söz vb. günlerime gelmemeleri ve beni tüm sosyal medyalardan silmeleri whatsaptaki gruptan çıkarmaları hiç birsebep yokken) kalan arkadaşlarım ise bir tartışma nedeniyle yollarımızı ayirdik simdi yapayalnız işsiz borçlu biri olarak hayatımın belkide en güzel cağında depresyonun dibine vurdum. Nişanlımı çok seviyorum bugüne kadar hiç bir şekilde onu küçük düşürecek birşey yapmadım bohcasından tutun sözüne kadar nişanına çeyizine kadar herşeyin en iyisini yapmaya çalıştım ve yapicam da. Ama hiç bir zaman memnun olmadi mutlu edemedim. Benim tek istediğim sabah uyandigim da yanımda onu görmekti herseyi bu uğurda yaptim ama o daha fazla şey istedi. Hep maddiyat düşündü. Ailem bana yardım etmediği için onlara karşı sinir ve kin dolu. Ailemi ben biliyorum ve şuan gerçekten annem de Babam da calismasina rağmen durumları gerçekten yok. Ben biliyorum hallerini. Şuan kına yerini, kına organizasyonunu tuttum fakat durumum olmadığı için kapora verebildim sadece onlara hepsini ödeyemedim maalesef. Eve kaç tane kağıt geldi borçlardan ötürü sayamadım desem yeridir. Ama ben aldığım üç kuruşluk işsizlik maaşının gününü bekliyorum ki gideyim nişanlıma damatligini alayım. Aslında beni seviyor biliyorum bugüne kadar da Hiç sevgilisi olmamış ama neden böyle davranıyor bilmiyorum. Aslında onun kızgınlığı bana değil aileme farkındayım ama ucu bana değiyor onlara olan kızgınlığını benden çıkarıyor hep onlara birşey diyemediği için. Geçen gün gelinlik bakmak için burada bulunan küçük bir şehire gidecekken yolda krediler ne oldu diye sordu bende aslında söylemek istemiyordum ama o sorunca yalan söylemek istemedim yanlış anlamasın diye. Bende kağıt geldiğini ihtarlar geldiğini söyledim. Napicaksin falan dedi dedim bilmiyorum elbet bir yol bulunacak. Sonra balayını sordu satın alalım artık diye. Bende dedim şuan durumun yok biliyorsun allah büyük bir kaç ay sonra düşünürüz belki düzelir dedim. Sonra bana aradan 15 dakika geçtikten sonra kredileri evlendikten sonra kapatırız dedi. Kendisi dedi bunu ben ağzımı bile açmadım. Bende tamam öyle yaparız dedim. Böyle dedim ve 2 dakika sonra ben senin kredini ödemek zorunda mıyım annen baban hiç birşey ödemiyor hiç yardım etmiyor benim annem dünyanın öbür ucuna gitti ben senin kinani ödemek zorunda mıyım organizasyonu ödemek zorunda mıyım demeye. Bende dedim Tamam sen ödeme elbet bir çaresini bulurum ben öderim tamam dedim. (Uzatmak istemedim çünkü bir kavga etsek en az 2 hafta sürer, özür dilemek onun için tabu asla özür dileyemez, gönül almayı bilmeyen kalp kırmayı çok güzel biliyor) sonra bana biz mobilyaları alalım evlendikten sonra takılarla öderiz dedi. Bende dedim ki ben de bir sürü beyaz eşya aldım bak daha da alacağım allah kısmet ederse mutfak eşyalarını, sizde elinizden geldikçe yapın elbet kalanını öderiz düğünden sonra dedim. Çünkü bunu beni kızdırmak için söylüyor. Biliyorum daha önce de konusu olmuştu çünkü. Ben ağlamaya başladım kendimi o kadar çaresiz hissettim ki. Allah kimsenin eline düşürmesin kimseye muhtaç etmesin kimseyi. Olaydan yarim saat sonra özürler diledi aileme olan kızgınlığı yüzünden öyle söylediğini benimle ilgisi olmadığını söyledi. Tamam dedim orda barıştık hiç birşey olmamış gibi gelinlik bakmaya devam ettik. Bir gelinlik beğendim ama fiyatı pahalı geldi (4000t) onun için geçen pazar istanbula gidecektik annem ben nişanlım. Annem allah için çok güzel pazarlık yapar. arkadasim cumartesi günü arkadaşlarıyla buluşmaya gitti bütün gün onlarlaydı. Ben bu konuda haksiz olduğumu biliyorum ama kendimi de dizginleyemiyorum. Ben arkadaşlarından biraz kıskanıyorum. ( paylaşamıyorum) ve o da arkadaşları da içki içmeyi çok seviyorlar. Tamam bende onunlayken bir iki birşeyler içerim birlikte de iceriz kendisi de arada 1 2 tane bira içer. Ama bir kez sahit oldum ve geberene kadar içiyorlar ayakta duramayacak kadar. O gün de bizim önceden planlanmış bir işimiz vardı.(Benim çeyizlerim onların şuan kullanılmayan yazlığına gidecekti benim evde yerim olmadığı için yazlıkta kışın kullanılmadığı için yazliklarinin bir odasını çeyiz odası yaptık) yani cumartesi günü sabahtan o işimizi halledecektik sonra arkadaşlarıyla yine buluşacaktı ama son dakika (cuma akşamı) bana sabahtan buluşacaklarını söyledi. Bende tamam dedim ama icim içimi yedi. Sonra kıyamadı herhalde sabah yine gelip çeyizlerimi arabaya doldurdu ve kendisi yazlığa bıraktı yine. Ben o gün ona karşı biraz tavırlıydım. Mesaj atmadım aramadım kendisi de bu tavrımı anlayıp bana ne mesaj ne arama hiç birini yapmadı. Hoş bende beklemedim zaten. Kızlar ben bu aralar bu yalnızlıktan ve evde kalmanın da vermiş olduğu kuruntudan zaten yalnız da hissettiğim den kıskandım arkadaşlarıyla olmasını ama kendime dr kızıyorum böyle hissettiğim için bunun nedeni ne olabilir nasıl başa çıkabilirim bilen yazsın allasen. Akşam saat 1 de beni arayıp yarın istanbula gidecek miyiz dedi (gelinlik bakmaya) bende evet dedim Tamam su saatte alırım sizi dedi tamam dedim kapattık. Ben aslında gitmeyelim derdim de Daha çok uzamasın dedim. Sonra bu mesajlar atti işte gitmeyelim desene de göriyim hani küssün ya bana falan filan . Bende tamam neyse yarın konuşuruz dedim biliyorum sarhoş ondan böyle konuşuyor. Yarın sabah o geçen begendigin gelinliği aliriz bitsin gitsin uğraştırma beni dedi. Tamam falan dedik sabah oldu ben isteidgimi belirttim ama bu uzattı da uzattı tamam diyorum yine çıkalım uzatmayalim gün bitmesin. Hayır diyor arkadaşlarıyla olan gününü mahvetmişim neden onlara karşı böyle düşünüyor muşum en sonunda beni delirtti ve arayıp ayrılalım o zaman dedi. Yanı gelinlik alacağım gün nişanlimdan ayrıldım. Böyle garip bir hayat. Gel takılarını al dedim toparlanayim gelir alırım dedi . Hâlâ gelmedi o günden beri de hiç konuşmadık ama ben bana o söylediklerini bu maddiyat bağlantısını onu memnun edememeyi asla mutlu olmamasını unutamıyorum. Tanışmada sözde nişan da hepsinde böyle göztaşı döktüm. Düğünüme çok var ama şimdiden başladım ağlamaya üzülmeye. Ailesini çok seviyorum en çok onlara üzülüyorum. O kadın bizim için gitti tee nerelere. Ama katlanamiyorum artık gücüm kalmadı. Anlayissiz bir insan anlatınca kendimi bir kulağından giriyor diğerinden çıkıyor. Ben başka bir şey anlatıyorum o başka bir konu hakkında cevap veriyor. Korkuyorum ilerisi için ama emeklerimin de çöp olmasını istemiyorum. Sizce ne yapmalıyım? Elbet mesaj atar arar illa birşey yapar. Benim kafamda şuan ayrılık var ama kahroluyorum giden zamanim için ilmek ilmek ördüğüm iliskim için. Bugüne kadar herşey için iğnesine kadar düşünüp kafa patlattim aldığım herseyde alın teri var hepsini ben yaptım bugüne kadar çöp olmasını istemiyorum. Ayrılsak zil takıp oynayacak çok insan var .Ne yapmalıyım bana yol gösterin.