- 18 Mayıs 2017
- 55
- 8
- 1
- 40
Selamlar nereden baslasam bilmiyorum. Burayi 7-8 aydan beri takipteyim. İlk takip etme nedenimle simdi yazacagim konu ayni. yargilanacaimi biliyorum ama vicdanimin sesi artik susmuyor. birileriyle paylasmak istiyorum.
esimle 2010 yilinda yazin tanistik. yurtdisinda master yapiyordu o dönem ve döndügünde nisan yapip, 2012 yilinda da evlendik. evlendikten sonra ise 3 yil türkiyede yasadik. Tabii esim hiiiic memnun degildi. ne ortamdan, ne is yerinden, ne imkanlardan. sonralari esim buralarda yapamiycam dedi tutturdu master yaptigi ülkeye yerleselim diye. ben aileme bagliyim dedikce o gidelim dedi. neyse uzamasin kisa kesiyorum catismalar yasadik fikir acisindan ama sonunda ikna oldum ve 2015 basinda kendimi burada buldum.
Zaten her sey bu noktadan sonra degisti.
Esim yabanci bir sirkete girdi, epey yüksek bir maas aldi, statüsü de iyiydi ama böyle sirketlerin de kendince bir adabi oluyor iste. hafta sonu oldu mu eslerle komsu ülkelere seyahatler düzenliyorlardi, partilere katiliyorlardi veya is yemekleri oluyordu ama ben bir türlü o ortama adapte olamadim. n fazla birkaç kere gittim böyle ortamlara.
Esim israrla oradan oraya sürüklese de ona ayak uyduramadim en sonunda adam is arkadaslariyla hergün publara cikip icen bir adam haline geldi. haliyle is yogunlugu, arkadaslari derken ben iyice yalnizlastim. buarada buraya gelince is bulamadigim icin evdeydim hep.
baktim olmuyor bir kursa girdim burada. oraya gidip gelmeye basladim. birkac güzel arkadas da edindim hatta. biriyle ise cok yakindik. resim kursuydu, bazen malzeme unuturdum o verirdi, bazen bir seyi yanlis yapardim diyelim hemen o yardimci olurdu vs vs derken bizim arkadasligimiz istemedigim kadar fazla yakinlasmaya döndü. artik kurslara yetmedik, birbirimize gider gelir olduk ama hala ben arkadastan ötesini düsünmedim. yani yargilansin istemiyorum ama arkadasim bir kadindi zaten bu yüzden baska bisey düsünmedim ama düsünmediklerim bir bir basima geldi.
her sey bir gün evde karsilikli kahve icerken basladi. arkadasim durduk yere el sakalari yapmaya basladi. yakinlgiina verdim ama yabancilarda böyle seylerin olmadigini da biliyorum bir yandan. neyse bana laf arasi cok cool, cok cekicisin dedi ayni böyle. kaldim karsisinda beni görseniz pijama daginik topuzz ötesine gecmis biri degilim yani. dalga mi geciyorsun dedim, hayir dedi. sonra konuyu degistirdi neyse gitmeye yakin kapidan ugurlarken birden dudagimin kenarindan öptü beni. ben bunun ardindan kapiyi sertce carpip 1 hafta görüsmedim kendisiyle. beni yanlis anladini falan söyledim hatta.
bir hafta sonunda bir yerde bulusmayi teklif etti, utana sikila gittim. orada itiraf etti ne varsa... iste hic ummazdim ama gercekten senden hoslaniyorum dedi ben birsey diyemedim. dalga geciyorsun demi falan yaptim cok ciddiydi. kizlar bir süre kendisiyle görüsmedim, alakami kestim ama o hep yazdi, aradi, evime kapima geldi.
ama bir noktadan sonra bagimlilik mi dersiniz nedir, 2 ay sonunda onunla bulusmusken buldum yine kendimi ve artik bir seyler farkli gelisti aramizda. kiskanmalar bile oluyordu, geceleri gizli mesajlasmalar, kursta yan yana durmalar... hatta hocanin bile ilgisini cekmistik yakinligmizla. yani resmen flört ediyorduk ve suan sanirim flörtün de ilerisi durumdayiz.
ama icim yangin yeri gibi eve gelince cöküyorum, hayat sifirlaniyor gibi, omuzlarim bile vicdan yükümün altinda düsüyor. esimi seviyorum ama o arkadasimdan kopamiyorum. öyle ikilemdeyim ki öyle cikmaz bir sokaga girmisim ki cikamiyorum. ikisiyle de mutluyum resmen. ikisini de birakamiyorum. böyle olmaz biliyorum ama kendimi durduramiyorum. artik birine bunu itiraf etmek istedim. sucumun hatamin farkindayim ama napacagim bilmiyorum, biri bir ilac verse her sey gecse ne kadar iyi gelecek anlatamam size
ek olarak: arkadasimla aramda cinsel bir sey olmadi lütfen oraya cekmeyin öyle bir sey yok aramizda. mesajlasir, bulusur, iki sevgili gibi sarılır gezer tozariz o kadar
esimle 2010 yilinda yazin tanistik. yurtdisinda master yapiyordu o dönem ve döndügünde nisan yapip, 2012 yilinda da evlendik. evlendikten sonra ise 3 yil türkiyede yasadik. Tabii esim hiiiic memnun degildi. ne ortamdan, ne is yerinden, ne imkanlardan. sonralari esim buralarda yapamiycam dedi tutturdu master yaptigi ülkeye yerleselim diye. ben aileme bagliyim dedikce o gidelim dedi. neyse uzamasin kisa kesiyorum catismalar yasadik fikir acisindan ama sonunda ikna oldum ve 2015 basinda kendimi burada buldum.
Zaten her sey bu noktadan sonra degisti.
Esim yabanci bir sirkete girdi, epey yüksek bir maas aldi, statüsü de iyiydi ama böyle sirketlerin de kendince bir adabi oluyor iste. hafta sonu oldu mu eslerle komsu ülkelere seyahatler düzenliyorlardi, partilere katiliyorlardi veya is yemekleri oluyordu ama ben bir türlü o ortama adapte olamadim. n fazla birkaç kere gittim böyle ortamlara.
Esim israrla oradan oraya sürüklese de ona ayak uyduramadim en sonunda adam is arkadaslariyla hergün publara cikip icen bir adam haline geldi. haliyle is yogunlugu, arkadaslari derken ben iyice yalnizlastim. buarada buraya gelince is bulamadigim icin evdeydim hep.
baktim olmuyor bir kursa girdim burada. oraya gidip gelmeye basladim. birkac güzel arkadas da edindim hatta. biriyle ise cok yakindik. resim kursuydu, bazen malzeme unuturdum o verirdi, bazen bir seyi yanlis yapardim diyelim hemen o yardimci olurdu vs vs derken bizim arkadasligimiz istemedigim kadar fazla yakinlasmaya döndü. artik kurslara yetmedik, birbirimize gider gelir olduk ama hala ben arkadastan ötesini düsünmedim. yani yargilansin istemiyorum ama arkadasim bir kadindi zaten bu yüzden baska bisey düsünmedim ama düsünmediklerim bir bir basima geldi.
her sey bir gün evde karsilikli kahve icerken basladi. arkadasim durduk yere el sakalari yapmaya basladi. yakinlgiina verdim ama yabancilarda böyle seylerin olmadigini da biliyorum bir yandan. neyse bana laf arasi cok cool, cok cekicisin dedi ayni böyle. kaldim karsisinda beni görseniz pijama daginik topuzz ötesine gecmis biri degilim yani. dalga mi geciyorsun dedim, hayir dedi. sonra konuyu degistirdi neyse gitmeye yakin kapidan ugurlarken birden dudagimin kenarindan öptü beni. ben bunun ardindan kapiyi sertce carpip 1 hafta görüsmedim kendisiyle. beni yanlis anladini falan söyledim hatta.
bir hafta sonunda bir yerde bulusmayi teklif etti, utana sikila gittim. orada itiraf etti ne varsa... iste hic ummazdim ama gercekten senden hoslaniyorum dedi ben birsey diyemedim. dalga geciyorsun demi falan yaptim cok ciddiydi. kizlar bir süre kendisiyle görüsmedim, alakami kestim ama o hep yazdi, aradi, evime kapima geldi.
ama bir noktadan sonra bagimlilik mi dersiniz nedir, 2 ay sonunda onunla bulusmusken buldum yine kendimi ve artik bir seyler farkli gelisti aramizda. kiskanmalar bile oluyordu, geceleri gizli mesajlasmalar, kursta yan yana durmalar... hatta hocanin bile ilgisini cekmistik yakinligmizla. yani resmen flört ediyorduk ve suan sanirim flörtün de ilerisi durumdayiz.
ama icim yangin yeri gibi eve gelince cöküyorum, hayat sifirlaniyor gibi, omuzlarim bile vicdan yükümün altinda düsüyor. esimi seviyorum ama o arkadasimdan kopamiyorum. öyle ikilemdeyim ki öyle cikmaz bir sokaga girmisim ki cikamiyorum. ikisiyle de mutluyum resmen. ikisini de birakamiyorum. böyle olmaz biliyorum ama kendimi durduramiyorum. artik birine bunu itiraf etmek istedim. sucumun hatamin farkindayim ama napacagim bilmiyorum, biri bir ilac verse her sey gecse ne kadar iyi gelecek anlatamam size
ek olarak: arkadasimla aramda cinsel bir sey olmadi lütfen oraya cekmeyin öyle bir sey yok aramizda. mesajlasir, bulusur, iki sevgili gibi sarılır gezer tozariz o kadar
Son düzenleme: