myadesmom
Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
tek ayak cezası
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
- 14 Ekim 2014
- 6.987
- 7.290
- 198
merhaba...
Bir gün bu konuyu açacağımı biliyordum ama işler bu kadar ciddiye bindiğinde ne hissedilir tahmin edemiyordum...
Konuyu okumaya başlayanlar için baştan söyleyeyim kısa bir özet değil uzun bir iç dökme olacak...
4,5 sene önce 6 aylık flört ve birlikte yaşama evresinden sonra evlendik.. çok hızlı oldu zaten şu 5 senede yaşadıklarımı insanlar 10 seneye ancak sığdırabilirler bence...
sevgiliyken de nişanlıyken de, giderek dozu artan şiddet gördüm ta ki 2017 şubat ayına kadar. onu sonra açıklayacağım.. fiziksel şiddetin yanında tahmin edebileceğiniz gibi psikolojik şiddet de gördüm. hakaret aşağılama sürekli aşağı çekme...
iyi zamanlarımız da oldu elbette ama bir haftada 7 gün var biz 5 gün kavgalı kalan 2 günde de eşim buluttan nem kaptığı için huzursuz geçirdik..
ben çok sevdim eşimi.. zaten ben öyle çok sevmesem bu noktaya kadar gelmezdi bizim ilişkimiz... ve kendisinin de beni çok sevdiğini düşündüm hep.. bu agresif hallerinin şiddete olan meylinin hep geçici olduğunu, başka sorunlardan kaynaklandığını düşündüm; bu yüzden beni ezmesine izin verdim galiba ilk hatam da bu oldu...
ona güvendiğim tek konu bana ihanet etmeyecek biri olmasıydı. çünkü ben ona en başta eğer başkasını isterse, hoşlanırsa aşık olursa kendisinin çekip gitmesini benim bunu kaldıramayacağımı affetmeyeceğimi söyledim. o da "bir insan karşısındakine ihanet ediyorsa o kişiyi kaybetmekten korkmaz ben seni ve oğlumu kaybetmekten çok korkuyorum böyle bir şey asla yapmam" dedi.
evet bir tane oğlum var. 3 yaşı bitecek. buraya ilk üye olduğumda hamileydim şiddet görmüştüm ve aldırıp aldırmamak konusunda buraya danışmıştım... bunu kimileriniz hata olarak görecek ama o benim can yoldaşım oldu... ömrümce öyle kalacak.. he ilerde o da kendi hayatını kurmak için gidecek ama o zaman bile bu kararımdan pişman olmayacağım.. iyi ki evladıma kıymamışım...
maddi olarak da durumumuz iç açıcı değil. çünkü çok kredimiz var. bir borç için kredi çektik onun bi ödemesini geciktirdik başka çektik ve başka başka derken şuan benim aldığım maaşın neredeyse yarısı krediye gidiyor... eşim sabit maaşlı işinden çıkıp serbest meslek adı altında günlük para kazanabileceği bir işe girişti.. buna da ses çıkarmadım. çünkü biliyorum durdursaydım benim burnumdan getirecekti..
alkol sorunu da vardı eşimin.. her gece içerdi öyle ki artık içmeden uykuya dalamazdı e her gece içmeye para mı dayanır? para olmayınca karta yüklendik kartlar da ödenmeyince tabi kredi borçlarıyla beraber kapıya icralar da dayandı...
3 sene boyunca tüm kavgalarda sustum, yeri geldi ağlayarak Allaha yalvardım affet onu o istemeden yapıyor diye yeri geldi küstüm tavır yaptım her seferinde özür diledi ama tedavi olmayı da reddetti çünkü onu o noktaya ben getiriyormuşum öyle söylerdi.. şimdi yapmıyor çok da pişman ama içimde birikmiş bunlar ben bilemeden...
ben çok kıskançtım evliliğimizin ilk zamanları sonra sonra oğlum doğduktan sonra sanırım serbest bırakmaya başladım eşimi... sorgulamadım araştırmadım çok, yani araştırdım evet ama ona çaktırmadan... arkadaşlarıyla maç izlemeye pikniğe denize gitmesine ses çıkarmadım, işime de geliyodu açıkçası biraz kendimle kalıyodum ben de...
özel hayatımız da bana göre yolundaydı sabah 7 den akşam 5e kadar iş yerinde çalışıp akşam eve gelip hem yemek çamaşır temizlik oğlumla ilgilenmeme rağmen haftada 3-4 oluyordu mutlaka ve ben yettiğini sanıyordum...
2017 şubat ayında arkadaşlarıyla dışarıya çıkmak istedi tabi ki gidebilirsin bi yanlış yaparsan bana değil kendine yaparsın dedim... o gece 3 te geldi eve ben tüm gece bir sürü kadının içinde gördüm eşimi rüyamda.. sabah uyandığımda etrafa atılmış kıyafetlerini toplarken cebinden kağıt düştü açtım bir otelde oda ücreti hizmeti için ödenmiş kredi kartı slibi... yer ayağımın altından kayıp gitti o an... onu nasıl uyandırdım üzerine atladım bildiğiniz erkek şiddeti uyguladım adama yani :) kendisinin değil arkadaşının girdiğini kredi kartını döndürmek için de nakit parayı aldığını söyledi. yersem tabi... bi kaç hafta burnundan getirdikten sonra aldım karşıma tamam senin söylediğin gibi olsun sana inanıyorum ama tekrarı olmasına gerek yok hissettiğim anda çıkarırım seni hayatımdan dedim...
dedim ama sonraaa bende olaylar koptu. kim olsa durur ki? ben bambaşka bi insana dönüştüm farkında olmadan... elimde olmadan gerçekten "istemeden" soğudum gün geçtikçe o büyük aşkım devasa bir nefrete dönüşmeye başladı...
hep onun hatalarından bahsettim, benim hatam da bundan sonra başlıyor ben de kavgalarda sessiz kalmamaya kendisini aşağılamaya başladım.. halbuki bir şey bittiği yerde bırakmalı insan, yoksa sündürdükçe acı verir.. biz bunu kabullenemiyoruz galiba insan olarak...
bu yaşadığımız olayın tek artısı eşimin şiddeti ve alkol olayını bir anda kesmesi oldu.. alkol arada bir haftada bir filan oluyor ama batmıyor bana. ne yaparsa yapsın kafasındayımartık...
sonrasında aylar boyunca herhangi bir yanlışını görmedim ta ki, geçtiğimiz kasım ayına kadar ama dedim ya, affettim desen de kalp ve mide öyle düşünmüyormuş...
kasım ayında eşim sabit gelirli işini bırakıp serbest mesleğe atılınca evi taşımak durumunda kaldık çünkü bizim arabamız yok eşimin iş yeri aracıyla oğlumu anneme bırakıp alıyorduk, annem bakıyordu oğluma, benim iş yerime yakın tanıdık bir kreş bulduk ve kreşe yakın bir ev tutup taşınmaya karar verdik.
kasım ayının ilk günlerinde ben taşınma işleriyle uğraşırken beyefendi kendisine sahte bir instagram hesabı açıp yaşadığımız il ve ilçedeki kadınları, eskortları hayat kadınlarını takibe almış ve DM dediğimiz özel mesaj yolundan sohbete ve gizlilik içerisinde sex'e davet eden bir kaç fotoğraf paylaşmış... bunu görünce ben yine beynimden vurulmuşa döndüm. neden sarsılıyorsam? adamın abisi babası sülalesindeki tüm erkekler zaten bu yolun yolcusu insanlar... ben hep övündüm benim eşim bu konuda hiçbirisine benzememiş diye ama ne kadar da olsa çekiyor demek ki kıyısından köşesinden... bu kısımları uzatmak istemiyorum bu iğrendirdi beni kendisinden hep boşanma odaklı davrandım kavgalarda da genelde ben başlatan taraf oldum.. hakkımdır artık ama yani değil mi...
ilk önce bana attı suçu sonra özür diledi kimseyle bişey yaşamadığına dair yeminler etti aradan 15-20 gün geçmeden telefonunun internet geçmişinde yine yaşadığımız ildeki eskort kızları arattığını yakaladım ve bu evlilik kesin olarak bitti. ne duygusal ne cinsel hiçbir şey kalmadı... eşimin çırpınmaları bundan sonra başladı... ailemi devreye soktu... her kavgada onları arada eve çağırdı kırdı döktü zümrüt yaptı dedi çocuğunda önünde ne ağza alınmayacak hakaretler ettik karşıklı.. ve ailem... onların gözünde ben mükemmel giden evliliği sonlandırmaya çalışan agresif kavgacı çirkef bir kadın, eşimse evliliğini kurtarmak için canını dişine takan çok seven koca oldu bir anda ve babam boşanırsam beni sileceklerini söyledi... beni hocaya mı götürmediler imam nikah mı tazelemediler... neyse ki eşim kendisine karılık yapmayacağımı ısrarla sürekli söylemem sonucunda sanırım artık kabullendi ve biz 25 nisan çarşamba günü gidip dava açtık...
bugün edevletten baktım ve düğün günümüze dava verilmiş şaka gibi...
şuan havada gibiyim. ne hissedeceğimi bilemiyorum... maddi olarak berbat durumdayım ama ev temizliği evde kına paketleme işi ne iş olursa yapıcam ve bu işi kotarıcam bana yakışacağı gibi...
tek duam eğer beni el oğlu için silecekse ailem, onlara muhtaç etmesin Allahım...
ne yazarsanız cevaplarım iyi de kötü de eleştirileriniz başım üsüne...
sizi seviyorum.. cidden :)
Bir gün bu konuyu açacağımı biliyordum ama işler bu kadar ciddiye bindiğinde ne hissedilir tahmin edemiyordum...
Konuyu okumaya başlayanlar için baştan söyleyeyim kısa bir özet değil uzun bir iç dökme olacak...
4,5 sene önce 6 aylık flört ve birlikte yaşama evresinden sonra evlendik.. çok hızlı oldu zaten şu 5 senede yaşadıklarımı insanlar 10 seneye ancak sığdırabilirler bence...
sevgiliyken de nişanlıyken de, giderek dozu artan şiddet gördüm ta ki 2017 şubat ayına kadar. onu sonra açıklayacağım.. fiziksel şiddetin yanında tahmin edebileceğiniz gibi psikolojik şiddet de gördüm. hakaret aşağılama sürekli aşağı çekme...
iyi zamanlarımız da oldu elbette ama bir haftada 7 gün var biz 5 gün kavgalı kalan 2 günde de eşim buluttan nem kaptığı için huzursuz geçirdik..
ben çok sevdim eşimi.. zaten ben öyle çok sevmesem bu noktaya kadar gelmezdi bizim ilişkimiz... ve kendisinin de beni çok sevdiğini düşündüm hep.. bu agresif hallerinin şiddete olan meylinin hep geçici olduğunu, başka sorunlardan kaynaklandığını düşündüm; bu yüzden beni ezmesine izin verdim galiba ilk hatam da bu oldu...
ona güvendiğim tek konu bana ihanet etmeyecek biri olmasıydı. çünkü ben ona en başta eğer başkasını isterse, hoşlanırsa aşık olursa kendisinin çekip gitmesini benim bunu kaldıramayacağımı affetmeyeceğimi söyledim. o da "bir insan karşısındakine ihanet ediyorsa o kişiyi kaybetmekten korkmaz ben seni ve oğlumu kaybetmekten çok korkuyorum böyle bir şey asla yapmam" dedi.
evet bir tane oğlum var. 3 yaşı bitecek. buraya ilk üye olduğumda hamileydim şiddet görmüştüm ve aldırıp aldırmamak konusunda buraya danışmıştım... bunu kimileriniz hata olarak görecek ama o benim can yoldaşım oldu... ömrümce öyle kalacak.. he ilerde o da kendi hayatını kurmak için gidecek ama o zaman bile bu kararımdan pişman olmayacağım.. iyi ki evladıma kıymamışım...
maddi olarak da durumumuz iç açıcı değil. çünkü çok kredimiz var. bir borç için kredi çektik onun bi ödemesini geciktirdik başka çektik ve başka başka derken şuan benim aldığım maaşın neredeyse yarısı krediye gidiyor... eşim sabit maaşlı işinden çıkıp serbest meslek adı altında günlük para kazanabileceği bir işe girişti.. buna da ses çıkarmadım. çünkü biliyorum durdursaydım benim burnumdan getirecekti..
alkol sorunu da vardı eşimin.. her gece içerdi öyle ki artık içmeden uykuya dalamazdı e her gece içmeye para mı dayanır? para olmayınca karta yüklendik kartlar da ödenmeyince tabi kredi borçlarıyla beraber kapıya icralar da dayandı...
3 sene boyunca tüm kavgalarda sustum, yeri geldi ağlayarak Allaha yalvardım affet onu o istemeden yapıyor diye yeri geldi küstüm tavır yaptım her seferinde özür diledi ama tedavi olmayı da reddetti çünkü onu o noktaya ben getiriyormuşum öyle söylerdi.. şimdi yapmıyor çok da pişman ama içimde birikmiş bunlar ben bilemeden...
ben çok kıskançtım evliliğimizin ilk zamanları sonra sonra oğlum doğduktan sonra sanırım serbest bırakmaya başladım eşimi... sorgulamadım araştırmadım çok, yani araştırdım evet ama ona çaktırmadan... arkadaşlarıyla maç izlemeye pikniğe denize gitmesine ses çıkarmadım, işime de geliyodu açıkçası biraz kendimle kalıyodum ben de...
özel hayatımız da bana göre yolundaydı sabah 7 den akşam 5e kadar iş yerinde çalışıp akşam eve gelip hem yemek çamaşır temizlik oğlumla ilgilenmeme rağmen haftada 3-4 oluyordu mutlaka ve ben yettiğini sanıyordum...
2017 şubat ayında arkadaşlarıyla dışarıya çıkmak istedi tabi ki gidebilirsin bi yanlış yaparsan bana değil kendine yaparsın dedim... o gece 3 te geldi eve ben tüm gece bir sürü kadının içinde gördüm eşimi rüyamda.. sabah uyandığımda etrafa atılmış kıyafetlerini toplarken cebinden kağıt düştü açtım bir otelde oda ücreti hizmeti için ödenmiş kredi kartı slibi... yer ayağımın altından kayıp gitti o an... onu nasıl uyandırdım üzerine atladım bildiğiniz erkek şiddeti uyguladım adama yani :) kendisinin değil arkadaşının girdiğini kredi kartını döndürmek için de nakit parayı aldığını söyledi. yersem tabi... bi kaç hafta burnundan getirdikten sonra aldım karşıma tamam senin söylediğin gibi olsun sana inanıyorum ama tekrarı olmasına gerek yok hissettiğim anda çıkarırım seni hayatımdan dedim...
dedim ama sonraaa bende olaylar koptu. kim olsa durur ki? ben bambaşka bi insana dönüştüm farkında olmadan... elimde olmadan gerçekten "istemeden" soğudum gün geçtikçe o büyük aşkım devasa bir nefrete dönüşmeye başladı...
hep onun hatalarından bahsettim, benim hatam da bundan sonra başlıyor ben de kavgalarda sessiz kalmamaya kendisini aşağılamaya başladım.. halbuki bir şey bittiği yerde bırakmalı insan, yoksa sündürdükçe acı verir.. biz bunu kabullenemiyoruz galiba insan olarak...
bu yaşadığımız olayın tek artısı eşimin şiddeti ve alkol olayını bir anda kesmesi oldu.. alkol arada bir haftada bir filan oluyor ama batmıyor bana. ne yaparsa yapsın kafasındayımartık...
sonrasında aylar boyunca herhangi bir yanlışını görmedim ta ki, geçtiğimiz kasım ayına kadar ama dedim ya, affettim desen de kalp ve mide öyle düşünmüyormuş...
kasım ayında eşim sabit gelirli işini bırakıp serbest mesleğe atılınca evi taşımak durumunda kaldık çünkü bizim arabamız yok eşimin iş yeri aracıyla oğlumu anneme bırakıp alıyorduk, annem bakıyordu oğluma, benim iş yerime yakın tanıdık bir kreş bulduk ve kreşe yakın bir ev tutup taşınmaya karar verdik.
kasım ayının ilk günlerinde ben taşınma işleriyle uğraşırken beyefendi kendisine sahte bir instagram hesabı açıp yaşadığımız il ve ilçedeki kadınları, eskortları hayat kadınlarını takibe almış ve DM dediğimiz özel mesaj yolundan sohbete ve gizlilik içerisinde sex'e davet eden bir kaç fotoğraf paylaşmış... bunu görünce ben yine beynimden vurulmuşa döndüm. neden sarsılıyorsam? adamın abisi babası sülalesindeki tüm erkekler zaten bu yolun yolcusu insanlar... ben hep övündüm benim eşim bu konuda hiçbirisine benzememiş diye ama ne kadar da olsa çekiyor demek ki kıyısından köşesinden... bu kısımları uzatmak istemiyorum bu iğrendirdi beni kendisinden hep boşanma odaklı davrandım kavgalarda da genelde ben başlatan taraf oldum.. hakkımdır artık ama yani değil mi...
ilk önce bana attı suçu sonra özür diledi kimseyle bişey yaşamadığına dair yeminler etti aradan 15-20 gün geçmeden telefonunun internet geçmişinde yine yaşadığımız ildeki eskort kızları arattığını yakaladım ve bu evlilik kesin olarak bitti. ne duygusal ne cinsel hiçbir şey kalmadı... eşimin çırpınmaları bundan sonra başladı... ailemi devreye soktu... her kavgada onları arada eve çağırdı kırdı döktü zümrüt yaptı dedi çocuğunda önünde ne ağza alınmayacak hakaretler ettik karşıklı.. ve ailem... onların gözünde ben mükemmel giden evliliği sonlandırmaya çalışan agresif kavgacı çirkef bir kadın, eşimse evliliğini kurtarmak için canını dişine takan çok seven koca oldu bir anda ve babam boşanırsam beni sileceklerini söyledi... beni hocaya mı götürmediler imam nikah mı tazelemediler... neyse ki eşim kendisine karılık yapmayacağımı ısrarla sürekli söylemem sonucunda sanırım artık kabullendi ve biz 25 nisan çarşamba günü gidip dava açtık...
bugün edevletten baktım ve düğün günümüze dava verilmiş şaka gibi...
şuan havada gibiyim. ne hissedeceğimi bilemiyorum... maddi olarak berbat durumdayım ama ev temizliği evde kına paketleme işi ne iş olursa yapıcam ve bu işi kotarıcam bana yakışacağı gibi...
tek duam eğer beni el oğlu için silecekse ailem, onlara muhtaç etmesin Allahım...
ne yazarsanız cevaplarım iyi de kötü de eleştirileriniz başım üsüne...
sizi seviyorum.. cidden :)
şaka bi yana kimse boşanmak için evlenmez kimse yarın sıkıntı çekeceğini bile bile devam etmez bendeki hep umuttu çok sevdiğim için düzeleceğine dair hep umudum vardı...
