Merhaba kizlar!
Ilk önce hepinize cok cok tesekkür ediyorum merakta kalmissiniz!!
Benimde aklim burdaydi sürekli bir firsat bulsamda yazsam diyordum.
Sali sabahi kayinvalidem, -babam ve görümcem türkiyeden geldiler, ondan beri tek kosturma geciyor günlerim. Aksamlarida bilgisayarla msn üzerinde akrabalariyla konusuyorlar, ondan dolayi pc bos durmuyor. Simdi isim var benim bilgisayarda dedim ders calisacagim dedim yaziyorum size. Kizlar cok gelismeler oldu...birde siz degerlendirin...
Sali sabahi havalanindan sonra direk gittik hastaneye, ilk önce göstermek istemediler ziyaret zamani degil diye sonra Chile´li doktor cok sagolsun erkek hemsireye söyledi girebildik.
(Erkek hemsire "yüzsüzlük bu!" diyor bizim sabah 8 de esimi cümbül cemat görmek istedigimiz icin, doktorda "Evet, yüzsüz olan benim" dedi...nekadari iyi bir insan gercekten bu doktor, kanati olsa melek olup cennete ucacik okadari iyi bir insan...allah milyonlarca kez razi olsun ondan).
Esim sevindi ailesini görünce, daha nezaman nefes borusu ve burnundaki mideye inen hortum cikacagi belli degildi. Ama iki gündür nihayet ikiside cikti.
Kendisi nefes aliyor, yohurt ve yumsak seyler yiyebiliyor (gerci hic istahi yok ama zorluyoruz). dün daha fisildiyordu ama bugün biraz daha sesli konusuyor.
Esimizin bu durumuna doktorlar mucize diyor baska birsey demiyorlar. Ama iste amasi var.
Kizlar, esim acayip sacmaliyor : ( Bizi kisi olarak taniyor. Mesela ben kimim diyorum, karimsin diyor. Ama baska hicbirsey hatirlamiyor.
Nerde tanistik diyince restorantda diyor. Almanyayi hic hatirlamiyor, hayatimiz hakkinda hicbirsey hatirlamiyor (6 senedir burda).
Almanca konusuyor, doktorlarin söylediklerini ailesine tercüme ediyor.
Ama evin nerde diye sorunca babasigilin türkiyedeki adresini söylüyor.
Bizim evimiz nerde diye sorunca evimiz yokki diyor, yada yine ailesinin adresini söylüyor.
Almanyadasin diyince "Vallahimi?" diyor, on dakika sonra yeniden basliyor türkiyeyi sayiklamiya. Babasina baba sen git ise sonra gelirsin olmazsa diyor.
Nerde oldugunu saniyorsun diye sordugumuzda Kizilaydayim (Ankara) diyor,
Su tepede kaza yaptim, amcam getirdi beni hastaneye diyor, ayrintili anlatiyor kan icindeydim söyleydim böyleydim. Ama kazanin 100 versiyonunu anlatiyor.
Cok konusuyor gercekten, biz sormuyoruz fazla ama anlatiyor sürekli.
Doktor baslangicta fazla düzeltmeyin demisti ama simdi ona yavas yavas hatirlatin diyor. Yarin fotograflar götürecegiz, herkesi hatirliyor isim olarak ama aceba resim olarakda taniyabilecekmi diye.
Ama dedigim gibi Almanyayi hic hatirlamiyor.
Almancayi nerde ögrendin diye sordugumda türkiyedeki bir arkadasinin arkadasindan ögrendigini söylüyor.
Ayrica acmisin diye sordugumda "Biraz önce beraber yemek yedikya, senle beraber asaga indik patates köfte yedikya" diyor. Biz gittigimizde top oynadigini söylüyor, nasil oynuyorsun dedigimde televizyonda oynuyorum diyor, televizyon varmi burda diyince evet kösede var ben ordan hep bakiyorum diyor (yogun bakimda yok tabii).
Hatta bugün diyorki "Bu hemsire gercekten cok iyi...biliyormusunuz nisanlisi Atatürk, Atatürkle nisanli" diyor. Türkiyede bulunan arkadaslarinin daha "biraz önce" onu ziyaret ettigini söylüyor, ayrintili ayrintili neler konustuklarini anlatiyor. Kizkardesinin bir oglu oldugunu söylüyor yasina 19 diyor (cocugu yok ve 24 yasinda). Hangi yildayiz diye sordugumuzda 1998 dedi, su an 2008 dedim ve biz zaten 2002 de evlenmistik dedim "Cüssss" diye sasirdi...
Ya gülermisin aglarmisin...
Babasi aglayinca "aglama baba ben iyiyim, ben iki güne cikarim, cok kötü kaza yaptim, cene ameliyati cok zordu, mahvettiler beni" diyor.
Yani cenedende ameliyat oldugunu biliyor.
Hatta cenesini benim (!) vurarak kirdigimi düsünmüstü dün öyle diyor "bu catlak vurdu kirdi" diyor, ben yapmadim kuru iftira falan diye ben gülünce ciddilesip.
Peki nasil kirildi ozaman diyor?
Kaza yaptin iste diyince, dogruya ben kaza yaptim diyor...kazada kah kar yagiyordu ondan oldu diyor, kah baska seyler uyduruyor agaca ciktim arabayla falan diyor.
Bugün geldigimizde ben sabah balkondan düstüm dedi.
Sonra bir ara ben cok kötü mideyi bozdum amcam zor yetistirdi beni allah razi olsun ondan tüm gece yanimdaydi dedi.
Doktorla beraber yüzdük ben yüzmem lazim hareket etmem gerek dedi. Offf kizlar okadari cok anlatiyorki akliniz hayaliniz durur...
Dün yanindan ayrilirken bana "Seni cok seviyorum, kendine dikkat et, paten kullanirken dikkat et" diyor. Hayatta tek bir kez paten kaydim oda 3 sene önce onla beraber bir gitmistik o yani. Ama galiba kelimeleri karistiriyor.
Bugün bacagi agriyor diye hemsireden sandalye istiyormus sürekli "duvar istiyorum"diyormus, onlarda tabii anlamamislar. Ama bizim yanimizda hatta "kirmizi sandalyeyi yaklastirin"diyor. YAni bir gelip gidiyor fikri gibi.
Chile´li doktor ona espanyolca ögretiyormus bir kac kelime ögrenmis bile oda chileli doktora türkce ögretiyormus. Doktor diyorki zamana ihtiyaci var ve zaten banada hep diyorlardi mutlaka bir karakter degisikligi olacak diye.
Mesela esim cok duygusal bir insandi sürekli ailesine dayanamaz aglardi sadece seslerini duydugu zaman bile.
Ama simdi hic aglamiyor (cok sükür). Ve mesela sinirli ve küfürlü de konusabilirmis onun gibi komadan uyananlar, cok sükür öyle birsey yapmiyor.
Ama ne yalan söyleyim...bugün ilk kez icimde cok kötü duygular oldu.
Dünde sacmaliyordu ama bugün gercekten zirve yapti sacmaliklar.
Kameraya cekince bana hatta "Manyakmisin cekme beni artik!" diye cikisti.
Artik Kamerayada almiyacagim, yani foto ne cekmiyecegim cok sinirleniyor ona. Bende hani aksamlari akrabalari msnden görmek istiyor ondan cekiyordum.
Bugün birde 3 saat falan koltukda oturtturdular, sonradan yataga yatirdilar uyusun diye.
Sol tarafim cok agriyor, kirikmi bacagim diyor, ama söyledik degil zaten.
Rehaya gitmek istiyor, oraya neden gitmesi gerektigini bize uzun uzun anlatiyor iste sol tarafimi gelistirmem lazim yeniden yürümem gerek vs birde diyorki
"Ben kafayi yedimya, ondan gitmem gerek" diyor. On dakika sonra bana:
Ben neden kura gitmem gerek?" diye soruyor.
Hayirlisi olsun insallah. Bakalim zaman ne gösterecek.
Daha cok yazmak isterdim ama kayinvalidemgil uyumak istiyor ve klavyenin takirdisindan uyuyamiyorlar.
Evdede yanlizda kalamiyorum. Simdi hastaneye gitmemiz 1 bucuk saat sürüyor ama rehabilitasyon hastaneleri 2 bucuk saat buralardan.
Cok zor bir dönem bekliyor hem esimi hem bizi.
Haftasonu veya en gec pazartesi gecis yapacak galiba.
Allahim ne verirse hayirlisini versin.
Esimin aileside almanyayi hic hatirlamiyor bak türkiyeyi istiyor diyorlar sürekli, esim iyilesince türkiyeye götüreceklermis yanlarinda.
Esim ne isterse bundan sonra o olsun dedim bende.
Elimden gelen hicbirsey yok. Kendimi cok kötü hissediyorum kizlar ve nedenini veya derdimi kimseye anlatamiyorum...kendime bile.
Esimi taniyamiyorum, eskisi gibi olmasini ümit ediyorum, korkuyorum herseyden, normal hayattan okadari kopmus vaziyetteyimki cok yoruldum birsey yapamiyorum kolum kalkmiyor agliyorum ve onda bile tikaniyorum.
Dua edin lütfen....
dualarinizi eksik etmeyin ne olur...öptüm hepinizi
