Herkese merhabalar. Baştan konunun uzun olacağını belirteyim okumak istemeyenler için. Şimdiden yorumlarınız için teşekkür ederim.
28 yaşında bir kadınım. 20 senelik bir çocukluk arkadaşım var. İsmine Gül diyelim. Çocukluğumuzda evlerimiz yan yana olduğu için hep birlikteydik. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu. Birbirimizin her şeyini bilirdik. Ben çocukluğumdan beri çalışan bir insanım. Gül babasız ama abileriyle büyümüş bir kız. Ve abileri çalışmasını istemediği için zorla da olsa kendi isteğiyle kendi mahallemizde bir dükkanda çalıştı sadece. Üniversite okudu bitirdi. Derken liseden beri konuştuğu ön sokaktan bir çocukla 3 sene önce evlendi. Evliliğinden önceki bazı tavırları artık bana batmaya başlamıştı. Sevgilisinin aldığı şeyleri gözüme sokmalar gibi. Sevgilisi evlenme teklif ettiğinde bana mesaj atıp "Biliyor musun X bana evlenme teklif etti. Şu markadan pırlanta yüzük almış. İnternetten baktım fiyatı şu kadardı" demişti. Sonraki zamanlar bunları son model ayakkabılar, cep telefonları takip etti. Evlenmeden önce "hadi gel şuraya gezmeye gidelim" dediğimde 1 kez bile benimle bir yere gelmedi. Ama kendisi bir yere gideceği zaman sanki mecburen onunla gitmek zorundaymışım gibi davranırdı ve giderdim de. Evlendiğinde benden açık açık ev hediyesi olarak 300-350 tl fiyatında bir hediye beğendiğini ve onu almamı istedi. Bu yaptığına karşılık ben de bu isteğini almadım. Ama birkaç gün sonra tekrar mesaj atıp o hediyeden vazgeçtiğini ve farklı bir şey istediğini söyledi. Yine de almadım. Evlendiği ilk zamanlar hala yakın oturduğumuz için bana ara sıra geliyordu. Her geldiğinde kocası ile olan sorunlarından, boşanmak istediğinden bahsedip, görümcesini, kaynanasını, eltisini kötülüyordu. Ama sosyal medyada tam tersi birbirlerine sevgi saçıyorlardı. Ben de buna anlam veremiyordum. Gençliğimizde konuşurken "ileride bi kızım olursa ismini Nilay koyucam" demiştim. Evlendikten sonra hamileydi ve bir gün instagram sayfasına "Nilay" yazdığını gördüm. Merak edip ne alaka olduğunu sordum. Ve kızının ismini Nilay koyacağını söyledi. Peki dedim ve koydu da.
Ben evleneli 1 sene oldu. Benim bir kez bile evime gelmedi. Corona var, bebeğim var diye bahane etti. Elbette başlarda ona hak verdim. Birkaç kere kendim ona gittiğimde yine bana gelmesini teklif ettim. Evim sadece 1 otobüs uzaklıkta. Ve bana "ama benim akbilim yok" dedi. Eşinin ise altında arabası var. Bir süre sonra benim dışımda herkesle dışarda görüşmeye tatillere gitmeye ve gezmeye başladığını gördüm. Ben de artık tamamen soğumaya başladım. Kaynanamı çok seviyorum. Beni ne kendi evladından ayırır ne de ben onu kendi annemden. Onunla bir resim paylaştığımda bile bana "ıyy kaynanasını yalayan gelin" falan demişti. Anlamıyorum herkes kaynanası ile kötü mü olmak zorunda.
İlk bebeğimi düşükle kaybettim. Ona rağmen gelip görmedi beni. Onun bebeği doğduğunda ben gittim kendi evladımmış gibi sevdim. Takımı taktım. Yaşına girdi hediyeler aldım. Elim bir kez olsun ona boş gitmedim. Şimdi tekrar hamileyim. Çok şükür her şey yolunda. Geçenlerde bana mesaj attığında "senin bebeğin erkek gibi hissediyorum" dedi. Ben de gülüp şaka olarak "kızını bana verirsin o zaman" dedim ve güldüm. Bana söylediği şey "bunu eşimin yanında da söyle de bizi bi daha konuşturmasın, görüştürmesin" oldu.
Ben artık aramam, sormam, yazmam. Ama onca senenin hatrı var diye de silip geçemiyorum. Zaten işi düşünce vs sanki hiçbir şey yapmamış gibi davranmaya devam ediyor. Her zaman böyle oldu. İsterdim ki dostluğumun, iyi niyetimin bir karşılığı olsun. Ama her söylediği iğneleyici laf artık damarıma damarıma batıyor. Buraya yazmadığım daha birçok şey var. Ama en çok bunlar dokundu sanırım bana..
Benim yerimde olsanız ne yapardınız, nasıl davranırdınız çok merak ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim herkese.
28 yaşında bir kadınım. 20 senelik bir çocukluk arkadaşım var. İsmine Gül diyelim. Çocukluğumuzda evlerimiz yan yana olduğu için hep birlikteydik. Yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu. Birbirimizin her şeyini bilirdik. Ben çocukluğumdan beri çalışan bir insanım. Gül babasız ama abileriyle büyümüş bir kız. Ve abileri çalışmasını istemediği için zorla da olsa kendi isteğiyle kendi mahallemizde bir dükkanda çalıştı sadece. Üniversite okudu bitirdi. Derken liseden beri konuştuğu ön sokaktan bir çocukla 3 sene önce evlendi. Evliliğinden önceki bazı tavırları artık bana batmaya başlamıştı. Sevgilisinin aldığı şeyleri gözüme sokmalar gibi. Sevgilisi evlenme teklif ettiğinde bana mesaj atıp "Biliyor musun X bana evlenme teklif etti. Şu markadan pırlanta yüzük almış. İnternetten baktım fiyatı şu kadardı" demişti. Sonraki zamanlar bunları son model ayakkabılar, cep telefonları takip etti. Evlenmeden önce "hadi gel şuraya gezmeye gidelim" dediğimde 1 kez bile benimle bir yere gelmedi. Ama kendisi bir yere gideceği zaman sanki mecburen onunla gitmek zorundaymışım gibi davranırdı ve giderdim de. Evlendiğinde benden açık açık ev hediyesi olarak 300-350 tl fiyatında bir hediye beğendiğini ve onu almamı istedi. Bu yaptığına karşılık ben de bu isteğini almadım. Ama birkaç gün sonra tekrar mesaj atıp o hediyeden vazgeçtiğini ve farklı bir şey istediğini söyledi. Yine de almadım. Evlendiği ilk zamanlar hala yakın oturduğumuz için bana ara sıra geliyordu. Her geldiğinde kocası ile olan sorunlarından, boşanmak istediğinden bahsedip, görümcesini, kaynanasını, eltisini kötülüyordu. Ama sosyal medyada tam tersi birbirlerine sevgi saçıyorlardı. Ben de buna anlam veremiyordum. Gençliğimizde konuşurken "ileride bi kızım olursa ismini Nilay koyucam" demiştim. Evlendikten sonra hamileydi ve bir gün instagram sayfasına "Nilay" yazdığını gördüm. Merak edip ne alaka olduğunu sordum. Ve kızının ismini Nilay koyacağını söyledi. Peki dedim ve koydu da.
Ben evleneli 1 sene oldu. Benim bir kez bile evime gelmedi. Corona var, bebeğim var diye bahane etti. Elbette başlarda ona hak verdim. Birkaç kere kendim ona gittiğimde yine bana gelmesini teklif ettim. Evim sadece 1 otobüs uzaklıkta. Ve bana "ama benim akbilim yok" dedi. Eşinin ise altında arabası var. Bir süre sonra benim dışımda herkesle dışarda görüşmeye tatillere gitmeye ve gezmeye başladığını gördüm. Ben de artık tamamen soğumaya başladım. Kaynanamı çok seviyorum. Beni ne kendi evladından ayırır ne de ben onu kendi annemden. Onunla bir resim paylaştığımda bile bana "ıyy kaynanasını yalayan gelin" falan demişti. Anlamıyorum herkes kaynanası ile kötü mü olmak zorunda.
İlk bebeğimi düşükle kaybettim. Ona rağmen gelip görmedi beni. Onun bebeği doğduğunda ben gittim kendi evladımmış gibi sevdim. Takımı taktım. Yaşına girdi hediyeler aldım. Elim bir kez olsun ona boş gitmedim. Şimdi tekrar hamileyim. Çok şükür her şey yolunda. Geçenlerde bana mesaj attığında "senin bebeğin erkek gibi hissediyorum" dedi. Ben de gülüp şaka olarak "kızını bana verirsin o zaman" dedim ve güldüm. Bana söylediği şey "bunu eşimin yanında da söyle de bizi bi daha konuşturmasın, görüştürmesin" oldu.
Ben artık aramam, sormam, yazmam. Ama onca senenin hatrı var diye de silip geçemiyorum. Zaten işi düşünce vs sanki hiçbir şey yapmamış gibi davranmaya devam ediyor. Her zaman böyle oldu. İsterdim ki dostluğumun, iyi niyetimin bir karşılığı olsun. Ama her söylediği iğneleyici laf artık damarıma damarıma batıyor. Buraya yazmadığım daha birçok şey var. Ama en çok bunlar dokundu sanırım bana..
Benim yerimde olsanız ne yapardınız, nasıl davranırdınız çok merak ediyorum. Şimdiden teşekkür ederim herkese.