Bu durum kendimde daha 2 gündür farkettiğim bir durum.
Liseden sevdiğim biri vardı, olmadı. Ondan sonra biri vardı onunla bir yıl kadar sürdü, sonra onunla da bitti.
Diyeceğim o ki esas sevdiğim çocuğu kimi sevmeye çalışsam hatırlıyorum, kiminle konuşsam kimi beğensem. Aklıma direk o ve onu sevdiğim geliyor. Üstünden 5 yıl geçmiş ve ben hala bu durumdayım. Kiminle ayrılsam o ayrıldığım kişinin özlemine değil de benim esas adamın özlemine sığınıyorum. İçimdeki onun sevgisine sığınıyorum. Ne yapsam değişmiyor bu durum.. Şimdi ise o bir yıl süren ilişkime ne kadar haksızlık ettiğimi anladım. Dönüp dolaşıp onu düşünüyorum. Keşke şöyle olmasaydı böyle olmasaydı. Profiline girdim 2 yıl önce ayrılmışız benim yeni aklıma geliyor onun profiline girmek onu aramak sormak... Şimdi kendimi suçlu hissediyorum (esasen bir yıl süren ilişkimde ayrılmamızda benim kadar o da suçlu. Aşırı kısıtlayıcıydı ve bu beni bunaltıyordu). Bu sefer de ona doğru yöneldim keşke böyle olmasaydı falan diye. Çocuğun halbuki 1,5 senedir ilişkisi var! Resmen ayrılmayı beklemiş!! Her neyse mesaj attım ve dönmedi. Buna da her neyse.
Benim kendimde esas rahatsız olduğum nokta şu : Her an aklımda biri olsun istemek. Tamı tamına bu sanırım. Bu şu zamana kadar hep o lisedeki sevdiğim olmuştu. Bunu değiştirmeye çalışmamıştım. Şimdi böyle giderse o 2 sene önceki çocuk olacak. Artık bu durumdan gerçekten sıkıldım ve bir çare istiyorum..
Derslerime bile odaklanamıyorum ve bu beni olumsuz etkiliyor..
Uzun yazdım sanırım.. Ama gerçekten yardımlarınıza ihtiyacım var.. Nasıl olur da bu takıntıdan kurtulabilirim..