Doğurunca ne yapacağım, bu konuda çok kararsızım..

byza .!.:

konuna tesadüf eseri denk geldim ipek abla ve geçen gün paylaştıgım bir olayı aktarmak istedim..
öncelikle msjlarını olaylara bakıs acını cok begeniyorum, sen ne olursa olsun dogru kararı vereceksin, inş bebegin tez günde kucagına geliverir, hersey düzene oturuverir:)

ben özel derse gidiyorum, geçen gün gittigimde salonda 1,5 yaslarında bir bebek.. komsu bakıyormus, alışmıs oraya da gelmeye baslamıs.. uyumus kalmıs oracıkta.. daha derdini anlatamıyor,biri bişey yapsa gık diyemez.. bakıcısıda evde misafirlerini agırlıyor gittigim aile cok temiz, ve onu cok sevmişler ama ögrencim erkek, erkek kardeşi var.. o cocuklar ona bişey yapsa kimin haberi olacak annesi muhtemelen bu durumdan haberdar bile değil. bu düşüncelerimi belirttim ve ögrencim bile dedi, ben onu gözümden saknırım ama ne işi var burada bu cocugun dedi.. cocuk bakıcısına anne diyormus ya nolur bakıcın kendi evinde baksın, sen bebegi götürme ve en azından o derdini anlatana kdr sen bak.. ben de calısan anne cocuguyum ama annem işe basladııgında ben 11 kardeşim 7 yasındaydı, biz ne olursa olsun calısmadıgı günleri - cok ihtiyacımız olmasına ragmen- daha mutlulukla özlem ile anıyoruz.. ben kardeşimi koruma iç güdüsü ile baskı yasadım, kardeşim cok hareketli idi.. kardeşimde sürekli tepki gördüğü için cok kırıldı, birsürü gereksiz olay oldu... bize bakan anneannemdi, hakkını asla ödeyemem, yemegimi önüme koydu önümden aldı ama yası geregi bazı sorunlar ister istemez oldu.. kimse annenin yerini tutamaz, bir anne için en büyük mutluluk evladının ilk adımlarını ilk anne baba demesini görmesi ilklerine sahit olması diye düşünüyorum..

Genişletmek için tıkla...

BeyazBulut .!.:

öncelikle bebeğiniz sağlıkla gelsin
bende çalışan bir anneydim kızım 8 aylıkken başlamıştım işe
bizim ananemiz sağolsun baktı 2 yaşına kadar
ama ben çalışan anne olmanın zorluklarını çok yaşadım
kızım 8. ayın akadar çok uslu huzurlu bir bebekti çalışmaya başlayınca ne yeme düzeni dene
uyku düzeni kalmıştı her sabah ağlayarak iki gözü iki çeşma ayrılıyorduk tabi bende
bu beni çok yıprattı hırçınlaştı
bundan 4 ay öncesine kadar ani bir kararla işten ayrıldım
en doğrusunu yaptığımı düşünüyorum şimdi daha mutlu çünki
bende uzun yıllar çalıştım evde oturmak başta sıkıcı gibi gözükebilir ama
zaman öyle çabuk geçiyorki üstelik sizin 2 çocuğunuz olucak bebeğinizle ilgilenirken zaten zamanın nasıl geçtiğini anlamayacaksınız ileride oda büyüyünce yine çalışmaya başlayabilirsiniz ben her çocuğun ilk yıllarının annesiyle geçirmesinden yanayım üstelik bakıcıya güvenmek hiç bana göre değil

Genişletmek için tıkla...

paytak_paytak_kosan_koala .!.:

ipekcim mi deseem ipek abla mı deseem bir türlü karar veremedim ama bazı konulardaki yorumlarınıza gerçekten hayran oluyorum. kesin ve net kararlar, düsüncelerinizi ifade edişiniz... gerçekten takdir edici... forumda gezinirken konunuza rastladım...
ben ne cocuk sahibiyim ne de evliyim.. şuanda çalışıyorum sadece. bu konuyla ortak noktamız bu.. ama yine de cevap yazmak istedim, "okuyup kapatmayın bişeyler yazın" dedğiniz için...
sizin yerinizde olsam diye düşünmeye calıstım. eğer eşimin maddi imkanları birkaç yıl bizi idare edecek gibiyse işten ayrılırdım diye düşündüm. ama daha sonra iş bulmak nasıl olur,zorlaşır mı bilemiyorum.
haftasonu özel ders cok mantıklı, özel derslerden cok ii para kazananları biliyorum. en azndan maddi açıdan size destek olur. hem hafta içi çalışmakla haftasonu özel ders vermek bir değil ki... biri 5 gün,biri 2 gün... özel dersi de evinizde verirseniz,o zaman sorun da olmaz sanırım... öğrencinin evinde verecek bile olsanız h.sonu eşiniz idare edebilir değil mi..
benim annem de çalışan bir bayandı, 3 yıl ablama anneannem bakmış,ben doğunca da işi bırakmıştı. aramızda hiç annem bana baktı sana bakmadı sorunu olmadı,hatta küçükken anneannemle dedemi kıskanırdım ablamdan o kadar biz ne zaman büyüdük, annem o zman başladı tekrar çalışmaya. ben ilkokul 2ye gidiyordum,ablam 5'e...
umarım doğru kararlar verirsniz,evladı olmayan,evli bile olmayan birinin yazdıklarını ne kadr önemsersin bilmyiorum ama inş. cocuklarınla eşinle bi ömür mutlu olacagın kararlar alırsın...

Genişletmek için tıkla...

ipektuncer .!.:

İyi yapmışsınız, hem de çok iyi..
En az 5 yaşında kadar birebir ilginize ihtiyacı var inanın. Ben de muhtemelen sizin gbii davranacağım ve çocuklarımla meşgul olacağım.
Az önce pedofili hakkında bir röportaj okudum, öyle etkilendim ki..
Ve girip konuma birşeyler yazmak istediğimde sizin yorumunuzu gördüm.
Pedofiliye en çok maruz kalan çocuklar, erken yaşta anne-baba dışında kişilerle muhatap olmak zorunda kalan çocuklarmış.
Benim kızıma da anneanne bakmıştı. Ama benim asla yapmayacağım şeyleri yaptığı veya yapmak istediklerimi yapmadığı anlar çok oldu.
Mesela hiç unutamadığım bir an var. Kızım 3 yaşındaydı, anneannesindeydi gene ve ben işteydim.
Annemi cepten aradım, üvey annem aslında. Babamın 2. eşi, bana küçük yaşlardan beri bir şekilde annelik yaptığı için anne diyorum işte ne bileyim, babam öyle dedirtmişti o vakit, küçüktüm.
Annem marketteydi ve kızım yanında değildi, şok oldum. Hiç böyle yapmaz, gözünün önünden ayırmazdı.
Kızımı evde bırakmış, yanında kendi yeğeni ile. Yani benim üvey dayımın oğlu olan bi şahıs ile.
Telefonda bağırmaya başladım, nerden biliyorsun o çocuğun sapık olmadığını, neden kızımı da almıyorsun markete giderken veya neden markete o çocuğu göndermiyorsun diye.
Elbette hak vermedi bana, yeğeni bu toz kondurur mu.
Hemen eve dön, ya da ben eve dönüyorum dedim. Hemen evi aradım, annem eve dönene kadar o çocukla telefonla konuştum. 2 dk içinde döndü eve. Ama benim aklımda daima bir kuşkudur bu, ne bileyim o çocuk sağlıklı mıdır, hasta mıdır? Veya ne bileyim başka kimlerle yalnız bırakıp markete gitmişliği vardır. Yok ben bırakmıycam bebeğimi kimseye, en az 4 sene evdeyim kısmetse. Evde sıkılacağımı sanmıyorum, sıkılsam da 4 sene kırıp dizimi oturacağım.

Genişletmek için tıkla...

ipektuncer .!.:

İyi yapmışsınız, hem de çok iyi..
En az 5 yaşında kadar birebir ilginize ihtiyacı var inanın. Ben de muhtemelen sizin gbii davranacağım ve çocuklarımla meşgul olacağım.
Az önce pedofili hakkında bir röportaj okudum, öyle etkilendim ki..
Ve girip konuma birşeyler yazmak istediğimde sizin yorumunuzu gördüm.
Pedofiliye en çok maruz kalan çocuklar, erken yaşta anne-baba dışında kişilerle muhatap olmak zorunda kalan çocuklarmış.
Benim kızıma da anneanne bakmıştı. Ama benim asla yapmayacağım şeyleri yaptığı veya yapmak istediklerimi yapmadığı anlar çok oldu.
Mesela hiç unutamadığım bir an var. Kızım 3 yaşındaydı, anneannesindeydi gene ve ben işteydim.
Annemi cepten aradım, üvey annem aslında. Babamın 2. eşi, bana küçük yaşlardan beri bir şekilde annelik yaptığı için anne diyorum işte ne bileyim, babam öyle dedirtmişti o vakit, küçüktüm.
Annem marketteydi ve kızım yanında değildi, şok oldum. Hiç böyle yapmaz, gözünün önünden ayırmazdı.
Kızımı evde bırakmış, yanında kendi yeğeni ile. Yani benim üvey dayımın oğlu olan bi şahıs ile.
Telefonda bağırmaya başladım, nerden biliyorsun o çocuğun sapık olmadığını, neden kızımı da almıyorsun markete giderken veya neden markete o çocuğu göndermiyorsun diye.
Elbette hak vermedi bana, yeğeni bu toz kondurur mu.
Hemen eve dön, ya da ben eve dönüyorum dedim. Hemen evi aradım, annem eve dönene kadar o çocukla telefonla konuştum. 2 dk içinde döndü eve. Ama benim aklımda daima bir kuşkudur bu, ne bileyim o çocuk sağlıklı mıdır, hasta mıdır? Veya ne bileyim başka kimlerle yalnız bırakıp markete gitmişliği vardır. Yok ben bırakmıycam bebeğimi kimseye, en az 4 sene evdeyim kısmetse. Evde sıkılacağımı sanmıyorum, sıkılsam da 4 sene kırıp dizimi oturacağım.

Genişletmek için tıkla...

hayırlısı olsun sizin ve çocuklarınız için bencede en doğru karar bu
bakın anneniz bakarken bile sorunlar yaşamışsınız ben şu anda evdeyim ve kendi
çocuğuma bile bazen tahammül edemiyorum bağırıyorum hatta bugün gözümün önünde alnını
çok kötü bir şekilde çarptı yanı başımda yani diyeceğim oki ben annesiyken bile bazen dikkatsiz davranabiliyorum bakıcı ne kadar dikkat edicek benim çocuğuma en sağlıklı olanı tamamen kendini ifade edebilceği bir yaşa gelince kreşe veya okula verip işe başlamak diye düşünüyorum
inanın çalışmayınca herşey daha farklı oluyor ben kızımı yeni tanıyorum biliyormusunuz
çalışırken onunla çok fazla vakit geçiremiyordum özel sektörde çalıştım fazla mesai dedikleri zaman
sesizinizi çıkartmayıp paşa paşa saat 22:00 ye kadar çalışıcaksınız cumartesi pazar
çocuğunmu varmış kocanmı kızarmış kimse anlamaz eve gelirdim kızım uyumuş olurdu şimdi ise çok farklı ne istediğini ne sevdiğini nelerden hoşlandığını biliyorum doya doya sarılıyorum o görmesin diye sabahları kucağıma bile almazdım öpmezdim işe giderken ağlamasın diye

BeyazBulut .!.:

hayırlısı olsun sizin ve çocuklarınız için bencede en doğru karar bu
bakın anneniz bakarken bile sorunlar yaşamışsınız ben şu anda evdeyim ve kendi
çocuğuma bile bazen tahammül edemiyorum bağırıyorum hatta bugün gözümün önünde alnını
çok kötü bir şekilde çarptı yanı başımda yani diyeceğim oki ben annesiyken bile bazen dikkatsiz davranabiliyorum bakıcı ne kadar dikkat edicek benim çocuğuma en sağlıklı olanı tamamen kendini ifade edebilceği bir yaşa gelince kreşe veya okula verip işe başlamak diye düşünüyorum
inanın çalışmayınca herşey daha farklı oluyor ben kızımı yeni tanıyorum biliyormusunuz
çalışırken onunla çok fazla vakit geçiremiyordum özel sektörde çalıştım fazla mesai dedikleri zaman
sesizinizi çıkartmayıp paşa paşa saat 22:00 ye kadar çalışıcaksınız cumartesi pazar
çocuğunmu varmış kocanmı kızarmış kimse anlamaz eve gelirdim kızım uyumuş olurdu şimdi ise çok farklı ne istediğini ne sevdiğini nelerden hoşlandığını biliyorum doya doya sarılıyorum o görmesin diye sabahları kucağıma bile almazdım öpmezdim işe giderken ağlamasın diye

Genişletmek için tıkla...

Dün kızımla balkonda oturuyorduk.
Apartman görevlimizin 2 kızı var, biri 2 yaşında biri 14-15 civarı.
Anneleri temizliğe gidiyor evlere, küçük kıza ablası bakıyor.
Biz balkondayken ablası küçük kızı öyle bir dövdü ki, pat küt yüzüne vücuduna her yerine vurdu.
Annesinden öyle gördüğünü sanmıyorum, annesi çok sabırlı ve sevecen çocuklarına karşı.
Tabi 14 yaşındaki kız için de berbat bir sorumluluk, sinirlenmekte haklı. İnsanın öz evladı olmadığı müddetçe elbette sinirlenir. Vurmaya, kötü davranmaya elbette hakkı yok.

Bir başka örnek de komşumuzun bakıcısı.
Komşum 3 yaşındaki oğlunu kreşe verdi, çocuk servisle akşam 6 da kreşten geliyor. Annesi saat 7 de eve geliyor, aradaki 1 saat boyunca çocuk bakıcı ile bekliyor.
Geçenlerde biz gene kızımla dışarıdayken, çocuk da balkondan dışarı bakmaya çalışıyordu. Haklı tabi, sabahtan akşama kreşte kapalı kalıyor çocuk. Eve gelince bakıcı da çıkartmıyor. Anne geç geliyor, çıkartamıyor. Çocuk yaz-kış hafta içi hep kapalı ortamda.
Çocuk balkona çıkmaya çalışırken, bakıcı onu tek kolundan yakalayıp öyle bir içeri soktu ki içim kalktı..
Hemen gittim, çaldım komşumun kapısını. Çocuk ağlıyordu evde.
Ne yaptığını sanıyorsun sen diye fırçaladım kadını, gelince de komşuma anlattım durumu.
Hala aynı bakıcı ile devam ediyor komşum.
Ama en azından belki biraz daha düzgün davranıyordur çocukcağıza.

Uzattım ama bir örnek daha vereceğim.
Kuzenimin oğlu var, kızımla yaşıt.
Hiç sevemedim o çocuğu, aslında yeğenim sayılır.
Sevimsiz ama sahiden sevimsiz.. Hareketleri, saldırganlığı, çirkin laflar söylemesi vs..
Şimdi ben o çocuğun bakıcısı olsam..
Tamam dövmem.. Ama çok sinirlenirim ve sevgi de gösteremem herhalde.

ipektuncer .!.:

Merhaba,

ben 4 aylık hamileyim ve ayrıca 5 yaşında bir kızım var. Kızım ana okuluna gidiyor, seneye de anaokuluna gidecek, 2012 Eylül'de ksımetse ilkokul 1.sınıfa başlayacak.

Kızım 8 aylıktı, çalışma hayatıma geri döndüm. 4 yaşına dek kızıma annem baktı, sonra da ana okuluna verdim.

Bu bebeğime hamile kalmadan evvel planım, doğumdan sonra işime 4 sene ara vermekti. Ev kredisi bitmiş oluyor doğuma kadar. Böylelikle hem kızıma bir kardeş yapmış olacağım, bu bebeği ailemizde herkes istiyor, hem ben, hem eşim, hem kızım. Bebeğime kendim bakacağım, bakmak için kimseye muhtaç değilim, bakıcı ile de uğraşmama gerek yok. Ayrıca kızım da daha ufak, onun da ilgi ihtiyacı var. Ve birkaç sene evde kalmam ona da iyi gelecek.

İşte planım buydu, çok da ince ince düşünmüştüm bu plan üzerinde. Şimdi ise kararsızım. Kafamı kemiren kurtları sizlerle paylaşmak istiyorum, fikirlerinizle destek olursanız müteşekkir kalırım gerçekten. Her tür görüşe açığım, farklı görüşler de olsun ki enine boyuna düşünüp, sağlam karar vereyim. Kurtlarım şöyle:

- Kızımı annem büyüttü, yeni bebeğimi ben büyütmüş olursam kızıma haksızlık olur mu endişesi..
- Çalışmaya devam edersem kızımı güzel bir kolejde okutma şansım var, ama evde oturursam acaba iyi bir eğitim aldıramaz mıyım düşüncesi..
- Evde kalınca günlük ev işleri ile (yemek, ev düzeni vs) çok zaman harcayıp, gene çocuklarıma ayıracağım zaman dilimi çalışıyor olduğum zamanla aynı mı olur endişesi. Çünkü şu an evde bir yardımcı var, temizlik konusunda hiç birşeyle uğraşmıyorum. Tüm zamanım kızıma kalıyor.
- Ve ana sorun. Borç, kira, kredi olmayacak. Ama eşimin maaşı ile geçinebilir miyiz endişesi.. Sizce İstanbul koşullarında 4 kişilik (bebekle beraber 4 kişi) bir aile için geçinme tutarı nedir? Tabi geçim var, geçim var. Normal bir hayat sürmekten söz ediyorum. Lüks değil, ama sıkıntılı değil.
- Çalışmazsam eğer, hafta sonu eşim evdeyken ben de özel ders verip (şu anda bile çok talep var değerlendirmediğim) eşime destek olurum diye düşünüyorum. Ama aynı şey mi olur, yani ha hafta içi çalışmışım, ha hafta sonu.:26:
- Çalışırsam, bakıcı bulmak zorundayım. Eve kamera vs kurarak bakıcıya güvenebilri miyim, 2 çocuğumu bakıcıya bırakmak nasıl olur?
- Yıllardır çalışıyorum, kendimi işe yaramaz hisseder miyim, yeniden çalışmak isteyince şu anki gibi iyi bir iş bulabilir miyim. (bu en son sıkıntım tabi, diğerleri daha çok düşündürüyor) :26:

Çok teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

buseli .!.:

Cnm bence tamamen iş bırakmak yerine ücretli izin isteyerek 1 yıla uzat iznini ve 1 yıl sonra işine devam et.Böylece hem çocuğun makul bir yaşa gelir hemde sen o vakte kadar sıkılırsınevde.

2.seçenek çalışma ama hafta sonu vereceğin dersleri hafta içine çek. böylece hafta sonu hep birlikte olursunuz. İş hayatından uzak olmazsın, elinede 3-5 bişey geçer.Böylece evde daha az sıkılırsın.

Cnm sana ve senin gibi olanlara (bana da) rabbim yardım etsin. Bende 16 yıldır hiç aralıksız çalışıyorum 33 yaşında ilk çocuğum olacak bari ona 1 sene bakayım azcıkda evde durayım diyorum ama nasip olmayacak gibi. Hayırlısı...

Genişletmek için tıkla...

Canım, çalıştığım şirket asla 1 sene izin vermez..
Hele benim müdürüm hiç vermez..
Kızımı doğurduğumda, başka bir müdürüm vardı. Çok anlayışlıydı sağolsun, 8 ay izin verdi. Ayrıca kızımın her hastalığında, sorununda eve gönderdi.
Ama genel olarak bizim şirkette doğum yapanlar en fazla 3-4 ay izin kullanıyor, en fazla kullanan 6 ay.
Sana neden nasip olmayacak bebeğine bakmak?

Dranas .!.:

Canım konunu okurken çok duygulandım. Kendi yaşadıklarımdan yola çıkarak yazmam daha iyi olur.
Benimde 18 aylık bir kızım var. Kızımı bıraktığımda dört aylıktı hala emziriyordum. Eşim işi bırak demesine rağmen bırakamadım üstelik devlet memuruyum ama bebeğime annem baktığı için onun rahatlığı vardı. Süt pompası kiraladım yaşına kadar süt sağıp verdim akşamları da emzirdim. Bir de akşamları eve geldiğimde bir iki saat görüyordum uyku saati gelmiş oluyordu. Tatil olduğum günlerde evde işlerden kızımla pek ilgilenmiyordum. Ev işi, yemek bir bakmışım akşam olmuş. Şimdi kızım 18 aylık akşam eve gittiğimde dışarı çıkarıyorum mutlaka enejisini boşaltacak bir yerlere götürüyorum. Evde birlikte yatmadan önce banyo yapıyoruz, masaj yapıyorum bunları akşam geçirdiğimiz vakitte yapıyorum. Bence kaliteli zaman daha önemli.
Senin durumun biraz daha farklı canım bakıcı olayına maalesef bende güvenemiyorum. Annem baktığı için gözüm arkada kalmıyor ama korkarım bakıcıdan. Evde olup yardımcı kadın alabilirsen bence daha güzel ne yapalım kolejde okumasınlarda devlet okulunda okusunlar zaten eğitimli anne babanın çocukları devlette okusalar bile bizlerden çok daha iyi olacaklarına inanıyorum ama güvenebileceğin biri bakarsa çalışmanı tavsiye ederim.

Genişletmek için tıkla...

Damdan düşeni en iyi damdan düşen anlıyor işte..
Kızım 4 yaşına gelene kadar her gün "anne işe ditme" diyerek gönderdi beni, o ağlardı ben ağlardım..
Ama 4 yaş dönüm noktası oldu, eminim sende de öyle olacak. Şimdi ben evde olsam bile okulunu aksatmak istemiyor, "arkadaşlarıma ne diyeceğim, yarın sorarlar neden gelmedin diye" diyor.
Kendi sosyal hayatı oluyor yani.
Güvenilir birini bulma şansım tamamen şansa bağlı..
Çalışırsam eğer uzak akrabalardan birini düşünüyordum bakıcı olarak, ama şimdiden naz etmeye başladı bile. Yok 2 vasıtaymış, yok karı kışı varmış.. Çocuğa bakan kişinin kaprisi ayrı dert oluyor, annen bile olsa..
Hayırlısı olsun canım çocuklarımız için..

DepresifPolyanna .!.:

O da bir şey mi 5 yıl geçti ben hala işe giremiyorum şimdi ana sınıfına başlasın öyle bakarım diyorum, çocuktan ötürü belli kriterler belirledim kafamda ama o kriterlere uyan iş yok varsa da bana denk gelmiyor...

Genişletmek için tıkla...

ipektuncer .!.:

Arkadaşlar sizden fikir almak istiyorum, bir gelişme oldu.
Oturduğum sitede emekli öğretmen bir çift var, sadece bir defa parkta karşılaştık. Daha evvelden tanımıyorum kendilerini.
Torunları var, 1,5 yaşında. Memleketlerinden torunlarına bakmak için gelmişler, parkta da torunlarını gezdiriyorlardı.

Biraz sohbet ettik, bebeğine kim bakacak diye sordular. Ben de kararsız olduğumdan bahsettim.
Bugün bebek ile dedesini yeniden gördüm markette.
Bana ulaşmak istiyorlarmış, keşke numaranızı alsaydık falan dediler. Bebeğime bakmaya taliplermiş, tabi para karşılığı doğal olarak.
"İşinizi bırakmak zorunda kalacak olmanıza çok üzüldük, yardımcı olalım dedik." dedi.
Bu amca site içinde korsan taksi işletiyormuş, yaptığı suç tabi esasen.
Vergi kaçıran kişilerden nefret ederim.
Yani amcanın paraya ihtiyacı var belli ve cidden kafa yoruyor nasıl para kazanabilirim diye, konuşmamızdan çıkarttığım sonuç buydu o gün.

Eşinizde gelsin de görüşelim falan dedi, geçiştirdim.
Düşüneyim dedim. Bilemiyorum ki, bu insanları hiç tanımıyorum. Ticari kaygı taşıyorlar. Para kazanmak için krosan taksicilik ile bebek bakmak ikisini bir kefeye koyuyorlar gibi geldi bana, rahatsız oldum. Haksız mıyım?

KEndi bebekleri ile aynı evde bakacaklarsa eğer bu da işime gelmez. Bebek benim oğlumdan büyük, en yaramaz döneminde. Oğluma zarar verebilir, o zaman dede ve nine tarafsız olabilecek mi, vicdanen yavrumu koruyabilecek mi?

NE dersiniz sizler arkadaşlar..

Genişletmek için tıkla...