Doğurunca ne yapacağım, bu konuda çok kararsızım..

Merhaba,

ben 4 aylık hamileyim ve ayrıca 5 yaşında bir kızım var. Kızım ana okuluna gidiyor, seneye de anaokuluna gidecek, 2012 Eylül'de ksımetse ilkokul 1.sınıfa başlayacak.

Kızım 8 aylıktı, çalışma hayatıma geri döndüm. 4 yaşına dek kızıma annem baktı, sonra da ana okuluna verdim.

Bu bebeğime hamile kalmadan evvel planım, doğumdan sonra işime 4 sene ara vermekti. Ev kredisi bitmiş oluyor doğuma kadar. Böylelikle hem kızıma bir kardeş yapmış olacağım, bu bebeği ailemizde herkes istiyor, hem ben, hem eşim, hem kızım. Bebeğime kendim bakacağım, bakmak için kimseye muhtaç değilim, bakıcı ile de uğraşmama gerek yok. Ayrıca kızım da daha ufak, onun da ilgi ihtiyacı var. Ve birkaç sene evde kalmam ona da iyi gelecek.

İşte planım buydu, çok da ince ince düşünmüştüm bu plan üzerinde. Şimdi ise kararsızım. Kafamı kemiren kurtları sizlerle paylaşmak istiyorum, fikirlerinizle destek olursanız müteşekkir kalırım gerçekten. Her tür görüşe açığım, farklı görüşler de olsun ki enine boyuna düşünüp, sağlam karar vereyim. Kurtlarım şöyle:

- Kızımı annem büyüttü, yeni bebeğimi ben büyütmüş olursam kızıma haksızlık olur mu endişesi..
- Çalışmaya devam edersem kızımı güzel bir kolejde okutma şansım var, ama evde oturursam acaba iyi bir eğitim aldıramaz mıyım düşüncesi..
- Evde kalınca günlük ev işleri ile (yemek, ev düzeni vs) çok zaman harcayıp, gene çocuklarıma ayıracağım zaman dilimi çalışıyor olduğum zamanla aynı mı olur endişesi. Çünkü şu an evde bir yardımcı var, temizlik konusunda hiç birşeyle uğraşmıyorum. Tüm zamanım kızıma kalıyor.
- Ve ana sorun. Borç, kira, kredi olmayacak. Ama eşimin maaşı ile geçinebilir miyiz endişesi.. Sizce İstanbul koşullarında 4 kişilik (bebekle beraber 4 kişi) bir aile için geçinme tutarı nedir? Tabi geçim var, geçim var. Normal bir hayat sürmekten söz ediyorum. Lüks değil, ama sıkıntılı değil.
- Çalışmazsam eğer, hafta sonu eşim evdeyken ben de özel ders verip (şu anda bile çok talep var değerlendirmediğim) eşime destek olurum diye düşünüyorum. Ama aynı şey mi olur, yani ha hafta içi çalışmışım, ha hafta sonu.:26:
- Çalışırsam, bakıcı bulmak zorundayım. Eve kamera vs kurarak bakıcıya güvenebilri miyim, 2 çocuğumu bakıcıya bırakmak nasıl olur?
- Yıllardır çalışıyorum, kendimi işe yaramaz hisseder miyim, yeniden çalışmak isteyince şu anki gibi iyi bir iş bulabilir miyim. (bu en son sıkıntım tabi, diğerleri daha çok düşündürüyor) :26:

Çok teşekkür ederim şimdiden.

Okuyup çıkmayın arkadaşlar, kısacık da olsa bir yorum yapın..

6 yaşına kadar anneannem tarafından bakılıp, büyütüldüm.Benden 8 yıl sonra doğan kardeşim için o zamana kadar çalışan annem istifa etti ve iş hayatını bıraktı.Anneannem benim için tapınılası bir kadın olsa da annem de harika bir anne, hayatımın vazegeçilmezidir.Asla bana anneannem baktı, şu oldu, bu oldu ama kardeşime kendisi baktı diye bir mızmızlanma da 30 yıllık hayatımda bahsi geçen bir nokta olmadı.Yeterli ilgi, sevgi olduğu durumda ve düzgün, sağlıklı ve mutlu bir çocukluk geçirmişse çocuk bence bu ileriki yıllarda sorun olmuyor.
İş-kariyer- bir şey üretememeye bağlı can sıkıntısı vb gibi sorunlara yaşayanlar daha net cevap verebilir ama en azından çalışmadığım dönemlerde belimde çıkan simitler, olur olmadık noktalara sarmam, kendime az bakmam, sürekli evde yapacak birşey bulamamam, eşimin eve gelip erken yatması bile benim için zaman zaman sıkıntı yaratmıştır. İnsanın mütamadiyen çok ama çok kutsal bir işle uğraşmasının yanı sıra daima bulaşık, çamaşır, çocuk üçleminde gitmesi ise bir süre sonra -alışık olmayanlar, sürekli toplantıdan toplantıya gidenler, yoğun ve aktif bir iş hayatı içinde olanlar için- bezginlik verecek bir nokta da olabilir.
Kriz denen bir olguyla savaşılan ve her gelecek günün geçmiş bir günden daha iyi olacağının garantisinin olmadığı şu ülkede, işi bırakmak, kariyere son vermek de riskli.4-5 yıllık işe ara veriş sonrasında, bu zaman diliminde de araya girmiş, koltuklara oturmuş kişilerle de uğraşmak, yeniden bir mevkiye gelmek, hırslı, dinç ve başarılı kişiler için tabiiki de zor olmasa gerek, ama benim gözümü de korkutmaz değil.
Sadece yaşanılanlardan yola çıkarak ve belki de negatif bir tablo çizerek şunu da belirtmek isterim; süper bir kariyerini ikinci çocuğunun doğumu ile çocukları ile daha iyi vakit geçirmek için (bu arada ev sahibi, eşinin iki arabası var, eşi doktor ve klinik sahibi, evde bir bakıcı , bir hizmetçi var vs vs gibi şartlarda)bırakmış kadın-benim annem- şu an 52 yaşında ve 22 yıl sonra iş hayatına geri döndü.Neden? Tek başına ayakta kalıp, kimseye muhtaç olmadan ev kirasını ödeyebilmek ve de yaşayabilmek için! O eve, iki arabaya, özel kliniğe ne olduğunu sanırım anladınız.
Evet ben belki de yaşadıklarımdan dolayı karamsarım ve olayın sadece ev sahibi olmakla bitmediğinin, garantilenmediğinin de şahidiyim.Allah herkesi eşi ve çocukları ile daima mutlu ve sağlıklı kılsın inşallah ama her kazın ayağı da öyle değil.
Bence her kadının bir diploması, bir işi ve en olmadık durumlarda kendi ayakları üzerinde duracak parası, birikimi olmalıdır.Hayat zor, insanlar ise daha zor.
Çocuklarınızla mutlu bir hayat dilerim.Eminim ki, çalışsanız da çalışmasanız da bu bilinçle zaten iyi bir anne olmuş ve yeni bebeğinize de iyi bir anne olacaksınız.

ipektuncer .!.:

Merhaba,

ben 4 aylık hamileyim ve ayrıca 5 yaşında bir kızım var. Kızım ana okuluna gidiyor, seneye de anaokuluna gidecek, 2012 Eylül'de ksımetse ilkokul 1.sınıfa başlayacak.

Kızım 8 aylıktı, çalışma hayatıma geri döndüm. 4 yaşına dek kızıma annem baktı, sonra da ana okuluna verdim.

Bu bebeğime hamile kalmadan evvel planım, doğumdan sonra işime 4 sene ara vermekti. Ev kredisi bitmiş oluyor doğuma kadar. Böylelikle hem kızıma bir kardeş yapmış olacağım, bu bebeği ailemizde herkes istiyor, hem ben, hem eşim, hem kızım. Bebeğime kendim bakacağım, bakmak için kimseye muhtaç değilim, bakıcı ile de uğraşmama gerek yok. Ayrıca kızım da daha ufak, onun da ilgi ihtiyacı var. Ve birkaç sene evde kalmam ona da iyi gelecek.

İşte planım buydu, çok da ince ince düşünmüştüm bu plan üzerinde. Şimdi ise kararsızım. Kafamı kemiren kurtları sizlerle paylaşmak istiyorum, fikirlerinizle destek olursanız müteşekkir kalırım gerçekten. Her tür görüşe açığım, farklı görüşler de olsun ki enine boyuna düşünüp, sağlam karar vereyim. Kurtlarım şöyle:

- Kızımı annem büyüttü, yeni bebeğimi ben büyütmüş olursam kızıma haksızlık olur mu endişesi..
- Çalışmaya devam edersem kızımı güzel bir kolejde okutma şansım var, ama evde oturursam acaba iyi bir eğitim aldıramaz mıyım düşüncesi..
- Evde kalınca günlük ev işleri ile (yemek, ev düzeni vs) çok zaman harcayıp, gene çocuklarıma ayıracağım zaman dilimi çalışıyor olduğum zamanla aynı mı olur endişesi. Çünkü şu an evde bir yardımcı var, temizlik konusunda hiç birşeyle uğraşmıyorum. Tüm zamanım kızıma kalıyor.
- Ve ana sorun. Borç, kira, kredi olmayacak. Ama eşimin maaşı ile geçinebilir miyiz endişesi.. Sizce İstanbul koşullarında 4 kişilik (bebekle beraber 4 kişi) bir aile için geçinme tutarı nedir? Tabi geçim var, geçim var. Normal bir hayat sürmekten söz ediyorum. Lüks değil, ama sıkıntılı değil.
- Çalışmazsam eğer, hafta sonu eşim evdeyken ben de özel ders verip (şu anda bile çok talep var değerlendirmediğim) eşime destek olurum diye düşünüyorum. Ama aynı şey mi olur, yani ha hafta içi çalışmışım, ha hafta sonu.:26:
- Çalışırsam, bakıcı bulmak zorundayım. Eve kamera vs kurarak bakıcıya güvenebilri miyim, 2 çocuğumu bakıcıya bırakmak nasıl olur?
- Yıllardır çalışıyorum, kendimi işe yaramaz hisseder miyim, yeniden çalışmak isteyince şu anki gibi iyi bir iş bulabilir miyim. (bu en son sıkıntım tabi, diğerleri daha çok düşündürüyor) :26:

Çok teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

sırayla yazmak istedim
-bence kızına haksızlık yapmazsın çünkü şartlar o zaman onu gerektiriyordu
-kolej demek iyi eğitim demek değil bence çok iyi eğitim veren devlet okulları da var
-şuan durumunuz nasıl 2 maaşla ve 3 kişi
ve tek maaşla 4 kişi siz daha iyi bilirsiniz tabi 2 maaş kadar rahat olmaz sanırım
yıllardır çalışıyormuşşsunuz biraz boşlukta hissebilirsiniz kendinizi ama evde ders vermekte iyi fikir
peki eşinizle konuştunuz mu bunları o ne düşünüyor

ne kadar güzel yazmışsınız..
evet, ev sahibi olmak birşeyleri garantilemek değil, çok haklı bir tespit.
eşimin işi benimki kadar garanti değil, şirketi benimki kadar kurumsal değil. 2 çocuğumu böyle bir riske atmak bana da hiç güvenli gelmiyor.
şu da bir gerçek ki, işe ara versem bile bu en fazla 4 sene, bilemediniz 5 sene olabilir. Sonrasında yeniden çalışmam gerek, hem kendi ruh sağlığım için hem de çocukların eğitim masraflarına yetişmek ve iyi şartlarda okutmak için.

bu çocuğuma da annem bakabilseydi kesinlikle tereddütüm olmayacaktı çalışmak konusunda.
ama şimdi uzakta oturuyoruz, bakıcı bulmaya mecburum çalışırsam.
bir de etrafımda çok daha mütevazi koşullarda geçinen, fakat çocuklarına kendisi bakan anneleri görünce vicdan azabı duyuyorum bazen..
bilemiyorum ki, çok kararsızım. Ama yazdıklarınızın çıktısını aldım, okuyacağım tekrar. Önümdeki aylarda benim için çok önemli olacak yazdıklarınız.

celif .!.:

sırayla yazmak istedim
-bence kızına haksızlık yapmazsın çünkü şartlar o zaman onu gerektiriyordu
-kolej demek iyi eğitim demek değil bence çok iyi eğitim veren devlet okulları da var
-şuan durumunuz nasıl 2 maaşla ve 3 kişi
ve tek maaşla 4 kişi siz daha iyi bilirsiniz tabi 2 maaş kadar rahat olmaz sanırım
yıllardır çalışıyormuşşsunuz biraz boşlukta hissebilirsiniz kendinizi ama evde ders vermekte iyi fikir
peki eşinizle konuştunuz mu bunları o ne düşünüyor

Genişletmek için tıkla...

Yorum için çok teşekkür ederim. Eşim önceleri kararsızdı, çünkü onun için de büyük bir sorumluluk olacak bu. Rahat yaşamaya alışmış bir eş+çocuk ve yeni bir bebek. Ama son 1 aydır, çalışmanı istemiyorum demeye başladı. Bakıcı konusunda o da çok tedirgin.

Songul .!.:

İpekcim öncelikle tebrik ederim,
2.bebek zamanlaması da çok iyi,kızınız okula başlamadan kardeşine alışacak çünkü..
Kafanıza takılan sorular,genelde çalışan ama doğumdan sonra acabaları olanlarla aynı.
Ben her zaman söylüyorum eğer maddi anlamda sıkıntınız yoksa,
çalışmayın ,çocuklarınızın başında durun...
annesi evde olan çocuklar inanın çok ama çooook rahat..
ama şu da var ki,bu kadar zaman ki hizmetinizi de göz ardı etmeyin,
bunun emekliliği var,inanın o gün geldiğinde,haftaları bile arıyor insan...
sürekli çalıştığınız için,birden evde olmak belki psikolojik anlamda
sorunlar yaşamanıza neden olabilir ama bebeğiniz olacağı için
canınızın sıkılma lüksü olmayacak görüşündeyim..
size bir örnek vereyim,
benim ablamın 22 yaşında oğlu var,kızı da bu sene okula başladı ve
ablam çalışan bir bayan..sırf kızı için emekli olacak,
çünkü oğlu "" anne benim yaşadıklarımı,kardeşim yaşamasın"" demiş..
belki bu örnek daha çok açıklayıcı olmuştur amaaaa
İstanbul da yaşam şartları daha zor,tek maaşla ne kadar idare edersiniz,
sıkıntı çeker misiniz onları bilemem tabi,
eşinizin kazancı düzenli mi,yoksa serbest meslek mi onuda bilemiyorum..
ben kızıma hamileyken istifa ettim ve kızım 3 yaşına gelene kadar hep yanındaydım,iyiki
yanında olmuşum,harika bir çocukluk geçirdi,herşeyiyle ben ilgilendim,
öğrendiği herşeyi ben öğrettim ama sonra işe dönmem gerekti,
yani çalışan bayanlar bir zman sonra tekrar işe dönmek zorunda hissediyor kendini...
bunuda belirtmek istedim..
Peki eşinizin düşüncesi nedir??

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim öncelikle zaman ayırdığın için canım..
Kızına ilk 3 yıl kendin bakmakla çok çok iyi etmişsin, benim o dönemde hiç böyle bir şansım yoktu maddi anlamda. ancak 2.bebeğimde bu fırsat oluştu, ona bile cesaretim yok.
Eşimin işi düzenli, maaşlı bir iş. KOBİ olmalarına rağmen krizde de maaşları düzenli yattı.
Benim şu an çalıştığım şirket, gerçekten üniversiteden mezun olan pek çok mühendis gencin hayalinde olan, birçok sınavla, elemeyle girilen bir yer. Ama asıl can alıcı nokta ben burada mutlu değilim artık.. Çünkü verdiğim emeklerin karşılığını alamadım ve orta vadede alacağım gibi de görünmüyor. Ancak şu avantajı var, güvenli bir yer. Kolay kolay birinin işten çıkartıldığını görmedim. O nedenle burada çalışanlar rahatça banka kredisi alabiliyor mesela 10 senelik.
İçinde bulunduğumuz ekonomik şartlarda ise, "işimde mutlu olmayı aramak" zaten bir lüks. Maaşın düzenli yatması bile birçok insan için "işinden mutlu olmaya" başlı başına sebepken.
İşimin saatleri de fena değil, akşam 17:40'da evde oluyorum, hafta sonları çalışmıyorum.

Bu arada ablanın oğlunun söyledikleri de gerçekten düşündürücü oldu benim için canım.. Demek ki okula başlayınca da önemli annenin gün içinde de çocuğunun yanında olması..

ipektuncer .!.:

Merhaba,

ben 4 aylık hamileyim ve ayrıca 5 yaşında bir kızım var. Kızım ana okuluna gidiyor, seneye de anaokuluna gidecek, 2012 Eylül'de ksımetse ilkokul 1.sınıfa başlayacak.

Kızım 8 aylıktı, çalışma hayatıma geri döndüm. 4 yaşına dek kızıma annem baktı, sonra da ana okuluna verdim.

Bu bebeğime hamile kalmadan evvel planım, doğumdan sonra işime 4 sene ara vermekti. Ev kredisi bitmiş oluyor doğuma kadar. Böylelikle hem kızıma bir kardeş yapmış olacağım, bu bebeği ailemizde herkes istiyor, hem ben, hem eşim, hem kızım. Bebeğime kendim bakacağım, bakmak için kimseye muhtaç değilim, bakıcı ile de uğraşmama gerek yok. Ayrıca kızım da daha ufak, onun da ilgi ihtiyacı var. Ve birkaç sene evde kalmam ona da iyi gelecek.

İşte planım buydu, çok da ince ince düşünmüştüm bu plan üzerinde. Şimdi ise kararsızım. Kafamı kemiren kurtları sizlerle paylaşmak istiyorum, fikirlerinizle destek olursanız müteşekkir kalırım gerçekten. Her tür görüşe açığım, farklı görüşler de olsun ki enine boyuna düşünüp, sağlam karar vereyim. Kurtlarım şöyle:

- Kızımı annem büyüttü, yeni bebeğimi ben büyütmüş olursam kızıma haksızlık olur mu endişesi..
- Çalışmaya devam edersem kızımı güzel bir kolejde okutma şansım var, ama evde oturursam acaba iyi bir eğitim aldıramaz mıyım düşüncesi..
- Evde kalınca günlük ev işleri ile (yemek, ev düzeni vs) çok zaman harcayıp, gene çocuklarıma ayıracağım zaman dilimi çalışıyor olduğum zamanla aynı mı olur endişesi. Çünkü şu an evde bir yardımcı var, temizlik konusunda hiç birşeyle uğraşmıyorum. Tüm zamanım kızıma kalıyor.
- Ve ana sorun. Borç, kira, kredi olmayacak. Ama eşimin maaşı ile geçinebilir miyiz endişesi.. Sizce İstanbul koşullarında 4 kişilik (bebekle beraber 4 kişi) bir aile için geçinme tutarı nedir? Tabi geçim var, geçim var. Normal bir hayat sürmekten söz ediyorum. Lüks değil, ama sıkıntılı değil.
- Çalışmazsam eğer, hafta sonu eşim evdeyken ben de özel ders verip (şu anda bile çok talep var değerlendirmediğim) eşime destek olurum diye düşünüyorum. Ama aynı şey mi olur, yani ha hafta içi çalışmışım, ha hafta sonu.:26:
- Çalışırsam, bakıcı bulmak zorundayım. Eve kamera vs kurarak bakıcıya güvenebilri miyim, 2 çocuğumu bakıcıya bırakmak nasıl olur?
- Yıllardır çalışıyorum, kendimi işe yaramaz hisseder miyim, yeniden çalışmak isteyince şu anki gibi iyi bir iş bulabilir miyim. (bu en son sıkıntım tabi, diğerleri daha çok düşündürüyor) :26:

Çok teşekkür ederim şimdiden.

Genişletmek için tıkla...

-Çalışan anne olarak çocuğunuza katacaklarınız düşünülürse bırakın haksızlık olduğunu düşünmek ileride sizinle gurur duyacaktır
- Elbette iyi eğitim veren devlet okullarıda var ancak şansa bırakmak olur.Sebebi ise ya çocuğunuz gerçekten çok zeki olacak ekstra desteğe ihtiyaç duymadan devlet okuluna devam edecek ve siz çok iyi devlet okulunu bulacaksınız.İmkanınız varsa tabiki Kolej eğitimi derim ben
-Doğum iznine ayrılınca evdeki gidişata göre karar verirsiniz çünkü ev hayatını siz organize edeceksiniz,neler olacağını yaşayarak görür öyle karar verirsiniz
-Yaşam standardınızın biraz düşmesi sizi ne kadar etkiler bunu bilemeyiz ,mutsuz olursanız bu mutsuz haliniz eve ve çocuklara yansırsa kaş yapayım derken göz çıkarmak olur( mutsuz anne çocukları etkiler die düşünüyorum)
-Hafta içi 5 gün hafta sonu 2 gün bu size zaman kazandırır peki ya yeterli tatmin(maddi manevi)? bilemiyorum
-Hercı borcunu kurtarıyorsa bakıcı ve kamera sistemiyle çocuğunu büyüten çok anne var.Bunun için yardımcı olan şirketler bile var,ayrıca büyük çocuğunuz okulda olacak akşam servisle gelecek bakıcı sadece küçük bebekle ilgilenecek,belki anneniz tekrar yardımcı olur size...
-Kendini işe yaramaz hissetmezsin annelik yeterince oyalayacaktır seni belkide çalıştığın zamandan daha yorgun olduğun dönemler olacak bilemiyorum.Hem annelik yapmanın manevi tatminini yaşayıp mutlu olacaksın ancak senin için maddi ve manevi tatmin önemlidir(çocuklar ekstra sorumluluk getirecek) bu konuyu düşünmelisin.İşin iyi kazandırıyor ve garantiliyse ve eşininki senin kadar iyi değil ve garantili değilse çocuklarının geleceği için çalışmaya devam et derim
Sevgiler :)

biz ailece hiç maddi sıkıntı görmedik sahiden, evlendiğimizden beri..
Ama bunda şunun da etkisi oldu, hep ayağımızı yorganimıza göre uzattık, elimize para geçtikçe herşeyi yavaşça aldık. Şimdi de rahatız, korkuyorum maddi sıkıntıdan. Çünkü çoculuğumda çok gördüm. Kendi adıma da değil, çocuklarım adına korkuyorum.

PassioneLore .!.:

nedense ben sıraladıgınız her soru ısaretınız ıcın uzerıne basarak calısmanızın daha ıyı olacagı kanaatındeyım

Genişletmek için tıkla...

Siz de çalışıyorsunuz sanırım değil mi?

ipektuncer .!.:

biz ailece hiç maddi sıkıntı görmedik sahiden, evlendiğimizden beri..
Ama bunda şunun da etkisi oldu, hep ayağımızı yorganimıza göre uzattık, elimize para geçtikçe herşeyi yavaşça aldık. Şimdi de rahatız, korkuyorum maddi sıkıntıdan. Çünkü çoculuğumda çok gördüm. Kendi adıma da değil, çocuklarım adına korkuyorum.

Genişletmek için tıkla...

Canım bizler tabi yaşadıklarımıza gözlemlerimize göre yorumlar yaparız ama kişi kendinden bilir işi demişler.Hayatını sen kendin organize edersin neye nasıl tahammüllü olduğunu yada tam tersini...ancak ben dahil birçok arkadaşım bakıcıyla büyüdü sorun yaşamadık.Çocukların için en doğru kararı kendin verirsin

Birde şöyle bir önerim olcak burdaki önerileri oku,yanlız kaldığın bir zaman zarfında iyice düşün,eline kağıt kalem al ve olayın sana getireceği senden alacağı şeyleri artı eksi die anlayabileceğin cümlelere dönüştür Ben böle kararsız kaldığım durumlarda mantıksal çerçeve matrisi denen bir planlama çıkarıyorum ona göre karar veriyorum :)hangi seçenek iyi sonuca getirirse o benim seçimim olur,yada artılar eksiler koyar sayısına göre karar veririm

annenler başka memlekettemi yoksa semt olarakmı uzak

ipektuncer .!.:

Siz de çalışıyorsunuz sanırım değil mi?

Genişletmek için tıkla...

evet ben de calısan bır anneyım
ve bundan dolayı vıcdan azabı duymuyorum
2,5 aylıktı yavrum ıse basladıgımda annemın guvenlı ellerıne bırakarak geldım ıse
ılk zamanlar elbette zor oldu ama anladım kı ıkımız ıcınde dogru olan buydu

benım ısımın rahat olusu
ıstedıgım zaman yanına hemen gıdebılıyor olmam
bakıcı sorunu yasmadan anneme bırakıyor olmam
ısten sonrakı ve hafta sonlarında yavrumla cok kalıtelı vakıt gecırebılıyor olmam
ve belkı saymadıgım bır cok rahat ortamım
benım calısan anne olarak rahat bır psıkolojıye sahıp olmamı saglıyor sanırım
ama ben aynı sartlar altında oldugum surece ıkıncı cocugumda da calısmaya devam etmeyı dusunuyorum

doğrusunu isterseniz bakıcı konusuna ben de pek ısınamıyorum ama çok güvenilir birisini bulursam neden olmasın , benim kızım 2 yaşında annem bakıyor ama çok yoruldu 3 yaşında kreşe versek diyor, eşim kreşe sıcak bakmıyor bakıcı buluruz diyor ...halen netleştiremedik ....ama işten ayrılmayı da hiç düşünmedim , çalışma hayatına alışınca ev hayatına geçiş bana hiç cazip gelmiyor .... çalışan anne çocuğuyum ve hep şükrettim iyiki annem çalışmış diye ...çalışarak çocuğum için çok daha iyi bir gelecek hazırlayabileceğimi düşünüyorum ...üstelik çocuğum için güzel de bir model olacağımı sanıyorum , çünkü kızımın gelecekte ev hanımı değil de başarılı bir iş kadını olmasını hayal ediyorum ....
bakıcı konusunda deneyim sahibi olmuş arkadaşlarınız ya da tanıdıklarınız vardır belki , araştırdınız mı ? hani güvenilir bir bakıcı bulabilirseniz maddi manevi düzeninizi bozmaya gerek kalmaz ...kısacası çalışmaya devam etmek için şartları zorlamanız taraftarıyım ...

ben çalışmanız taraftarıyım ki, günümüzde hayat şartları malum, üstelik çocukla eçirilen zamanın çokluğu değil kalitesi önemli bence, işinizden arta kalan zamanınızda çocuklarınızla güzel vakit geçirebilirsiniz, çalışmaya alışmış bir insanın 4-5 sene evde oturması çok zor, bence çalışın ve çocuklarınızın daha iyi yaşam standardı olsun. eklemeden geçemiyeceğim tekrardan iş bulabilmenizinde bi garantisi yok, işsizlik almış başını gidiyor, daha kötü de olabilir.

tmzklp .!.:

annenler başka memlekettemi yoksa semt olarakmı uzak

Genişletmek için tıkla...

Semt olarak uzaktalar canım, uzak dediğim aslında arabayla yarım saat. Ama getir-götür yapmak aklıma yatmıyor. Annemde asla gelip hafta içi kalmaz, ben de talep etmem bunu zaten. Üvey annem olduğu için, bu kadarını yapmış olması bile (yani kendi evinde bakması) yeterince fedakarca bir davranıştı.

butterflys73 .!.:

doğrusunu isterseniz bakıcı konusuna ben de pek ısınamıyorum ama çok güvenilir birisini bulursam neden olmasın , benim kızım 2 yaşında annem bakıyor ama çok yoruldu 3 yaşında kreşe versek diyor, eşim kreşe sıcak bakmıyor bakıcı buluruz diyor ...halen netleştiremedik ....ama işten ayrılmayı da hiç düşünmedim , çalışma hayatına alışınca ev hayatına geçiş bana hiç cazip gelmiyor .... çalışan anne çocuğuyum ve hep şükrettim iyiki annem çalışmış diye ...çalışarak çocuğum için çok daha iyi bir gelecek hazırlayabileceğimi düşünüyorum ...üstelik çocuğum için güzel de bir model olacağımı sanıyorum , çünkü kızımın gelecekte ev hanımı değil de başarılı bir iş kadını olmasını hayal ediyorum ....
bakıcı konusunda deneyim sahibi olmuş arkadaşlarınız ya da tanıdıklarınız vardır belki , araştırdınız mı ? hani güvenilir bir bakıcı bulabilirseniz maddi manevi düzeninizi bozmaya gerek kalmaz ...kısacası çalışmaya devam etmek için şartları zorlamanız taraftarıyım ...

Genişletmek için tıkla...

Ben olsam yorgunluğundan şikayet edene ve pes edene dek anneme baktırırdım açıkçası.. Bakıcı anne gibi olamaz, içiniz rahat olmaz herşeyden önce.
Kreşlerde de 3 yaşındaki çocuk çok hastalanacak, hergün gidemeyecek haberiniz olsun. Gene birine ihtiyaç duyacaksınız.

ipektuncer .!.:

Ben olsam yorgunluğundan şikayet edene ve pes edene dek anneme baktırırdım açıkçası.. Bakıcı anne gibi olamaz, içiniz rahat olmaz herşeyden önce.
Kreşlerde de 3 yaşındaki çocuk çok hastalanacak, hergün gidemeyecek haberiniz olsun. Gene birine ihtiyaç duyacaksınız.

Genişletmek için tıkla...

annemin sağlık sorunları olmasa kızım zaten ilk torun gözünün içine bakıyor herkes , annem hafta sonu 10 kez arıyor , özlüyor ..... bakıcı da bulsam zaten annem arasıra gelir dolaşır , kreşe ben de kıyamıyorum aslında sanki o yaşta hayata atılmış gibi geliyor ...zor kararlar